Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

Protokolant: starszy protokolant sądowy Aleksandra Łaszuk

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2021 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o wynagrodzenie za pracę

1.  zasądza na rzecz powódki J. B. od pozwanej (...) z siedzibą w W. kwotę 16.500,00 zł (słownie: szesnaście tysięcy pięćset złotych 00/100) tytułem wynagrodzenia za pracę, w tym:

a.  kwotę 1.600,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

b.  kwotę 1.600,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 czerwca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

c.  kwotę 100,00 zł (słownie: sto złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

d.  kwotę 2.000,00 zł (słownie: dwa tysiące złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;.

e.  kwotę 4.800,00 zł (słownie: cztery tysiące osiemset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

f.  kwotę 1.600,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 października 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

g.  kwotę 1.600,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 listopada 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

h.  kwotę 1.600,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

i.  kwotę 1.600,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza na rzecz powódki J. B. od pozwanej (...) z siedzibą w W. kwotę 2.700,00 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie – kwotę 1.691,97 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt jeden złotych 97/100) tytułem zwrotu kosztów poniesionych tymczasowo w toku postępowania przez Skarb Państwa;

4.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w pkt 1 do kwoty 12.995,67 zł (słownie: dwanaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych 67/100).

Sygn. akt VI P 92/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 marca 2017 roku (data na kopercie) powódka J. B. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej spółki (...) z siedzibą w W. kwoty 16.500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od odpowiednich kwot tytułem wynagrodzenia za pracę i honorarium.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że zgodnie z umową o pracę miała otrzymywać oprócz wynagrodzenia za pracę dodatkowo honorarium od pozwanej spółki. Pozwana jednak, począwszy od marca 2013 roku, nie wypłaciła jej całego wynagrodzenia za pracę i honorarium.

(pozew – k. 1 – 8)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana zaprzeczyła, aby uzgadniała z powódką jakiekolwiek honorarium.

(odpowiedź na pozew – k. 79 – 85)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. B. była zatrudniona w pozwanej spółce (...) z siedzibą w W. na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 stycznia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku, a następnie na podstawie kolejnej umowy o pracę na czas określony od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, na stanowisku kierownika redakcji, na pełen etat. W umowie o pracę strony uzgodniły wynagrodzenie za pracę jako składające się z wynagrodzenia zasadniczego w wysokości 1.600,00 zł oraz honorarium. Wynagrodzenie zasadnicze pracownik miał otrzymywać z tytułu należytego wykonania obowiązków określonych w załączniku nr 1 do umowy o pracę. Aneksem z dnia 1 stycznia 2015 roku strony zmieniły wynagrodzenie zasadnicze powódki na kwotę 1.750,00 zł. Z kolei honorarium pracownik miał otrzymywać za stworzenie dzieła (utworów) w rozumieniu przepisów Prawa autorskiego na potrzeby pracodawcy, zgodnie z załącznikiem nr 2 do umowy o pracę. Wysokość honorarium miała być obliczona wg cennika obowiązującego u pracodawcy, zgodnie z zarządzeniem zarządu pracodawcy z dnia 2 stycznia 2012 roku, honorarium miało być wypłacane do 15 dnia każdego następnego miesiąca. Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 12.995,67 zł brutto. Stosunek pracy pomiędzy stronami ustał z dniem 31 grudnia 2015 roku z upływem czasu, na jaki umowa o pracę została zawarta.

(dowód: umowa o pracę z dnia 02.01.2012r. – k. 14 – 16, umowa o pracę z dnia 16.12.2013r. – a/o powódki, aneks do umowy o pracę z dnia 01.01.2015r. – a/o powódki, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 91, świadectwo pracy – a/o powódki)

Honorarium wypłacane powódce było zależne w każdym miesiącu od ilości wykonanej pracy, od liczby tytułów, które redagowała powódka. Powódka była redaktorem kilku magazynów i redaktorem nadzorującą kilka magazynów. Chodziło o magazyny głównie skierowane do dzieci, m. in. (...), (...), (...), (...). Jako redaktor tytułu powódka przygotowywała tytuł do druku, zajmowała się przygotowywaniem szaty graficznej, wymyślaniem bajek, tłumaczeniem, jeśli tytuł był kupowany z zagranicy. Powódka zajmowałam się przygotowywaniem planów pracy, kreowaniem nowych tytułów, rozeznaniem na rynku czym zajmuje się konkurencja.

