Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska – Mozolewska

Ławnicy: Joanna Dorota Korasiak

B. K.

Protokolant: starszy protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa I. B.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz powódki I. B. kwotę 22.575,00 zł (dwadzieścia dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt pięć złotych 00/100) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę;

2.  zasądza od pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz powódki I. B. kwoty:

- 1.505,00 zł (jeden tysiąc pięćset pięć złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu- uiszczonej opłaty;

- 360,00 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki tj. do kwoty 7.525,00 zł (siedem tysięcy pięćset dwadzieścia pięć złotych 00/100).

Joanna Dorota Korasiak SSR Małgorzata Kryńska – Mozolewska Bogumiła Krzymińska

Sygn. akt VI P 426/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 września 2016 roku (data prezentaty) powódka I. B. wniosła uznanie wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 15 września 2016 roku dokonane przez pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. za bezskuteczne oraz o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu powódka wskazała, że rozpoczęła u pozwanej pracę w dniu 20 kwietnia 1998 roku na stanowisku Kierownika D. (...) Pracowniczej. W dniu 15 września 2016 roku pozwany wręczył powódce wypowiedzenie umowy o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazał reorganizację zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. wynikającą z trudnej sytuacji finansowej Spółki, która spowodowała likwidację stanowiska pracy Kierownika D. Kadr. W ocenie powódki przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę nie jest prawdziwa oraz nosi cechy pozorności. Pozwana nie wskazała kryterium doboru pracowników, którymi kierowała się rozwiązując z nią umowę o prace. Przy doborze pracowników do zwolnienia pracodawca nie wziął pod uwagę stażu pracy oraz doświadczenia, jakimi legitymują się poszczególne osoby świadczące pracę, gdyż pozostali pracownicy posiadają krótszy niż ona staż pracy. Zdaniem powódki przeniesienie jej do pracy w archiwum (poleceniem z dnia 15 września 2016 roku) miało jedynie ukryć cechy pozorności planowanego już wypowiedzenia umowy o pracę gdyż u pozwanego pomimo zwalniania części pracowników zatrudniani są nowi.

(pozew – k. 1-6)

Pozwana w dniu 28 grudnia 2016 roku (data nadania) złożyła odpowiedź na pozew wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana podnosiła, że złożone powódce wypowiedzenie wynika z reorganizacji zakładu pracy pracodawcy i faktycznej likwidacji stanowiska, które dotychczas zajmowała powódka. Powyższe zmiany w strukturze organizacyjnej pozwanej wynikały z trudnej sytuacji finansowej, zaś jednym z podjętych działań mających na celu poprawę tejże sytuacji była likwidacja stanowiska powódki, co z miało przynieść pozwanej spółce pewne oszczędności.

(odpowiedź na pozew – k.79-81v)

Pełnomocnik powódki na rozprawie w dniu 25 maja 2017 roku zmodyfikował powództwo wnosząc o zasądzenie odszkodowania za niezgodnie z prawem rozwiązanie umowy o pracę w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia oraz kosztów zastępstwa procesowego.

(stanowisko pełnomocnika powódki na rozprawie z dnia 25 maja 2017 roku – protokół rozprawy od 00:01:47 do 00:03:23)

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powódka rozpoczęła pracę w pozwanej spółce w dniu 20 kwietnia 1998 roku na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 20 kwietnia 1998 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku na stanowisku sekretarki medycznej w pełnym wymiarze czasu pracy. W dniu 19 grudnia 1998 roku strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony z terminem rozpoczęcia pracy ustalonym na dzień 1 styczeń 1999 roku, również w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sekretarki medycznej. Pismem z dnia 24 lutego 1999 roku pracodawca oddelegował powódkę do pracy w D. Służb Pracowniczych (Dział Kadr) na okres od dnia 01 marca 1999 roku do 31 maja 1999 roku. Następnie od dnia 1 czerwca 1999 roku powódka została zatrudniona na stałe w tym dziale na stanowisku referenta. Z dniem 1 grudnia 2001 roku powódce powierzono stanowisko starszego referenta a następnie od 1 listopada 2004 roku stanowisko inspektora w D. (...) Pracowniczej. Następnie z dniem 28 czerwca 2006 roku, powódkę zatrudniono na stanowisku Kierownika D. (...) Pracowniczej. Miejscem wykonywania pracy przez powódkę był ZP Zakład Opieki Zdrowotnej w O. ul. (...) - Pogotowie (...).

