Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w W. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Marcin Polit

Protokolant Klaudia Stefaniak

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością SKA w W.

przeciwko N. M.

o zapłatę kwotę 1313,30 zł wraz z odsetkami

oddala powództwo.

****** poczatektekstu

[Przewodniczący 00:00:00.329]

Przechodząc do uzasadnienia należy wskazać, że spółka powodowa domagała się od pani N. M. zapłaty kwoty 1.313 złotych i 30 groszy wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 21 listopada 2013 roku. Jak wskazano w pozwie kwota ta miała stanowić należność powoda przysługującą mu z tytułu zawartej przez pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda umowy pożyczki. Pozew skierowano pierwotnie do Sadu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2015 roku w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin-Zachód stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi. W tutejszym Sądzie strona powodowa uzupełniła pozew stosownie do wymogu postępowania prowadzonego w trybie zwykłym i tak sformułowany trafił on na rozprawę. Pozwana nie stawiła się na rozprawę, nie składała wyjaśnień na piśmie, nie wnosiła o rozpoznanie sprawy pod jej nieobecność. W tych okolicznościach Sąd był zobligowany wydać wyrok zaocznie. Wydając wyrok zaocznie w myśl artykułu 339 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych podniesionych w pozwie i pism doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości co do ich zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Niezależnie od tego Sad jest obowiązany dokonać oceny prawnej przedstawionych przez stronę powodową stwierdzeń o okolicznościach faktycznych. W realiach niniejszej sprawy analiza pozwu musi prowadzić do stwierdzenia, iż twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych budzą wątpliwości i w związku z tym konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego w oparciu o wnioski dowodowe, przedstawione przez stronę powodową. Owe wątpliwości to przede wszystkim brak możliwości ustalenia co składa się na dochodzone pozwem roszczenia. Jak wynika z 1-szej karty akt sprawy strona powodowa domaga się zapłaty kwoty 1.313 złotych i 30 groszy. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że na kwotę w nim dochodzoną składa się kapitał pożyczki w wysokości 900 złotych, prowizja w wysokości 101 złotych i 50 groszy i koszty windykacyjne w wysokości 135 złotych. Razem daje to 1.106 złotych i 50 groszy. Nie wiadomo więc skąd wzięła się reszta kwoty dochodzonej pozwem. Jest to pierwsza wątpliwość, która wiąże się z okolicznościami wskazanymi przez stroną powodową. Druga wątpliwość dotyczy kosztów windykacyjnych. Z uzasadnienia pozwu wynika, że koszty te to 35 złotych za pierwsze wezwanie do zapłaty, 45 złotych za drugie wezwanie do zapłaty i 55 złotych za 3 wezwanie do zapłaty. Tutaj należy wskazać, iż Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów rozpoznając sprawę o uznanie za niedozwolone postanowienie umowne uznał w całym szeregu spraw zapisy umowy pozwalające na naliczanie podobnych opłat windykacyjnych za niedozwolone postanowienie umowne. Owe zapisy uznane za niedozwolone znajdują się w Rejestrze klauzul niedozwolonych dostępnych na stronie internetowej Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. W związku z tym samo stwierdzenie powoda, iż tego rodzaju kwoty składają się na żądanie pozwu musiało obligować Sąd do głębszego rozważenia sprawy w oparciu o przedstawione przez powoda dowody. Dowody te to dokumenty złożone z pozwem - one też zostały poddane analizie. Argumentacja strony powodowej zmierzająca do udowodnienia wysokości roszczenia opierała się na następującym [ns 00:04:39.357]. Mianowicie. W ocenie strony powodowej pozwany zawarł z (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością umowę pożyczki, zawarł ją za pomocą środków porozumiewania się na odległość, a jego zgoda na zawarcie umowy pożyczki o tej treści z określonym oprocentowaniem i z określoną prowizją, a także ewentualnymi innymi kosztami miała wynikać z przelewu na rachunek (...) kwoty 1 grosz. Dalej strona powodowa wywodziła, iż (...) na podstawie umowy przelewu zbył należność na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej i z kolei jako nowy komplementariusz wstąpiła spółka (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością. W wyniku wstąpienia nowego komplementariusza spółka (...) sp. z o.o. spółka komandytowo-akcyjna zmieniła nazwę na (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna