Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

Protokolant: starszy protokolant sądowy Aleksandra Łaszuk

po rozpoznaniu w dniu 02 grudnia 2021 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa I. G. (1)

przeciwko (...)

o odszkodowanie

I.  Zasądza od pozwanego (...) na rzecz powódki I. G. (1) kwotę 16.740,00 zł. (szesnaście tysięcy siedemset czterdzieści złotych 00/100) tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę.

II.  Zasądza od pozwanego (...) na rzecz powódki I. G. (1) kwotę 2.700,00 zł. (dwa tysiące siedemset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

III.  Wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5.580,00 zł. (pięć tysięcy pięćset osiemdziesiąt złotych 00/100).

Sygn. akt VI P 177/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 lutego 2019 roku (data nadania w UP) I. G. (1) wniosła o zasadzenie od (...) odszkodowania w kwocie 16.740,00 zł za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie jej umowy o pracę oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu czyli likwidacja stanowiska pracy była pozorna. Z informacji uzyskanych przez powódkę wynika, że pozwany zamierzał zatrudnić dodatkową osobę która miała wykonywać takie same obowiązki co powódka. Na to stanowisko w związku z ogłoszeniem o naborze na stanowisko miała być zatrudniona M. H.. Jej obowiązkiem było m.in. to, że miała pozyskiwać środki ze źródeł zewnętrznych, czyli to co robiła powódka.

(pozew – k. 3-9)

W odpowiedzi na pozew (...) wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że doszło do rzeczywistego zlikwidowania stanowiska pracy które zajmowała powódka. Zanegował ponadto, że M. H. została zatrudniona na stanowisko tożsame ze stanowiskiem powódki lub pokrywającym się zakresem obowiązków z obowiązkami powódki. Dodatkowo podał, że w wypowiedzeniu wskazane jest jakie stanowisko pracy jest likwidowane oraz, że nie miał obowiązku zasięgania opinii związków zwodowanych ponieważ nie działają takowe u niego.

(odpowiedź na pozew – k.72-77v)

Stanowiska stron pozostały niezmienione do zakończenia postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka została zatrudniona w pozwanym od 2 stycznia 2004 roku na pełen etat, od 31 grudnia 2004 roku na czas nieokreślony. W styczniu 2009 roku powódka objęła stanowisko inspektora ds. zamówień publicznych. Wynagrodzenie powódki obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy przed rozwiązaniem jej stosunku pracy wynosiło 5.580,00 zł brutto.

Dla powódki w związku z objęciem przez nią nowego stanowiska – inspektora ds. zamówień publicznych nie było sporządzonego zakresu obowiązków na piśmie. Powódka w trakcie pracy jako inspektor w zakresie swoich obowiązków miała m.in. pozyskiwanie finansowania ze źródeł zewnętrznych na rzecz pozwanego Urzędu Gminy.

(umowy o pracę wraz z aneksami do umów o pracę – cz. B a.o. powódki, zaświadczenie – k. 80)

W dniu 10 stycznia 2019 roku powódka złożyła pracodawcy wniosek o obniżanie jej czasu pracy w związku z treścią art. 186(7) k.p. Pracodawca rozpoznał ten wniosek w dniu 28 stycznia 2019 roku.

(wniosek o obniżenie czasu pracy z 10 stycznia 2019 roku – cz. B a.o. powódki)

W dniu 28 stycznia 2019 roku pozwany złożył powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia wynoszącego trzy miesiące, który miał upłynąć w dniu 30 kwietnia 2019 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia podano: likwidację stanowiska pracy.

Oświadczenie zostało złożone powódce poprzez przedstawienie go na piśmie na prośbę wójta przez sekretarza urzędu M. S. (1).

Przed wręczeniem wypowiedzenia, ani w trackie spotkania powódce nie przedstawiono kryteriów jakimi kierował się pozwany pracodawca typując ją do wypowiedzenia. Kryteriów nie przedstawił jej ani wójt, ani sekretarz gminy, nie zostały one również wskazane powódce na piśmie.

