Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska-Mozolewska

Ławnicy: Kamila Szelągowska

Jadwiga Janina Piłatkowska

Protokolant: protokolant sądowy Patrycja Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2019 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko Centrum (...) Instytutowi (...) w J.

o odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego Centrum (...) Instytutu (...) w J. na rzecz powoda J. K. kwotę 9.390,00 zł (słownie: dziewięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt złotych 00/100) tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem;

2.  zasądza od pozwanego Centrum (...) Instytutu (...) w J. na rzecz powoda J. K. kwotę 180,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego Centrum (...) Instytut (...) w J. na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie – kwotę 469,50 zł (słownie: czterysta sześćdziesiąt dziewięć złotych 50/100) tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia, której powód był zwolniony z mocy ustawy;

4.  nadaje wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3.130,00 zł (słownie: trzy tysiące sto trzydzieści złotych 00/100).

J. P. SSRMałgorzata K. K. (1) S.

Sygn. akt VI P 59/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 stycznia 2019 roku (data na kopercie) powód J. K. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego Centrum (...) Instytutu (...) w J. kwoty 9.390,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem i nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem.

W uzasadnieniu pozwu powód wywodził, że dnia 8 stycznia 2018 roku zostało mu wręczone wypowiedzenie umowy o pracę, które zawiera przyczyny będące w ocenie powoda nierzeczywiste, albo na tyle niekonkretne, że uniemożliwiają precyzyjne odniesienie się do nich. Powód wskazał również, że nawet jeśli przyczyna wskazana w wypowiedzeniu rzeczywiście wystąpiła to nie może ona uzasadniać rozwiązania z nim umowy o pracę. Powód dodał, że jego zdaniem prawdziwą przyczyną zwolnienia go z pracy było wystąpienie przez niego na drogę sądową z pozwem przeciwko pracodawcy o odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania w zatrudnieniu oraz skierowanie przez niego do kadry kierowniczej pozwanego zarzutów dyskryminacji i mobbingu.

(pozew – k. 1 – 11)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wskazał, że przyczyny podane w uzasadnieniu wypowiedzenia są konkretne i prawdziwe.

(pismo procesowe z dnia 30.04.2018r. – k. 60 – 61 verte)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. K. był zatrudniony w pozwanym początkowo na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 grudnia 1992 roku do dnia 28 lutego 1993 roku, a następnie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony od dnia 1 marca 1993 roku. Powód początkowo pracował na stanowisku portiera, od 1 stycznia 2007 roku został on przeniesiony na stanowisko magazyniera, następnie od 1 października 2013 roku zajmował stanowisko samodzielnego referenta. Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 3.130,00 zł brutto.

(dowód: umowy o pracę – k. 1 i 3 cz. B a/o powoda, zmiana warunków pracy z dnia 02.01.2007r. – k. 45 cz. B a/o powoda, porozumienie zmieniające z dnia 19.09.2013r. – k. 74 cz. B a/o powoda, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 65)

Powód w ramach swoich obowiązków na stanowisku starszego referenta miał zajmować się m. in. prowadzeniem magazynu głównego, paliw oraz odzieży ochronnej i roboczej, dokonywaniem ilościowego i jakościowego przyjęcia zakupionych materiałów, sprzętu, urządzeń i części zamiennych, wydawaniem materiałów, sprzętu, urządzeń, części zamiennych oraz odzieży ochronnej i roboczej wg ustalonych zasad, prowadzeniem na bieżąco kartotek przychodów i rozchodów materiałów, sprzętu, urządzeń i części zamiennych, stałym uzupełnianiem niezbędnych zapasów materiałowych, starannym prowadzeniem dokumentacji magazynowej zgodnie z formalnymi wymogami, przestrzeganiem ogólnych i wewnętrznych przepisów pozwanego ze szczególnym uwzględnieniem obrotu gospodarką materiałową, zapewnieniem sposobu i warunków przechowywania materiałów zgodnie z zaleceniami producenta, dokonywaniem okresowych przeglądów stanu magazynowanych materiałów.

(dowód: zakres czynności powoda na stanowisku starszego referenta – k. B-87 a/o powoda)

Dnia 8 stycznia 2018 roku powodowi zostało wręczone oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania z powodem umowy o pracę w trybie za wypowiedzeniem. W uzasadnieniu wypowiedzenia jako jego przyczynę pozwany podał nieprawidłowości w prowadzeniu gospodarki magazynowej stwierdzone podczas inwentaryzacji w magazynie głównym, odzieży roboczej i ochronnej oraz paliw, przeprowadzonej w celu wyznaczenia drugiej osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzone rzeczowe składniki majątku. Pozwany wskazał dalej, że Główna Komisja Inwentaryzacyjna w sprawozdaniach z inwentaryzacji magazynów z dnia 6.10.2017r. wykazała następujące nieprawidłowości:

- nieprawidłowe prowadzenie ewidencji ilościowej w magazynie poprzez wydawanie i przyjmowanie materiałów bez ich odpowiedniego udokumentowania oraz sprawdzenia,

- wykazano niedobory i nadwyżki, które uznano za zawinione,

- składniki majątku nie były składowane we właściwych magazynach,

- składniki majątku przechowywane poza pomieszczeniami magazynu nie były odpowiednio zabezpieczone i magazynier nie miał nad nimi kontroli,

- stwierdzono brak oznaczenia lub niewłaściwe oznaczenia na wywieszkach magazynowych oraz brak informacji o jednostkach miary,

- stwierdzono brak przyrządów pomiarowych w magazynie paliw.