Redaktor naczelna pracująca w pozwanej spółce przygotowywała budżety dla każdego z tytułów czasopism prowadzonych przez pozwaną, były one sporządzane na cały rok. Taki budżet stanowił dla pracowników informację, na podstawie której obliczali swoje wynagrodzenie, które było tam wskazane. Budżet po przygotowaniu przez redaktor naczelną był akceptowany przez jej przełożonego A. P.. W budżetach wskazano też kwotę dla danego czasopisma, która miała przysługiwać redaktorowi za jego pracę. W przypadku czasopism (...), (...), czy książki (...), redaktorem tym była powódka, powinna więc otrzymać od pracodawcy kwotę wskazaną w budżecie jako wynagrodzenie dla redaktora. Następnie po wykonanej pracy przez poszczególnych pracowników i skierowaniu tytułów do wydania redaktor naczelna sporządzała zestawienie, w którym wskazywała w jakiej wysokości wynagrodzenie przysługuje tym pracownikom w związku z wykonaną przez nich pracą. Takie zestawienie było kierowane do dyrektora finansowego, który akceptował kwoty do wypłaty.

W niektórych miesiącach w 2013 roku pracodawca pomniejszał należne powódce wynagrodzenie z tytułu honorarium o wpisane w jej umowie wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 1.600,00 zł miesięcznie, czasem pomniejszał je też o inne kwoty. Powódka zorientowała się, że wpływa jej na konto mniej pieniędzy i zwróciła się z pytaniem do redaktor naczelnej o przyczynę takiego obniżenia wynagrodzenia. Redaktor naczelna zwróciła się w tej sprawie do dyrektora generalnego, który wskazał, że takie są zasady i tak uzgodnił z powódką, a jeśli powódce to nie odpowiada to mogą zawrzeć umowę ze stałą pensją, ale dużo niższą. Powódka jednak nie ustalała z nikim takich zasad i się na to nie godziła. Po zwolnieniu z pracy redaktor naczelnej powódka rozmawiała o tej praktyce z dyrektorem zarządzającym, który zapewnił ją, że nie będzie dalej takich działań. Rzeczywiście od początku 2014 roku, z chwilą zawarcia nowej umowy o pracę, do końca zatrudnienia powódce nie potrącano już wynagrodzenia zasadniczego z kwoty należnego jej honorarium.

Kwoty honorarium dla redaktora za poszczególne czasopisma wynosiły:

- za magazyn (...) – 3.500,00 zł,

- za magazyn (...) – 3.000,00 zł,

- za książkę (...) – 1.500,00 zł,

- za magazyn (...) – 3.000,00 zł – tutaj powódka zajmowała się jednak opieką redakcyjną, za którą stawka była przewidziana w kwocie 500,00 zł,

- za magazyn (...) – 600,00 zł,

- za magazyn (...) – 3.000,00 zł – tutaj powódka zajmowała się jednak opieką redakcyjną, za którą stawka była przewidziana w kwocie 500,00 zł,

- za magazyn (...) – 3.200,00 zł – tutaj powódka zajmowała się jednak opieką redakcyjną, za którą stawka była przewidziana w kwocie 500,00 zł.

Kwoty honorarium w 2013 roku były w takiej samej wysokości jak w 2014 roku.

