Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 10 sierpnia 2017 r., wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powód Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zażądał zasądzenia od M. J. na jego rzecz kwoty 699,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 9.8.2017 r. do dnia zapłaty, liczonymi od kwoty 655,75 zł, a także zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Wskazano, że żądana należność wynika z tytułu umowy kredytu ratalnego i umowy o limit kredytowy i o kartę kredytową nr (...) zawartej z pozwaną w dniu 21 czerwca 2016 r. Wobec nieuregulowania płatności w terminie, rozwiązano z pozwaną ww. umowę, a całe zobowiązanie stało się wymagalne (pozew k. 1-2verte).

Postanowieniem z dnia 15 września 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał niniejszą sprawę do tut. Sądu Rejonowego (k. 3).

Pismem procesowym z dnia 20 października 2017 r. (k. 7) powód cofnął powództwo o kwotę dokonanej przez pozwaną wpłaty tj. o 259,80 zł i podtrzymał w dalszym zakresie dochodzone powództwo. Powód wskazał, iż pozwana dokonała niniejszej wpłaty już w toku postępowania, a zatem winna ponieść koszty zastępstwa procesowego, ponieważ dała powód do wytoczenia powództwa.

Na rozprawę w dniu 5 grudnia 2017 r. (k. 33) nie stawił się pełnomocnik powoda, zawiadomiony prawidłowo, a pozwana stawiła się osobiście. Pozwana oświadczyła, iż spłaciła zadłużenie wobec powoda i wniosła o zwolnienie jej od kosztów sądowych w całości. Ponadto pozwana okazała Sądowi oryginały przekazów, z których wynikało, iż dokonała na poczet powoda spłaty zadłużenia w wysokości łącznej (2 przekazy) 449,00 zł, a spłata nastąpiła w dniu 23.11.2017 r.

Postanowieniem wydanym na ww. terminie rozprawy tut. Sąd Rejonowy zwolnił pozwaną w całości od kosztów sądowych (protokół rozprawy k. 33).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 czerwca 2016 r. pozwana M. J. zawarła z powodowym Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu ratalnego i umowę o limit kredytowy i o kartę kredytową zbliżeniową M.. Powodowy (...) w ramach powyższej umowy udzielił pozwanej kredytu ratalnego na kwotę 1299,00 zł, a umowa została zawarta do dnia 20.04.2017 r. Rzeczywista stopa oprocentowania kredytu wynosiła 0,00%. Pozwana w ramach zawartej umowy była zobowiązana do spłaty kredytu z odsetkami umownymi, prowizji, oraz opłaty za pakiet usług bankowych w 10 ratach kapitałowo-odsetkowych, które miały być płatne do 20-dnia każdego miesiąca kalendarzowego. Paragraf V tej umowy przewidywał m.in., iż Bank ma prawo wypowiedzieć umowę kredytu, gdy kredytobiorca opóźnia się przez co najmniej 14 dni ze spłatą co najmniej jednej raty miesięcznej, po uprzednim pisemnym wezwaniu kredytobiorcy przez bank do zapłaty zaległej raty miesięcznej pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu i bezskutecznym upływie dodatkowego, wyznaczonego przez (...) terminu 14 dni roboczych do jej zapłaty, liczonego od dnia otrzymania wezwania przez kredytobiorcę.

Przedmiotem umowy o limit kredytowy i o kartę było udzielenie kredytobiorcy limitu kredytowego w wysokości 3500 zł, z oprocentowaniem zmiennym w wysokości dwukrotności stopy referencyjnej NBP i 3,5 punktów procentowych, które na dzień zawarcia umowy o kartę wynosiło 10,00%. Całkowita kwota do zapłaty przez kredytobiorcę wynosiła 3876,85 zł. W § XI ww. umowy zostały zawarte szczegółowe warunki zasad rozwiązania umowy o kartę. Pozwana zapoznała się ze wszystkimi warunkami umowy, opcjami spłaty, tabelą opłat i prowizją, a pod treścią umów złożyła własnoręczny podpis.

(dowód: okoliczność bezsporna, a nadto umowa kredytu z dnia 21.6.2016 r. k. 11-16).

W dniu 29.6.2017 r. do pozwanej zostało wystosowane przez powodowy (...)wezwanie do zapłaty kwoty 689,10 zł do dnia 6.7.2017 r. w związku z niewywiązaniem się pozwanej z warunków zawartej w dniu 21.6.2016 r. umowy o kredyt i o limit kredytowy oraz o kartę kredytową.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 29.6.2017 r. k. 17).

W dniu 9.8.2017 r. powodowy (...)wystawił wyciąg z ksiąg banku, w którym wykazał zadłużenie pozwanej z tytułu umowy z dnia 21.6.2016 r. na kwotę 699,35 zł. Na kwotę tego zadłużenia składały się: kwota pieniężna z tytułu niespłaconego kapitału, odsetek umownych (zwykłych), odsetek za opóźnienie (karnych) oraz opłat i prowizji.

(dowód: wyciąg z ksiąg banku k. 18).

Pozwana spłaciła na rzecz poporodowego (...)w dniu 23.11.2017 r. kwotę łączną 449 zł, zaś w dniu 12.10.2017 r. 259,80 zł.