W treści wypowiedzenia pracodawca zarzucił również powodowi, że powód nie stosował się do obowiązków wynikających z przestrzegania zapisów Instrukcji Magazynowej wprowadzonej Zarządzeniem Nr (...) Dyrektora pozwanego z dnia 4 lipca 2016 roku oraz zakresu czynności pracownika.

(dowód: wypowiedzenie – k. 46 – 47)

Zgodnie z instrukcją magazynową z dnia 4 lipca 2016 roku w pozwanym funkcjonują trzy rodzaje magazynów – magazyn główny, magazyn odzieży roboczej i ochronnej oraz środków ochrony osobistej, a także magazyn paliw (pkt II instrukcji). Magazyn winien być wyposażony w niezbędne narzędzia pomiarowe takie jak waga, miara. Narzędzia te winny być legalizowane i technicznie sprawne (pkt I ppkt 18 instrukcji). Zgodnie z pkt IV ppkt 7 lit.c tej instrukcji miejsce składowania towaru magazynier oznacza wywieszką regałową zawierającą minimum: nazwę materiału, indeks i jednostkę miary.

(dowód: zarządzenie nr (...) i instrukcja magazynowa – k. 81 – 83 verte)

W wyniku przeprowadzonej w pozwanym inwentaryzacji w magazynie głównym w dniach 12-14 grudnia 2016 roku stwierdzono niedobór ilościowo – wartościowy w kwocie 19.14 zł oraz nadwyżkę ilościowo – wartościową w kwocie 20.67 zł. W wyniku złożonych przez powoda wyjaśnień, przeprowadzono dnia 9 stycznia 2017 roku ponowny spis uzupełniający, w wyniku którego ostatecznie stwierdzono niedobór ilościowo – wartościowy na kwotę 6,14 zł oraz nadwyżkę ilościowo – wartościową na kwotę 20,67 zł. Niedobory dotyczyły braku 2 sztuk zakreślacza D., 2 sztuk długopisu automatycznego T., jednej sztuki kredy (...) B6 kolorowej, jednej sztuki listwy wsuwanej standardowej 9 mm oraz elementów stalowych, prętów i rury ocynkowanej. Niedobory te wynikały z błędu powoda podczas wydawania materiałów z magazynu na kwit RW, błędnych odczytów na wadze szalowej, braku zważenia materiału z ubytkiem, nie zaliczenia wiórów i odpadów wynikających z cięcia prętów, zaś co do kredy to uległa ona zniszczeniu po upadku na betonowe podłoże podczas przesuwania regału. Powód pokrył te niedobory z własnej kieszeni.

Dnia 13 grudnia 2016 roku przeprowadzono w pozwanym inwentaryzację w magazynie paliw oraz w magazynie odzieży roboczej i ochronnej, w wyniku której nie stwierdzono żadnych różnic ilościowo – wartościowych.

(dowód: pismo z dnia 17.01.2017r. dot. inwentaryzacji magazynu głównego – k. 16 – 17, protokół rozliczenia wyników inwentaryzacji – k. 18, pismo z dnia 17.01.2017r. dot. inwentaryzacji magazynu paliw – k. 19, pismo z dnia 17.01.2017r. dot. inwentaryzacji magazynu odzieży roboczej i ochronnej – k. 20, wyjaśnienia powoda z dnia 30.01.2017r. – k. 21 – 22, dowód wpłaty – k. 23)

Kolejna inwentaryzacja została przeprowadzona w dniach 2-3 października 2017 roku w magazynie odzieży roboczej i ochronnej, magazynie paliw i magazynie głównym. Inwentaryzacja ta była związana z przejęciem odpowiedzialności materialnej za magazyn przez kolejnego pracownika – panią E. J.. Po dokonaniu inwentaryzacji E. J. miała prowadzić magazyn razem z powodem. Przed tą inwentaryzacją powód sam prowadził magazyn.