(wypowiedzenie – k. 13, zeznania powódki I. G. (1) – k. 285v-286v, zeznania wójta S. N. (1) – k. 286v-287v)

Pozwany pracodawca, przed złożeniem wypowiedzenia powódce 11 stycznia 2019 roku, ogłosił nabór na wolne stanowisko pracy ds. pozyskiwania środków zewnętrznych, BHP i ochrony danych osobowych. W zakresie obowiązków nowozatrudnionego pracownika miało wchodzić: wyszukiwanie źródeł finansowania zewnętrznego dla inwestycji oraz programów społecznych, przygotowywanie dokumentacji aplikacyjnej o środki zewnętrze, rozliczanie otrzymanych dotacji pod kątem rzeczowym i finansowym, prowadzenie szkoleń dla pracowników z zakresu BHP oraz pełnienie obowiązków inspektora ochrony danych osobowych dla (...) i pozostałych podległych jednostek.

(ogłoszenie – k. 15-16)

W toku postępowania konkursowego od 1 lutego 2019 roku na stanowisko inspektora ds. pozyskiwania środków zewnętrznych, BHP i ochrony danych osobowych została zatrudniona M. H.. Do jej obowiązków zaliczało się m.in. pozyskiwanie środków zewnętrznych, opracowanie dokumentacji, prowadzenie spraw związanych z zarządzaniem projektami oraz rozliczaniem otrzymanego finansowania, przygotowanie sprawozdań i odpowiednie dokumentowanie realizacji umów o dofinansowanie zadań ze środków zewnętrznych oraz inicjowanie i rozpowszechnianie informacji o istniejących możliwościach uzyskania wsparcia na realizacje planowanych projektów. Nowo zatrudniona pracownica zajmowała się pozyskiwaniem finansowania ze źródeł zewnętrznych, opracowywaniem dokumentacji m.in. ze środków Unii Europejskiej.

W dniu 24 lipca 2019 roku M. H. została odwołana ze stanowiska inspektora ds. ochrony danych osobowych i wykonywała tylko obowiązki związane z pozyskiwaniem środków zewnętrznych dla urzędu oraz prowadzenie postępowań przetargowych, opracowywanie dokumentacji.

(zakres obowiązków M. H. – k. 81-84, zeznania M. B. – k. 147, zarządzenie – k. 190, zeznania świadka M. H. – k. 273-276, zeznania świadka M. S. (1) – k. 278-278v,)

Przed złożeniem powódce wypowiedzenia u pozwanego funkcjonowały dwa stanowiska ds. zamówień publicznych. Na drugim stanowisku zatrudniony był M. B..

Z dniem 28 stycznia 2019 roku w pozwanym doszło do wprowadzenia nowego regulaminu organizacyjnego, oraz nowej struktury organizacyjnej. W ramach nowoutworzonej struktury w skład (...) formalnie ustalono następujące stanowiska pracy: jedno stanowisko ds. inwestycji i zamówień publicznych w miejsce dwóch do 28 stycznia 2019 roku, stanowisko ds. inwestycji i utrzymania dróg, stanowisko ds. pozyskiwania środków zewnętrznych, stanowisko ds. zagospodarowania przestrzennego i gospodarki nieruchomościami, stanowisko ds. rolnictwa i ochrony środowiska oraz stanowisko ds. gospodarki odpadami.

(regulamin wraz ze schematem organizacyjnym – k. 45-64, zeznania świadka M. S. (1) – k. 278-278v, zeznania świadka J. M. (1) – k. 169v, zeznania świadka L. S. – k. 169v)

M. B. zajmujący stanowisko inspektora ds. zamówień publicznych miał pisemnie określony zakres obowiązków.

Obowiązki wykonywane przez tego pracownika pozwanej sprowadzały się do przygotowywania postępowań przetargowych, prowadzenia dokumentacji przetargowej, gromadzenia dokumentacji, przygotowywania wniosków o inwestycje drogowe. Dodatkowo miał za zadanie m.in. opracowywanie dokumentacji mającej na celu pozyskanie środków finansowych ze źródeł zewnętrznych.

Powódka pracowała na takim stanowisku co on i do jej kompetencji należały również takie obowiązki.

Stosunek pracy M. B. ustał z dniem 31 maja 2019 roku w wyniku wypowiedzenia złożonego przez pracownika.

(zakres obowiązków – k. 86, zeznania świadka M. S. (2) – k. 136, zeznania świadka M. B. – k. 137-138, wypowiedzenie – k. 242, zeznania świadka M. S. (1) – k. 278-278v, zeznania świadka J. M. (1) – k. 169v, zeznania świadka L. S. – k. 169v)

Powódce wypłacono odprawę w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia wynoszącego 16.740 zł brutto.