Powódka powinna otrzymać:

- za marzec 2013 roku – kwotę 3.500,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...), które jednak zostało pomniejszone o 1.600,00 zł – powódce wypłacono z tego tytułu jedynie kwotę 1.900,00 zł,

- za maj 2013 roku – kwotę 3.000,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...), które jednak zostało pomniejszone o 1.600,00 zł – powódce wypłacono z tego tytułu jedynie kwotę 1.400,00 zł,

- za lipiec 2013 roku – kwotę 1.500,00 zł tytułem honorarium za książkę (...), kwotę 1.600,00 zł tytułem wynagrodzenia zasadniczego oraz kwotę 600,00 zł za magazyn (...) – powódce jednak nie wypłacono honorarium za książkę (...)”, zaś w związku z tą książką wypłacono jej jedynie wynagrodzenie zasadnicze, jednak w mniejszej kwocie, 1.500,00 zł zamiast 1.600,00 zł, z kolei tytułem honorarium za magazyn (...) powódka otrzymała jedynie 100,00 zł,

- za sierpień 2013 roku – kwotę 3.500,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...) oraz kwotę 3.000,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...) – powódce wypłacono z tytułu honorarium za magazyn (...) jedynie kwotę 300,00 zł, zaś z tytułu honorarium za magazyn (...) jedynie 1.400,00 zł, przy czym dopisano, że pozostałe 1.600,00 zł związane z tym honorarium zostało uwzględnione jako wynagrodzenie zasadnicze w czerwcu 2013 roku,

- za wrzesień 2013 roku – kwotę 3.500,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...), które jednak zostało pomniejszone o 1.600,00 zł – powódce wypłacono z tego tytułu jedynie kwotę 1.900,00 zł,

- za październik 2013 roku – kwotę 3.500,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...), które jednak zostało pomniejszone o 1.600,00 zł – powódce wypłacono z tego tytułu jedynie kwotę 1.900,00 zł,

- za listopad 2013 roku – kwotę 3.500,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...), które jednak zostało pomniejszone o 1.600,00 zł – powódce wypłacono z tego tytułu jedynie kwotę 1.900,00 zł,

- za grudzień 2013 roku – kwotę 3.000,00 zł tytułem honorarium za magazyn (...), które jednak zostało pomniejszone o 1.600,00 zł – powódce wypłacono z tego tytułu jedynie kwotę 1.400,00 zł.

(dowód: zeznania świadka K. G. – protokół rozprawy z dnia 20.10.2017r. od 00:10:23 do 00:45:55, zeznania powódki J. B. – protokół rozprawy z dnia 25.04.2018r. od 00:46:48 do 01:10:09 oraz protokół rozprawy z dnia 05.12.2018r. od 00:09:07 do 00:35:02, korespondencja mailowa – k. 19 – 46 i 66 – 67)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody z dokumentów, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd oparł się również na zeznaniach świadków i powódki, różnie jednak oceniając ich wiarygodność.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadka K. G. oraz zeznania powódki J. B., są one bowiem ze sobą zgodne i spójne. Jednocześnie świadek K. G. wyjaśniła przed Sądem całą procedurą obliczania honorarium dla powódki. Znajduje to też potwierdzenie w dokumentacji przedłożonej przez powódkę przy pozwie.

Odnośnie zeznań świadka P. K. nie są one dla Sądu wiarygodne w zakresie, w jakim twierdzi on, że założenia kwotowe w budżetach na poszczególne czasopisma stanowiły jedynie maksymalne kwoty, czy też były jedynie wskazówką co do kosztów ponoszonych przez pracodawcę, bowiem z zeznań powódki i świadka K. G., a także z treści dołączonej do pozwu korespondencji mailowej wynika, że stawki uzgodnione w budżetach poszczególnych czasopism były obowiązującymi stawkami honorarium dla poszczególnych pracowników za wykonanie danej pracy przy konkretnym czasopiśmie. Świadek nie był też w stanie w logiczny sposób wyjaśnić rozbijania wynagrodzenia za poszczególny tytuł na honorarium i wynagrodzenie zasadnicze, nie był też w stanie wyjaśnić, dlaczego wynagrodzenie powódki było pomniejszane o 1.600,00 zł, powołując się jedynie na fakt, że widocznie takie musiały być ustalenia z powódką. Jednak z pozostałego materiału dowodowego wynika, że powódka takiego ustalenia z nikim nie czyniła i protestowała przeciwko takiej praktyce. Jednocześnie wiarygodne są zeznania świadka co do tego, że powódka do niego bezpośrednio nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń, jednak z materiału dowodowego wynika, że takie zastrzeżenia za pośrednictwem redaktor naczelnej zgłaszała dyrektorowi generalnemu.

