Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2023 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2023 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. N.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenia warunków pracy i płacy przez pracodawcę

zasądza od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki B. N. kwotę 58.788,81 zł (pięćdziesiąt osiem tysięcy siedemset osiemdziesiąt osiem złotych 81/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 września 2019 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy z dnia 30 maja 2019 roku;

oddala powództwo w pozostałym zakresie;

zasądza od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki B. N. kwotę 2.700,00 zł (dwa tysiące siedemset złotych 00/100) tytułem kosztów procesu – opłaty od pozwu, znosząc między stronami pozostałe koszty procesu – koszty zastępstwa procesowego;

nakazuje pobrać od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w W. kwotę 239,45 zł (dwieście trzydzieści dziewięć złotych 45/100) tytułem części opłaty od pozwu, której powódka nie uiściła w związku z rozszerzeniem powództwa o kwotę 4.788,81 zł;

pozostałe koszty sądowe przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 19 596,27 zł (dziewiętnaście tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych 27/100).

Sygn. akt VI P 288/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 czerwca 2019 roku B. N. wniosła o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 54.000,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodnie z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie warunków pracy i płacy wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podała, że nie ma wiedzy jak wskazana przyczyna – likwidacji stanowiska Dyrektora Biura Księgowości przekłada się na jej status jako pracownika ponieważ nie zajmowała takiego stanowiska lecz – Dyrektora Biura Księgowości – Głównego Księgowego. Poza tym wskazała, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu jest nieprawdziwa, a likwidacja jej stanowiska pracy była pozorna i wykorzystana instrumentalnie do pozbycia się powódki z pracy. Rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia była krytyka i zgłaszanie uwag przez powódkę do wdrożenia projektu systemu ERP. Ponadto wskazała, że nie zapoznano jej z kryteriami doboru do wypowiedzenia.

(pozew – k. 1-11)

Pozwem z dnia 6 września 2019 roku powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej spółki odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę warunków pracy i płacy wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podała, że w dniu 13 sierpnia 2019 roku otrzymała pismo datowane na 13 sierpnia 2019 roku w którym pracodawca poinformował powódkę, że od 1 września 2019 roku zdejmuje z niej obowiązki i odpowiedzialności głownio księgowego. Powódka wskazała, że pismo które otrzymała od pozwanej stanowi wypowiedzenie umowy o pracę w zakresie stanowiska pracy i jest obarczone wieloma wadami powodującymi jego niezgodność z prawem.

(pozew – k. 1-3 a.s. VI P 372/19).

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wskazała, że wnosi o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu warunków pracy i płacy była rzeczywista, doszło do likwidacji stanowiska pracy, a obowiązki powódki zostały przejęte przez inną osobę, która przejęła również obowiązki innych osób w ramach zmiany struktury pozwanej. Dodatkowo podała, że powódka nie mogła zostać zatrudniona na stanowisku Dyrektora Departamentu Finansowego, albowiem nie posiadała odpowiednich kompetencji w odróżnieniu od M. R. (1). Odnośnie kryteriów doboru podała, że nie miała obowiązku zapoznawać powódki z nimi, a także w ogóle takowych formułować ponieważ powódki stanowisko stanowiło jedyne – jako Dyrektora Biura Księgowego. Odnośnie niezaproponowania powódce innego stanowiska dyrektorskiego pozwana podała, że nie funkcjonowało stanowisko, na którym powódka mogłaby być zatrudniona po zmianie struktury pozwanej.

(odpowiedź na pozew – k.87-82)

Ostatecznie powódka zmodyfikowała swoje roszczenia dochodzone od pozwanej i wnosiła o zasądzenie od pozwanej kwot:

58.788,81 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia odpisu pozwu z dnia 20 czerwca 2019 roku tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem warunków pracy i płacy z dnia 30 maja 2019 roku,

50.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia odpisu pozwu z dnia 3 września 2019 roku tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem warunków pracy i płacy z dnia 12 sierpnia 2019 roku.