(zaświadczenie – k. 131-133)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgormadzonych w aktach sprawy oraz aktach osobowych powódki. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd nie oparł się przy ustaleniach faktycznych na raporcie z audytu dotyczącego zamówień publicznych ponieważ nie wymieniał on osób które były odpowiedzialne za prowadzenie tych zamówień, a u pozwanego funkcjonował podział według którego konkretne postępowania miały być prowadzone od początku do końca przez jedną osobę. Znaczenia nie miały również ogłoszenia, nabory składane przez stronę pozwana, poza jednym na podstawie którego została zatrudniona M. H.. Z ustaleń wynika, że nabory na stanowiska m.in. inspektora ds. zamówień publicznych miały miejsce już po ustalaniu stosunku pracy powódki i związane były z odejściem z urzędu innych pracowników, a nie powódki.

Sąd, przy ustalaniu stanu faktycznego nie oparł się na dołączonym nagraniu na płycie CD zawierającym nagrania sesji rady gminy P. z 25 czerwca 2019 roku ponieważ jest to sesja z posiedzenia już po zakończeniu stosunku pracy powódki. Ponadto przedmiotem analizy Sądu nie jest zasadność decyzji podejmowanych przez pracodawcę w przedmiocie likwidacji stanowiska pracy, reorganizacji struktury, a także czy pracownicy po likwidacji nie są zbyt obciążeni. Poruszane kwestie dotyczące braku wystarczającej ilości osób do realizacji obowiązków związanych z zamówieniami publicznymi nie może przesądzać o tym, czy przyczyna wskazana w wypowiedzeniu jest pozorna. Przedmiotem przedstawionego nagrania z sesji Rady Gminy było omówienie obciążenia obowiązkami M. H.. Z nagrania wynika, że osoba wypowiadająca się na nim chciałaby aby została zatrudniona dodatkowa osoba, co w konsekwencji zamierzano wdrożyć ogłaszając kolejny konkurs na stanowisko inspektora. Nagranie nie wnosi istotnych, nowych okoliczności do sprawy poza tym, że M. H. była osoba obciążoną obowiązkami pracowniczymi.

W zakresie zeznań świadków Sąd dał wiarę w jako spójnym i logicznym zeznaniom M. S. (2), M. B., M. S. (1), J. M. (2), L. S. oraz M. H., a także powódki I. G. (1). Zeznaniom świadka M. B. Sąd nie dał wiary w zakresie w jakim twierdził, że nikt nie pracował na stanowisku powódki po ustaniu stosunku pracy. Z ustaleń Sądu wynika, że nowozatrudniony pracownik – M. H. która została zatrudniona jeszcze w czasie gdy trwał stosunek pracy powódki w rzeczywistości wykonywała obowiązki pokrywające się w znacznej części z tymi które powódka wykonywała przed wypowiedzeniem i udaniem się na zwolnienie lekarskie. W pozostałym zakresie zeznania świadków były zgodne co do faktów i zdarzeń związanych z okolicznościami wypowiedzenia.

Sąd nie oparł się na zeznaniach świadka Ł. R. ustalając stan faktyczny ponieważ świadek nie miał wiedzy w tej sprawie, nie znał szczegółów wypowiedzenia. Świadek jedynie wiedział, że były dwa równorzędne stanowiska w pozwanym urzędzie ds. zamówień publicznych przez zmianą schematu organizacyjnego.

Odnośnie zeznań wójta S. N. (2) Sąd ocenił je w sposób następujący, dając mu częściowo wiarę. Sąd dał wiarę wójtowi w tym zakresie, że nie przedstawił powódce przy wypowiedzeniu kryteriów doboru pracownika do wypowiedzenia, nie informował z jakim pracownikiem i czy w ogóle była porównywana. Dodatkowo wiarygodne było to, że zakres obowiązków M. B. w znacznym zakresie pokrywał się z zakresem obowiązków powódki, a osoby te zajmowały tożsame stanowiska pracy w strukturze pozwanej. Wiarygodne było to, że „dublowały się te dwa stanowiska” w strukturze pozwanej. Sąd nie dał mu wiary w zakresie w jakim wskazywał, że sekretarz, który wręczał powódce wypowiedzenie miał jej przedstawić kryteria doboru. Jest to twierdzenie pozbawione potwierdzenia, ponieważ sekretarz który zeznawał w tej sprawie M. S. (1) powiedział, że nie otrzymał takich kryteriów doboru od wójta. Wskazał, że wójt powiedział mu, że nie ma miejsca dla powódki w strukturach pracy, ale nie wskazywał jakie są kryteria doboru i z kim miałaby być porównywana powódka.