Sąd oparł się również na planach budżetowych z korespondencji mailowej z k. 20 – 31 akt sprawy, które dotyczą roku 2014, uznając je za adekwatne dla roku 2013, bowiem z ustaleń Sądu wynika, że pomiędzy 2013 rokiem i 2014 rokiem nie zmieniły się stawki honorarium i zakładane budżety. Ponadto takie same stawki znajdowały się również w propozycji budżetu na 2013 rok (k. 42 – 43), oprócz stawki dla redaktora magazynu (...), która jednak nie jest istotna w sprawie, bowiem w tym magazynie powódka zajmowała się opieką redakcyjną, a w tym zakresie stawka jest ta sama. Sąd oparł się także o pozostałe zestawienia mailowe przesyłane powódce, w szczególności o zestawienie z k. 45 – 46 i 66 – 67, ich autentyczność została bowiem potwierdzona w toku postępowania przez świadka K. G.. Ponadto praktyka pomniejszania wynagrodzenia powódki jest też pośrednio poparta przedłożonymi informacjami PIT-11 z k. 125 – 126, z których wynika, że w porównaniu do 2014 roku, w 2013 roku powódka otrzymała mniejsze wynagrodzenie właśnie o dochodzoną kwotę 16.500,00 zł. Jednocześnie pozwana nie była w stanie w żaden konkretny sposób wyjaśnić takiej różnicy, podając jedynie możliwe wyjaśnienia i przypuszczenia.

Jeśli chodzi o opinie biegłego, Sąd miał na uwadze, że wnioski tych opinii w połączeniu z wynikami analizy pozostałego materiału dowodowego, prowadzą do przyjęcia, że powódka faktycznie miała bezzasadnie pomniejszane wynagrodzenie za pracę. Sąd miał na uwadze, że biegła w swych wnioskach wskazała, że dla niektórych kwot brak weryfikacji, czy się one powódce należały, czy też nie, jednak Sąd w tej materii oparł się na wskazanych wyżej dowodach z k. 45 – 46 i 66 – 67, uznając je za wiarygodne z przyczyn wyżej podanych.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki o zapłatę na jej rzecz części wynagrodzenia za pracę, określonego jako honorarium. W toku postępowania Sąd ustalił, że honorarium to stanowiło w rzeczywistości część wynagrodzenia za pracę, tak zostało określone w treści umowy o pracę. Tym samym, zgodnie z art. 80 KP, przysługuje ono za pracę wykonaną. Z ustaleń Sądu wynika, że powódka przez cały okres objęty pozwem wykonywała swoją pracę redaktora poszczególnych numerów pism dla dzieci, za co powinna otrzymać uzgodnione z pracodawcą honorarium. Jednocześnie oprócz honorarium powódka miała określone wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 1.600,00 zł brutto miesięcznie. Z treści umowy o pracę nie wynika, aby wynagrodzenie zasadnicze miało w jakikolwiek sposób pomniejszać honorarium, czy mieć na nie jakiś wpływ. Są to dwie nienależne od siebie części wynagrodzenia, z których wynagrodzenie zasadnicze jest stałym elementem wynagrodzenia powódki za pracę, zaś honorarium może mieć zmienną wysokość i zależy od wykonanej przez powódkę w danym miesiącu pracy, a konkretnie od liczby numerów czasopism, w których pełniła funkcję redakcyjną. Niewątpliwie więc nie ma żadnej podstawy do pomniejszania honorarium ustalonego w oparciu o cenniki kosztów przypisanych do poszczególnych czasopism, o wynagrodzenie zasadnicze, oba te elementy wynagrodzenia za pracę funkcjonują bowiem niezależnie od siebie i przysługują w pełnej wysokości powódce za dany miesiąc. Pozwana w toku postępowania nie wykazała, aby uzgodniła z powódką w momencie podpisywania umowy o pracę praktykę pomniejszania jej honorarium o wynagrodzenie zasadnicze. Nic takiego nie zostało również wpisane do umowy o pracę. Sąd miał na uwadze, że od 2014 roku honorarium nie było pomniejszane o wynagrodzenie zasadnicze, mimo że treść umowy o pracę i uzgodnień między stronami nie uległa zmianie, powódka jedynie upomniała się u dyrektora zarządzającego o prawidłową realizację ustaleń wynikających z łączącej strony umowy.

