Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

W dniu 9.05.2013r. powód R. P., działający przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł pozew przeciwko (...) sp. z o.o. w W. o zapłatę solidarnie kwoty 6.150 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 25.09.2012r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanych na jego rzecz kosztów postępowania. W jego uzasadnieniu wskazał, że dnia 30.08.2012r. powód z pozwanym P. S. (1) zawarli umowę pośrednictwa najmu, w ramach której powód przedstawił pozwanemu P. S. wyszukaną przez siebie ofertę najmu lokalu przy ul. (...) w W.. Następnie dnia 24.09.2012r. P. S. zawarł umowę najmu tegoż lokalu jako członek zarządu pozwanej (...) sp. z o.o. w W., ale mimo wezwań nie uregulował na rzecz powoda należnego na podstawie zawartej z nim umowy wynagrodzenia. Powód pozwał spółkę (...) twierdząc, że doszło do jej bezpodstawnego wzbogacenia kosztem powoda /pozew k.1-4/.

W dniu 20.05.2013r. w sprawie II Nc 1682/13 wydano nakaz zapłaty, w którym zasądzono od pozwanych na rzecz powoda in solidum kwotę 6.150 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 25.09.2012r. do dnia zapłaty oraz solidarnie kwotę 1.294 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (nakaz zapłaty k.20).

W dniu 25.06.2013r. profesjonalny pełnomocnik pozwanych złożył bezpośrednio w biurze podawczym tut. sądu sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, w którym wskazał, iż skarży go w części tj. co do odsetek i kosztów postępowania. Wniósł o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów zastępstwa procesowego. W jego uzasadnieniu stwierdził, iż pozwani nie kwestionują obowiązku zapłaty kwoty 6.150 zł, od razu jednak zastrzegł, iż powód nie wystawił faktury, nie wskazał numeru konta bankowego, nie wzywał pozwanych do zapłaty. Wskazał, że uniemożliwiło to dokonanie na rzecz powoda płatności i pozbawia zasadności żądanie odsetek. Jego zdaniem wytoczenie powództwa w tej sytuacji było bezpodstawne. Kwestionując odpowiedzialność in solidum wskazał, że spółka nie uzyskała żadnego bezpodstawnego wzbogacenia. Stwierdził jednak, że powód nie zastrzegł, aby P. S. zobligowany był uzyskać zgodę powoda w przypadku przekazania praw z tej umowy na rzecz każdej innej osoby poza inną agencją pośrednictwa. Wskazał, że pozwani (w uzasadnieniu omyłkowo napisano „powodów” – uwaga SR) uznają „zapłatę dochodzonej kwoty 6.150 zł” /sprzeciw k. 24-25/.

W piśmie z 27.02.2014r. pełnomocnik pozwanych poinformował o zmianie – w nazwie pozwanej spółki na (...) sp. z o.o. w W. oraz wspólników i zarządu spółki. Ponadto wskazał, że P. S. zawierając umowę pośrednictwa nie działał w imieniu własnym, lecz przyszłej spółki (...), zaś umowę najmu zawarł zarząd spółki (...) sp. z o.o. w organizacji (k.40-41).

W odpowiedzi, w piśmie z 10.03.2014r. pełnomocnik powoda wskazał, że początkowo domagał się zasądzenia wynagrodzenia od P. S. tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie zobowiązania a od pozwanej spółki tytułem bezpodstawnego wzbogacenia. Jednakże wobec oświadczenia pełnomocnika pozwanych, iż P. S. działał za spółkę w organizacji, jako podstawę roszczenia wskazał art. 13 § 1 ksh /k.46-48/.

Na rozprawie w dniu 23.09.2014r. pełnomocnik pozwanych wskazał, że przy umowie pośrednictwa z 30.8.2012r. P. S. nie działał w niczyim innym imieniu, ale we własnym, podkreślił, iż pozwana spółka powstała dopiero 24.9.2012r. Wniósł o oddalenie powództwa w stosunku do P. S. (1), a o zasądzenie dochodzonej kwoty 6.150 zł od pozwanej spółki z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku, bez kosztów postępowania. Jednocześnie wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego na rzecz pozwanych od powoda (k.56).