(bezsporne; nadto: umowy o pracę – k.7-8; pismo oddelegowujące powódkę – k.9; zgoda na zatrudnienie powódki w dziale Służb Pracowniczych – k.10; pismo o zatrudnieniu na stanowisku starszego referenta – k.11; pismo o zatrudnieniu powódki na stanowisku inspektora – k. 12; pismo o zatrudnieniu powódki na stanowisku Kierownika D. (...) Pracowniczej – k.13)

W okresie zatrudniania u pozwanej powódka podnosiła swoje kwalifikacje poprzez udział w szkoleniach i seminariach z zakresu kierunkowego zarządzania kadrami. Powódka posiadała przygotowanie dla osób świadczących pracę w dziale/sekcji kadr.

(bezsporne, nadto: akta osobowe powódki załączone do odpowiedzi na pozew )

W zakresie czynności wykonywanych przez powódkę w ramach umowy o pracę zawartej z pozwaną na stanowisku Kierownika D. (...) Pracowniczej należało sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad pracą działu kadr i odpowiedzialność za prawidłowe i terminowe jej wykonywanie przez podległych pracowników, w sprawach pracowniczych ścisła współpraca z dyrektorem ZP ZOZ, głównym księgowym, naczelną pielęgniarką, ordynatorami i kierownikami działów, współpraca z izbami lekarskimi i pielęgniarskimi, ze związkami zawodowymi oraz innymi organizacjami pracowniczymi działającymi w zakładzie, prowadzenie niezbędnej sprawozdawczości kadrowej, współuczestniczenie w opracowywaniu wewnętrznych aktów prawnych zakładu, takich jak np. regulamin pracy, regulamin wynagradzania, przeprowadzenie lub zlecanie innemu pracownikowi działu przeprowadzenie kontroli dyscypliny pracy w podległych placówkach, prowadzenie szkoleń pracowników działu z zakresu prawa pracy oraz innych obowiązujących przepisów, wnioskowanie do dyrektora o zmianę wynagrodzenia dla podległego personelu, oraz w razie potrzeby wykonywanie prac związanych z obsługą kadrową pracowników ZP ZOZ. Powyższe obowiązki i uprawnienia, jako kierownika działu powódka przyjęła do wiadomości i stosowania z dniem 28 czerwca 2006 roku.

(zakres czynności – k.153; zeznania powódki na rozprawie z dnia 12 kwietnia 2018 roku – protokół rozprawy od 00: 13:18 do 00:18:15 oraz wysłuchanie informacyjne na rozprawie 25 maja 2017 roku – protokół rozprawy od 00:03:23 do 00:12:29; zeznania świadka A. R. na rozprawie z dnia 24 października 2017 roku – protokół rozprawy od 00:10:51 do 00:18:21)

Czynności w zakresie spraw kadrowo-płacowych, jakie wykonywała powódka oraz jej zakres obowiązków był tożsamy z obowiązkami innych pracowników zatrudnionych w D. Kadr. Dodatkowo powódka sprawowała nadzór na wykonywaniem obowiązków przez podległych jej pracowników tego działu.

(zeznania świadka A. R. na rozprawie z dnia 24 października 2017 roku – protokół rozprawy od 00: 10: 51 do 00:18:21; zeznania powódki na rozprawie z dnia 12 kwietnia 2018 roku – protokół rozprawy od 00:13:18 do 00:17:24)

(...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w O. zaliczył powódkę do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Powódka może wykonywać zatrudnienie zgodnie z możliwościami psychofizycznymi.

W związku z orzeczoną niepełnosprawnością powódki dobowa i tygodniowa normie czasu pracy nie może przekraczać odpowiednio 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo.

(orzeczenia o stopniu niepełnosprawności – k.181, k. 188 oraz k.204; informacja o warunkach zatrudnienia – k. 186 oraz k.202)

Zgodnie z regulaminem organizacyjnym pozwanego z dnia 11 czerwca 2015 roku Prezesowi Zarządu podlegały dział: Kadr, Umów, Zamówień i (...) Prawnej; D. Administracyjno – Gospodarczy.

Do zadań D. Kadr należało w szczególności :

1) w zakresie spraw osobowych:

a. prowadzenie i ustalanie założeń długofalowej polityki w zakresie doboru kadr stosownie do potrzeb podmiotu leczniczego oraz podejmowanie konkretnych czynności mających na celu zaspokojenie tych potrzeb;

b. prowadzenie akt osobowych i ewidencji pracowników;

c. prowadzenie spraw związanych z wydawaniem świadectw pracy, innych zaświadczeń oraz opinii pracowniczej na wniosek pracownika;

d. nadzór i kontrola list obecności;

e. ewidencja zwolnień lekarskich, urlopów i innych nieobecności;

f. prowadzenie ewidencji skarg i wniosków pracowniczych;

g. czuwanie nad przestrzeganiem dyscypliny pracy i obowiązujących w tym zakresie przepisów;

h. kontrola realizacji rocznych planów urlopów wypoczynkowych, sporządzonych przez poszczególne komórki organizacyjne,

i. wydawanie kart urlopowych;

j. monitorowanie ewidencji czasu pracy pracowników.

