Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2024 r

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2024 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę, o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy w trybie dyscyplinarnym

z powództwa wzajemnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J.

przeciwko P. B.

o zapłatę kary umownej

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. na rzecz powoda P. B. kwotę 18.315,00 złotych (osiemnaście tysiące trzysta piętnaście 00/100) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 czerwca 2020 r do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie oddala powództwo główne;

3.  zasądza od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. na rzecz powoda P. B. kwotę 2.880,00 złotych (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt 00/100) tytułem wynagrodzenia pełnomocnika wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

4.  oddala powództwo wzajemne;

5.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda tj; do kwoty 8.802,42 złotych (osiem tysięcy osiemset dwa 42/100);

Sygn. akt VI P 210/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 czerwca 2020 r. P. B. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej (...) Sp. z o.o. kwoty 18.315,00 zł tytułem odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę oraz o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Powód wskazał, iż w dniu 14 maja 2020 r. w trakcie rozmowy telefonicznej otrzymał od swojego przełożonego ustną informację o wypowiedzeniu mu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, bez podania przyczyny wypowiedzenia oraz bez pouczenia o możliwości odwołania się do sądu. Powód stwierdził również, iż po rozmowie telefonicznej współpracujące z pozwaną podmioty gospodarcze zostały zawiadomione przez pozwaną o zakończeniu współpracy z powodem. Z treści pozwu wynika także, iż powód przebywał w tym czasie na zwolnieniu lekarskim, czego strona pozwana miała świadomość. Powód przyjął zatem stanowisko, w myśl którego wolą strony pozwanej było wypowiedzenie mu umowy, a co za tym idzie naruszono przepisy prawa pracy dotyczące formy wypowiedzenia umowy o pracę oraz zakazu wypowiadania umowy o pracę w okresie usprawiedliwionej nieobecności.

(pozew: k. 1-8)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa, przyjmując stanowisko, w myśl którego nie nastąpiło wypowiedzenie powodowi umowy o pracę i pozostawał on po dniu 14 maja 2020 r. zatrudniony na stanowisku dyrektora serwisu i obsługi technicznej obiektu. Pozwana stwierdziła, iż w trakcie wskazanej w pozwie rozmowy telefonicznej bezpośredni przełożony powoda poinformował go jedynie, iż z uwagi na jego przedłużającą się nieobecność jego obowiązki przejmuje K. R.. Z treści odpowiedzi na pozew wynika, iż nie było zamiarem pozwanej wywołanie skutku prawnego w postaci wypowiedzenia umowy o pracę powoda. Pozwana wskazała również, iż po przeprowadzeniu z powodem powyższej rozmowy telefonicznej, kontynuowała odprowadzanie jego składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, co świadczy o tym, iż nadal posiadał on status pracownika spółki (...). Odnosząc się zaś do poruszonej w pozwie kwestii korespondencji mailowej, w odpowiedzi na pozew stwierdzono, iż dążono jedynie do poinformowania współpracujących z pozwaną spółką podmiotów gospodarczych o przedłużającym się zwolnieniu lekarskim powoda i zapewnienia ich o woli dalszej współpracy i istnieniu zastępstwa powoda na czas jego nieobecności.

(odpowiedź na pozew: k. 29-31)

Dnia 21 września 2020 r. pozwana wystąpiła z powództwem wzajemnym, wnosząc o zasądzenie na jej rzecz od P. B. kwoty 44.012,10 zł tytułem kary umownej za naruszenie zakazu konkurencji. Spółka (...) Sp. z o.o. sporządziła również i przesłała P. B. pisemne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Strona pozwana w powództwie wzajemnym przyjęła stanowisko, w myśl którego powód P. B. złamał zawartą umowę o zakazie konkurencji. Miało to nastąpić poprzez nadzorowanie i kierowanie przez niego w trakcie trwania stosunku pracy między stronami pracami konwersacyjnymi na rzecz (...) S.A. za pośrednictwem firmy (...). Strona pozwana stwierdziła także, iż pozwany wzajemny w trakcie trwania stosunku pracy kontaktował się z podwykonawcami powódki wzajemnej i przekonywał ich do złożenia oferty dotyczącej prac serwisowo-konserwacyjnych systemu (...) w obiekcie (...) we W. innemu podmiotowi w sytuacji, gdy spółka (...) również starała się o uzyskanie tego typu umowy. Ponadto, powódka wzajemna miała uzyskać informację od bliskiego współpracownika P. B. o przejęciu przez nich klienta spółki (...) i obsługi serwisowej budynku Browarów (...).

