Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

Dnia 12 kwietnia 2012 r. powódka wniosła pozew o ustalenie na podstawie art. 691 § 1 k.c. wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) w W. po zmarłej najemczyni M. G.. W uzasadnieniu powódka podała, iż od wielu lat zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, najemczynią lokalu była zaś jej matka M. G., która zmarła w dniu 16 lipca 2010 r. Powódka podniosła również, iż jest w ww. lokalu zameldowana na pobyt stały od dnia 14 lipca 2003 r. oraz, iż w chwili śmierci najemczyni w lokalu zamieszkiwała wraz z synem L. O..

W odpowiedzi na pozew pozwany miasto stołeczne W. wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu podniósł, iż w chwili śmierci powódka nie zamieszkiwała razem z najemczynią w przedmiotowym lokalu, gdyż w roku 1972 nabyła razem z mężem spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) i tam się przeprowadziła z lokalu nr (...) przy ul. (...). Ponadto pozwany podniósł, iż wizja lokalna przeprowadzona w dniu 26 sierpnia 2010 r. nie potwierdziła stałego zamieszkiwania powódki w przedmiotowym lokalu (k. 39-40v).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Najemczynią lokalu nr (...) przy ul. (...) do chwili śmierci w dniu 16 lipca 2010r. była matka powódki M. G. (fakt niekwestionowany przez strony). W okresie od czerwca 2009 r. do śmierci M. G. przebywała w Zakładzie (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej z siedzibą w W. przy ul. (...), od 14 grudnia 2009 r. została skierowana do ww. Zakładu na pobyt stały (decyzje z 14.12.2009r. i 5.06.2009r. - k. 98-99, 169-170). W drugiej połowie 2009 roku nastąpił znaczny spadek zużycia energii elektrycznej w lokalu nr (...) przy ul. (...) (zestawienia zużycia energii elektrycznej – k.122 i 148). D. O. nie zamieszkiwała stale wraz z M. G. w lokalu nr (...) przy ulicy (...) w W. do chwili jej śmierci (zeznania świadków: J. M. – k.129-133, A. L. – k.133-134, D. Z. – k.127-129 i A. K. (1) – k.125-127). Powódka jest współwłaścicielką mieszkania nr (...) przy ul. (...) w W. w 5/8 częściach (zeznania powódki – k.168v-170). W dniach 6 marca 2006 roku, 2 listopada 2006 roku i 22 czerwca 2010 roku powódka złożyła oświadczenia, że zamieszkuje i jest zameldowana w lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. (oświadczenia z 6.03.2006r., 2.11.2006r. i 22.06.1010r. – k.62-64 akt lokalowych).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań wymienionych wyżej świadków, które uznał za w pełni wiarygodne oraz przedstawionych przez strony dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana.

Dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie miały zeznania świadków: J. M., A. L., A. K. (2) oraz D. Z.. W ocenie Sądu zeznania te są spójne i logiczne oraz korespondują z innymi wiarygodnymi dowodami w sprawie. J. M. prowadziła postępowanie w imieniu właściciela przedmiotowej nieruchomości w sprawie wstąpienia w stosunek najmu powódki. Jej zeznania w ocenie Sądu są wiarygodne i wskazują, iż powódka nie zamieszkiwała w przedmiotowym lokalu w chwili śmierci najemczyni. Świadek ten w sposób precyzyjny opisała przebieg wizji lokalnej przeprowadzonej w lokalu nr (...) przy ul. (...). Poczynione przez świadka spostrzeżenia odnośnie stanu lokalu oraz jego otoczenia są logiczne. Świadek w swoich zeznaniach wskazała na okoliczności, takie jak: brak zapachów kuchennych, to, iż w lokalu nie było wietrzone oraz wysoka trawa na posesji, które świadczą, iż od dłuższego czasu w lokalu nikt nie przebywał. Z zeznaniami tymi korespondują zeznania świadka A. L., która od 1 września 2010 r. administrowała w imieniu właściciela przedmiotową nieruchomością. Świadek zeznała, iż w ramach swoich obowiązków kilkakrotnie próbowała dostać się na teren nieruchomości, jednak nie było nikogo, kto mógłby jej okazać lokal. Również zwróciła uwagę, iż trawa na posesji nie była od dłuższego czasu koszona oraz, że tylko na ganku było zapalone światło. Zeznania tego świadka są zgodne z zeznaniami świadka A. K. (2), który również uczestniczył w wizjach lokalnych na przedmiotowej nieruchomości. Zeznania świadka D. Z. także korelują z zeznaniami ww. świadków. Świadek D. Z. zajmuje lokal nr (...) w przedmiotowej nieruchomości. Świadek ten zeznał, iż w lokalu nr (...) nikt nie mieszka od około 3 – 3 i pół roku. Wcześniej mieszkała tam matka powódki oraz syn powódki wraz z rodziną. Odnośnie powódki świadek zeznała, iż wyprowadziła się ona przed wprowadzeniem się świadka do lokalu nr (...). Później zaś odwiedzała swoją matkę. D. Z. zeznała, że w lokalu nr (...) była od 2003 r. do śmierci matki powódki około 2 razy. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, mino iż strona powodowa podnosiła, iż pozostaje w konflikcie ze świadkiem, gdyż były one spójne i miały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie.