2) w zakresie zatrudnienia:

a. przedkładanie do decyzji Zarządu Spółki wniosków dotyczących przyjmowania i zwalniania, przenoszenia, zmiany zaszeregowania i awansowania pracowników;

b. współdziałanie w ustalaniu i utrzymaniu właściwego poziomu oraz struktury zatrudnienia;

c. współdziałanie w opracowywaniu projektów regulaminów : wynagradzania,

premiowania, pracy oraz ich aktualizacji;

d. opiniowanie wniosków o przeszeregowanie pracowników z punktu widzenia zgodności z regulaminem wynagradzania;

e. prowadzenie spraw związanych z odprawami jubileuszowymi,

f. przygotowywanie dokumentów emerytalno-rentowych pracowników.

g. współpraca z ZUS, Ministerstwem Zdrowia, Urzędem Marszałkowskim, GUS oraz z innymi podmiotami.

Kierownik D., podlegał bezpośrednio Zarządowi Spółki.

Uchwałą Nr 1 Zarząd pozwanej w dniu 20 stycznia 2016 roku dokonał zmian w obowiązującym u pozwanej schemacie organizacyjnym i przyjął go jako Załącznik nr 1 do Uchwały. Przyjęty przez Zarząd schemat organizacyjny został wprowadzony po zatwierdzeniu go przez Radę Nadzorczą pozwanej uchwałą 2/2016.

Struktura organizacyjna w ramach której został utworzony D. Organizacyjno – Prawny z sekcjami: Kadr, Umów, Zamówień i (...) Prawnej oraz archiwum i samodzielnego stanowiska obowiązywał od 26 stycznia 2016 roku. Zgodnie z regulaminem organizacyjnym, który wszedł w życie z dniem 1 czerwca 2016 roku do zadań Sekcji Kadr należało w szczególności:

1) w zakresie spraw osobowych:

a. prowadzenie akt osobowych i ewidencji pracowników;

b. prowadzenie spraw związanych z wydawaniem świadectw pracy, innych zaświadczeń oraz opinii pracowniczej na wniosek pracownika;

c. nadzór i kontrola list obecności;

d. ewidencja zwolnień lekarskich, urlopów i innych nieobecności;

e. czuwanie nad przestrzeganiem dyscypliny pracy i obowiązujących w tym zakresie przepisów;

f. kontrola realizacji rocznych planów urlopów wypoczynkowych, sporządzonych przez poszczególne komórki organizacyjne,

g. wydawanie kart urlopowych;

h. monitorowanie ewidencji czasu pracy pracowników.

2) w zakresie zatrudnienia:

a. przedkładanie do decyzji Zarządu Spółki wniosków dotyczących przyjmowania i zwalniania, przenoszenia, zmiany zaszeregowania i awansowania pracowników;

b. współdziałanie w ustalaniu i utrzymaniu właściwego poziomu oraz struktury zatrudnienia;

c. współdziałanie w opracowywaniu projektów regulaminów: wynagradzania, premiowania, pracy oraz ich aktualizacji;

d. opiniowanie wniosków o przeszeregowanie pracowników z punktu widzenia zgodności z regulaminem wynagradzania;

e. prowadzenie spraw związanych z odprawami jubileuszowymi,

f. przygotowywanie dokumentów emerytalno-rentowych pracowników,

g. współpraca z ZUS, Ministerstwem Zdrowia, Urzędem Marszałkowskim, GUS oraz z innymi podmiotami.

Sekcję Kadr nadzorował Kierownik D. Organizacyjno - (...), podlegający bezpośrednio Prezesowi Zarządu.

Zmiany w zakresie struktury organizacyjnej, konsolidacji działów, likwidacji stanowisk wynikały z trudnej sytuacji finansowej pozwanej i ukierunkowane były na poprawę jej kondycji finansowej.