W wyniku tej inwentaryzacji w magazynie odzieży roboczej i ochronnej nie stwierdzono żadnych różnic ilościowo – wartościowych, stwierdzając jednocześnie, że brak w tym magazynie nauszników przeciwhałasowych, które znajdowały się w magazynie głównym. W magazynie paliw stwierdzono nadwyżkę w kwocie 19,70 zł, z kolei inwentaryzacja przeprowadzona w magazynie głównym wykazała niedobór ilościowo – wartościowy w kwocie 39,44 zł oraz nadwyżkę ilościowo – wartościową w kwocie 44,85 zł. Ponadto stwierdzono również, odnośnie spisu z natury w magazynie paliw, że osoba materialnie odpowiedzialna nie została zaopatrzona w przyrządy pomiarowe niezbędne do prawidłowego zmierzenia objętości magazynowanych paliw, stwierdzono również brak oznaczenia lub niewłaściwe oznaczenia składników majątku na wywieszkach magazynowych oraz brak informacji o jednostkach miary. Inwentaryzacja w magazynie paliw ujawniła także, że dwa składniki majątkowe, które były na arkuszu spisowym tego magazynu – 1 opakowanie litrowe oleju silnikowego oraz 2 opakowania po 0,6 litra oleju do kosiarek – były przechowywane w magazynie głównym. Z kolei podczas sporządzania spisu z natury w magazynie głównym stwierdzono znajdowanie się poza magazynem beleczek z drewna sosny zwyczajnej, a także brak oznaczenia lub niewłaściwe oznaczenia składników majątku na wywieszkach magazynowych oraz brak informacji oz jednostkach miary.

Powód odmówił podpisania sprawozdań z przebiegu spisu z natury w magazynie odzieży roboczej i ochronnej, magazynie paliw i magazynie głównym. Powód był obecny podczas przeprowadzania tej inwentaryzacji przez komisję spisową.

Niedobory w magazynie głównym wynikały z braku 52 kopert białych o wartości 1,04 zł, 120 sztuk papieru firmowego w wersji angielskiej o wartości 19,20 zł, 65 sztuk papieru firmowego w wersji polskiej o wartości 5,20 zł, 1 sztuki wkładu do długopisu czerwony P. o wartości 1,80 zł oraz 1 kompletu zestawu filtrów (...) o wartości 12,20 zł. Nadwyżki na magazynie głównym wynikały zaś z dodatkowego 1 litra koncentratu S. M. o wartości 5,33 zł, 2 litrów koncentratu F. C. o wartości 12,00 zł, 2 litrów koncentratu G. o wartości 17,96 zł oraz 1 litra koncentratu D. B. o wartości 9,56 zł.

Odnośnie niedoboru dotyczącego papieru firmowego w wersji polskiej i angielskiej to wynikał on z przechowywania tego papieru w dziale (...) poligrafia, a nie w magazynie, gdzie nie panowały odpowiednie warunki, ponadto podczas urlopu powoda pracownik działu (...) poligrafia wydał ten papier bez odpowiedniego rozpisania na zapotrzebowanie wewnętrzne. Ponadto jeśli chodzi o papier w wersji angielskiej okazało się, po ponownym szczególnym przeliczeniu w dniu 4 października 2017 roku przez D. M., że papieru tego znajduje się łącznie 1170 arkuszy, czyli tyle, ile powinno być, zgodnie z zestawieniem inwentaryzacyjnym.

Odnośnie niedoboru kopert białych to wynikał on z wydania tych kopert bez uwzględnienia na zapotrzebowaniu materiałowym (...), co wynikało z błędu powoda. Niedobór zestawu filtrów (...) wynikał z kolei z błędnego policzenia podczas spisu z natury przez komisję inwentaryzacyjną. Niedobór w zakresie wkładu do długopisu wynikał z jego zagubienia podczas wydawania materiału z magazynu.

Nadwyżka heptanu stwierdzona w wyniku inwentaryzacji przeprowadzonej w magazynie paliw wynikała z błędów pomiarowych. Paliwo jest przyjmowane na magazyn w beczkach 200 litrowych. Jednak nikt nie przepompowuje tego paliwa do innych beczek, aby sprawdzić faktyczną pojemność płynu, która w rzeczywistości może różnić się o 1-2 litry na 200-litrowej beczce. Ponadto wydawanie tego paliwa odbywa się w różnych temperaturach, co również ma wpływ na zmiany objętości cieczy. Z kolei nadwyżka w zakresie koncentratów wynikała z omyłki komisji inwentaryzacyjnej, która policzyła pojemniki nie zwracając uwagi na ubytki, jakie w nich powstały przy wydawaniu tego koncentratu.

Pismem z dnia 4 października 2017 roku powód zwrócił się do Głównej Komisji Inwentaryzacyjnej o ponowne przeliczenie czterech koncentratów, co do których została wykazana w tym spisie nadwyżka oraz zestawów filtrów, co do których został wykazany niedobór. Tego samego dnia, 4 października 2017 roku, powód otrzymał od D. M. maila w sprawie wyników ponownego przeliczenia arkuszy papieru, z którego wynikało, że nie ma braków jeśli chodzi o arkusze papieru w wersji angielskiej. Powód tego samego dnia przesłał tego maila dalej do przewodniczącego Głównej Komisji Inwentaryzacyjnej T. W.. Wobec tego pismem z dnia 5 października 2017 roku powód zwrócił się do Głównej Komisji Inwentaryzacyjnej z wnioskiem o ponowne przeliczenie również papieru firmowego w wersji angielskiej. W odpowiedzi pismem z dnia 5 października 2017 roku przewodniczący Głównej Komisji Inwentaryzacyjnej poinformował powoda, że spis z natury zakończył się w dniu 3 października 2017 roku i nie ma możliwości dokonania ponownego spisu.