Wobec powyższego, a także mając na uwadze ustalenia poczynione w toku postępowania, Sąd doszedł do wniosku, że pozwana faktycznie nie wypłaciła powódce w pełni należnego jej wynagrodzenia za pracę. I tak w marcu 2013 roku pracodawca pomniejszył jej należne honorarium o 1.600,00 zł, w maju 2013 roku o 1.600,00 zł, w lipcu 2013 roku o 2.000,00 zł, a także pomniejszył jej wynagrodzenie zasadnicze o 100,00 zł, w sierpniu 2013 roku pomniejszył jej honorarium o 4.800,00 zł, we wrześniu 2013 roku o 1.600,00 zł, w październiku 2013 roku o 1.600,00 zł, w listopadzie 2013 roku o 1.600,00 zł oraz w grudniu 2013 roku o 1.600,00 zł. Powyższe kwoty są należne powódce tytułem uzgodnionego z pracodawcą w umowie o pracę wynagrodzenia za pracę. Stąd też Sąd zasądził te kwoty brakującego wynagrodzenia na rzecz powódki. Odnośnie odsetek Sąd przyjął jako daty początkowe naliczania odsetek daty podane przez powódkę w pozwie. Sąd miał jednocześnie na uwadze, że zapis umowy o pracę, który wyznaczał jako dzień wymagalności części wynagrodzenia za pracę na 15 - dzień następnego miesiąca jest niezgodny z Kodeksem pracy, który jako nieprzekraczalny termin statuuje najpóźniej 10 - dzień następnego miesiąca. Jednak powódka oznaczyła jako daty początkowe naliczania odsetek daty przypadające po 15 dniu kolejnego miesiąca, które i tak przy uwzględnieniu regulacji z KP przypadają po datach wymagalności wynagrodzenia za pracę wynikających z art. 85 § 2 KP. Jedynie w przypadku roszczenia o 100,00 zł tytułem brakującego wynagrodzenia zasadniczego za lipiec 2013 roku powódka jako datę początkową naliczania odsetek wskazała dzień 1 sierpnia 2013 roku, jednak przypada on również po dniu wymagalności owego wynagrodzenia zasadniczego, który zgodnie z zapisem umowy o pracę przypadał w ostatnim dniu danego miesiąca, czyli w tym wypadku dnia 31 lipca 2013 roku. Sąd miał również na uwadze, że odsetki ustawowe za opóźnienie mogą być przyznane najwcześniej od dnia 1 stycznia 2016 roku, stąd też za okres od dnia początkowego naliczania odsetek do dnia 31 grudnia 2015 roku Sąd przyznał powódce odsetki ustawowe, zaś od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty odsetki ustawowe za opóźnienie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 99 KPC oraz §9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. - Dz. U. z 2018r., poz. 265), zasądzając na rzecz powódki od pozwanej kwotę 2.700,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd, na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazał również pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 825,00 zł tytułem opłaty od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić, a także kwotę 866,97 zł tytułem kosztów wynagrodzenia biegłego poniesionych w toku postępowania tymczasowo przez Skarb Państwa (postanowienia z k. 149 i 201 akt sprawy).

Na podstawie art. 477 ² § 1 KPC Sąd nadał również wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki, czyli do kwoty 12.995,67 zł.