(pismo procesowe pełnomocnika powoda – k. 234-237)

Stanowiska stron pozostały niezmienne do zakończenia postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka była zatrudniona u pozwanego pracodawcy od stycznia 1997 roku do maja 2010 roku, a od 6 maja 2013 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Od 30 listopada 2017 roku strony uzgodniły, że powódka jest zatrudniona na stanowisku Dyrektora Biura Księgowości w wymiarze pełnego etatu. Wynagrodzenie powódki zostało określone na 18.000 zł wynagrodzenia zasadniczego brutto według kategorii 1 zaszeregowania oraz premia i inne składniki wynagrodzenia określone w regulaminie i wydanych przez pracodawcę regulacjach dotyczących premiowania.

Wynagrodzenie powódki obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 19.596,27 zł brutto.

(porozumienie – k. 17-26; zaświadczenie - k. 101, umowy o pracę – k. 179-183v, k. 211)

Pismem z dnia 20 czerwca 2018 roku podpisanym przez powódkę i przedstawiciela pozwanego pracodawcy – strony zgodnie postanowiły, że od 20 czerwca 2018 roku powódka była zatrudniona na stanowisku Dyrektora Biura Księgowości – Głównego Księgowego.

W dniu 10 lipca 2018 roku pracodawca wręczył powódce dokument z powierzeniem jej obowiązków Głównego Księgowego na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 1994 roku o rachunkowości. W zakresie powierzonych obowiązków znajdowały się m.in.: prowadzenie ksiąg rachunkowych pozwanej, nadzorowanie całokształtu prac związanych z prowadzeniem ksiąg rachunkowych (...) S.A. wykonywanych przez pracowników Biura Księgowości, a także sporządzanie i składanie deklaracji podatkowych CIT i VAT i terminowe regulowanie zobowiązań pozwanej.

(pismo z dnia 20 czerwca 2018 roku – k. 27)

W zakresie powódki jako Dyrektora Biura – Głównego Księgowego leżały:

• Realizacja zadań wynikających z pkt 6.3.3. Regulaminu Organizacyjnego Spółki,

• Realizacja zadań Biura Księgowości określonych w Regulaminie Organizacyjnym Obszaru Finansowo-Administracyjnego,

• Realizacja zadań wynikających ze strategii spółki,

• Nadzór nad realizacją budżetu podległej komórki na dany rok kalendarzowy,

• Realizacja zadań powierzanych w Regulaminie Organizacyjnym Spółki poprzez zarządzenie pracą podległej komórki w szczególności poprzez planowanie zasobów i delegowanie zadań, bieżący nadzór podległych pracowników i udzielanie informacji zwrotnej pracownikom, wyznaczanie celów rozwojowych dla pracowników i aktywne wsparcie pracowników w ich realizacji, weryfikacja kompetencji pracownikówprzy zatrudnieniu, ocena i weryfikacja pracownika podczas trwania stosunku pracy na zajmowanym stanowisku w zakresie wiedzy i zakresu powierzonych zadań, zapewniania bezpieczeństwa i ciągłości działania, efektywności i skuteczności pracy. oraz wykonywanie innych zadań zleconych przez przełożonego i zarząd spółki.

Poza tym powódka zajmowała się prowadzeniem ksiąg rachunkowych, przygotowaniem sprawozdań finansowych, deklaracji podatkowych Vat, Cit. czy od nieruchomości oraz zlecała regulowanie zobowiązań spółki.

(zakres obowiązków na stanowisku Dyrektora Biura – Głównego Księgowego – k. 30)

Do dnia 30 maja 2019 roku w zakresie obszaru zarządzanego przez powódkę jako Dyrektora Biura Księgowości należało zarzadzanie – Zespołem Księgowości Ogólnej, Zespołem Księgowości Majątkowej, Stanowiska ds. analiz podatkowych.

Uchwałą z dnia 30 maja 2019 roku (zmieniono regulamin organizacyjny i schemat organizacyjny pozwanej. Spółka zdecydowała się na powzięcie uchwały i reorganizacje struktury aby lepiej zoptymalizować procesy decyzyjne oraz poczynić oszczędności na poziomie około 600.000 zł w pierwszym roku.

Zdecydowano m.in. o likwidacji Biura Księgowości wraz ze stanowiskiem Dyrektora tego Biura. Zespół Księgowości Ogólnej oraz Zespół Księgowości Majątkowej zostały przeniesione do nowoutworzonego Departamentu Finansów. (k. 128). Zlikwidowano również stanowiska Biura – Kontrolingu oraz Zarządzającego ds. finansów.