Wobec powyższego powód pismem z dnia 6 października 2017 roku zwrócił się do dyrektora pozwanego z podaniem o ponowne przeprowadzenie spisu z natury. W odpowiedzi dyrektor wskazał powodowi, że nie znajduje uzasadnionych przesłanek do przeprowadzenia ponownego spisu.

Powód podpisał dnia 3 października 2017 roku oświadczenie, że spis z natury składników aktywów, za jakie ponosi odpowiedzialność został przeprowadzony w jego obecności oraz z jego czynnym udziałem, a także, że nie wnosi żadnych zastrzeżeń co do poprawności oraz kompletności przeprowadzonego spisu.

(dowód: sprawozdania z przebiegu spisu z natury – k. 68, 70 i 72 - 73, pismo z dnia 06.10.2017r. dot. inwentaryzacji w magazynie odzieży roboczej i ochronnej – k. 69, pismo z dnia 06.10.2017r. dot. inwentaryzacji w magazynie paliw – k. 71, pismo z dnia 06.10.2017r. dot. inwentaryzacji w magazynie głównym – k. 74, oświadczenie powoda z dnia 03.10.2017r. – k. 75, zestawienie różnic – k. 80, wyjaśnienia powoda co do różnic w inwentaryzacji z października 2017 roku – k. 31 – 36, pismo powoda z dnia 04.10.2017r. – k. 28, pismo powoda z dnia 05.10.2017r. – k. 29, pismo przewodniczącego (...) z dnia 05.10.2017r. – k. 30, pismo powoda z dnia 06.10.2017r. – k. 37, pismo dyrektora pozwanego z dnia 11.10.2017r. – k. 40 – 41, korespondencja mailowa z dnia 04.10.2017r. – k. 24 – 25, zeznania powoda J. K. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 01:29:49 do 01:52:06)

Na magazynie paliw nie było odpowiedniej pompy do paliwa. W 2011 roku powód zgłaszał do swojego przełożonego, aby zakupił do magazynu pompę do mierzenia paliwa. Powód mógł jedynie korzystać z pompki znajdującej się na stanie innego oddziału pozwanej spółki. Podczas inwentaryzacji przeprowadzanej w dniach 2-3 października 2017 roku komisja spisowa nie mogła zmierzyć ilości paliwa znajdującej się na magazynie paliw, ponieważ brak było odpowiedniego przyrządu pomiarowego, wobec tego paliwo zostało zważone.

(dowód: zeznania świadka M. K. – protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 00:24:34 do 00:36:58, zeznania świadka C. K. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 00:55:37 do 01:04:55, zeznania powoda J. K. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 01:29:49 do 01:52:06)

W pozwanym co dwa lata przeprowadzane są inwentaryzacje stanów magazynowych, a co cztery lata przeprowadzane duże spisy. W wyniku wcześniejszych inwentaryzacji, przeprowadzanych przed październikiem 2017 roku, też występowały braki. Wówczas dochodziło jedynie do rozmów przełożonego z powodem, wobec powoda nie były jednak wyciągane żadne dalej idące konsekwencje służbowe. Powód zobowiązywał się jedynie do pokrycia z własnej kieszeni występujących niedoborów.

(dowód: zeznania świadka E. J. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 00:08:20 do 00:24:10, zeznania świadka M. K. – protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 00:24:34 do 00:36:58, zeznania świadka K. K. (2) - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 00:37:32 do 00:55:36, zeznania świadka C. K. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 00:55:37 do 01:04:55, zeznania świadka T. W. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 01:04:58 do 01:29:06)

W podległych powodowi magazynach wszystkie materiały posiadały informację o jednostkach miary. Powód nigdy nie przyjmował na magazyn żadnych materiałów bez odpowiedniej dokumentacji.

(dowód: zeznania powoda J. K. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 01:29:49 do 01:52:06)

Powód wystąpił przeciwko pozwanemu z odrębnym pozwem o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania związanego z dyskryminacją. Przed wniesieniem pozwu powód skierował dnia 9 października 2017 roku pismo do dyrektora naczelnego pozwanego, w którym poinformował go o nękaniu i zastraszaniu przez przełożonego. Skarga powoda została skierowana do komisji ds. rozpatrywania skarg o mobbing i dyskryminację. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego komisja stwierdziła, że nie naruszono praw pracowniczych. W związku z powyższym dyrektor pozwanego pismem z dnia 22 grudnia 2017 roku poinformował powoda, że nie znajduje uzasadnionych przesłanek do uwzględnienia jego skargi z dnia 9 października 2017 roku.