(uchwała Zarządu Nr 1 z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 298; uchwała 2/2016 Rady Nadzorczej – k. 299; regulamin organizacyjny pozwanej z dnia 1 czerwca 2016 roku – k. 301-322; schemat organizacyjny – k.323; regulamin organizacyjny pozwanej z dnia 11 czerwca 2015 roku – k.325-350; schemat organizacyjny – k.351; zeznania świadka A. S. na rozprawie z dnia 25 maja 2017 roku – protokół rozprawy od 00:17:20 do 00:25:00; zeznania świadka R. O. na rozprawie z dnia 25 maja 2017 roku – protokół rozprawy od 00:46:50 do 00:58:22; zeznania świadka M. O. na rozprawie z dnia 25 maja 2017 roku od 01:08:26 do 01:16:27)

W D. / Sekcji Kadr były zatrudnione:

- E. S. na stanowisku starszego inspektora od 23 września 2016 roku,

- O. W. na stanowisku głównego specjalisty od 24 lipca 2006 roku,

- A. R. na stanowisku starszego referenta od 1 czerwca 1999 roku

- oraz powódka zatrudniona na stanowisku Kierownika D. (...) Pracowniczej od 20 kwietnia 1998 roku.

Z E. S. umowa o pracę została rozwiązana w dniu 21 stycznia 2017 roku.

(bezsporne, a nadto: lista pracowników administracji pracujących w okresie od czerwca 2016 roku do września 2016 roku u pozwanej – k.296-297)

Powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim od 17 grudnia 2015 roku do 15 czerwca 2016 roku i na świadczeniu rehabilitacyjnym od 16 czerwca 2016 roku do 13 września 2016 roku. Po zakończeniu korzystania z świadczenia rehabilitacyjnego powódka stawiła się w pracy u pozwanej.

( bezsporne)

W dniu 25 lutego 2016 r obowiązki Kierownika D. Organizacyjno - (...) zostały powierzone R. O.. Jego bezpośrednim przedłożonym była prezes zarządu - H. R.. Do zakresu obowiązków R. O. należała koordynacja i nadzór nad Sekcją Kadr w zakresie spraw osobowych i zatrudnienia.

(pismo pozwanej – k. 428; zakres obowiązków R. O. - k.434-435)

W dniu 4 kwietnia 2016 roku pozwana zamieściła na stronie internetowej ogłoszenie o poszukiwaniu pracownika do Sekcji Kadr. Wskazano, że kandydat powinien posiadać wyższe wykształcenie kierunkowe oraz minimum 3 letni staż pracy. Warunki oraz forma zatrudnienia strony miały uzgodnić w terminie późniejszym.

(wyciąg ze strony internetowej pozwanej – k. 27)

W dniu 14 września 2016 roku pozwana oddelegowała powódkę w okresie od dnia 14 września 2016 roku do dnia 13 grudnia 2016 roku do pracy w archiwum Przychodni (...) ul. (...).

(pismo oddelegowujące powódkę do pracy w archiwum Przychodni (...) w O. – k. 14)

W dniu 15 września 2016 roku pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2016 roku powołując się na treść art. 30 § 1 pkt. 2 Kodeksu pracy, w związku z art. 10 ust. 1 Ustawy z dnia 13 marca 2003 roku „o szczegółowych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników” (Dz. U. Nr 90 poz. 844 z późn. zm.). Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano reorganizację zatrudnienia w (...) Sp. Z o.o. wynikającą z trudnej sytuacji finansowej Spółki. Reorganizacja zatrudnienia wymusiła likwidację stanowiska pracy Kierownika D. Kadr. Powódka została zobowiązana do wykorzystania urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia.

Pracodawca nie dokonywał wśród pracowników doboru ich do zwolnienia.

(pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia – k .15)

Obowiązki powódki w zakresie prowadzenia spraw kadrowych przejęli pracownicy D. Organizacyjno - (...) oraz Kierownik R. O.. Nadzór na działem nie uległ zmianie i sprawował go R. O.. Dodatkowo wykonywał on czynności kadrowe polegające na przygotowywaniu umów lub nadzorował sprawy związane z przygotowaniem sprawozdań.

(zeznania świadka A. R. na rozprawie z dnia 24 października 2017 roku – protokół rozprawy od 00:10:51 do 00:18:21; zeznania świadka R. O. na rozprawie z dnia 25 maja 2017 roku – protokół rozprawy od 00:35:47 do 00:58:22; zakres obowiązków R. O. – k.434-435l zeznania świadka O. W. na rozprawie z dnia 12 kwietnia 2018 roku – protokół rozprawy od 00:08:55 do 00:11:13).

Wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 7.525,00 złotych.

(zaświadczenie o wynagrodzeniu liczonym jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy – k.87)

Stan faktyczny będący podstawą rozstrzygnięcia sprawy został ustalony w oparciu dokumenty przedstawione przez strony. Wiarygodność tych dokumentów została oceniona przez pryzmat twierdzeń stron odnoszących się do ich treści, a także ustaleń dokonanych na podstawie całokształtu materiału dowodowego.