Departament Finansów zajmował się skonsolidowanymi obowiązkami z 3 innych biur, departamentów – Biura Księgowości (prowadzonego przez powódkę), Departamentu Kontrolingu i Departamentu Wsparcia Sprzedaży. Reorganizacja doprowadziła do zlikwidowania tych 3 departamentów i utworzenia jednego dużego.

Dyrektor Departamentu Finansowego i sam Departament zajmował się zarządzeniem Zespołem Księgowości Ogólniej, Zespołem Księgowości Majątkowej, Stanowiskiem ds. analiz podatkowych, Działem Analiz i Kontrolingu Finansowego, Zespołem Skarbu, Zespołem Kontrolingu Technicznego, Zespołem Windykacji.

Dyrektor Departamentu Finansowego miał również i wykonywać obowiązki Głównego Księgowego. Prezes Zarządu miał sprawować bezpośrednią kontrolę i nadzór oraz koordynować m.in. pracę Departamentu Finansów/Głównego Księgowego. Zakres obowiązków osoby zatrudnionej na stanowisku Dyrektora Finansowego zajmującego się zarządzaniem Departamentem jest znacznie szerszym niż miała go powódka do 30 maja 2019 roku.

W Departamencie Finansów obok stanowiska dyrektora utworzono stanowiska zastępcy dyrektora finansowego, który miał zajmować się nadzorem i koordynacją Działu Analiz i Kontrolingu Finansowego, wraz ze stanowiskiem Kierownika Działu Analiz i Kontrolingu Finansowego.

(uchwała Zarządu ze schematem organizacyjnym i załącznikami – k. 102 – 135; zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, Zeznania świadka K. T. k. 265, Zeznania świadka J. K. – k. 340-353, Zeznania świadka E. K. – k. 358-365, Zeznania świadka R. K. – k. 366-383, Zeznania powódki B. N. (k. 403 – 420)

Na czele nowoutworzonego Departamentu Finansowego stanęła nowozatrudniona M. R. (3). Była to osoba posiadająca kompetencje z kontrolingu księgowości i windykacji, czyli całego procesu finansowego. Decyzja o zatrudnieniu M. R. (4) została podjęta przez zarząd już w grudniu 2018 roku i potem trwał nabór, rozmowy w formie rekrutacji ukrytej. Była akceptacja dla kandydatury.

Obowiązki Dyrektora Biura Księgowości w całości przejął dyrektor departamentu finansów.

M. R. (5) została zatrudniona od 1 czerwca 2019 roku na nowo utworzone stanowiska Dyrektora Departamentu Finansów. Wykonywała jednocześnie obowiązki Głównego Księgowego i otrzymała powierzenie obowiązków w ramach ustawy o rachunkowości. Stanowisko M. R. (4) w strukturze pozwanej określono jako Dyrektor Departamentu Finansowego - Główny Księgowy.

Dyrektor Departament Finansowego, który został utworzony uchwałą z 30 maja 2019 roku, miała znacznie szersze kompetencje niż powódka tj. dotyczące budżetowania, analiz finansowych, biznesowych. Powódka nigdy tym się nie zajmowała Jednakże długo była zatrudniona w pozwanej spółce i udzielała odpowiedzi innym pracownikom na kwestie związane z analizami finansowymi i menadżerskimi.

Przed powzięciem przez Zarząd uchwały z 30 maja 2019 roku w pozwanej spółce obok stanowiska powódki istniało jeszcze kilka stanowisk dyrektorskich. Każdy z dyrektorów odrębnego departamentu podobnie jak powódka głównie miał zajmować się nadzorowaniem i koordynowaniem pracy swojego departamentu.

Powódka nie posiadała dodatkowego wykształcenia menadżerskiego, które było wymagane na stanowisku Dyrektora Departamentu Finansowego ze względu na złożoność obowiązków i konieczności nadzoru. M. R. (3) posiada wykształcenie wyższe techniczne, uprawnienia biegłego rewidenta, studnia podyplomowe w zakresie systemów informatycznych.

