Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 lutego 2015 roku (data prezentaty), wniesionym w postępowaniu nakazowym, powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł przeciwko pozwanemu A. Z. o zapłatę kwoty 4.303,33 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.690,14 zł od dnia 01 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, tj. wpisu sądowego – 100 zł oraz opłaty skarbowej – 17 zł.

W uzasadnieniu żądania powód wskazał, iż dochodzona kwota wynika z umowy limitu kredytowego, z której pozwany nie wywiązał się. Całość zadłużenia stała się wymagalna (k. 1-2v.).

Zarządzeniem z dnia 12 marca 2015 roku stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym oraz w postępowaniu upominawczym (k. 15).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 kwietnia 2007 roku powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. zawarł z pozwanym A. Z. umowę limitu kredytowego Visa Classic nr (...).

(okoliczność bezsporna).

Pismem z dnia 18 czerwca 2013 roku powód wezwał pozwanego do uregulowania zadłużenia wynikającego z zawarcia w/w umowy w kwocie 3.898,71 zł w terminie 14 dni od otrzymania wezwania na rachunek wskazany w wezwaniu. Niniejsze pismo pozwany odebrał w dniu 28 czerwca 2013 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty, k. 13).

W dniu 30 listopada 2014 roku powód wystawił pozwanemu wyciąg z ksiąg banku, stwierdzający, iż w księgach powodowego banku znajduje się zadłużenie pozwanego A. Z. na łączną kwotę 4.303,33 zł. Na niniejszą kwotę składają się: 1.690,14 zł należności głównej, 2.461,19 zł odsetek za okres od dnia 10 kwietnia 2007 roku do dnia wystawienia wyciągu, oraz opłaty prowizje w kwocie 152 zł.

(dowód: wyciąg z ksiąg banku, k. 12).

W dniu 09 grudnia 2015 roku pozwany zapłacił powodowi kwotę 4.303,33 zł z tytułu umowy nr (...).

(dowód: potwierdzenie przelewu, k. 24).

Do dnia zamknięcia rozprawy pozwany nie uregulował należności odsetkowych dochodzonych pozwem.

(okoliczność bezsporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony postępowania dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana. Również Sąd nie znalazł podstaw do ich deprecjonowania.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jako zasadne w zakresie odsetek umownych zasługiwało na uwzględnienie, natomiast co do kwoty należności głównej w wysokości 4.303,33 zł jako niezasadne na dzień wyrokowania podlegało oddaleniu.

Do podstawowych obowiązków pozwanego z umowy pożyczki zawartej z bankiem należał zwrotu kwoty wykorzystanej pożyczki wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłata umówionej prowizji od udzielonej pożyczki (art. 69 ust. 1 w zw. z art. 78 i 78a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, t. jedn.: Dz. U. nr 140 z 1997 r., poz. 939 z późn. zm., w zw. z art. 720 k.c.).

Przede wszystkim należy podnieść, iż pozwany uznał roszczenie powoda. Przed rozprawą z dnia 16 grudnia 2015 roku pozwany nadesłał pismo, w którym poinformował Sąd o spłacie na rzecz powoda kwoty 4.303,33 zł, tj. zadłużenia wyliczonego na dzień 30 listopada 2014 roku. Pozwany przedłożył do akt oryginał potwierdzenia przelewu w/w kwoty tytułem należności z umowy nr (...). Tym samym należało uznać, iż roszczenie w zakresie sumy 4.303,33 zł zostało przez pozwanego zaspokojone.

Pomimo to, strona powodowa nie złożyła pisma cofającego pozew w zakresie spełnionego świadczenia. W rezultacie Sąd jako związany z żądaniem pozwu, przyjął iż powód nadal popiera powództwo w całości. Tym samym nie było podstaw do umorzenia postępowania w zakresie kwoty 4.303,33 zł i powództwo należało w tej części oddalić jako bezzasadne (pkt II sentencji wyroku). Zgodnie z art. 316 § 1 kpc Sąd orzekał bowiem według stanu istniejącego w dacie zamknięcia rozprawy, wtedy zaś należność główna była już zaspokojona i nie mogła zostać ponownie zasądzona.

Natomiast co do uznanych również przez pozwanego odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 01 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty, Sąd uwzględnił to roszczenie i orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

W ostatecznym rozrachunku strona powodowa przegrała sprawę w przeważającym zakresie, dlatego też zgodnie z art. 100 k.p.c. brak było podstaw do obciążania zwrotem kosztów procesu na rzecz strony powodowej (pkt III sentencji).

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego.

Mając na względzie, iż pozwany uznał roszczenie w całości, Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na pkt I sentencji wyroku, który jako jedyny może stanowić podstawę egzekucji w ew. postępowaniu egzekucyjnym.