(dowód: zeznania powoda J. K. - protokół rozprawy z dnia 05.02.2019r. od 01:29:49 do 01:52:06, pismo powoda z dnia 09.10.2017r. – k. 42, pismo dyrektora pozwanego z dnia 22.12.2017r. – k. 45)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Sąd oparł się na zeznaniach świadków i powoda - różnie jednak oceniając ich wiarygodność. Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadków M. K. i C. K. są one bowiem zgodne ze sobą i wzajemnie się potwierdzają.

Odnośnie zeznań świadka K. K. (2) Sąd nie dał im wiary w zakresie, w jakim świadek twierdzi, że powód nie zgłaszał nigdy żadnych problemów z magazynami, bowiem z wiarygodnych zeznań powoda wynika, że zgłaszał on w 2011 roku potrzebę zakupienia pompy do paliwa. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że świadek K. K. (2) potwierdził, że wcześniejsze inwentaryzacje również wykazywały niedobory, ale wówczas była jedynie przeprowadzana rozmowa z powodem na temat przestrzegania zapisów instrukcji magazynowej. Co prawda świadek zeznał początkowo, że nie pamięta dokładnie wcześniejszych inwentaryzacji, ale w dalszych zeznaniach podał jednak, że z tego co kojarzy były niedobory, a ponadto zeznał, że we wcześniejszych latach były z powodem przeprowadzane rozmowy na ten temat.

Sąd nie dał również wiary zeznaniom świadka E. J. w zakresie, w jakim twierdzi ona, że w magazynie paliw była odpowiednia pompa do paliwa, bowiem z zeznań samego powoda jak i świadków, którzy brali udział w inwentaryzacji wynika, że takiej pompy na stanie magazynu nie było. W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania tego świadka za wiarygodne.

Sąd nie uznał za wiarygodne zeznań świadka T. W. w zakresie, w jakim twierdzi on, że nie mógł sporządzić ponownego spisu z natury, gdyż spis się już zakończył. Nie mniej jednak 9 stycznia 2017 roku przeprowadzony został uzupełniający spis po poprzedniej inwentaryzacji, która odbyła się w dniach 12-14 grudnia 2017 roku. Oznacza to, że zakończenie pierwotnego spisu nie stało na przeszkodzie wykonaniu po niemal miesiącu spisu uzupełniającego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w zakresie, w jakim powód twierdzi, że podpisał protokół bo był gnębiony psychicznie, nie zostało to bowiem wykazane w toku postępowania i nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. Sąd nie dał również wiary powodowi w zakresie, w jakim twierdzi on, że podczas spisu zgłaszał liczne uwagi, ale komisja spisowa nie chciała ich słuchać, Sąd miał bowiem na uwadze, że powód jednocześnie podpisał 3 października 2017 roku oświadczenie, zgodnie z którym nie zgłaszał on żadnych zastrzeżeń do przeprowadzonego spisu, podpisał on również spis z k. 79 akt sprawy. Nie są też wiarygodne zeznania powoda w zakresie, w jakim twierdzi on, że wszystkie składniki majątku były przechowywane w magazynie, bowiem powód w swych pismach kierowanych do pracodawcy przyznał, że arkusze papieru znajdowały się poza magazynem. Za wiarygodne sąd uznał zeznania powoda, że cały czas zachowywał kontrolę nad wszystkimi składnikami powierzonego mu majątku. Nie są jednak wiarygodne zeznania powoda co do uznania niedoborów z inwentaryzacji z 2016 roku za niezawinione, gdyż z dokumentu z k. 18 akt sprawy wynika co innego. W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania powoda za wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powoda o odszkodowanie związane z wręczonym mu wypowiedzeniem umowy o pracę. Podstawą materialnoprawną dla żądania powoda jest regulacja z art. 45 § 1 KP, zgodnie z którą w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Aby ocenić, czy wypowiedzenie jest uzasadnione Sąd przeanalizował wskazane w jego treści przyczyny. Z analizy wypowiedzenia wynika, że pracodawca uzasadnił rozwiązanie z powodem umowy o pracę nieprawidłowościami w prowadzeniu gospodarki magazynowej stwierdzonymi podczas inwentaryzacji w magazynie głównym, odzieży roboczej i ochronnej oraz paliw. W treści wypowiedzenia wskazano również sześć nieprawidłowości wykazanych w toku inwentaryzacji, które miały potwierdzać przyczynę wypowiedzenia. Z ustaleń Sądu wynika, że faktycznie w wyniku inwentaryzacji przeprowadzonej w magazynach podległych powodowi stwierdzono występowanie nieprawidłowości w dwóch z nich – w magazynie paliw oraz w magazynie głównym. Łącznie stwierdzono niedobory w kwocie 39,44 zł oraz nadwyżki w kwocie 64,55 zł. Podkreślić należy, że tylko część z tych niedoborów wynikała z nieprawidłowego wydawania materiałów bez ich odpowiedniego udokumentowania oraz sprawdzenia, co potwierdził sam powód odnośnie braków kopert białych, tłumacząc, że braki te wynikają z jego błędu i nie uwzględnienia wydania na odpowiednim druku (...). Okazało się również, że część z niedoborów obciąża powoda. Dotyczy to kopert i wkładu do długopisu do czego powód się przyznał. Zostało również udowodnione, że niektóre składniki mienia nie były składowane we właściwym magazynie. Miało to miejsce w przypadku papieru firmowego, który zamiast w magazynie głównym był składowany w pomieszczeniu należącym do działu (...) poligrafia, co również zostało przyznane przez powoda. Również w wyniku inwentaryzacji w magazynie paliw stwierdzono, że niektóre składniki majątkowe, które powinny być składowane w tym magazynie, w rzeczywistości były składowane w magazynie głównym. Nauszniki zamiast znajdować się w magazynie odzieży roboczej i ochronnej były przechowywane w magazynie głównym. Wskazane wyżej zachowania podane na uzasadnienie twierdzenia o nieprawidłowościach w prowadzeniu gospodarki magazynowej należy więc uznać za prawdziwe.