Dyrektor Finansowy ze względu na sposób konstrukcji struktury pozwanej oraz połącznie departamentów i działów miała bardzo szerokie kompetencje związane z finansami, rachunkowością, księgowością, analizą finansową, windykacją. Potrafi opracować strategię finansowo dla spółki, zarządzić płynnością. Żaden z pracowników w spółce do 30 maja 2019 roku nie miał takich umiejętności i kompetencji – wykształcenia, ukończonych kursów - dlatego zaistniała konieczność zatrudnienia osoby z zewnątrz.

Powódka pytana o możliwość wykonania czynności z zakresu analizy przedsiębiorstw, kontrolingu mówiła, że to wykracza poza jej kompetencje. Nie podejmowała działań aby poszerzyć kompetencje.

(zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, Zeznania świadka K. T. k. 265, Zeznania świadka J. K. – k. 340-353, Zeznania świadka E. K. – k. 358-365, Zeznania świadka R. K. – k. 366-383, zeznania powódki B. N. k. 403 – 420)

Pismem z dnia 30 maja 2019 roku (data odebrania przez powódkę tożsama) pozwana złożyła wypowiedzenie zmieniające umowę o pracę w zakresie stanowiska oraz wynagrodzenia zasadniczego na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników – z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia który upływał w dniu 31 sierpnia 2019 roku.

Przyczyną wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy jest zmiana struktury organizacyjnej skutkująca likwidacją Biura Księgowości oraz stanowiska Dyrektora Biura Księgowości.

Po upływie okresu wypowiedzenia od 1 września 2019 roku będą powódkę obowiązywać następujące warunki pracy:

• Zatrudnienie na stanowisku eksperta ds. Obsługi Podmiotów z Grupy Kapitałowej z nowym zakresem obowiązków,

• Wynagrodzenie zasadnicze brutto 10.000 Zł oraz dodatek wyrównawczy w wysokości 8.000 zł. Podstawa prawna art. 5 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku.

Stanowisko Eksperta ds. obsługi podmiotów z grupy kapitałowej zostało utworzone zgodnie z uchwałą zarządu tak jak Departament Finansowy. Powódka obecnie jako ten ekspert zajmuje się obsługą zależnego podmiotu (...) w zakresie rachunkowości w całości. Powódka nie złożyła oświadczenia, że nie przyjmuje nowych warunków pracy i płacy.

Stanowisko eksperta (nie Eksperta ds. obsługi podmiotów z grupy kapitałowej) zostało utworzone w pozwanej od 1 lipca 2020 roku.

Powódka po otrzymaniu wypowiedzenia zajmowała się przekazywaniem części swoich obowiązków M. R. (4) jako Dyrektorowi Departamentu Finansowego.

(wypowiedzenie warunków pracy i płacy – k. 28, zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, zeznania świadka K. T. k. 265)

Pismem z dnia 12 sierpnia 2018 roku (otrzymanym przez powódkę 13 sierpnia 2018 roku) pozwana wskazała, że od 1 września 2019 roku zdejmowane są z powódki obowiązki i odpowiedzialność Głównego Księgowego powierzone pismem z 10 lipca 2018 roku. W treści pisma nie wskazano na jakiekolwiek kwestie związane z tym, że pismo to stanowi wypowiedzenie warunków pracy, płacy czy też definitywne wypowiedzenie.

(pismo - k. 7 as. VI P 372/19)

Obowiązki powódki przejęły inne osoby – W. K. (1) i inni pracownicy, częściowo M. R. (3). Wynikało to z rozdzielenia zadań Biura Księgowości na kilka departamentów, aby zoptymalizować, że dany proces dla danego podmiotu jest od początku do końca przypisany do jednego pracownika, bez konieczności i możliwości dublowania obowiązków. Zmiany w pozwanej faktycznie zaistniały i spowodowały poprawę organizacji i przepływu informacji oraz usprawnienie procesorów decyzyjnych i wykonawczych. Doszło do poprawy oraz skrócenia procesów wykonawczych i planowania. Ułatwiły konsolidowanie strategii spółki co spowodowało, że nie dublowane są obowiązki i łatwiej ustalić kto za co odpowiada.

(zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, Zeznania świadka K. T. k. 265, zeznania świadka J. K. – k. 340-353, Zeznania świadka E. K. – k. 358-365, zeznania świadka R. K. – k. 366-383, zeznania powódki B. N. k. 403 – 420)

Oprócz stanowiska jakie zaproponowano powódce – utworzono stanowisko zastępcy głównego księgowego. Tego stanowiska nie zaproponowano powódce. Utworzono je po wejściu w życie uchwały z dnia 30 maja 2019 roku. Ogłoszenie o pracę – rekrutacji na stanowiska zastępcy Głównego Księgowego – Kierownika Zespołu Księgowości Ogólnej umieszczono w internecie 3 lipca 2019 roku. W zakresie wymagań podano obowiązki związane z prowadzeniem szeroko rozumianej rachunkowości, księgowości, inwentaryzacją aktywów i pasywów spółki, a także zajmowanie się zarządzeniem podległym zespołem. Dodatkowo wymagano m.in. 2 lat doświadczenia w zarzadzaniu zespołem.

Powódka miała kompetencje związane ze szeroko pojętą rachunkowością, sprawozdaniami finansowymi. Mogła wykonywać obowiązki zastępcy Dyrektora Finansowego – Głównego Księgowego. Stanowisko zastępcy Dyrektora Finansowego – Głównego Księgowego był jednym ze stanowisk dyrektorskich tj. wyższym w hierarchii niż stanowisko eksperta, które powódka miała zajmować po wręczeniu jej wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Na stanowisko zastępcy Dyrektora Finansowego – Głównego Księgowego została zatrudniona W. K. (2), która wcześniej nie pracowała w pozwanej spółce. Przejęła ona część obowiązków powódki głównie związanych z księgowością.

(ogłoszenie – k. 260-262; zeznania świadka E. B. k. 223-225, zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, zeznania świadka K. T. k. 265, Zeznania świadka J. K. – k. 340-353, zeznania świadka E. K. – k. 358-365, zeznania świadka R. K. – k. 366-383, zeznania powódki B. N. k. 403 – 420)

Powódka przed wręczeniem jej wypowiedzenia zmieniającego mimo, że zajmowała formalnie stanowisko Dyrektora Departamentu to raportowała do Dyrektora Zarządzającego umiejscowionego bezpośrednio pod zarządem. Po wręczeniu wypowiedzenia stanowisko eksperta podlegało Dyrektorowi Departamentu Finansowego, który znajdował się w strukturze spółki bezpośrednio pod zarządem.

Proces zmian organizacyjnych w pozwanej spółce, który rozpoczęto 30 maja 2019 roku nie został z tym dniem ukończony. Trwał do 1 lipca 2020 roku. Stanowisko Eksperta ds. Obsługi Podmiotów z Grupy Kapitałowej, czyli to jakie powódce wskazano w wypowiedzeniu zostało utworzone dopiero 1 lipca 2020 roku.

Z powodu zmian związanych z reorganizacją struktury pozwanej zakończono definitywnie stosunek pracy z R. K.. E. K. powierzono stanowisko zastępcy Dyrektora Departamentu Finansów z pierwotnego zastępcy Dyrektora Biura Kontrolingu, a K. T. zmieniła stanowisko z Dyrektora Zarządzającego d. s. Finansów na stanowisko Dyrektora d.s. Wsparcia Zewnętrznego. W związku ze zmianami organizacyjnymi bezpośrednio po wypowiedzeniu powódce umowy o pracę zatrudniono tylko M. R. (3).

(wiadomość mailowa z dnia 1 lipca 2020 roku – k. 252, zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, Zeznania świadka K. T. k. 265, Zeznania świadka J. K. – k. 340-353, Zeznania świadka E. K. – k. 358-365, Zeznania świadka R. K. – k. 366-383, zeznania powódki B. N. k. 403 – 420)

W pozwanej przed wręczeniem powódce wypowiedzenia zmieniającego jak i innych dokumentów związanych ze zmianą struktury, dochodziło do stopniowego wprowadzenia nowego systemu ERP. Powódka i J. K. uczestniczyły w procesie wdrażana programu ERP – system wspomagający zarządzenie i realizację procesów w organizacji, dla działów firmy – księgowości, sprzedaży, obrotu magazynowego, obiegu dokumentów, kontrolingu i HR. Powódka i inne osoby zgłaszały uwagi do wdrożenia tego programu. Zmiany nie były akceptowane przez K. Z., jako osobę kierującą projektem wdrożenia. Współpraca powódki i kierującej projektem nie układała się dobrze, powódka była krytykowana za uwagi i sugestie.