w W. i ta wierzytelność ta przysługuje obecnie stronie powodowej. Tak wyglądała argumentacja strony powodowej zmierzająca do wykazania tego, iż przysługuje jej to roszczenie. Poddając tę, poddając to wyliczeniu, krytycznej analizie Sąd doszedł do wniosku, iż strona powodowa nie udowodniła tego, iż obecnie przysługuje jej roszczenie zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Przede wszystkim rozstrzygając sprawę należało wyjść od treści samej umowy pożyczki odnawialnej. Jest ona niepodpisana, nie zawiera żadnych danych identyfikujących podmiot, z którym jest zawierana, żadnej daty, nie ma też podpisu, jest to wyłącznie projekt. Otóż z paragrafu 4 ustęp 5 tej umowy wynika, że przelew kwoty 1 grosz jest warunkiem zakończenia rejestracji. Rejestracja w systemie prowadzonym przez (...) spółka z o.o. jest z kolei konieczna, żeby można było zaciągnąć pożyczkę. Z treści pozwu, jak Sąd wskazał wcześniej, wynika, że ów przelew kwoty 1 grosz jest warunkiem i potwierdzeniem tego, że pozwany godzi się na zawarcie umowy pożyczki o określonej treści. Należało zatem sięgnąć do samego przelewu. Powód złożył do akt sprawy wyciąg z rachunku bankowego i w treści tego wyciągu znajduje się przelew datowany na 5 sierpnia 2013 roku, przelew kwoty 1 grosz, w tytule przelewu wpisano "potwierdzam rejestrację i zgadzam się na umowę pożyczki V..pl numer (...), potem jest numer i zapis pani N. M., Przodowników 10 mieszkania (...), (...)-(...) W.. Data dokumentu 2 sierpnia 2013". Należy zatem uznać, iż pozwana prze..., dokonując przelewu tej treści wyraziła zgodę na umowę o wskazanym tutaj numerze. Tymczasem powód co wynika z uzasadnienia pozwu oraz z dołączonych do pozwu dokumentów dochodzi należności z umowy pożyczki o innym numerze. Mianowicie. Wy... Na zarówno na piśmie zatytułowanym "twoje warunki umowy pożyczki V..pl" datowanym na 30 września 2013 roku, na 11 września 2013 roku i na 20 września 2013 roku żadnych numer, który jest wskazany numer tej umowy pożyczki jest zupełnie inny. Jest to pożyczka (...). Nie ma zatem żadnego dowodu, iż pozwana wyraziła zgodę na zawarcie umowy pożyczki tej treści. W konsekwencji między stronami nie powstał żaden stosunek umowny z treści z umowy pożyczki. Już tylko ta kwestia, a zatem nie udowodnienie, iż pozwana złożyła oświadczenie woli składające się na umowę pożyczki musi prowadzić do oddalenia powództwa. Pozwana bowiem nie godziła się ani na przesłanie jej żadnych pieniędzy, ani nie zgodziła się na zapłatę prowizji, ani nie zgodziła się na zapłatę jakichkolwiek kosztów windykacyjnych, czy też odsetek. Nie ma na to żadnego dowodu. Jest to pierwsza okoliczność, która musi prowadzić do oddania powództwa. Nie jest to jednak okoliczność jedyna. Mianowicie analizując w dalszym ciągu dokumenty dołączone do pozwu należy sięgnąć do tych dokumentów, które odnoszą się do zmian podmiotowych po stronie powodowej. Jak wskazano pierwszym wierzycielem, rzekomo wierzycielem pozwanej miała być spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W wyniku umowy przelewu ta wierzytelność miała trafić do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialności spółki komandytowo-akcyjnej w W.. O ile sam fakt zawarcia przez (...) ze spółką (...) umów dotyczących przelewu wierzytelności został udowodniony i te umowy zostały dołączone do pozwu, tej w szczególności istotnym dokumentem jest potwierdzenie transakcji kredytowego instrumentu pochodnego dołączone do pozwu to nie ma dowodu na to, by w ramach tej cesji mieściła się umowa o numerze ani tym, na który pozwana wyraziła zgodę, a więc (...), ani tym z którego powód dochodzi roszczenia, czyli (...). W aktach sprawy znajduje się kilkunastostronicowe zestawienie umów, z których wierzytelność miała być przelana na rzecz (...) spółki z o.o. spółki komandytowo-akcyjnej i Sąd nie znalazł tutaj umów opatrzonych tymi dwoma numerami, o których wspomniano wcześniej. W konsekwencji nie ma także dowodu by podmiot dochodzący należności w niniejszej sprawie, a więc (...) spółka z o.o. spółka komandytowo-akcyjna w W. w ogóle stał się wierzycielem pozwanej, abstrahując od kwestii, czy wierzytelność ta powstała czy nie. Musi to być druga przyczyna oddalenia powództwa. Mając na uwadze te okoliczności i na podstawie artykułu 6 Kodeksu cywilnego, artykułu 509 Kodeksu cywilnego, artykułu 232 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania cywilnego powództwo jako nieudowodnione należało oddalić i dlatego orzeczono jak w sentencji wyroku zaocznego.

[koniec 00:13:04.667]