(pozew wzajemny: k. 52-56 akt sprawy połączonej VI P 402/20, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia: k. 52)

Dnia 15 października 2020 r. P. B. złożył odwołanie od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, wnosząc o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 26.407,26 zł brutto tytułem odszkodowania i zaprzeczając podejmowaniu przez niego czynności mających naruszać zakaz konkurencji.

(odpowiedź na pozew wzajemny: k. 1 – 12 akt sprawy połączonej VI P 402/20)

Postanowieniem z dnia 15 marca 2021 r. Sąd połączył sprawy z powództwa P. B. przeciwko (...) Sp. z o.o. do wspólnego rozpoznania.

(postanowienie: k. 125 akt sprawy połączonej VI P 402/20)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie zawartej w dniu 25 września 2017 r. umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej pomiędzy P. B. a (...) Sp. z o.o., powód był zatrudniony na stanowisku Dyrektora Serwisu i (...) w pełnym wymiarze czasu pracy. Strony ustaliły wynagrodzenie w wysokości 8.200 zł brutto. W umowie zastrzeżono, że rozwiązanie umowy przed upływem okresu 36 miesięcy od jej zawarcia może nastąpić w przypadku naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji. Umowa przewidywała prawo pracownika do bezpłatnego korzystania w celach służbowych z samochodu będącego własnością spółki.

(umowa o pracę: k. 10-13)

W dniu 25 września 2017 r. strony zawarły umowę o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy, na podstawie której P. B. zobowiązał się do powstrzymania się od wszelkich czynności faktycznych i prawnych naruszających lub mogących naruszać interesy pracodawcy.

(umowa o zakazie konkurencji: k. 75 akt sprawy połączonej VI P 402/20)

Od 15 kwietnia 2020 r. P. B. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Powód informował klientów o przyczynie nieobecności i wskazywał osobę zastępującą go w obowiązkach poprzez ustawienie na skrzynce mailowej automatycznej wiadomości zwrotnej, jaką otrzymywali nadawcy wiadomości wysyłanych do powoda.

(okoliczność bezsporna, nadto: zeznania J. W. w protokole rozprawy z dnia 11 lutego 2021 r. – k. 88-89, zrzut ekranu automatycznej odpowiedzi kierowanej do nadawców wiadomości kierowanych do powoda: k. 110, zeznania P. B. w protokole rozprawy z dnia 31 października 2023 r. - k. 213 - 216)

Pismem z dnia 12 maja 2020 r. (...) Sp. z o.o. wypowiedziała P. B. wszelkie udzielone mu pełnomocnictwa i upoważnienia i zobowiązała go do zwrotu posiadanych pełnomocnictw i upoważnień mocodawcy oraz ich kopii.

(wypowiedzenie pełnomocnictw: k. 64)

Dnia 14 maja 2024 r. P. B. odbył rozmowę telefoniczną z przełożonym G. T.. W trakcie rozmowy P. B. został poinformowany o zakończeniu z nim przez spółkę (...) współpracy i wypowiedzeniu mu umowy. P. B. otrzymał również informację o konieczności przekazania pracodawcy służbowego samochodu, laptopa oraz telefonu, został także pozbawiony dostępu do skrzynki pocztowej.
(zrzut ekranu z listą połączeń P. B.: k. 14, zeznania P. B. w protokole z posiedzenia przygotowawczego z dnia 6 października 2020 r.: k. 56-57 oraz w protokole z rozprawy z dnia 31 października 2023 r. – k. 213-216; zeznania K. R. w protokole z rozprawy z dnia 11 lutego 2021 r.: k. 89-91)

Dnia 21 maja 2020 r. P. B. zdał pracodawcy samochód służbowy oraz służbowy laptop z myszką.