Ostatecznie w dniu 25 kwietnia 2019 roku zarząd podjął uchwałę w sprawie wyrażenia woli odstąpienia od umowy ze spółka zajmującą się dostawą i wdrożeniem systemu ERP zintegrowanego z elektronicznym obiegiem dokumentów. Wynikało to z braku należytej realizacji postanowień umownych przez wykonawcę czyli spółkę (...) Sp. z o.o.

(pismo – k. 239; zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, Zeznania świadka K. T. k. 265, Zeznania świadka J. K. – k. 340-353, Zeznania świadka E. K. – k. 358-365, Zeznania świadka R. K. – k. 366-383, zeznania powódki B. N. k. 403 – 420)

W okresie od 28 sierpnia 2019 roku do 25 lutego 2020 roku powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, a od 26 maja 2020 roku do 28 maja 2020 roku korzystała z urlopu wypoczynkowego.

(okoliczności niesporne)

Wobec reorganizacji uchwałą z dnia 30 maja 2019 roku ostatecznie zlikwidowano stanowiska Dyrektorów – Zarządzającego ds. Finansowych, Księgowości, Kontrolingu oraz Zastępcę Dyrektora Biura Kontrolingu.

Przy decydowaniu się na likwidację stanowisk pracy, konsolidacji departamentów oraz rozwiązania stosu pracy z R. K., wypowiedzeniem zmieniającym warunki pracy powódki oraz zmiany stanowisk dla pozostałych dwóch dyrektorów pozwana nie opracowała kryteriów doboru pracowników do wypowiedzenia.

(zeznania świadka E. B. k. 223-225, Zeznania świadka M. R. (2) k. 265v, Zeznania świadka K. T. k. 265, Zeznania świadka J. K. – k. 340-353, Zeznania świadka E. K. – k. 358-365, Zeznania świadka R. K. – k. 366-383, zeznania powódki B. N. k. 403 – 420)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, akt osobowych powódki oraz dokumentów przedłożonych przez strony procesu.

Sąd nie oparł się na wszystkich dokumentach tj. głownie wiadomościach mailowych przedłożonych przez stronę powodową i związanych z wdrożeniem systemu ERP. Nie stanowiło to przyczyny wskazanej w wypowiedzeniu, a poza tym strona pozwana nie kwestionowała, że powódka zgłaszała uwagi do wdrożenia systemu. Ponadto żaden ze świadków nie przedstawił zeznań odnośnie tego, że rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia warunków pracy i płacy było krytykowanie sposobu wprowadzenia systemu ERP. Ponadto sama powódka w swoich pisemnych zeznaniach podała, że nie ma wiedzy aby pracodawca wypowiadał umowę o pracę lub warunki z powodu stosunku i uwag zgłaszanych do wdrożenia systemu ERP.

Ustalenia stanu faktycznego w sprawie Sąd dokonał przede wszystkim na podstawie zeznań świadków, których wiarygodność różnie ocenił. Zeznaniom świadka E. B. Sąd dał wiarę w części poza zeznaniami odnośnie braku konieczności stosowania kryteriów doboru do wypowiedzenia. To czy pracodawca miał obowiązek stosować kryteria doboru do wypowiedzenia pozostawało w ocenie Sądu.

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadka M. R. (3) oraz K. T.. Zeznaniom świadka J. K. Sąd dał wiarę w zdecydowanej części, gdyż nie było wiarygodne to, że powódka i R. K. poniosły konsekwencje spowodowane tym, że nie wprowadzono ostatecznie systemu ERP. Sąd ustalił, że powódka, ani ten świadek nie poniosły konsekwencji za nie wprowadzanie ERP, a przyczyny wypowiedzenia były inne niż podnosiła. Żaden ze świadków nie potwierdził tego, że ERP było przyczyną wypowiedzenia. Umowa o wprowadzenie systemu ERP zostało wypowiedziana i wobec nikogo nie wyciągano żadnych konsekwencji.