Na prawdziwość zeznań wymienionych wyżej świadków wskazują dostarczone przez strony zaświadczenia o zużyciu energii elektrycznej sporządzone przez (...) dostawcę prądu. Z zestawień tych wynika iż od 2009 r. drastycznie spadła ilość zużywanej energii elektrycznej w przedmiotowym lokalu. W drugiej połowie 2008 r. wynosiła ona 788 kWh, zaś w II połowie 2009 r. 1 kWh, a w I połowie 2010 r. 19 kWh (k.122). Pełnomocnik powódki podniósł, iż w lokalu są dwa liczniki i na tą okoliczność przedstawił zaświadczenie z (...) o zużyciu energii w lokalu nr (...). (k. 148). Z zaświadczenia tego również wynika, iż zużycie energii elektrycznej w 2009 r. spadło o połowę w stosunku do roku poprzedniego, zaś w roku 2010 stanowiło tylko 5,5% energii elektrycznej zużytej w 2008 r., tj. 242,25 kWh.

Ponadto, Sąd zważył, iż sama powódka składając oświadczenia do Spółdzielni Mieszkaniowej (...), oświadczyła w dniu 22 czerwca 2010 roku, iż zamieszkuje w lokalu nr (...) przy ul. (...), takiej samej treści oświadczenia powódka składała również w dniach 6 marca i 2 listopada 2006 r. (k.62-64 akt lokalowych). Jednocześnie, zeznając powódka nie potrafiła logicznie wytłumaczyć przyczyn dla jakich składała oświadczenia.

Sąd nie dał wiary pozostałym przesłuchanym świadkom w zakresie dotyczącym zamieszkiwania przez powódkę w przedmiotowym lokalu. Świadek L. O. zeznał, iż zamieszkuje w lokalu nr (...) przy ul. (...), a jednocześnie, że posiada dom w L.. Z zaświadczenia wystawionego zaś przez Szkołę Podstawową w L. wynika, iż jego córka od września 2009 r. uczęszcza do tamtejszej szkoły (k.123). W ocenie Sądu zeznania tego świadka nie są logiczne i dlatego Sąd nie dał temu świadkowi wiary.

Sąd nie dał też wiary pozostałym świadkom zgłoszonym przez powódkę, którzy albo należą do jej rodziny albo są z nią zaprzyjaźnione. Poza ogólnymi twierdzeniami, iż powódka oraz jej syn L. O. z rodziną zamieszkiwali w lokalu nr (...) przy ulicy (...) nie zawierają one treści, które potwierdzałyby podnoszone przez nich fakty. Świadkowie T. G. (brat powódki) oraz J. G. (bratowa powódki) zeznali, iż powódka mieszka w przedmiotowym lokalu od około 2003 roku do chwili obecnej (k. 46-50), co stoi w sprzeczności z zeznaniami świadka A. L., która jako administrator budynku, po śmierci matki powódki kilkakrotnie próbowała się dostać do środka lokalu. M. B. zeznała natomiast, iż nigdy nie była w pokoju, w którym mieszkała powódka, dlatego też Sąd uznał twierdzenia tego świadka za gołosłowne, ponieważ sam fakt, iż świadek widział powódkę w przedmiotowym lokalu nie świadczy o tym, że tam mieszkała (k. 50-51). Świadek A. W. zeznał, iż powódka mieszkała w przedmiotowym lokalu już w 1992-1993 roku, natomiast sama powódka twierdziła, iż mieszka tam od 2003 r. (k. 51-52). Świadek R. O. zeznała, że cały czas mieszka w lokalu na ul. (...). Zeznała też, że ma dom w L., jej córka chodzi do szkoły niedaleko L. i gdy jej nie ma córką opiekuje się rodzina zamieszkała w L. (k.104-106). W ocenie Sądu twierdzenia tego świadka co do jej miejsca zamieszkani są nielogiczne i wobec tego Sąd uznał je w całości za niewiarygodne, zważywszy na pozostałe dowody w sprawie.