Sąd dał wiarę świadkom A. S., M. O., O. W., A. R.. Świadkowie ci zeznawali spójnie w zakresie sytuacji finansowej, reorganizacji struktury oraz podejmowanych działań w celu restrukturyzacji i poprawy kondycji finansowej pozwanej. Sąd zważył, w szczególności, że zeznania świadka A. S. są wiarygodne i przekonujące, gdyż świadek jest zatrudniona i pracowała z powódką w tym samym D. (Kadr), a następnie Sekcji Kadr w ramach D. Organizacyjno - (...). Wobec powyższego jej zeznania co do zakresu obowiązków powódki i innych pracowników są wiarygodne. Nie budzą wątpliwości Sądu również dlatego, że świadek nie jest związana żadnymi relacjami osobistymi i zawodowymi z powódką, a udzielone przez nią zeznania pozostają w opozycji do stanowiska prezentowanego przez stronę pozwaną z którą świadek jest nadal związana stosunkiem pracy. Sąd dał wiarę świadkowi R. O., w zakresie, że zakres obowiązków pracowników zatrudnionych w Sekcji Kadr nie zmienił się, ponieważ jak sam zeznał (od 00:40:16 do 00:42:01 oraz od 00:46:50 do 00:58:22) wobec likwidacji stanowiska powódki obowiązki te zostały przejęte przez pracowników obecnej sekcji kadr w tym również przez niego. Sąd dał ponadto wiarę zeznaniom powódki złożonym na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2018 roku w zakresie wykonywanych przez powódkę czynności, zakresu obowiązków.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Tytułem przypomnienia wskazać należy, że powódka po ostatecznym sprecyzowaniu żądania wnosiła o odszkodowanie za niezgodnie z prawem rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. W ocenie sądu powództwo I. B., jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka podnosiła, że pracodawca nie zastosował obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów doboru pracowników oraz, że likwidacja jej stanowiska pracy była pozorna ponieważ w strukturze pracodawcy istnieje stanowisko o tej samej nazwie.

Podstawą prawną żądania powódki jest art. 45 § 1 Kodeksu pracy zgodnie z którym w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Wysokość odszkodowania jest określona w art. 47 ¹ k.p. i przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Z uwagi na staż pracy powódki okres wypowiedzenia jej umowy o pracę wynosił 3 miesiące.

Zgodnie z art 30 § 4 k.p. w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. W niniejszej sprawie pozwany pracodawca wskazał jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę reorganizację zatrudnienia wynikająca z trudnej sytuacji finansowej Spółki co spowodowało likwidację stanowiska pracy - Kierownika D. Kadr na którym była zatrudniona powódka.

Bezsporne jest, że pracodawca rozwiązując z powódką umowę o pracę nie wskazał jakimi kryteriami kierował się rozwiązując z nią umowę o pracę, przez co naruszył warunki formalne wynikające z art. 30 § 4 k.p. W wyroku z dnia 10 września 2013 roku, o sygn. akt I PK 61/13 Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z powodu likwidacji jednego z analogicznych stanowisk pracy powinna być wskazana także przyczyna wyboru pracownika do zwolnienia z pracy (kryteria doboru) chyba, że jest oczywista lub znana pracownikowi (art. 30 § 4 k.p.). Natomiast w wyroku z dnia 25 stycznia 2013 roku o sygn. akt I PK 172/12 Sąd Najwyższy wskazał, że w sytuacji, gdy rozwiązanie umowy o pracę dotyczy pracownika wybranego przez pracodawcę z większej liczby pracowników, zatrudnionych na takich samych stanowiskach pracy, przyczyną tego wypowiedzenia są nie tylko zmiany organizacyjne, czy redukcja zatrudnienia, ale także określona kryteriami doboru sytuacja danego pracownika. Wynikający z art. 30 § 4 k.p. wymóg wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest ściśle związany z możliwością oceny jego zasadności w rozumieniu art. 45 § 1 k.p.

Już w chwili wręczenia wypowiedzenia pracownik powinien mieć możliwość zapoznania się z przyczynami rozwiązania. Do przyczyn wypowiedzenia należy zaliczyć też określoną kryteriami doboru sytuację konkretnego pracownika (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2015 roku o sygn. I PK 140/14). Mając na uwadze całokształt poglądu judykatury Sąd zważył, że nieprzedstawienie kryteriów doboru pracownika do zwolnienia traktowane jest jako niepodanie przyczyny.