Odnośnie braku przyrządów pomiarowych w magazynie to powód faktycznie potwierdził tę okoliczność, nie mniej jednak z jego zeznań wynika, że zgłaszał potrzebę zakupu miernika do przełożonego już w 2011 roku. Wobec braku reakcji przełożonego, nie można powodowi czynić zarzutu związanego z brakiem urządzenia pomiarowego. Powód nie może więc być obciążony odpowiedzialnością za tę nieprawidłowość. W treści wypowiedzenia pozwany wskazał również na fakt, że składniki majątku przechowywane poza pomieszczeniami magazynu nie były odpowiednio zabezpieczone i magazynier nie miał nad nimi kontroli. Nie zostało to jednak udowodnione w toku postępowania, a trzeba pamiętać, że to na pozwanym, jako pracodawcy, ciąży ciężar udowodnienia prawdziwości przyczyn wypowiedzenia oraz okoliczności je uzasadniających. Co prawda powód potwierdził, że niektóre składniki znajdowały się poza właściwym magazynem, jednak nie jest to jeszcze równoznaczne z brakiem kontroli nad składnikami mienia. Powód zdecydował o przeniesieniu papieru firmowego do innego pomieszczenia ze względu na problemy z wilgocią, jednak zachowywał on kontrolę nad tym papierem. Jak bowiem wynika z akt sprawy brakujące arkusze papieru w wersji angielskiej odnalazły się, co oznacza, że nie doszło do ich samowolnego pobrania bez wiedzy i zgody powoda. Nie jest również prawdziwy zarzut, że powód nieprawidłowo przyjmował materiały do magazynu bez ich odpowiedniego udokumentowania oraz sprawdzenia, nie zostało to bowiem wykazane w toku postępowania, nie wynika to również z sprawozdań inwentaryzacyjnych. Sąd miał także na uwadze, że wykazane nadwyżki nie wynikały z przyjmowania materiałów bez dokumentów, ale z nieprawidłowego ich zmierzenia (chodzi o koncentraty i heptan). Nie jest też w ocenie Sądu prawdziwy zarzut, że stwierdzono brak oznaczenia lub niewłaściwe oznaczenia na wywieszkach magazynowych oraz brak informacji o jednostkach miary. Sąd miał na uwadze, że ta nieprawidłowość jest wpisana w dokumentacji sprawozdań z przebiegu spisu z natury, których powód nie potwierdził swoim podpisem. Pozwany ani w dokumentacji spisowej, ani w dalszym toku postępowania nie wykazał o jakie konkretnie wywieszki chodziło, które konkretnie materiały były ich pozbawione, albo też przy których konkretnych materiałach takie wywieszki nie były kompletne i nie zawierały pełnej informacji.

Reasumując powyższe Sąd uznał, że trzy z sześciu nieprawidłowości wskazanych w wypowiedzeniu faktycznie są prawdziwe i obciążają powoda, dwie nieprawidłowości nie były prawdziwe, a jedna nieprawidłowość (polegająca na tym, że stwierdzono brak przyrządów pomiarowych w magazynie paliw) jest prawdziwa, jednak nie może obciążać powoda.