(dowód: przesłuchanie pozwanej w dniu 5.12.2017 r. wraz z okazanymi dowodami wpłat oraz prowadzonej z pracownikiem powodowego banku korespondencji 00:00:34-00:06:59 protokół rozprawy k. 33).

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż Sąd w pkt. 1 sentencji wyroku umorzył postępowanie w zakresie kwoty 259,80 zł, co do której powód ograniczył powództwo przy piśmie procesowym z dnia 20.10.2017 r. Sąd nie dopatrzył się przy tym, aby częściowe cofnięcie powództwa było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, zmierzało do obejścia przepisów prawa lub było sprzeczne z prawem. Zatem na podstawie art. 355 k.p.c. i art. 203 § 4 a contrario orzeczono jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

Następnie Sąd oddalił w pkt. 2 orzeczenia powództwo dalej idące. Sad miał przy tym na uwadze, iż po ograniczeniu powództwa ewentualna kwota zadłużenia pozwanej względem powodowego(...)mogła wynosić ok. 439,55 zł. Pozwana wykazała natomiast dowodowo, przedkładając na tą okoliczność dwa przekazy potwierdzające wpłatę na rzecz powoda kwot 447 zł i 2 zł na poczet zadłużenia objętego umową z dnia 21.6.2016 r., co zostało przez pozwaną opisane w tytule tych przelewów. W sumie zatem pozwana uiściła w dniu 23.11.2017 r. na rzecz powoda kwotę 449 zł, co w całości wyczerpuje zdaniem Sądu żądanie powoda. Skoro mimo otrzymania tej wpłaty powód nie ograniczył w dalszej części swego żądania, Sąd nie miał podstaw do jego zasądzenia od pozwanej. Co więcej, pozwana okazała Sądowi korespondencję z powodowego (...) z której jednoznacznie wynikało, iż całkowita kwota spłaty jej zobowiązania z tytułu zawartej w dniu 21.6.2016 r. miała wynosić 447 zł. Pozwana oświadczyła, iż przelew kwoty 2 zł miał wynikać w razie istnienia jeszcze jakichś odsetek do zapłaty, tak aby uregulować zobowiązanie nawet z nadwyżką. Brak zatem podstaw, aby pozwana obowiązana była do spłaty tych roszczeń odsetkowych liczonych od dnia wniesienia pozwu (albo od daty jeszcze wcześniejszej) w niniejszej sprawie – 10.8.2017 r. do dnia dokonania wpłaty każdej z trzech kwot uiszczonych przez pozwaną w toku niniejszego postępowania. W tych okolicznościach Sąd dalej idące powództwo w pkt. 2 wyroku oddalił. Jednocześnie pobocznie wskazać należy, że nie było podstaw, aby pozwana obowiązana była do zapłaty odsetek za okres wcześniejszy niż data złożenia pozwu w niniejszej sprawie, ponieważ powód nie wykazał dowodowo, aby spełnił warunki umowy z dnia 21.6.2016 r. i skutecznie wypowiedział pozwanej umowę o kredyt, limit i kartę kredytową. Wezwanie do zapłaty z dnia 29.6.2017 r. nie spełnia powyższych warunków umownych, a nadto nie zostało złożone przez powoda nawet za potwierdzeniem nadania czy odbioru przez pozwaną. Powód nawet nie przedłożył przed Sądem potwierdzenia zapłaty przez pozwaną kwoty 259,80 zł, z którego mogło wynikać w jakiej dacie ta spłata nastąpiła. Jedynie wobec niekwestionowania daty 12.10.2017 r. przez pozwaną Sąd uznał tą okoliczność za bezsporną w sprawie. W tych okolicznościach faktycznych to pozew może być uznany jedynie za wypowiedzenie pozwanej warunków umowy z dnia 21.6.2016 r. i stanowić o wymagalności jej zobowiązania. Z tych przyczyn powództwo spłacone dnia 23.11.2017 r. i częściowo nieudowodnione zostało przez Sąd oddalone.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkr. 3 wyroku na zasadzie art. 102 k.p.c. Pozwana została na rozprawie w dniu 5 grudnia 2017 r. zwolniona przez Sąd od kosztów sądowych. Pozwana winna koszty procesu ponieść w oparciu o art. 98 k.p.c., ponieważ uregulowała dobrowolnie zobowiązanie względem powoda dopiero w toku procesu sądowego, a więc bez wątpienia dała wszelkie powody do wytoczenia powództwa, a co za tym idzie do kosztów z nim związanych leżących po stronie powoda, a w tym kosztów zastępstwa procesowego. Jednakże Sąd miał na uwadze, iż zachodzi po stronie pozwanej sytuacja szczególna zezwalająca na odstąpienie od obciążania jej obowiązkiem zwrotu tych kosztów. Pozwana na dzień zamknięcia rozprawy nie posiadała jeszcze stałego zatrudnienia, pracuje dopiero od 2 tygodni. Na jej utrzymaniu pozostaje przewlekle chora córka oraz bezrobotny mąż. Na aprobatę zasługuje postawa pozwanej, która po uzyskaniu zatrudnienia na stanowisku kucharza chce jak najszybciej uregulować swoje zobowiązania finansowe i spłacić wszelkie długi. Wysoce niesprawiedliwe i niezgodne z zasadami współżycia społecznego byłoby nakładanie na pozwaną obowiązku zwrotu kosztów procesu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

SSR Agnieszka Perehubka