(protokoły przekazania: k. 62-63)

Wiadomością mailową z dnia 24 maja 2020 r. przełożony powoda G. T. poinformował współpracujące z firmą (...) podmioty gospodarcze o zakończeniu współpracy z P. B. oraz poinformował je o przejęciu jego obowiązków przez K. R.. Od maja 2020 r. obowiązki dyrektora serwisu przejął K. R., który wcześniej był zastępcą P. B.. Otrzymał on polecenie obsługi klientów, którymi wcześniej zajmował się P. B..

K. R. który przejął obowiązki powoda i współpracując ze spółką (...) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, od momentu przejęcia obowiązków P. B. wystawiał spółce (...) faktury na wyższe kwoty.

(wiadomości mailowe z dnia 24 maja 2020 r. – k. 15-16, zeznania K. R. w protokole rozprawy z dnia 11 lutego 2021 r. – k. 89-91, zeznania P. B. w protokole rozprawy z dnia 31 października 2023 r. - k. 213 – 216)

Do dnia 23 września 2020 r. spółka (...) wypłacała P. B. wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłek chorobowy.

(zeznania J. W. w protokole rozprawy z dnia 11 lutego 2021 r. – k. 88-89; odpowiedź z ZUS na wniosek o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych: k. 98)

Dnia 21 września 2020 r. (...) Sp. z o.o. poinformowała P. B. o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika i wezwała go do zapłaty odszkodowania, jako przyczynę wskazując ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych poprzez naruszenie zakazu konkurencji.

(pismo dot. rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia: k. 51)

P. B. nie naruszył w trakcie istnienia stosunku pracy ze spółką (...) Sp. z o.o. zakazu konkurencji. Nie kierował pracami wykonywanymi na rzecz konkurencyjnych podmiotów, nie wystosowywał do klientów pozwanej ofert zawarcia umowy z konkurencyjną spółką, nie dążył do przejęcia klientów spółki (...) Sp. z o.o.

(zeznania świadka M. L. w protokole rozprawy z dnia 22 marca 2022 r. – k. 161 – 162, zeznania świadka D. P. (1) w protokole rozprawy z dnia 22 marca 2022 r. – k. 162 – 163, zeznania świadka M. K. w protokole rozprawy z dnia 22 marca 2022 r. – k. 163, zeznania świadka Ł. L. w protokole rozprawy z dnia 23 lutego 2023 r. – k. 198 – 199, zeznania P. B. w protokole rozprawy z dnia 31 października 2023 r. – k. 213 – 215, zeznania świadka A. D. w protokole rozprawy z dnia 31 października 2023 r. – k. 215)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, załączników przedstawionych przez strony oraz zeznań powoda P. B., oraz w zakresie powództwa głównego na podstawie zeznań świadka J. W. oraz zeznań świadka K. R.. Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom powoda P. B. i uznał je za logiczne, spójne oraz zgodne z poczynionymi przez Sąd ustaleniami oraz pozostałym materiałem dowodowym. Sąd uwzględnił także zeznania świadka J. W. w zakresie dotyczącym zwolnienia lekarskiego powoda, wynagrodzenia oraz zasiłku chorobowego, a także zeznania świadka K. R. dotyczące okoliczności związanych z przejęciem przez niego obowiązków P. B. i zakończeniem z nim współpracy. Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom świadka G. T., gdyż nie korelowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i nie wyjaśniały dostatecznie istniejących niejasności, w szczególności nie przekonały sądu dlaczego poinformował w wiadomości mailowej klientów spółki o zakończenia współpracy z powodem oraz szeregu podjętych jednocześnie przez pozwaną działań świadczących o ustaniu stosunku pracy z P. B.. Stan faktyczny w części dotyczącej powództwa wzajemnego i twierdzeń spółki (...) Sp. z o.o. odnośnie naruszenia przez P. B. zakazu konkurencji ustalony został na podstawie zeznań świadków M. L., D. P. (1), M. K., Ł. L., A. D. oraz P. B..

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód poszukiwał ochrony na podstawie art. 45 § 1 i 47 ¹ kodeksu pracy, w myśl których w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Powód domagał się w przedmiotowej sprawie zasądzenia odszkodowania. Spór w sprawie dotyczył przede wszystkim ustalenia, czy w trakcie rozmowy telefonicznej z dnia 14 maja 2024 r. pracodawca (...) Sp. z o.o. dokonał rozwiązania umowy o pracę z P. B. za wypowiedzeniem, a także czy poprzedzające rozmowę i następujące po niej działania strony pozwanej potwierdzają istnienie po jej stronie zamiaru rozwiązania umowy o pracę.