Wobec powyższego Sąd uznał, że zarzut pozwanego co do nieprawidłowości w prowadzeniu gospodarki magazynowej stwierdzonych podczas inwentaryzacji w magazynie głównym, odzieży roboczej i ochronnej oraz paliw jest prawdziwy, faktycznie bowiem do takich nieprawidłowości doszło, co przyznał sam powód w swych pisemnych wyjaśnieniach złożonych pracodawcy, znajdujących się na k. 32 i 34 akt sprawy. W tym jednak miejscu należy przejść do oceny stwierdzonych niedoborów i nadwyżek, za które faktycznie odpowiada powód. Pozwany bowiem argumentował, że łącznie niedobory wykazane w inwentaryzacji obciążające powoda wynoszą 39,44 zł, zaś nadwyżki wynoszą 64,55 zł. Sąd miał na uwadze, że to na pozwanym ciążył ciężar udowodnienia wysokości niedoborów i nadwyżek. Sąd uznał, że powód faktycznie doprowadził do powstania niedoboru w zakresie papieru firmowego w wersji polskiej. Co do pozostałych niedoborów i nadwyżek powód przedstawił w ocenie Sądu przekonującą argumentację zarówno w swych wyjaśnieniach złożonych pisemnie pozwanemu, jak i w toku niniejszej sprawy składając zeznania na rozprawie. Sąd uznał, że faktycznie powód ponosi odpowiedzialność za nieprawidłowości, które doprowadziły do niedoborów stwierdzonych w toku inwentaryzacji w zakresie kopert białych oraz wkładu do długopisu, czyli na łączną kwotę 8,04 zł.

Jeśli chodzi o pozostałe niedobory i nadwyżki Sąd miał na uwadze, że z korespondencji mailowej z k. 24 – 25 wynika, że papieru firmowego w wersji angielskiej było 1170 sztuk, czyli dokładnie tyle, ile powinno być, zgodnie ze stanem magazynowym. Wobec faktu odmowy przez pracodawcę przeprowadzenia ponownego spisu inwentaryzacyjnego, a także wobec braku prowadzenia jakichkolwiek czynności prowadzących do wyjaśnienie skąd pojawiły się brakujące arkusze tego papieru Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda, z których wynika, że niedoboru w zakresie tego papieru nie było. Sąd przyjął za wiarygodne pisemne wyjaśnienia powoda skierowane do pracodawcy odnośnie niedoboru w zakresie zestawu filtrów (...). Odnośnie ilości koncentratów Sąd również za wiarygodne przyjął zeznania powoda, tak samo w przypadku nadwyżki heptanu. Zeznania powoda są bowiem logiczne. Pozwany z niezrozumiałych powodów zaniechał prowadzenia dalszego postępowania, które mogłoby wyjaśnić, czy argumentacja powoda znajduje potwierdzenie w rzeczywistości. Niechęć pozwanego do przeprowadzenia ponownego spisu przemawia przeciwko ustaleniom zawartym w wyniku inwentaryzacji, zważywszy że inni pracownicy potwierdzali, że niektórych braków nie ma ( korespondencja mailowa z dnia 4 października 2016r). Mając na uwadze powyższe Sąd przyjął, że niedobory, jakie obciążają powoda i wynikają z zawinionych przez niego nieprawidłowości dotyczą kwoty 8,04 zł.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że co do zasady zarzut dotyczący nieprawidłowości powoda w prowadzeniu gospodarki magazynowej stwierdzonych podczas inwentaryzacji w magazynie głównym, odzieży roboczej i ochronnej oraz paliw jest prawdziwy, faktycznie bowiem do tych nieprawidłowości doszło. Nie można tu pominąć faktu, że powód pracował w pozwanej od 1993 roku, a od 1 styczna 2007 roku zajmował się magazynem, początkowo jako magazynier, a następnie jako samodzielny referent. Oznacza to, że powód pracował w magazynie prawie 11 lat. Z ustaleń Sądu wynika, że kontrole inwentaryzacyjne w pozwanym miały miejsce co 2 lata i wykazywały jakieś niedobory (zeznania świadka K. K. (2)). Sąd ustalił również, że roczne obroty magazynu wynoszą około 200.000,00 zł. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, że nieprawidłowości skutkujące ujawnionym w październiku 2017 roku niedoborem nie mogą stanowić rzeczywistej i prawdziwej przyczyny wręczonego powodowi wypowiedzenia. Gdyby bowiem faktycznie kilkuzłotowe braki miały stanowić dla pozwanego istotną szkodę to niewątpliwie pozwany już wcześniej rozwiązałby z powodem umowę o pracę. Przez 11 lat powód brał udział w co najmniej 5 inwentaryzacjach, z których każda wykazywała drobne braki. Pozwany wówczas nie widział podstaw by w stosunku do powoda wyciągnąć konsekwencje z powodu z wcześniej stwierdzonych braków magazynowych. Twierdzenia powoda, że rozwiązanie z nim umowy o pracę było konsekwencją złożenia przez powoda przeciwko pracodawcy pozwu o dyskryminację jest wysoce prawdopodobne. Nie bez znaczenia jest też rząd wielkości niedoborów, które wynoszą kilka złotych. Sąd miał też na uwadze, że stwierdzone w inwentaryzacji braki dotyczą zwykłych artykułów biurowych i nie chodzi tu o wartościowe rzeczy, materiały niebezpieczne, czy też materiały, co do których istnieją jakieś szczególne normy postępowania. Zwalnianie pracownika, który pracował w firmie przez ponad dwadzieścia lat tylko z tego względu, że brakuje kopert i papieru na kwotę 8,04 zł w magazynie jest dla Sądu nieuzasadnione.

