Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódS. (...)Spółka Akcyjna we W. wniósł przeciwko R. K. o zapłatę należności w wysokości 14.353,77 złotych, na którą składają się następujące kwoty:

- 3.022,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia wniesienia pozwu, tj. od 21.05.2012 r. do dnia zapłaty;

-11.246,50 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczanymi od dnia 22 maja 2012 roku do dnia zapłaty,

-85.00 zł tytułem kosztów monitów i upomnień związanych z dochodzeniem należności wynikających z umowy nr (...), wskazane szczegółowo w Wykazie kosztów monitów i upomnień bez odsetek.

Powód wniósł także o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania w kwocie 180.00 zł, rozpoznanie sprawy podczas nieobecności powoda i wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Powód w uzasadnieniu wskazał, że z dniem 1 marca 2011 roku nastąpiło połączenie S. (...)S.A. we W. z A. (...)S.A. we W.. Na podstawie art. 494§1 k.s.h. S. (...)S.A. przejął cały majątek A. (...)S.A. we W. i tym samym wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki A. (...)S.A. we W.. Dalej podniesiono, że pozwany R. K. w dniu 22 grudnia 2012 roku zawarł z A. (...)S.A. we W. umowę kredytu o numerze (...). Pozwany zobowiązany był spłacić należności wynikające z umowy kredytu w ratach, lecz należności te, wynikające z umowy kredytu, pomimo jej wypowiedzenia oraz wezwań do zapłaty, nie zostały przez pozwanego uregulowane (pozew, k. 3/4).

Nakazem zapłaty z dnia 5 czerwca 2012 roku zapadłym w sprawie o sygn. VI Nc-e 846431/12, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo w całości (nakaz zapłaty, k. 5). Postanowieniem z dnia 17 lipca 2012 roku, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, wobec skutecznie wniesionego sprzeciwu od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i utraty mocy nakazu zapłaty w całości, przekazał rozpoznanie sprawy zgodnie z właściwością ogólną - Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie (sprzeciw, k. 7, postanowienie, k 31).

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty, powód S. (...)S.A. we W., podtrzymał swoje stanowisko zawarte w pozwie (odpowiedź, k 56).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 22 grudnia 2012 roku pomiędzy A. (...)S.A. we W. a R. K. została zawarta umowa o kredyt konsolidacyjny nr (...). Kredyt w wysokości 11481,11 zł obejmował środki przeznaczone do dyspozycji kredytobiorcy w wysokości 10.908,20 zł, prowizję banku w wysokości 572,91 zł. Kredytobiorca był zobowiązany spłacać kredyt w 60 –ciu ratach do 10-go dnia każdego miesiąca, począwszy od lutego 2011 roku. Wysokość 59 raty określono na kwotę 307,17 zł, natomiast wysokość ostatniej raty korygującej na kwotę 307,27 zł, z zastrzeżeniem możliwości jej korekty przez Bank wynikającej z ewentualnej możliwości zmiany stopy kredytu lombardowego NBP, o którym mowa w pkt I 4 Umowy. Niespłacalnie rat kredytu w ustalonym terminie skutkować miało powstaniem zadłużenia, od którego miały być pobierane odsetki karne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, obowiązującej w dniu naliczania odsetek karnych (na dzień zawarcia umowy 20%).

Tabela opłat i prowizji dla kredytów na zakup towarów i usług, kredytów gotówkowych i konsolidacyjnych, obowiązująca od dnia 1 czerwca 2010 roku przewidywała opłaty przygotowawcze, opłaty za opóźnienie w spłacie oraz inne opłaty na które składały się m.in. sporządzanie kopii dokumentu bankowego (umowa – k. 42, tabela opłat i prowizji – k. 45).

Pozwany, pomimo wezwań wierzyciela do zapłaty, nie wywiązał się ze spłaty należności. Bank w związku z rażącym naruszeniem przez pozwanego warunków umowy kredytu – brakiem spłat, wypowiedział umowę.