Żadna ze stron nie wnosiła o uzupełnienie materiału dowodowego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości z następujących przyczyn.

Materialnoprawną podstawą powództwa I. G. (1) o odszkodowane jest art. 45 ust. 1 k.p., który stanowi, że w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47 ¹ k.p.).

Powódka podnosiła w toku postępowania, że zasadności swojego roszczenia dopatruje w niezgodności z prawem oświadczenia pracodawcy z dnia 28 stycznia 2019 roku ponieważ nie została zapoznana z kryteriami doboru do wypowiedzenia, a także podnosiła, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione ponieważ przyczyna zawarta w wypowiedzeniu – likwidacja stanowiska pracy jest pozorna.

Sąd wskazuje, że przy takim wypowiedzeniu należy podać określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia. Pracodawca powinien nawiązać do tych kryteriów, wskazując przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony (por.m.in. wyrok z dnia 25 stycznia 2013 r., I PK 172/12, OSNP 2014 Nr 4, poz. 52). Z tego obowiązku pracodawca jest zwolniony tylko wtedy, gdy przyczyna wyboru pracownika do zwolnienia z pracy (kryterium doboru) jest oczywista lub znana pracownikowi z innych źródeł najpóźniej w chwili złożenia mu przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 10 września 2013 r., I PK 61/13, OSNP 2014 Nr 12, poz. 166; z dnia 1 kwietnia 2014 r., I PK 244/13, i z dnia 30 września 2014 r., I PK 33/14). Innymi słowy, kryteria wyboru do zwolnienia - co do zasady - muszą być przedstawione zwalnianemu pracownikowi w piśmie wypowiadającym umowę o pracę (art. 30 § 4 k.p.), a nie ujawniane lub poznawane dopiero w sądowym postępowaniu odwoławczym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2013 r., II PK 5/13). Powyższe stanowisko należy przy tym uznać za utrwalone. Przedstawiony obowiązek pracodawcy jest wynikiem tego, że nieujawnienie przez pracodawcę w treści wypowiedzenia kryteriów doboru do zwolnienia, a więc pozbawienie pracownika możliwości oceny, czy zastosowane względem niego kryteria doboru do zwolnienia były słuszne i właściwe, wymuszałoby na pracowniku wszczęcie procesu sądowego w celu poznania konkretnej i rzeczywistej przyczyny, która potencjalnie upoważniała pracodawcę do dokonania wypowiedzenia umowy o pracę (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2014 r., III PK 11/14). Jeśli więc pracodawca, decydując się na wypowiedzenie umowy konkretnemu pracownikowi - w razie konieczności wyboru spośród większej liczby zatrudnionych - nie wykona obowiązku polegającego na wskazaniu w oświadczeniu o wypowiedzeniu także przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia z pracy (kryterium doboru) i ograniczy się do przytoczenia ogólnikowych zwrotów bądź do powtórzenia wyrażeń ustawowych, to wówczas dopuszcza się naruszenia art. 30 § 4 k.p., bo wskazana w taki właśnie sposób przyczyna wypowiedzenia jest niepełna, niedostatecznie skonkretyzowana, a przez to niezrozumiała dla pracownika (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 7 kwietnia 1999 r., I PKN 645/98, OSNAPiUS 2000 Nr 11, poz. 420; z dnia 21 marca 2001 r., I PKN 311/00, OSNAPiUS 2002 Nr 24, poz. 595 i z dnia 2 października 2002 r., I PKN 586/01). Spoczywający na pracodawcy, z mocy art. 30 § 4 k.p., obowiązek wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony ma zatem nie tylko charakter formalny, ale jest powiązany z oceną zasadności dokonanego wobec pracownika wypowiedzenia (art. 45 § 1 k.p.) i właśnie z tego powodu przyczyna wypowiedzenia musi być skonkretyzowana. Z kolei, konkretność przyczyny wypowiedzenia polega nie tyle na jej opisaniu w sposób szczegółowy (drobiazgowy), co na precyzyjnym (bez potrzeby snucia domysłów) wskazaniu okoliczności, które w rzeczywistości stanowią przyczynę wypowiedzenia, ponieważ w przypadku ewentualnej kontroli sądowej to właśnie skonkretyzowana przyczyna będzie przedmiotem analizy, czy wypowiedzenie było uzasadnione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2015 r., I PK 140/14). Dlatego w orzecznictwie wyrażono trafny pogląd, że oczywiście wadliwe (bo nazbyt ogólnikowe) jest użycie przez pracodawcę, przy konstruowaniu pisemnej przyczyny wypowiedzenia, zwrotu "zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych lub zmiany organizacyjne", bo takie ułomne sformułowanie wymusza na pracowniku wytoczenie powództwa skierowanego przeciwko pracodawcy celem poznania konkretnej i rzeczywistej przyczyny uzasadniającej dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2008 r., I PK 86/08)". Powyższe wywody i opisane w nich stanowisko Sądu Najwyższego Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela.