Z orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż rozwiązanie umowy o pracę jest skuteczne i wywołuje skutki prawne pomimo braku dochowania formy pisemnej, zatem nie jest następstwem złożenia oświadczenia woli w formie ustnej nieważność czynności prawnej. W sytuacji, gdy pracodawca ustnie dokona rozwiązania umowy o pracę, stwierdzić należy, iż choć oświadczenie jest to prawnie wadliwe, pozostaje skuteczne. Oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę może być wyrażone przez każde zachowanie ujawniające wolę w sposób dostateczny. Rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem dokonane w formie ustnej podczas rozmowy telefonicznej nie skutkuje nieważnością czynności prawnej, ale umożliwia pracownikowi wystąpienie na drogę sadową ze stosownym roszczeniem na podstawie odpowiednich przepisów prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 1999 r., I PKN 631/98, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 5 maja 2016 r., II UK 280/15).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy w ocenie sądu pozwana rozwiązała umowę o pracę z powodem za wypowiedzeniem w ustnej formie podczas rozmowy telefonicznej z dnia 14 maja 2020 r. Głównym czynnikiem wpływającym na taką ocenę Sądu jest treść niekwestionowanych przez stronę pozwaną wiadomości mailowej sporządzonej przez pozwaną i wysłaną do jej klientów. Wiadomości tej nadano tytuł „Zakończenie współpracy z Panem P. B.”, zaś w jej treści w sposób jednoznaczny wskazano, że pozwana zakończyła współpracę z powodem. Strona pozwana przyjęła w toku postępowania stanowisko, w myśl którego intencją autora wiadomości było jedynie przekazanie współpracującym z pozwaną klientom informacji o zwolnieniu lekarskim powoda i przekazaniu na ten czas jego obowiązków K. R.. Twierdzenia te, a także zeznania autora wiadomości, G. T., nie były przekonujące i wiarygodne. Przede wszystkim nie wyjaśniono, w jaki sposób intencje autora mogły zostać tak dalece nieuwzględnione przez niego w ostatecznym kształcie sformułowanej wiadomości. Treść wiadomości jest jednoznaczna, świadczy o istnieniu woli zakończenia współpracy z powodem, nie pozostawia żadnego pola do interpretacji i nie pozwala uznać, iż wiceprezes zarządu pozwanej spółki mógł w tak znacznym stopniu się pomylić.

Co istotne, powód w sposób przekonujący wykazał w toku postępowania, że rozpoczynając nieobecność spowodowaną zwolnieniem lekarskim dokonał ustawienia tzw. autorespondera, a zatem automatycznej odpowiedzi zwrotnej kierowanej do nadawcy wiadomości wysyłanej do powoda. W treści tej odpowiedzi powód zamieścił informację o swojej nieobecności, jej przyczynie, oraz wskazał osobę, która na czas nieobecności wykonuje jego obowiązki. Powyższa okoliczność jest w sprawie kluczowa, gdyż świadczy o tym, że klienci pozwanej spółki byli informowani o zwolnieniu lekarskim P. B. oraz o zastępowaniu go na ten czas przez określoną osobę. W związku z powyższym nie istniała potrzeba informowania ich o tych okolicznościach dodatkowo przez wiceprezesa zarządu G. T., co dodatkowo potwierdza, że rzeczywistą wolą, która wynika wprost z treści wiadomości, było w niniejszej sprawie wypowiedzenie P. B. umowy o pracę.