Sąd miał również na uwadze zachowanie pozwanego przy inwentaryzacji przeprowadzanej na początku października 2017 roku. Powód wnosił bowiem wówczas o przeprowadzenie ponownego spisu ze względu na swoje liczne zastrzeżenia oraz znalezienie następnego dnia po spisie brakujących rzekomo arkuszy papieru w wersji angielskiej. Pracodawca nie zgodził się na przeprowadzenie spisu uzupełniającego. Praktyka taka wcześniej była stosowana bowiem w analogicznej sytuacji w inwentaryzacji, która miała miejsce w grudniu 2016 roku po zastrzeżeniach zgłoszonych przez powoda doszło do przeprowadzenia uzupełniającego spisu na początku stycznia 2017 roku. Pozwany nie wyjaśnił dlaczego powód został w podobnej sytuacji potraktowany w sposób odmienny. W ocenie sądu nie można uznać argumentacji pozwanego, że powód mógł ingerować w stan magazynowy, że magazyn nie był zaplombowany i każdy mógł do niego wejść. Należy bowiem zauważyć, że takie same okoliczności i argumenty na przełomie 2016 i 2017 roku nie przeszkadzały pozwanemu, by przeprowadzić w dniu 9 stycznia 2017 roku ponowny spis - po uwagach powoda (k. 16 akt sprawy). Powyższe również poddaje w wątpliwość zasadność wypowiedzenia.

Nie jest również dla Sądu przekonująca argumentacja pozwanego, który twierdzi, że nie może sobie pozwolić na choćby najmniejsze nieścisłości, gdyż źle rzutuje to na jego odbiór przez pracowników i klientów. Sąd miał bowiem na uwadze, że z ustalonego stanu faktycznego wynika, że poprzednie inwentaryzacje również wykazywały kilkuzłotowe niedobory, a mimo to kontynuował zatrudnienie, co więcej, nie została na niego nałożona żadna kara porządkowa. W ocenie Sądu nie jest więc wiarygodne, jakoby przez poprzednie lata pozwany nie musiał zachowywać takiej skrupulatności i dokładności, a zaczął na nią zwracać uwagę dopiero w styczniu 2018 roku, przed wręczeniem powodowi wypowiedzenia. Pozwany argumentował jakoby wniosek powoda o ponowne przeliczenie stanu magazynu wynikał z tego, że w międzyczasie powód uzupełnił z własnych środków stany magazynowe w zakresie stwierdzonych niedoborów. Pozwany powinien jednak takie twierdzenie udowodnić, zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że z maila z dnia 4 października 2017 roku wynika, że to inny pracownik znalazł brakujące arkusze papieru, co przemawia raczej ze błędnym sporządzeniem spisu z natury, a nie za tym, że powód miał szybko uzupełniać stwierdzone braki.

Reasumując, w ocenie Sądu nieprawidłowości powoda prowadzące do braków magazynowych niewielkiej wartości jakkolwiek prawdziwe, nie są wystarczające dla uznania, aby mogły one uzasadniać zastosowania w stosunku do powoda sankcji w postaci rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem. Co prawda Sąd miał na uwadze, że wypowiedzenie dla swej zasadności nie wymaga, aby doszło do ciężkiego naruszenia przez pracownika jego obowiązków, również mniejsze naruszenia mogą uzasadniać wypowiedzenie. Jednak analiza niniejszej sprawy, a zwłaszcza fakt wieloletniej pracy powoda na tym samym stanowisku w porównaniu do wielkości stwierdzonych niedoborów, a także brak przeprowadzenia ponownego spisu w sytuacji, gdy powód wyjaśnił większość niedoborów, w ocenie Sądu przemawia za uznaniem, że wskazane nieprawidłowości w pracy powoda nie mogą uzasadniać zwolnienia go z pracy. Oznacza to więc, że wypowiedzenie wręczone powodowi jest nieuzasadnione, a co za tym idzie spełniona jest przesłanka z art. 45 § 1 KP, która warunkuje zasądzenie odszkodowania. Roszczenie odszkodowawcze powoda jest więc zasadne. Odnośnie wysokości odszkodowania należnego powodowi Sąd oparł się na art. 47 ¹ KP, zgodnie z którym odszkodowanie to będzie równe trzymiesięcznemu wynagrodzeniu powoda. Z zaświadczenia o wynagrodzeniu wynika, że wynagrodzenie powoda wynosiło 3.130,00 zł brutto, wobec czego należne mu odszkodowanie wynosi 9.390,00 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podst. art. 98 i 99 KPC oraz §9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. - Dz. U. z 2018r., poz. 265), zasądzając na rzecz powoda od pozwanego kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd, na podst. art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazał również pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 469,50 zł tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy.

Sąd nadał również wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3.130,00 zł brutto, zgodnie z art. 477 ² § 1 KPC.

ZARZĄDZENIE

(...)