W piśmie z 17.10.2014r. pełnomocnik powoda podkreślił, że pozwani zaskarżyli nakaz zapłaty jedynie co do odsetek i kosztów postępowania (k.65).

W głosie końcowym pełnomocnik pozwanych wniósł o oddalenie powództwa wobec P. S. (1) i o zasądzenie dochodzonej kwoty 6.150 zł od pozwanej spółki (k.79).

Sąd ustalił, co następuje.

W dniu 30.08.2012r. pozwany P. S. (1) działając w imieniu własnym zlecił agencji powoda pośrednictwo przy najmie nieruchomości, zgodnie z którą to umową, w razie najmu obiektu, którego adres otrzyma od agencji powoda, zobowiązał się zapłacić na rzecz powoda w dniu zawarcia umowy najmu prowizję w wysokości 100% netto wynegocjowanego jednomiesięcznego czynszu (umowa k.5).

W ramach tej umowy powód przedstawił pozwanemu P. S. ofertę najmu lokalu przy ul. (...) w W. (k.6).

Dnia 24.09.2012r. zawarto umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...). Jej wspólnikami i członkami zarządu byli P. S. (1) i M. Ł.. /odpisy krs 41-44 i 12-14/.

Dnia 24.09.2012r. (...) sp. z o.o. w W. w organizacji, reprezentowana przez członków zarządu P. S. (1) i M. Ł., zawarła z (...) sp. z o.o. SKA w W. umowę najmu przedmiotowego lokalu. Określono wysokość czynszu za lokal na kwotę 5000 zł plus Vat. (umowa najmu k.8-11).

Pozwana spółka została zarejestrowana w KRS dnia 9.10.2012r. Dnia 10.10.2013r. dokonano w KRS wpisu o zmianie nazwy pozwanej spółki z (...) sp. z o.o. w W. na (...) sp. z o.o. w W.. Tego samego dnia dokonano wpisu o zmianie wspólników i zarządu. Jest to data wykreślenia z rejestru dotychczasowych wspólników i członków zarządu pozwanej spółki tj. P. S. (1) i M. Ł. i wpisania w to miejsce jako jedynego wspólnika i członka zarządu O. Z. /odpisy krs 41-44 i 12-14/.

P. S. ani pozwana spółka nie uregulowali na rzecz powoda wynagrodzenia za pośrednictwo w zawarciu umowy najmu lokalu (niesporne).

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie ww. dokumentów, których nie kwestionowały strony postępowania i których prawdziwość nie budziła zastrzeżeń sądu. Sąd miał przy tym na uwadze, iż powyższy stan był między stronami bezsporny.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo, w części w jakiej zaskarżono nakaz zapłaty (co do odsetek), zasługuje na uwzględnienie.

Wobec jednak wątpliwości (po stronie pozwanej) co do zakresu zaskarżenia nakazu zapłaty, na wstępie należy odnieść się syntetycznie do tej kwestii.

I tak zgodnie z art. 503 § 1 kpc w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości, czy w części. Stosownie zaś do art. 505 § 1 i 2 kpc w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem.

Zdaniem sądu, mając na uwadze zakres zaskarżenia ww. nakazu zapłaty wprost wskazany przez pełnomocnika pozwanych w rubryce 6 sprzeciwu złożonego bezpośrednio w tut. sądzie dnia 25.06.2013r. (k.24v) – który jest identyczny jak ten wskazany w odpisie tegoż sprzeciwu doręczonym pełnomocnikowi powoda (k.67v) – to nie może budzić żadnych wątpliwości, iż w zakresie samej kwoty 6.150 zł nakaz zapłaty wydany w niniejszej sprawie zgodnie z art. 505 § 1 i 2 kpc uprawomocnił się co do obydwu pozwanych na skutek braku zaskarżenia go w tejże części.