Wola wypowiedzenia umowy o pracę P. B. i zakończenia z nim współpracy wynikała również z innych okoliczności. Przytoczone wiadomości mailowe sporządzone przez wiceprezesa zarządu pozwanej spółki (...) i wysłane do klientów spółki były jednym z działań strony pozwanej, które w tym okresie czasowym świadczyły o istnieniu woli zakończenia współpracy z powodem i dokonanym wypowiedzeniu umowy w ustnej formie. Powodowi wypowiedziano bowiem wszelkie udzielone mu w przeszłości pełnomocnictwa i upoważnienia, oraz zobowiązano go do zwrotu posiadanych pełnomocnictw, upoważnień i ich kopii. Zażądano także zwrotu samochodu służbowego oraz komputera służbowego, odłączono także powodowi dostęp do służbowej poczty elektronicznej. Dokonano zatem szeregu czynności świadczących o woli pracodawcy zakończenia współpracy, które korelowały czasowo z poinformowaniem klientów o zakończeniu współpracy z powodem oraz z przeprowadzoną dnia 14 maja 2020 r. rozmową telefoniczną między G. T. a powodem.

Odnosząc się do twierdzeń strony pozwanej, Sąd nie kwestionuje, iż regulamin pozwanej dot. zamawiania, zasad eksploatacji, rozliczania i zdawania samochodów służbowych dopuszczał możliwość zniesienia lub zawieszenia prawa do używania samochodu ze względów ekonomicznych. Podkreślenia wymaga jednak, iż kluczowy w sprawie był fakt, iż wydane przez pracodawcę polecenie zwrotu samochodu służbowego, telefonu oraz laptopa oceniane musi być z uwzględnieniem jego korelowania z wyżej wskazanymi okolicznościami wskazującymi na występowanie po stronie pozwanej woli wypowiedzenia powodowi umowy o pracę. Pracownik został poinformowany o obowiązku zwrotu wyżej wymienionego sprzętu służbowego w tych samych ramach czasowych, w których nastąpiło mailowe poinformowanie współpracujących ze spółką podmiotów gospodarczych w jednoznaczny sposób o zakończeniu współpracy z powodem, wypowiedzenie pracownikowi udzielonych przez pracodawcę pełnomocnictw, a także odebranie powodowi dostępu do systemów informatycznych funkcjonujących u pozwanego. Zbieżność czasowa powyższych okoliczności z wystosowaniem przez pracodawcę obowiązku zwrotu sprzętu służbowego stanowi podstawę zakwestionowania twierdzenia, iż polecenie zwrotu sprzętu wydane zostało wyłącznie z przyczyn ekonomicznych. Zwrócić należy również uwagę, iż ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego nie wynika, iż jest to regularnie stosowana praktyka w spółce, pozwana nie przedstawiła choćby protokołów zwrotu sprzętu służbowego przez innych pracowników przebywających na zwolnieniach lekarskich. Strona pozwana ograniczyła się do wskazania, że w myśl przepisów wewnętrznych spółki dopuszczalne jest polecenie zwrotu sprzętu z przyczyn ekonomicznych, nie przedstawiła w toku postępowania dowodów na fakt, iż co do zasady przedłużające się zwolnienie lekarskie skutkuje w pozwanej spółce koniecznością zwrotu sprzętu służbowego, zaś zeznania powołanych świadków w tej kwestii były zbyt ogólne i nieprecyzyjne. Należy również zwrócić uwagę, iż w momencie zakończenia współpracy z powodem jego nieobecność trwała około 1 miesiąca, zatem kwestią sporną jest, czy zwolnienie to było długotrwałe, a jego okoliczności wskazywały na brak zamiaru powrotu powoda do pracy. P. B. wskazywał w swych zeznaniach na chęć powrotu do pracy w dniu 20 maja, co nie nastąpiło z uwagi na zakończenie współpracy przez pozwaną spółkę.