Niespłacanie przez pozwanego R. K. należności wynikających z umowy kredytu w wymaganym terminie, było spowodowane utratą pracy w 2010 oraz chorobą pozwanego - zapaleniem jelita grubego.

W dniu 19 sierpnia 2011 roku pozwany dostał wypowiedzenie umowy o pracę zawartej dnia 8 maja 1997 roku ze Stowarzyszeniem A. (...)Przyczyną wypowiedzenia była likwidacja jednostki organizacyjnej Stowarzyszenia (wypowiedzenie umowy o pracę – k. 8). Dnia 10 maja 2012 roku w Klinice Gastroenterologii i Hepatologii w Centrum M. C. podczas zabiegu kolonoskopii stwierdzono u pozwanego R. K. wrzodziejące zapalenie jelita grubego wraz ze zmianami aktywnymi. W dniu 20 kwietnia 2012 roku pozwany złożył wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Na podstawie orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS-u z dnia 22 maja 2012 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. przyznał pozwanemu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 26 maja 2012 roku do 23 sierpnia 2012 roku w wysokości 90 %podstawy wymiaru , a od 24 sierpnia 2012 roku do 21 listopada 2012 roku w wysokości 75% podstawy wymiaru, w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS-u – k. 21-22, decyzja ZUS – k. 23-24, potwierdzenie badania kolonoskopii – k. 20).

Pozwany posiada zaległości z tytułu utrzymania mieszkania, tj. opłat za energię elektryczną oraz za gaz i czynsz z tytułu umowy najmu, a kwota która pozostaje mu do dyspozycji po spłaceniu wszelkich należności nie wystarcza na zakup wszystkich leków. Do dnia 20 maja 2013 r. przysługiwał pozwanemu zasiłek rehabilitacyjny w wysokości 1.112,52 zł. Żona pozwanego aktualnie również pozostaje bez pracy. Pozwany i jego żona mają na utrzymaniu 16 – letnią córkę, która to otrzymuje z Urzędu Gminy 100 (sto) zł miesięcznie z tytułu zasiłku rodzinnego. Pozwany i jego rodzina korzystają z pomocy Caritasu i miejscowej Parafii (faktury za gaz – k. 10-12, 14-16; faktury za energię elektryczną – k. 13-16, dowód opłaty za gaz – k. 11-12, pismo R. (...) z dnia 21 maja 2012 roku dot. rozłożenia na raty spłaty należności za energię elektryczną – k. 17, pismo Zakładu Gospodarstwa Nieruchomościami – k. 19, oświadczenia pozwanego złożone do protokołu rozprawy w dniu 25 kwietnia 2013 r. – k. 68 - 70).

Na podstawie art. 492 §1 k.s.h. nastąpiło połączenie S. (...)S.A. we W. i A. (...)S.A. we W., poprzez przejęcie całego majątku A. (...)S.A. we W. przez S. (...) S.A. we W., a S. (...)S.A. we W. wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki A. (...)S.A. we W. (informacja z KRS odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców – k. 46-52).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przytoczonych wyżej dokumentów, które uznał za wiarygodne – nie znajdując podstaw do kwestionowania ich prawdziwości oraz biorąc pod uwagę fakt, że również strony niniejszego postępowania nie podważały ich wiarygodności, oraz twierdzeń pozwanego, nie zaprzeczonych przez stronę powodową.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo co do zasady podlegało uwzględnieniu w całości.

Na gruncie niniejszej sprawy bezspornym było, że w dniu 22 grudnia 2012 roku pomiędzy A. (...)S.A. we W. a R. K. została zawarta umowa o kredyt konsolidacyjny nr (...) (umowa – k. 42).

W rozpatrywanej sprawie podkreślenia przede wszystkim wymaga, że pozwany nie kwestionował zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia. Pozwany nie zaprzeczał przytoczonym okolicznościom faktycznym zawartym w pozwie, uznał roszczenie przy pierwszej czynności procesowej, zatem uznać należy, że zgodził się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu.

W świetle orzecznictwa, uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.09.1983r., III CRN 188/03).

