Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 lipca 2015 r., złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł przeciwko pozwanemu R. P. o zapłatę kwoty 11887,65 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od dnia 28.01.2015 r. do dnia zapłaty od kwoty 11781,42 zł, oraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 8 lipca 2015 r. do dnia zapłaty od kwoty 106,08 zł, a także o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych i innych kosztów, tj. prowizji od przelewu.

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwany zawarł w dniu 13 maja 1998 r. ze stroną powodową umowę kredytu bankowego, na podstawie której otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, zobowiązując się do jej zwrotu. Pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania, wobec czego powód wypowiedział zawartą umowę, a niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Z tego tytułu powstało zadłużenie, które znajduje odzwierciedlenie w treści ksiąg rachunkowych. Pozwany nie uregulował należności wynikających z zawartej z powodem umowy (pozew k. 2-6).

Postanowieniem z dnia 10 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Lublinie przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania tut. Sądowi, z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty (postanowienie k. 8).

Pismem procesowym z dnia 8 stycznia 2016 r. (data stempla pocztowego) pozwany podniósł, iż pozew jest nieuzasadniony, a wszelkie jego zobowiązania wobec (...) zostały uregulowane (pismo procesowe k. 54).

Na termin rozprawy wyznaczonej w dniu 26 stycznia 2016 r. pełnomocnik powoda i pozwany nie stawili się, zawiadomieni prawidłowo o terminie (protokół k. 57).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29kwietnia 2015 r. Departament Windykacji (...) S.A. wystosował do pozwanego pismo zatytułowane ,,wezwanie do zapłaty’’ kwoty 12205,89 zł liczonej wraz z odsetkami.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 16).

W dniu 30 czerwca 2015 r. powodowy Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych banku, wskazując, iż zadłużenie pozwanego R. P. wynikające z umowy z dnia 13 maja 1998 r. wynosi (...),5 zł wraz z odsetkami.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 17).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne i nieudowodnione podlegało oddaleniu w całości.

W pierwszej kolejności zważyć należy, że rzeczą powoda, reprezentowanego w sprawie przez zawodowego pełnomocnika jest należyte udowodnienie dochodzonego roszczenia, tak co do zasady, jak i co do wysokości. Proces cywilny jest procesem kontradyktoryjnym, obowiązują zasady dotyczące rozkładu ciężaru dowodu wynikające wprost z przepisu art. 6 k.c. Obowiązkiem Sądu nie jest zastępowanie stron w gromadzeniu dowodów i prowadzenie postępowania dowodowego z urzędu, celem wykazania zasadności zgłoszonego przez powoda żądania.

W niniejszej sprawie powód dochodził od pozwanego zapłaty kwoty 11887,65 zł wraz z odsetkami. Na poparcie swego stanowiska zaoferował dowód w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych banku. Takie działanie pełnomocnika podmiotu profesjonalnego jakim jest Bank wydaje się całkowicie nieuprawnione.

Po pierwsze wyciąg z ksiąg rachunkowych banku jest tylko dowodem prywatnym, nie urzędowym, zatem na jego podstawie nie można wykazać zasadności i wysokości roszczenia, zwłaszcza, że tak jak w niniejszej sprawie jest to jedyny dowód zaoferowany przez powoda. Księgi rachunkowe banków przestały być dokumentami urzędowymi w 2013 r., a więc już 3 lata temu. Księgi rachunkowe nie są więc dowodem tego, co zostało w nich zaświadczone. Pełnomocnik powoda winien posiadać powyższą wiedzę. Aby zatem udowodnić wysokość dochodzonego roszczenia, a w tym żądanie odsetkowe powód powinien przedłożyć w szczególności umowę zawartą pozwanym w dniu 13 maja 1998 r. na którą powoływał się w uzasadnieniu pozwu, wraz z harmonogramem spłat rat tego kredytu bankowego, który najczęściej stanowi załącznik do umów tego rodzaju, a który stanowi dokument, w oparciu o który można ustalić wymagalność poszczególnych rat, a w dalszej kolejności zasadność roszczenia odsetkowego. Następnie na poparcie swych żądań powód winien także przedłożyć wypowiedzenie umowy zawartej z pozwanym, wraz z potwierdzeniem jego nadania i odbioru przez pozwanego. Podkreślić należy, że pozwany kwestionował w sprawie istnienie zadłużenia, twierdząc, że go nie posiada. W tej sytuacji ciężar dowodu wykazania tej należności i jej wysokości spoczywał na powodzie, który miał możliwość ustosunkowania się do zarzutów pozwanego chociażby na wyznaczonym terminie rozprawy w dniu 26 stycznia 2016 r., na który zawiadomiony prawidłowo nie stawił się. Co więcej, już z postanowienia Sądu Rejonowego w Lublinie wynikało, iż brak jest podstaw do wydania nakazu zapłaty. W takich okolicznościach jest to sygnał dla strony powodowej, aby uzupełniła materiał dowodowy przed skierowaniem sprawy do rozpoznania przed Sądem właściwym. Powód mimo to swoje żądanie konsekwentnie opierał na jedynym dowodzie prywatnym. Warto też wskazać, że wezwanie do zapłaty załączone przez powoda do pozwu nie stanowi żadnej podstawy do przyjęcia terminu naliczania odsetek. Nie zostało one złożone wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru przez pozwanego, ponadto w swej treści zawiera określenie sumy różniącej się od tej kwoty, która jest dochodzona w niniejszym postępowania, a co istotne nie zostało także przez powoda należycie wykazane dlaczego w tym wezwaniu tej należności żąda spółka (...), a nie powodowy Bank. Jeżeli spółka (...) występowała w tej sytuacji z upoważnienia powodowego (...) to oczywistym pozostaje, że takie upoważnienie winno znaleźć się w materiale dowodowym sprawy, co nie nastąpiło. Ryzyko niestawiennictwa na terminie rozprawy oraz nie zajęcie stanowiska wobec zarzutów pozwanego obciąża powoda.

W tym zatem stanie rzeczy Sąd uznał, że wywiedzione przez powoda żądanie jest całkowicie nieudowodnione i nie zasługuje na uwzględnienie w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)