Świadek A. B. twierdził, iż powódka mieszka w przedmiotowym lokalu od urodzenia (k.106-107). Świadek A. Ł. zeznał , iż powódki nie widział w A. od ok. 10 lat, a następnie podał, iż widuje powódkę w A. razem z dziećmi jej córki (k.108). Wobec powyższego, w ocenie Sądu zeznania tych świadków są nieprecyzyjne, wewnętrznie niespójne, sprzeczne z dokumentami, na których Sąd się oparł, a także zeznaniami samej powódki i dlatego nie zasługują na danie im wiary.

Sąd zważył, co następuje:

Przed rozstrzygnięciem czy żądanie powódki zasługuje na uwzględnienie należało ustalić, czy powódka ma interes prawny w żądaniu ustalenia wstąpienia w stosunek najmu. Zgodnie bowiem z art. 189 kpc podstawową przesłanką zasadności powództwa o ustalenie jest interes prawny w tymże ustaleniu, przy czym przedmiotem ustalenia mogą być tylko prawa lub stosunki prawne, nie można natomiast w tym trybie żądać ustalenia faktu (orzeczenie SN z dnia 22 maja 1953 r., I C 22/53).

Interes prawny w rozumieniu art. 189 kpc, występuje wówczas, gdy zachodzi stan niepewności co do istnienia stosunku prawnego lub prawa, a wynik postępowania doprowadzi do usunięcia niejasności i wątpliwości w tym zakresie i zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości.

Niewątpliwie, w niniejszej sprawie powódka miała interes prawny w żądaniu ustalenia wstąpienia w stosunek najmu lokalu nr (...) przy ulicy (...) w W.. Pozwany bowiem twierdził, iż powódce nie przysługuje tytuł prawny do tego lokalu. Chęć ustabilizowania sytuacji mieszkaniowej przez powódkę jest zrozumiała, a negatywne skutki, jakie mogłyby wynikać z braku ustalenia wstąpienia w stosunek najmu są oczywiste.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż powódka miała interes prawny w ustaleniu wstąpienia w stosunek najmu lokali nr (...) położonego w W. przy ul. (...).

W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, roszczenie strony powodowej nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę żądania pozwu stanowił art. 691 kc w brzmieniu obowiązującym w chwili śmierci najemcy lokalu – M. G., tj. w dniu 16 lipca 2010 r. Przepis ten stanowi, iż w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu wstępują: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała w faktycznym wspólnym pożyciu z najemcą.

Stosownie do dyspozycji art. 691 § 2 kc jedynym koniecznym warunkiem do wstąpienia powódki – córki najemczyni w stosunek najmu przedmiotowego lokalu, było stałe jej zamieszkiwanie z matką – M. G. w tym lokalu, aż do chwili jej śmierci. W ocenie Sądu spełnienie tej przesłanki nie zostało, przez stronę powodową wykazane. Decyzją z dnia 14 grudnia 2009 roku M. G. skierowana została do Zakładu (...) Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej, w którym mieszkała od czerwca 2009 roku, na pobyt stały i nie mieszkała w chwili śmierci w lokalu nr (...) na ul. (...).

Ponadto, jak wynika z omówionego wyżej materiału dowodowego, powódka D. O. również nie mieszkała na ul. (...) w lokalu nr (...) w dniu śmierci najemczyni.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.