Zeznaniom świadka E. K. Sąd dał wiarę również w części. Nie dał wiary w zakresie w jakim twierdził, że powódka ma kompetencje w zakresie kontrolingu i windykacji. Było to lakoniczne i nie uzasadnione stwierdzenie świadka, zaś w toku postępowania nie zostały przedłożone żadne dowody potwierdzające takie kwalifikacje powódki.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. K. w części. Sąd nie dał jej wiary, że przyczyną złożenia powódce wypowiedzenia były kwestie dotyczące krytycznego podejścia do systemu ERP w spółce i wskazywanie na wady we wprowadzaniu. Nie zostały w tym zakresie przedstawione żadne dowody. Ponadto jak już wskazano umowa została wypowiedzenia z dostawcą i wdrażającym system ERP i nie wyciągnięto z tego żadnych konsekwencji osobowych. Sąd nie dał wiary świadkowi odnośnie okoliczności, że zmiany w strukturze nie były pozytywne albowiem była to opinia świadka co do negatywnego wpływu uchwały zarządu z 30 maja 2019 roku na sposób zarządzania spółką. Nie zostały przedstawione żadne mierzalne dowody na poprawę bądź pogorszenie wyników zarządzania ludźmi i procesami w spółce. Poza tym postępowanie dowodowe dotyczyło przyczyny wypowiedzenia, a ta nie była związana z pogorszeniem wyników spółki lub sposobem zarządzania. Sąd nie dał wiary świadkowi, że powódka miała kompetencje menadżerskie, ponieważ samo zarządzanie departamentem nie oznacza posiadania ich. Nie przedstawiono żadnych dokumentów potwierdzających kompetencje powódki. Jednocześnie Sąd podkreśla, że sama świadek zeznała, że nie było bezpośredniego przełożenia w związku z niewdrożeniem systemu ERP na pracowników, na osoby które zgłaszały uwagi. Jedynie jej spekulacją było tylko to, że przyczyną wypowiedzenia były uwagi składane do ERP.

Zeznaniom powódki B. N. Sąd dał wiarę w zdecydowanej części. Sąd nie dał jej wiary odnośnie tego, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu była pozorna, a rzeczywistą koniecznością była chęć pozbycia się jej za krytykowanie projektu ERP. Jak już wyżej wskazywano przyczyna wypowiedzenia jaka została określona w wypowiedzeniu nie dotyczyła nieuzasadnionej krytyki projektu ERP, ale dotyczyła zmian organizacyjnych w pozwanej spółce. Sąd nie dał jej wiary odnośnie tego, że M. R. (3) nie posiadała wymaganych kwalifikacji do zajmowania stanowiska Dyrektora Finansowego. Było to tylko i wyłącznie osobiste zdanie powódki nie poparte innymi dowodami. Świadek M. R. (3), która zeznawała w sprawie wskazywała na swoje kompetencje do zajmowania nowoutworzonego stanowiska, brak było podstaw do odmowy jej wiarygodności w tym zakresie.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o odszkodowanie za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie warunków pracy i płacy zasługiwało na uwzględnienie w części, co do pierwszego złożonego przez pracodawcę oświadczenia tj. z dnia 30 maja 2019 roku.

Materialnoprawną podstawą roszczenia powódki o odszkodowanie za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie warunków pracy i płacy z dotychczasowych na zaproponowane nowe stanowi art. 45 § 1 k.p. zgodnie z którym w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Zgodnie z art. 42 § 1 i 2 k.p. przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Wypowiedzenie warunków pracy lub płacy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił, że w pismem z dnia 30 maja 2019 roku (data odebrania przez powódkę tożsama) pozwana złożyła wypowiedzenie zmieniające umowę o pracę w zakresie stanowiska oraz wynagrodzenia zasadniczego na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników – z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia który upływał w dniu 31 sierpnia 2019 roku.

Przyczyną wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy jest zmiana struktury organizacyjnej skutkująca likwidacją Biura Księgowości oraz stanowiska Dyrektora Biura Księgowości.