Jakiekolwiek odmienne stanowisko w tym zakresie pełnomocnika pozwanych ostać się nie może, albowiem nie znajduje żadnego usprawiedliwienia i potwierdzenia.

Okoliczność, iż (wyłącznie) w złożonym na wezwanie sądu poświadczonym odpisie „własnym” sprzeciwu pełnomocnik pozwanych nie zakreślił w rubryce 6 jako zakresu zaskarżenia „całości”, a tylko „część” nakazu (co by miało świadczyć, iż skarży go sprzeciwem w całości - k.60v) nie stanowi dla sądu argumentu. Wszak to nie to pismo zostało złożone do sądu jako sprzeciw oraz jego odpis dla powoda. A relewantne znaczenie mają właśnie te dokumenty.

Nie mniej wypada na marginesie i tak zauważyć, iż w pozostałym zakresie odpis sprzeciwu złożony na wezwanie sądu do akt sądowych przez pełnomocnika pozwanych jest i tak identyczny z oryginałem sprzeciwu oraz jego odpisem doręczonym pełnomocnikowi powoda. W rubryce 6 każdego z tych pism mowa zaś o „odsetkach i pełnych kosztach procesu”, a treść ich uzasadnienia nie pozostawia wątpliwości, co do zakresu, w jakim pozwani kwestionowali nakaz zapłaty.

Tak więc w zakresie samej kwoty 6.150 zł nakaz zapłaty wydany w niniejszej sprawie uprawomocnił się co do obydwu pozwanych.

O ile jednak sąd nie miał wątpliwości, jaki był zakres zaskarżenia nakazu zapłaty sprzeciwem, o tyle już pewne wątpliwości wiązały się z próbą odkodowania rzeczywistego stanowiska pełnomocnika pozwanych w niniejszej sprawie.

I tak w uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanych stwierdził, iż (obydwoje) pozwani nie kwestionują obowiązku zapłaty samej kwoty 6.150 zł i uznają roszczenie w tym zakresie. Przy czym podkreślił, że P. S. nie musiał uzyskać zgody powoda na przekazanie praw z umowy pośrednictwa na rzecz innego podmiotu (za wyjątkiem agencji pośrednictwa). W kolejnym piśmie procesowym pełnomocnik pozwanych podkreślił jednak, że P. S. zawierając umowę pośrednictwa nie działał w imieniu własnym, lecz przyszłej spółki (...) i, że umowę najmu zawarł zarząd spółki (...) sp. z o.o. w organizacji. Z kolei na rozprawie dnia 23.09.2014r. pełnomocnik pozwanych wskazał, że przy umowie pośrednictwa z 30.8.2012r. P. S. nie działał w imieniu żadnego innego podmiotu. Jednakże i tak wniósł o oddalenie powództwa w stosunku do niego, a o zasądzenie (kwoty 6.150 zł) od pozwanej spółki.

O ile więc pełnomocnik pozwanych początkowo nie kwestionował obowiązku uregulowania przez obydwu pozwanych kwoty należności głównej (cyt.: „pozwani nigdy w żaden sposób nie kwestionowali zapłaty kwoty w wysokości 6.150 zł”, „uznanie przez pozwanych zapłaty dochodzonej kwoty 6.150 zł” - k. 25), o tyle potem twierdził, że zawierając umowę pośrednictwa P. S. (1) nie działał w imieniu własnym, lecz przyszłej spółki (...) (k.40), zaś w końcu wyraził zapatrywanie, iż umowę pośrednictwa podpisał P. S. (1), który nie działał w imieniu żadnego innego podmiotu. Równocześnie jednak dalej wnosił o oddalenie powództwa wobec P. S. i o zasądzenie dochodzonej kwoty (6.150 zł) od pozwanej spółki z odsetkami od uprawomocnienia się wyroku (k.56).

Powracając do wątku głównego, przypomnieć jednak należy, iż wobec uprawomocnienia nakazu zapłaty co do kwoty głównej 6.150 zł, przedmiotem dalszych rozważań nie może być zasadność zasądzenia od pozwanych tej kwoty, ale może nim być tylko zasadność zasądzenia od pozwanych odsetek od tej kwoty.