W tej sprawie Sąd wskazuje, że powódka zajmowała w strukturze pozwanego stanowisko inspektora ds. zamówień publicznych. W dniu 28 stycznia 2019 roku doszło u pozwanej do zmiany schematu organizacyjnego. Przed zmianą schematu organizacyjnego w pozwanym funkcjonowały dwa takie same stanowiska inspektora ds. zamówień publicznych. Na jednym z nich była zatrudniona powódka, na drugim M. B.. Z ustaleń Sądu wynika, że powódka miała nieco węższy zakres obowiązków niż M. B., ale jej obowiązki w przeważającym zakresie były tożsame z obowiązkami pracowniczymi M. B.. Obie te osoby m.in. zajmowały się pozyskiwaniem finansowania zewnętrznego dla gminy P. w ramach przygotowywania dokumentacji. Powódka była w stanie zajmować się postępowaniami przetargowymi w trybie prawa o zamówieniach publicznych. Obowiązki wykonywane przez obie te osoby bez problemu mogłyby zostać przejęte przez drugą osobę, gdyby jedna była niezdolna do pracy z powodu tożsamych stanowisk i podległości bezpośrednio wójtowi gminy P.. Oznacza to tym samym, że pracodawca podejmując decyzję o zmianie struktury organizacyjnej i związanej z nią likwidacją stanowiska pracy inspektora ds. zamówień publicznych, która wywoła konieczność wypowiedzenia jednej z osób umowy o pracę powinien zastosować obiektywne kryteria doboru. Z tymi kryteriami doboru pracownik, któremu wypowiadana jest umowa o pracę musi być zapoznany, aby miał szansę ocenić czy pracodawca podjął właściwą decyzję w oparciu o kryteria obiektywne. W tej sprawie Sąd ustalił, że pracodawca nie zastosował jakichkolwiek obiektywnych kryteriów doboru powódki do zwolnienia. Pozwanemu pracodawcy nie udało się wykazać, że opracował jakiekolwiek kryteria doboru do wypowiedzenia. Na rozprawie wójt S. N. (2) zeznał, że takie kryteria były i przekazał je sekretarzowi, jednakże nie powołał się jakie to były konkretnie kryteria, nie wskazał w jaki sposób opracował kryteria, czym się kierował przy ich doborze. Lakonicznym było stwierdzenie, że kryteria były opracowane. Jednakże nawet niezależenie od tego, aby wypowiedzenie było zgodne z prawem powódka musiałaby być co najmniej do dnia wypowiedzenia zapoznana ustnie lub na piśmie z kryteriami doboru jej do wypowiedzenia umowy o pracę. Z ustaleń Sądu wynika, że powódka nie została zapoznana z kryteriami doboru. Oznacza to, że wypowiedzenie umowy o pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy powódki jest niezgodne z prawem ponieważ narusza art. 30 § 4 k.p. Z tego powodu roszczenie o odszkodowanie zasługuje na uwzględnienie co do zasady.

Należy zaznaczyć, że sąd pracy może badać i oceniać, czy likwidacja stanowiska pracy jest autentyczna, czy też ma charakter pozorny (fikcyjny), służący jedynie uzasadnieniu rozwiązania umowy o pracę z konkretną osobą. Nierzadko zdarza się, że pracodawcy – chcąc zwolnić pracownika – dokonują pozornych zmian w firmie i fikcyjnej likwidacji stanowiska pracy. Z pozorną likwidacją stanowiska pracy, która nie uzasadnia wypowiedzenia, mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jest ono wprawdzie formalnie likwidowane, ale w jego miejsce tworzy się inne stanowisko pracy (np. o innej nazwie), które w istotnych elementach nie różni się od zlikwidowanego. W takim przypadku wypowiedzenie umowy o pracę nie może być uznane za uzasadnione. Przy czym ocena, czy wystąpiła pozorna likwidacja stanowiska pracy, wymaga porównania warunków zatrudnienia (treści stosunku pracy) na nowym stanowisku z tymi na stanowisku zlikwidowanym ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 września 2007r., w sprawie I PK 92/07).