Odnosząc się do podnoszonych w toku procesu przez stronę pozwaną okoliczności w postaci braku wyrejestrowania P. B. z systemu ubezpieczeń społecznych po rozmowie telefonicznej z dnia 14 maja 2020 r. i kontynuowania przez spółkę (...) opłacania składek na ubezpieczenia społeczne pracownika w maju i czerwcu 2020 r. stwierdzić należy, iż nie jest to okoliczność która dowodziłaby, iż nie pozwana nie zakończyła współpracy z powodem. Podkreślenia wymaga, iż z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, iż pracodawca dokonał rozwiązania umowy o pracę z powodem za wypowiedzeniem. W tej sytuacji obowiązkiem pracodawcy jest dalsze odprowadzanie składek pracownika do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez cały okres wypowiedzenia. Nie mogło zatem stanowić to podstawy ustalenia słuszności stanowiska przyjętego w sprawie przez stronę pozwaną. Sąd miał na uwadze, iż składki były odprowadzane przez pracodawcę nie tylko w trakcie okresu wypowiedzenia, ale również po jego upływie. Pracownik został zatrudniony przez pozwaną z dniem 1 października 2017 r., zaś z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, iż wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony pracodawca dokonał w dniu 14 maja 2020 r. Długość okresu wypowiedzenia uzależniona jest od okresu zatrudnienia pracownika, w omawianym przypadku okres wypowiedzenia wynosił jeden miesiąc, gdyż pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy, jednak krócej niż 3 lata. Momentem rozpoczęcia biegu wypowiedzenia jest pierwszy dzień kalendarzowy miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone wypowiedzenie, zatem stosunek pracy ustał z dniem 1 lipca 2020 r. W tym miejscu należy jednak stwierdzić, iż pozew został stronie pozwanej skutecznie doręczony w dniu 15 czerwca 2020 r. W sytuacji gdy pozwana, mając świadomość wstąpienia pracownika na drogę sądową i dochodzenie przez niego odszkodowania, przyjęła stanowisko procesowe, w myśl którego w rozmowie telefonicznej z dnia 14 maja 2020 r. nie wypowiedziano umowy o pracę, oczywistym jest, że nie dokonywała następnie czynności, które przeczyłyby jej stanowisku. Wyrejestrowanie powoda z systemu ubezpieczeń społecznych całkowicie zanegowałoby sformułowane przez stronę pozwaną w toku procesu tezy i twierdzenia, dlatego też, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i wskazane przez Sąd w uzasadnieniu okoliczności stanowiące podstawę rozstrzygnięcia, nie sposób uznać, iż brak wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych powoda stanowił przesłankę uzasadniającą oddalenie powództwa pracownika.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Sąd uznał, że w trakcie rozmowy telefonicznej z dnia 14 maja 2020 r. G. T. poinformował P. B. o wypowiedzeniu mu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Pozwana zatem dokonała wypowiedzenia umowy o pracę w sposób niezgodny z przepisami prawa pracy. Forma dokonanego wypowiedzenia była zatem niezgodna z art. 30 § 3, 4 i 5, w myśl których oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy, a w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy. Niekwestionowaną okolicznością było w sprawie przebywanie przez powoda w spornym okresie na zwolnieniu lekarskim, zatem należy stwierdzić także naruszenie przez pozwaną art. 41 kodeksu pracy, który stanowi, iż pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, czego następstwem jest zapłata odszkodowania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 3 grudnia 2008 r., I PK 92/08). Na podstawie art. 45 § 1 i 47 ¹ Kodeksu pracy, stwierdzić należy, że w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W związku z powyższym, Sąd zasądził od pozwanej (...) Sp. z o.o. na rzecz P. B. kwotę w wysokości 18.315,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty przyjmując, iż kwota, której domagała się strona powodowa była adekwatna do stopnia naruszeń przepisów prawa pracy dokonanych przez pozwaną, jednocześnie mając na uwadze, iż nie jest to suma przekraczająca dopuszczalną maksymalną kwotą możliwą do zasądzenia tytułem odszkodowania.

Na podstawie art. 101 ¹ § 1 kodeksu pracy stwierdzić należy, że w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji).

Strona pozwana w powództwie wzajemnym przyjęła stanowisko, w myśl którego powód P. B. złamał zawartą umowę o zakazie konkurencji. Miało to nastąpić poprzez nadzorowanie i kierowanie przez niego w trakcie trwania stosunku pracy między stronami pracami konwersacyjnymi na rzecz (...) S.A. za pośrednictwem firmy (...). Strona pozwana stwierdziła także, iż pozwany wzajemnie w trakcie trwania stosunku pracy kontaktował się z podwykonawcami powódki wzajemnej i przekonywał ich do złożenia mu oferty dotyczącej prac serwisowo-konserwacyjnych systemu (...) w obiekcie (...) we W. w sytuacji, gdy spółka (...) również starała się o uzyskanie tego typu umowy. Ponadto, powódka wzajemna miała uzyskać informację od bliskiego współpracownika P. B. o przejęciu przez nich klienta spółki (...) i obsługi serwisowej budynku Browarów (...).