W tym zaś kontekście stwierdzić po pierwsze trzeba, że ponieważ umowa pośrednictwa najmu jasno określała termin zapłaty wynagrodzenia jako dzień zawarcia umowy najmu oraz wysokość wynagrodzenia (którego pozwani zresztą nie kwestionowali), to należy uznać, iż powód dochodził zobowiązania terminowego. W tej sytuacji argument, jakoby powód winien odrębnie wezwać do zapłaty dochodzonej kwoty, jest nietrafny. Tylko bowiem jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, spełnić świadczenie należy niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do zapłaty (art. 455 kpc).

Po drugie, odnośnie argumentu, iż pozwanym nie wskazano nr rachunku do wpłaty, to w tym zakresie wskazać należy, iż zgodnie z art. 454 § 1 kpc jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; dane dotyczące siedziby wierzyciela niewątpliwie zaś były pozwanym znane (wskazano je w umowie pośrednictwa).

Natomiast co do podstaw zasądzenia od pozwanych solidarnie odsetek, to przyznać należy, że faktycznie dopiero z chwilą zawarcia umowy spółki z o.o. powstaje spółka z o.o. w organizacji, która jest reprezentowana przez zarząd albo pełnomocnika powołanego jednomyślną uchwałą wspólników. (art. 161 § 1 i 2 ksh). Niewątpliwie więc w dacie zawarcia przez P. S. umowy pośrednictwa najmu spółka (...) sp. z o.o. w W. w organizacji jeszcze nie istniała, istniała już ona jednak w dacie zawarcia umowy najmu lokalu. Zwrócić w tym miejscu trzeba zaś uwagę na to, że w uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty profesjonalny pełnomocnik pozwanych wskazał, że P. S. przekazał prawa z umowy pośrednictwa najmu na rzecz pozwanej spółki a w dalszym toku postępowania jako zobowiązanego do zapłaty wskazywał samą pozwaną spółkę. Prowadzi to zaś w istocie do wniosku, że doszło do zmiany podmiotowej tj. w miejsce pozwanego P. S. wstąpiła pozwana spółka w organizacji. Ponieważ powód nie wypowiedział się wprost co do tych twierdzeń strony przeciwnej (jednocześnie jednak jako podstawę roszczenia wskazywał art. 13 § 1 ksh który stanowi o odpowiedzialności spółki kapitałowej w organizacji za jej zobowiązania), to sąd na podstawie art. 230 kpc fakty te uznał za przyznane przez powoda.

Skoro spółka w organizacji po jej powstaniu wstąpiła w miejsce P. S. jako strony umowy pośrednictwa najmu, przeto zgodnie z jej postanowieniami w razie najmu obiektu, którego adres otrzyma od agencji powoda, ona była zobowiązana zapłacić na rzecz powoda w dniu zawarcia umowy najmu prowizję.

Termin płatności upłynął 24.09.2012r. i w związku z niespełnieniem świadczenia w terminie, powodowi należą się odsetki od kwoty 6.150 zł od dnia następnego (art. 481 § 1 kc).

Ponieważ zgodnie z art. 13 § 1 ksh za zobowiązania spółki kapitałowej w organizacji odpowiadają solidarnie spółka i osoby, które działały w jej imieniu /a był to m.in. P. S./, sąd zasądził solidarnie od pozwanych (...) sp. z o.o. w W. (obecna nazwa pozwanej spółki) na rzecz powoda R. P. odsetki ustawowe od kwoty 6150 zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 kpc. Pełnomocnik pozwanych zaskarżył nakaz zapłaty również w części co do kosztów, a ponieważ pozwani przegrali sprawę w całości, winni są dokonać zwrotu na rzecz powoda poniesionych przez niego kosztów na które złożyły się: 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa i 308 zł tytułem opłaty od pozwu.

Mając na uwadze powyższe, sąd orzekł jak w sentencji wyroku.