Powódka w toku postępowania podnosiła, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu była pozorna, nie doszło do faktycznej likwidacji stanowiska pracy inspektora ds. zamówień publicznych. Sąd w tej sprawie ustalił, że powódka ma rację, że nie doszło do faktycznej likwidacji stanowiska pracy powódki jako inspektora ds. zamówień publicznych zajmującego się przetargami oraz pozyskiwaniem środków zewnętrznych. Po wręczeniu powódce wypowiedzenia umowy o pracę w dniu 28 stycznia 2019 roku, do pozwanego pracodawcy został zatrudniony nowy pracownik M. H.. Ta osoba nowozatrudniona wykonywała częściowo obowiązki, które do dnia wypowiedzenia wykonywała powódka, m.in. w jej zakresie obowiązków leżało pozyskiwanie środków zewnętrznych. Stanowisko pracy inspektora ds. pozyskiwania środków zewnętrznych, BHP i ochrony danych osobowych, czyli to które zajmowała M. H. od 1 lutego 2019 roku w ocenie Sądu w istotnych elementach nie różniło się od stanowiska zajmowanego przez powódkę. Oba stanowiska sprowadzały się w zakresie obowiązków pracowniczych do pozyskiwania środków zewnętrznych, opracowania dokumentacji, prowadzenia spraw związanych z zarządzaniem projektami oraz rozliczaniem otrzymanego finansowania, przygotowaniem sprawozdań i odpowiednim dokumentowaniem realizacji umów o dofinansowanie zadań ze środków zewnętrznych. Dodatkowo M. H. miała wykonywać zadania inspektora ochrony danych osobowych, czego nie robiła powódka. Jednakże zasadnicza część obowiązków, ta najbardziej istotna na obu stanowiskach pokrywała się (obowiązki związane z zamówieniami publicznymi). Wobec czego Sąd zważył, że wypowiedzenie umowy o pracę jest również nieuzasadnione, ponieważ wskazana tam przyczyna, czyli likwidacja stanowiska pracy powódki była pozorna, nie miała miejsca w rzeczywistości. Dodatkowo należy wskazać, że M. H. niecałe trzy miesiące po rozwiązaniu stosunku pracy powódki, wykonywała już tylko i wyłącznie obowiązki, które pokrywały się z obowiązkami jakie powódka wykonywała wcześniej, czyli związanymi z zamówieniami publicznymi i pozyskiwaniem środków zewnętrznych. Pracodawca nie uzasadnił dlaczego została pozbawiona wykonywania obowiązków związanych ze stanowiskiem ds. danych osobowych i komu wykonywanie tych obowiązków zostało przekazane. Daje to podstawę do asumptu, że działania pracodawcy były skierowane z góry na to aby pozorować realność likwidacji stanowiska pracy i w konsekwencji krótkiego czasu powierzyć nowozatrudnionemu pracownikowi tylko obowiązki wykonywane uprzednio przez powódkę. Zmiana schematu organizacyjnego zakładającego likwidację stanowiska pracy powódki, ogłoszenie konkursu na nowe stanowisko, zatrudnienie M. H. na stanowisko częściowo zbieżne z powódką, a ostatecznie usuniecie dodatkowych obowiązków (inspektora ds. danych osobowych) było nakierowane aby upozorować realność przyczyny.

Reasumując roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie co do zasady. Odnośnie wysokości odszkodowania - powódka żądała jego zasądzenia w kwocie 16.740 zł. Wysokość odszkodowania dochodzonego przez powódkę jest zasadna ponieważ powódka była zatrudniona w pozwanym urzędzie ponad 3 lata (od 2004 roku nieprzerwanie) wobec czego jej okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące. Odszkodowanie obliczone jako należne za okres równy okresowi wypowiedzenia wynosiło 16.740 zł (3 x 5.580 zł). Taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki. Pozwany cofnął zarzut potrącenia tej wierzytelności z odprawą, więc Sąd zaniechał jego omówienia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie mając na względzie fakt, że powódka dochodziła roszczenia majątkowego.

Sąd na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki, które nie było kwestionowane przez strony procesu w kwocie 5.580 zł brutto.