Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13.01.2016 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł przeciwko A. R. o zapłatę kwoty 36.818,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 34.270,32 zł od dnia 03.12.2015 r. do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł zasądzenie od pozwanej na jego rzecz zwrotu kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew, k. 2-5).

Wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie (postanowienie, k. 7).

Pismem procesowym z dnia 08.06.2016 r. powód cofnął pozew o kwotę 741 zł, jednocześnie podtrzymał powództwo w zakresie kwoty 36.077,34 zł (pismo procesowe, k. 20-21).

Na rozprawie w dniu 09.12.2016 r. pozwany oświadczył, iż nie kwestionuje kwoty dochodzonej pozwem oraz wniósł o rozłożenie kwoty świadczenia na raty w wysokości po 700 zł miesięcznie (protokół rozprawy, k. 71).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11.06.2013 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z A. R. umowę nr (...) o kredyt gotówkowy oraz kartę kredytową w wysokości 41.596,00 zł. Nadto Bank zobowiązał się udzielić pozwanemu limitu kredytowego o charakterze odnawialnym w wysokości 2000 zł z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne oraz wydać mu Kartę Główną oraz Kartę Dodatkową. Okres kredytowania wyniósł 84 m-ce. W §4 umowy wskazano, że całkowity koszt kredytu wynosi 59.056,81 zł. W §5 wskazano, że całkowita kwota do zapłaty dla limitu kredytowego wynosi 2.530,17 zł. Dalej, pozwany zobowiązał się do spłaty rat kapitałowo-odsetkowych na rachunek kredytowy wskazany w harmonogramie w 84 ratach równych. Pierwsza rata wynosi 703,05 zł i jest płatna do dnia 12.07.2013 r. Kolejne raty w wysokości 703,05 zł płatne będą w terminie do 12 dnia każdego miesiąca, w kwotach określonych w harmonogramie spłat.

W § 13 uregulowano kwestię wypowiedzenia umowy. Ustalono, że umowa w zakresie kredytu może być wypowiedziana z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. W zakresie zobowiązań dotyczących kredytu oraz karty wynikających z w/w umowy pozwany poddał się na rzecz powodowego Banku egzekucji w trybie art. 97 ustawy Prawo bankowe (umowa nr (...) ( (...)- (...)-300), k. 27-31, oświadczenia, k. 32).

W dniu 02.12.2015 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wystawił przeciwko dłużnikowi A. R. wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), w którym stwierdzono, iż dłużnik jest zobowiązany zapłacić Bankowi kwotę 36.818,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od kwoty 34.270,32 zł od dnia 03.12.2015 r. do dnia zapłaty. W wyciągu podano, że w/w należność wynika z umowy nr (...) ( (...)- (...)-300) o kredyt gotówkowy oraz kartę kredytową (wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), k. 25).

W dniu 15.12.2015 r. pozwany zapłacił powodowi tytułem zadłużenia wynikającego z w/w umowy kwotę 741,00 zł (okoliczność bezsporna).

Do dnia zamknięcia rozprawy pozwany nie zapłacił powodowi kwoty ostatecznie dochodzonej pozwem (okoliczność bezsporna).

W dniu 30.04.2015 r. Bank (...) S.A. (bank przejmujący) połączył się z (...) Bank (...) S.A. (bank przejmowany), w wyniku czego Bank (...) S.A. zmienił nazwę na Bank (...) S.A. (odpis pełny KRS, k. 34-44).

Pozwany żyje sam, jego dochód miesięczny netto to 2.800,00 zł, opłaca czynsz za mieszkanie – 1500 zł/m-c, występują na jego dochodach zajęciach komornicze na kwotę 800 zł/m-c, zobowiązania wobec ZUS – 3000 zł oraz wobec US – 6000 zł (oświadczenie o stanie majątkowym, k. 104-105v.).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo w ostatecznie zmodyfikowanej postaci zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawą materialnoprawną dochodzonego przez powoda roszczenia jest art. 720§1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Bezsporny między stronami był fakt zawarcia umowy o kredyt nr (...)- (...) o kredyt gotówkowy oraz kartę kredytową. Pozwany nie kwestionował roszczenia dochodzonego pozwem ani co do zasady ani co do wysokości i to zarówno w zakresie dochodzonego kapitału jak i należności odsetkowych. Ponadto zasadność jak również wysokość dochodzonych należności powoda wynikała z postanowień umownych, tj. z §1, §3, §4, §5, §6.

Z kwoty dochodzonego roszczenia pozwany zapłacił powodowi 741 zł, dlatego do zapłaty pozostała kwota 36.077,34 zł tytułem niespłaconego kapitału wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 33.529,32 zł liczonymi od 03.12.2015 r. do dnia zapłaty. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (§4).

Mając na uwadze przyczynę cofnięcia pozwu w zakresie kwoty 741 zł, Sąd uznał, iż nie jest ono sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza ono do obejścia prawa. W konsekwencji w pkt II sentencji na podstawie art. 355§1k.p.c. należało orzec o umorzeniu postępowania w zakresie cofniętego pozwu.

Sąd oddalił wniosek pozwanego A. R. o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. W ocenie Sądu rozłożenie tej należności na raty byłoby niecelowe i godziłoby w sposób rażący w interesy powoda. Mimo że ze stanu majątkowego pozwanego wynika, że nie jest on w stanie jednorazowo spełnić zasądzonego świadczenia, to zadeklarowana przez pozwanego wysokość proponowanej miesięcznej raty na ok. 700 zł biorąc pod uwagę całość zasądzonego roszczenia – spowodowałaby, że powód nie byłby w stanie zaspokoić swojego słusznie należytego mu prawa. Całościowe zasądzenie tej kwoty może natomiast stanowić ewentualną podstawę dla powoda do skierowania egzekucji do przedmiotu majątkowego pozwanego w większej wartości. Rozłożenie na raty tego świadczenia możliwość taką by eliminowało i prowadziłoby faktycznie do pokrzywdzenia powoda przez wieloletnie oczekiwanie na spłatę całości należności. Wskazać należy, ze przepis art. 320 k.p.c. w szczególności ma na celu umożliwienie dłużnikowi spełnienie świadczenia w sposób dobrowolny i uchronienie pozwanego od postępowania egzekucyjnego. W niniejszej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, ze w możliwym do zaakceptowania – z uwagi na konieczność uwzględnienia również interesu powoda – terminie pozwany dokonałby spłaty zasądzonej należności. Ponadto pozwany nie wskazał żadnych okoliczności, z których mogłoby wynikać, iż w najbliższej przyszłości sytuacja materialna pozwanego mogłaby ulec zmianie.

Ponadto pozwany oprócz spłaty 700 zł , nie dokonał żadnej inne spłaty Nie wyraził zatem w żadne sposób wole płacenia kwoty, która zalega w ratach .

W tej sytuacji – w ocenie Sądu – w sprawie niniejszej nie zachodzą szczególne okoliczności, o których mowa w art. 320 k.p.c., umożliwiające rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami procesu z uwagi na bardzo trudną sytuację materialną, w której pozwany się znajduje. Mając na uwadze zobowiązania pozwanego, zajęcia komornicze oraz kolejne wymagalne zobowiązanie w kwocie 36.077,34 zł, Sąd orzekł jak w pkt IV sentencji uzasadnianego wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)