W niniejszej sprawie na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego oraz okoliczności faktycznych ustalonych przez Sąd wynika, że pozwany w piśmie rozwiązującym z powódką umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia nie wskazał kryteriów jakimi kierował się rozwiązując z nią umowę o pracę.

Sąd ustalił, że w momencie kiedy z powódką została rozwiązana umowa o pracę zatrudnione były cztery osoby włącznie z powódką. Osoby te jak wynika z ustaleń Sądu wykonywały tożsame obowiązki w zakresie spraw kadrowych, wobec powyższego pracodawca likwidując stanowisko pracy powódki i tym samym rozwiązując z nią umowę o pracę powinien przedstawić jej w momencie składania oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, jakimi kryteriami kierował się wybierając ją do zwolnienia pozostawiając pozostałe osoby wykonujące te same obowiązki. Również pozwany pracodawca nie skonkretyzował tej przyczyny w momencie składania oświadczenia woli powódce. Nie miała ona możliwości się z tymi kryteriami zapoznać. Mając na uwadze powyższe Sąd zważył, że pozwana spółka nie podała przyczyny w piśmie rozwiązującym umowę o pracę z powódką, nie poinformowała jej o tym, wobec tego umowa o pracę została rozwiązana w sposób niezgodny z przepisami obowiązującego prawa pracy. Wobec powyższego pracodawca uchybił obowiązkowi określonemu w art. 30 § 4 k.p.

Odnosząc się do niezastosowania obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów doboru pracowników do rozwiązania umowy o pracę przez pozwaną Sąd zważył, że powódka będąc zatrudniona najpierw w D. Kadr, później Sekcji Kadr wykonywała tożsame obowiązki jak inni pracownicy. Kontroli sądu pracy nie podlega ocena zasadności przyjętej przez pracodawcę decyzji o zmianie struktury organizacyjnej zakładu pracy w celu racjonalizacji i ograniczenia zatrudnienia pracowników, lecz tylko ocena zasadności i słuszności przyjętych kryteriów doboru pracowników na stanowiska pracy i kwalifikowania pracowników do zwolnienia z pracy. (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 1997 o sygn. akt I PKN 401/97, OSNP 1998/18/542). Pracodawca ma obowiązek zastosowania obiektywnych kryteriów typując pracowników do zwolnienia nie tylko, gdy dokonuje zwolnień grupowych na gruncie ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844) ale również wtedy, gdy sięga po zwolnienia indywidualne, uregulowane w art. 10 cytowanej ustawy. W wyroku z dnia 6 listopada 2001 roku ( I PKN 675/00) Sąd Najwyższy stwierdził, że w sytuacji, gdy zwolnienia indywidualne z przyczyn niedotyczących pracowników obejmują pewną liczbę pracowników, których pracodawca wybiera z większej grupy pracowników wykonujących pracę tego samego lub podobnego rodzaju, przy ocenie zasadności wypowiedzenia należy brać pod uwagę nie tylko wystąpienie przyczyny niedotyczącej pracowników, którą uzasadnia rozwiązanie stosunku pracy, lecz także prawidłowość doboru pracowników do zwolnienia. W kolejnym orzeczeniu Sąd Najwyższy wskazał natomiast, że głównym kryterium doboru do zwolnienia, aprobowanym przez orzecznictwo sądowe, jest przydatność pracownika do pracy na danym stanowisku. O przydatności pracownika do pracy świadczą w szczególności: wykształcenie, staż pracy ogólny i zakładowy, dotychczasowy (nienaganny) przebieg pracy, a także dyspozycyjność, tj. możliwość liczenia nie tylko na obecność pracownika w przewidzianym dla niego czasie pracy, ale także - w razie potrzeby - w ponadwymiarowym czasie pracy, w szczególności w zastępstwie innego pracownika (tak wyroki Sądu Najwyższego : z dnia 7 grudnia 1999 roku, o sygn. akt I PKN 417/99, i z dnia 23 stycznia 2001 roku, o sygn. akt I PKN 191/2000, OSNAPiUS 2002, nr 18, poz. 433). W tej sprawie z powódką została rozwiązana umowa o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia na podstawie art 10 ust. 1 powyższej ustawy, tak więc powyższe kryteria co bezsporne powinny mięć zastosowanie i nimi powinien kierować się pracodawca.