W ocenie sądu, uznanie powództwa przez pozwanego, należy uznać za skuteczne, nie jest ono bowiem sprzeczne z prawem lub z zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierza do obejścia prawa, stosownie do treści art. 213 § 2 k.p.c.

Nadto należy wskazać, że w myśl art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. Nr 72 z 2002 r. poz. 665 j.t.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Nadto, zgodnie z treścią art. 353 § 1 kc zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Na rozprawie przeprowadzonej w dniu 25 kwietnia 2013 roku pozwany wniósł o możliwość rozłożenia należności na raty w minimalnej wysokości, tj. 100 złotych miesięcznie, wstrzymanie biegu odsetek oraz o zmniejszenie wysokości ubezpieczenia z tytułu umowy kredytu lub o zwrot kwot tegoż ubezpieczenia od ubezpieczyciela na rzecz wierzyciela.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. - W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty albo wyznaczenie odpowiedniego terminu do spełnienia zasądzonego świadczenia jest możliwe tylko "w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny - spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłocznie lub jednorazowo - byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. W niniejszej sprawie zachodzi taka właśnie sytuacja.

Z uwagi na bardzo ciężką sytuację zarówno zdrowotną, jak i materialną, pozwany nie posiada wystarczających środków finansowych na spłatę całego zadłużenia w sposób jednorazowy.

Dlatego też, Sąd doszedł do przekonania, że wydanie wyroku, który będzie mógł być wykonany przez spełnienie świadczenia w określonych transzach pozwoli na racjonalne pogodzenie interesu powoda oraz możliwości finansowych strony pozwanej. Zdaniem Sądu, w takiej sytuacji rozłożenie świadczenia na raty jest niewątpliwie celowe i uzasadnione. Sytuacja finansowa pozwanego nie pozwoliłaby mu bowiem, na jednorazową zapłatę całości żądanej przez powoda kwoty. Egzekucja wyroku, w którym żądana przez powoda kwota nie zostałaby rozłożona na raty pociągnęłaby za sobą dodatkowe koszty, a w efekcie – mając na względzie brak jakichkolwiek dochodów po stronie pozwanego – byłaby bezskuteczna. Wobec powyższego, Sąd postanowił rozłożyć kwotę należności, tj. 11.246.50 złotych na 18 rat w wysokości po 624,80 złotych miesięcznie, przy czym ostatnia rata w wysokości 624,90 złote, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca, w którym nastąpi uprawomocnienie się wyroku, wraz z odsetkami w wysokości ustawowej na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W ocenie Sądu, taka konstrukcja pozwoli zaspokoić słuszny interes powoda, nie stwarzając jednocześnie fikcji – gdyż tym właśnie byłoby zasądzenie całej żądanej kwoty 14.353,77 złotych od pozwanego.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r. ( III CZP 126/06) - Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek - wskazany w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70 (OSNCP 1971, nr 4, poz. 61) - że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat.

Z uwagi na powyższe, Sądu orzekł jak w pkt I ppkt 2) wyroku.

Stosownie do treści art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Treść przepisu art. 482 § 1 kc stanowi zaś, że od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Z niekwestionowanych ustaleń Sądu wynika, że stronie powodowej, z uwagi na istnienie po stronie pozwanej zadłużenia (niespłacenie kredytu), przysługuje roszczenie o zapłatę kwoty objętej pozwem wraz z odsetkami w wysokości umownej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczanymi od kwoty 11.246,50 złotych oraz ustawowej naliczanej od kwoty 3022,27 złotych, stanowiącej kwotę odsetek ustawowych wyliczoną na dzień 22 maja 2012 roku, tj. od dnia wniesienia pozwu.

Wobec powyższego, Sąd orzekł, jak w punkcie I sentencji wyroku w podpunkcie 1-3. W podpunkcie czwartym punktu I sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego kwotę 85 złotych tytułem kosztów monitów i upomnień.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku na podstawie art. 98 kpc – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te składała się opłata sądowa od pozwu w wysokości 180 złotych.