Postępowanie dowodowe nie potwierdziło jednak zbieżności powyższych twierdzeń ze stanem faktycznym. Świadek M. L. w sposób jednoznaczny stwierdził, że nie rozmawiał z bliskim współpracownikiem P. B., R. M., na temat tego, kto pomógł R. M. uzyskać mu pracę na Browarach (...), zatem twierdzenie, iż powódka wzajemna uzyskała od świadka M. L. wiedzę o utracie klienta na rzecz spółki prowadzonej przez bliskiego współpracownika P. B., nie znalazło pokrycia w materiale dowodowym. Zeznania świadka D. P. (2) oraz M. Z. w sposób niepozostawiający wątpliwości natomiast. wykazały, iż P. B. nie nadzorował i nie kierował pozostając pracownikiem spółki (...) Sp. z o.o. pracami prowadzonymi przez konkurencyjną firmę na stadionie (...) S.A. (...) autorstwa M. Z., pracownika spółki (...), został bowiem wysłany do P. B. omyłkowo. Autor maila nie wiedział bowiem, iż jego pracodawca, będący podwykonawcą spółki (...) Sp. z o.o., w marcu 2020 roku otrzymał od niej wypowiedzenie umowy współpracy. Do czasu wypowiedzenia umowy w sprawie współpracy ze spółką (...) Sp. z o.o. kontaktowano się z P. B.. Autor wiadomości nie miał świadomości, iż usługi wykonywane na stadionie (...) S.A. nie były czynione w związku z firmą (...) z o.o., lecz dla innej firmy. Również z samej treści wiadomości nie można wywnioskować, iż powód uczestniczył w przeprowadzanych pracach lub kontaktował się z podwykonawcą. Również zeznania świadka M. K. stały w sprzeczności ze stanowiskiem powódki wzajemnej. Wbrew bowiem jej twierdzeniom, P. B. nie kontaktował się z nim jako podwykonawcą powódki wzajemnej w trakcie trwania stosunku pracy pomiędzy stronami i nie namawiał go do złożenia mu oferty na prace serwisowo-konserwacyjne systemu (...) w obiekcie (...) we W.. Z zeznań wynika, iż świadek M. K. rozmowę tę odbył z inną osobą, znajomym P. B.. Również z zeznań świadka A. D. iż nie dysponował on wiedzą o współpracy P. B. z inną firmą. Ponadto, nie przedstawiono w toku postępowania żadnych dowodów w postaci dokumentacji wskazującej na to, że rzeczywiście w spornym okresie spółka (...) miała zawarte umowy z poszczególnymi firmami. W tym miejscu stwierdzić należy jednak, że powództwo wzajemne o zasądzenie kary umownej zostało oddalone przede wszystkim z uwagi na fakt, iż z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, iż stosunek pracy wygasł dnia 1 lipca. Zwrócić należy także uwagę, że część działań mających świadczyć o złamaniu zakazu konkurencji, P. B. miał podjąć w czasie, gdy nie był już pracownikiem pozwanej spółki.

Ustalenie, że w związku z wypowiedzeniem przez (...) Sp. z o.o. umowy o pracę z P. B. podczas rozmowy telefonicznej w dniu 14 maja 2020 r., stosunek pracy ustał dnia 1 lipca 2020 r. stanowiło przyczynę oddalenia powództwa P. B. o zasądzenie kwoty 26.407,26 zł brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z dnia 21 września 2020 r. W związku z ustaloną przez Sąd datą wygaśnięcia stosunku pracy, wystosowane przez (...) Sp. z o.o. rozwiązanie umowy pracę bez wypowiedzenia w dniu 21 września 2020 r. nie mogło wywołać skutków prawnych, zatem nie było należne P. B. odszkodowanie za rozwiązanie nieistniejącej już umowy o pracę.

W kwestii kosztów procesu Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę tytułem kosztów procesu obliczoną na podstawie § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1935) w zw. z art. 100 kpc.

Sąd nadał wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda, zgodnie z zaświadczeniem złożonym przez pozwanego, na podstawie art. 477 ² § 1 kpc.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)