W niniejszej sprawie Sąd zważył, że powódka miała najdłuższy staż pracy spośród pracowników zatrudnionych w D. Kadr/Sekcji Kadr. Ponadto jak wynika z ustaleń Sądu poczynionych na podstawie akt osobowych powódki załączonych do niniejszej sprawy stale podniosła kwalifikację w zakresie kadrowym. Przebieg zatrudnienia u pozwanego pracodawcy był nienaganny, nie otrzymywała kar, ani upomnień na piśmie. Powódka wykonując takie same czynnosci jak inne pracownice działu Kadr/Sekcji Kadr była także Kierownikiem D. (...) Pracowniczej. W zakresie jej obowiązków leżało sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad pracą działu Kadr i odpowiedzialność za prawidłowe i terminowe jej wykonywanie przez podległych pracowników. Bezsporna jest zmiana struktury organizacyjnej w pozwanej. Dział Kadr został zamieniony w Sekcję Kadr w ramach nowoutworzonego D. Organizacyjno - (...). Obowiązki kierownika tego działu zostały powierzone R. O., który nadzorował oraz koordynował Sekcję Kadr w zakresie spraw osobowych i zatrudnienia. Na podstawie analizy obowiązków powódki oraz R. O. Sąd ustalił, że zakres kierownictwa nad osobami zatrudnionymi w ramach Działu i później Sekcji Kadr pokrywały się. Sąd zwraca uwagę, że powyższe obowiązki zostały powierzone R. O. już w okresie kiedy powódka była zatrudniona na stanowisku Kierownika D. (...) Pracowniczej tj; w dniu 11 lipca 2016 roku (k.435), czyli w okresie kiedy powódka znajdowała się na zwolnieniu lekarskim. Obowiązki w zakresie kierownictwa i nadzoru nad pracownikami zatrudnionymi w D./Sekcji Kadr oraz wykonywanymi przez nimi zadaniami w zakresie spraw osobowych i zatrudnienia były tożsame w przypadku powódki i R. O.. Okres zatrudnienia R. O. na tym stanowisku i realizowanie powyższych obowiązków był krótszy. Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd zważył, że pracodawca uchybił również w zakresie zastosowania sprawiedliwego i obiektywnego kryterium doboru pracowników do zwolnienia Mając to na względzie Sąd podzielił stanowisko powódki za uzasadnione i uznał, że pozwany pracodawca nie kierował się obiektywnymi i sprawiedliwymi kryteriami doboru pracowników do zwolnienia.

Odnośnie pozorności likwidacji stanowiska pracy powódki (Kierownika D. (...) Pracowniczej). W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, według którego likwidacja konkretnego stanowiska pracy czy też zmniejszenie stanu zatrudnienia w ramach określonej grupy zawodowej stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia, a sąd pracy nie jest powołany do badania zasadności i celowości decyzji pracodawcy co do zmniejszenia stanu zatrudnienia czy likwidacji poszczególnych stanowisk. O celowości i zasadności takich zmian decydują organy przedsiębiorstwa lub inne organy wskazane w obowiązujących przepisach. Decyzje w tym przedmiocie należą do sfery organizacyjnej pracodawcy i dlatego nie podlegają one kontroli w sporze o bezzasadność wypowiedzenia (tak: teza IX uchwały Pełnego Składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z 27 czerwca 1985 roku w sprawie III PZP 10/85, OSNCP 1985/11/164). Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 27 listopada 1997 roku stwierdzając, że „kontroli Sądu pracy nie podlega ocena zasadności przyjętej przez pracodawcę decyzji o zmianie struktury organizacyjnej zakładu pracy w celu racjonalizacji zatrudnienia pracowników, lecz tylko ocena słuszności przyjętych kryteriów doboru pracowników na stanowiska pracy i kwalifikowania pracowników do zwolnienia z pracy” (wyrok Sądu Najwyższego o sygn. akt I PKN 401/97, OSNP 1998/18/542; również wyrok Sądu Najwyższego z 27 lutego 1997 roku, o sygn. akt I PKN 20/97, OSNP 1997/21/417). Konieczność pozostawienia zakładowi pracy stosownej swobody decyzji wynika z faktu, iż bez niej realizacja polityki kadrowej byłaby nadmiernie utrudniona, a wręcz niemożliwa. Choć Sąd pracy nie jest co do zasady uprawniony do badania celowości i zasadności zmiany struktury organizacyjnej zakładu, może jednak badać i oceniać, czy likwidacja stanowisk pracy jest autentyczna, czy też ma charakter pozorny (fikcyjny), służący uzasadnieniu rozwiązania umowy o pracę z konkretnym pracownikiem. Warunkiem prawidłowości wypowiedzenia pracy z powodu likwidacji stanowiska pracy jest to, aby do likwidacji stanowiska faktycznie doszło. Podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nieprawdziwej, nierzeczywistej, nieistniejącej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie, co z kolei oznacza, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Pozorność likwidacji stanowiska pracy ma miejsce nie tylko wówczas, gdy to samo stanowisko nadal pozostaje w strukturach zakładu pracy. Z pozornością likwidacji stanowiska będziemy mieli do czynienia również wtedy, gdy formalnie stanowisko zostało zlikwidowane, ale w jego miejsce jest tworzone inne stanowisko pracy (o innej nazwie), które w istotnych elementach nie różni się od zlikwidowanego (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z 4 września 2007 roku, o sygn. akt I PK 92/07, OSNP 2008/19-20/286, albo w wyroku z 16 listopada 2006 roku, o sygn. akt II PK 81/06, Lex nr 950625). Innymi słowy, treść stosunku pracy (warunki pracy i płacy) pracownika zatrudnionego na nowym (formalnie) stanowisku nie różni się w istotnych elementach (tj. takich, których zmiana wymaga wypowiedzenia) od treści stosunku pracy pracownika zatrudnionego na stanowisku zlikwidowanym (formalnie). Ocena, czy wystąpiła pozorna likwidacja stanowiska pracy polega, więc na porównaniu warunków zatrudnienia (treści stosunku pracy) na nowym stanowisku z tymi warunkami na stanowisku zlikwidowanym. Nie chodzi przy tym wyłącznie o sam zakres obowiązków, ale także np. o podstawę zatrudnienia albo zasady wynagradzania (tak: w/w wyrok w sprawie I PK 92/07).

