Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 30 grudnia 2014 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł o zapłatę przez pozwanego J. S. kwoty 13.227,14 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 31 lipca 2014 roku do dnia zapłaty, kwoty 1.228,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 84,00 zł (bez odsetek), jak również o zasądzenie kosztów procesu według spisu w pozwie.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że strony zawarły w dniu 08 marca 2013 roku umowę kredytu bankowego, na podstawie której pozwany otrzymał określoną kwotę pieniężną, zobowiązując się jednocześnie do jej zwrotu na warunkach ściśle określonych w umowie. Pozwany nie wywiązał się z przyjętego zobowiązania, wobec czego powód wypowiedział umowę. Pozwany do dnie wniesienia pozwu nie uregulował należności (pozew k. 2 - 6).

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 09 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie uwzględnił roszczenie powoda w całości (nakaz zapłaty k. 7).

Pozwany J. S. złożył w terminie ustawowym sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do rozpoznania według właściwości ogólnej (sprzeciw k. 10).

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2015 roku przekazano niniejszą sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia tut. Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi - Południe w W. (postanowienie k. 15).

Na rozprawie w dniu 02 grudnia 2015 roku nie stawił się pełnomocnik powoda i pozwany, zawiadomieni prawidłowo o terminie (k. 61).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. S. w dniu 08 marca 2013 roku w siedzibie 6 (...) Banku (...) S.A. w W. zawarł umowę kredytu gotówkowego nr (...). Zgodnie z treścią umowy bank udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 21.500,00 zł, z czego kwota 20.425,00 zł została przelana na rachunek wskazany przez kredytobiorcę, zaś kwota 1.075,00 zł stanowiąca prowizję z tytułu udzielenia kredytu - na rachunek banku (umowa – k. 53 - 54).

Zgodnie z § 3 umowy bankowi przysługiwały odsetki od udzielonego kredytu według stawki stałej, na dzień podpisania umowy wynoszącej 15,99% w stosunku rocznym. W przypadku zaś, gdy oprocentowanie to miałoby przekroczyć czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP, bank mógłby zastosować oprocentowanie równe czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (umowa – k. 53 - 54).

Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu i odsetek w 36 miesięcznych równych ratach według harmonogramu stanowiącego integralną część umowy (umowa – k. 53 – 54, harmonogram spłat kredytu – k. 56).

Pozwany nie dotrzymał postanowień umowy kredytu i zaprzestał spłacania wymaganych rat. To stało się bezpośrednią przyczyną jego wypowiedzenia. Pismem z dnia 17 czerwca 2014 roku, bank wypowiedział J. S. umowę kredytu jednocześnie wzywając do spłaty całej wierzytelności banku w ciągu 30 dni od otrzymania wezwania (wypowiedzenie umowy – k. 57).

Powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych banku, wskazując wysokość zadłużenia wynikającą z umowy nr (...) z dnia 8 marca 2013 r. na dzień 22 grudnia 2014 roku na kwotę 14.455,29 (wyciąg z ksiąg rachunkowych banku – k. 51).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przytoczonych wyżej dokumentów lub ich odpisów i kopii, które uznał za wiarygodne - nie znajdując podstaw do kwestionowania ich prawdziwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Przepisy prawa cywilnego stanowią ogólną zasadę, w myśl której ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tegoż faktu wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c., art. 232 k.p.c.). Zatem przede wszystkim strony powinny wskazać sądowi środki dowodowe zmierzające do wykazania prawdziwości ich twierdzeń, udowadniając fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c., podobnie: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 roku, sygn. akt I CKU 45/96).

W ocenie Sądu powód, dochodząc od pozwanego zapłaty (łącznie) kwoty 14.539,29 zł z tytułu umowy kredytu gotówkowego, w należyty sposób wykazał zasadność przedmiotowego roszczenia i jego wysokość. Przedstawił bowiem umowę kredytu gotówkowego zawartą z pozwanym, na której widnieje jego podpis, załącznik do umowy w postaci harmonogramu spłat rat kredytu, wypowiedzenie tej umowy, jak również wyciąg z ksiąg bankowych, z których to dokumentów wynika także wysokość zadłużenia pozwanego.

Powyższa dokumentacja przedstawiona w toku postępowania nie budzi wątpliwości Sądu co do istnienia i wysokości zapłaty dochodzonej w pozwie kwoty. Pozwany zaś wiarygodności i prawdziwości powyższych dokumentów nie kwestionował.

Pozwany ograniczył się jedynie do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, nawet go nie uzasadniając. Wskazał jedynie, iż wnosi o uchylenie nakazu i rozpoznanie sprawy przez Sąd według właściwości ogólnej. Nie przedstawił przy tym żadnych dowodów przemawiających za oddaleniem powództwa, nie stawił się również na terminie wyznaczonej rozprawy. Tym samym uznać należy, iż nie kwestionował on zasadności wniesionego przeciwko niemu powództwa, ani jego wysokości.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał zasadność powództwa, opierając swoje rozstrzygnięcie na art. 471 k.c. wskazującym wprost odpowiedzialność dłużnika za niewykonanie zobowiązania, orzekając jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia spraw. Ponieważ pozwany przegrał sprawę w całości, obowiązany jest zwrócić powodowi te koszty w takim samym stosunku /zasada odpowiedzialności za wynik procesu/.

Tym samym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.601,28 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,00 zł ustaloną na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r., poz.1349), tytułem kosztów zastępstwa procesowego, oraz kwotę 182 zł tytułem opłaty od pozwu, 2,28 zł tytułem zwrotu kosztów prowizji od przelewu, i 17 zł opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

- odnotować;

- (...)

-(...)