Zdaniem Sądu zarzut pozorności (fikcyjności) likwidacji stanowiska pracy, podnoszony przez powódkę, znalazł potwierdzenie w toku postępowania. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób jednoznaczny wynika, że w okresie przed i po rozwiązaniu stosunku pracy z powódka, w strukturach strony pozwanej – w miejsce stanowiska powódki – doszło do utworzenia stanowiska o tożsamym zakresie obowiązków. W niniejszej sprawie z ustaleń Sądu poczynionych na podstawie zeznań świadków i analizy dokumentów zgromadzonych w sprawie (zakresu obowiązku powódki i R. O.) wynika, że R. O. miał tożsame obowiązki w zakresie kierownictwa i nadzoru nad Sekcją Kadr jak powódka (zeznania świadka A. R. na rozprawie z dnia 24 października 2017 roku.) De facto w okresie zatrudnienia powódki, kiedy przebywała ona na zwolnieniu lekarskim R. O. przejął jej obowiązki i je wykonywał. Wobec powyższego w strukturze pozwanego nie zostało zlikwidowane stanowisko kierownicze. Po restrukturyzacji i zmianie struktury organizacyjnej pozwanej sprawował je R. O. Kierownik D. Organizacyjno - (...). Reasumując stanowisko faktycznie istnieje nadal jednak pod inną nazwą (Kierownika D. Organizacyjno - (...)) w którego zakres obowiązków weszły obowiązki pokrywające się z obowiązkami powódki.

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że rozwiązanie z powódką umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia zostało dokonane z naruszeniem prawa, wobec czego roszczenie powódki o zapłatę odszkodowania jest uzasadnione w całości. Biorąc pod uwagę art. 47 ¹ k.p. Sąd zasądził na jej rzecz odszkodowanie w wysokości 22.575,00 zł liczonej, jako trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia obliczonego jak ekwiwalent za urlop (k.87) o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku. Zgodnie, bowiem z art. 47 ¹ k.p., odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Orzekając natomiast o kosztach w sprawie z powództwa I. B. Sąd na podstawie art. 98 k.p.c. zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki koszty procesu, na które składają się koszty zastępstwa procesowego w wysokości ustalonej na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2016 roku, poz. 1804) tj. w kwocie 360 zł obowiązującego w dniu wniesienia powozu (21 września 2016 roku). W niniejszej sprawie powódka ponadto ze względu na wartość przedmiotu sporu w chwili wniesienia pozwu zobowiązana była do zapłacenia opłaty od pozwu w kwocie 1.505 zł, co uczyniła (k.75). Zgodnie z powyższą regulacją art. 98 § 1 kp.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Celowym kosztem procesu było po stronie powodowej wniesie opłaty od pozwu, więc jako stronie wygrywającej w sporze, w którym powódka dochodziła swoich praw należy się jej zwrot powyższych kosztów. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

W punkcie 3 sentencji wyroku o rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c., zgodnie, z którym Sąd zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

ZARZĄDZENIE

1. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powódce.