Po upływie okresu wypowiedzenia od 1 września 2019 roku będą powódkę obowiązywać następujące warunki pracy:

• Zatrudnienie na stanowisku eksperta ds. Obsługi Podmiotów z Grupy Kapitałowej z nowym zakresem obowiązków,

• Wynagrodzenie zasadnicze brutto 10.000 Zł oraz dodatek wyrównawczy w wysokości 8.000 zł. Podstawa prawna art. 5 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku.

Powódka przyjęła te warunki mając na względzie fakt, że nie chce aby jej stosunek pracy ustał, więc została zatrudniona od 1 września 2019 roku na nowym stanowisku z nowym wynagrodzeniem, które tylko dodatkiem wyrównawczym zostało podniesione do takiego jakie otrzymywała przed wypowiedzeniem zmieniającym.

W tej sprawie Sąd miał do czynienia z kilkoma kwestiami, które wymagały rozważenia. Niektóre z nich okazały się podstawą do dokonania rozważań, czy oświadczenie pracodawcy z 30 maja 2019 roku było zgodne z prawem i uzasadnione.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu zmieniającym potwierdziła się tj. faktycznie nastąpiła zmiana struktury organizacyjnej skutkująca likwidacją Biura Księgowości oraz stanowiska Dyrektora Biura Księgowości. Wynikało to z przyjęcia przez pozwaną uchwały zarządu z dnia 30 maja 2019 roku, która zmieniała w dużej części, w tym we wskazanej w wypowiedzeniu strukturę pozwanej.

Jednakże część analizowanych przez Sąd okoliczności spowodowała, że oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy było niezgodne z prawem. W chwili otrzymania wypowiedzenia powódka nie zajmowała stanowiska Dyrektora Biura Księgowości, ale stanowisko Dyrektora Biura Księgowości - Głównego Księgowego. Powódka w takiej sytuacji mogła być przekonana, że złożone wypowiedzenie odnosi się tylko do części obowiązków o nieznanej liczbie, nieznanym charakterze ponieważ pracodawca nie wskazał pełnej nazwy stanowiska. Pracodawca wykluczył powódce obowiązki dyrektora, ale pozostawił obowiązki głównej księgowej, które dopiero zdjęto oświadczeniem z 12 sierpnia 2019 roku. Jednakże, nie stanowi to o niezgodności z prawem wypowiedzenia zmieniającego. Powódka jako długoletni pracownik powinna sobie zdawać sobie sprawę z tego, że jej stanowisko pracy tj. Dyrektor Biura Księgowości było docelowym stanowiskiem pracy, do którego dookreślanie po powierzeniu obowiązków było dodanie – Głównego Księgowego. Obszarem sądowego badania zasadności wypowiedzenia zmieniającego są dwie kwestie. Pierwsza - to ustalenie, czy wskazana przyczyna uzasadniała wypowiedzenie warunków pracy lub pracy, drugą stanowi ocena, czy zaproponowanie nowych warunków zatrudnienia, których ten obiektywnie nie mógł zaakceptować nie zmierzało do faktycznego "pozbycia się" pracownika (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 czerwca 2000 r. I PKN 689/99). Po przeanalizowaniu całości materiału dowodowego Sąd stwierdził, że mimo rzeczywistej likwidacji stanowiska pracy powódki to pracodawca zamierzał pozbyć się jej proponując stanowisko eksperta, a nie dyrektora i głównego księgowego, którego obowiązki pozostały w spółce. Jednocześnie nie mógł zgodnie z prawem rozwiązać z powódką umowy o pracę bez wypowiadania jej warunków pracy, ponieważ była ona objęta ochroną przedemerytalną.

Należy przejść do oceny jakie nowe warunki zaproponowano powódce.

W wypowiedzeniu zmieniającym po upływie okresu wypowiedzenia powierzono stanowisko pracy inne i niższe co do zakresu wykonach obowiązków i tych które odpowiadałby kwalifikacjom powódki. Powódka na stanowisku eksperta zajmując się spółką (...) miałby zajmować się sprawami wykraczającymi dla jej stanowiska, które powinny być przypisane do innych działów np. deklaracje rozliczeniowe ZUS – do Działu Zasobów Ludzkich (HR), analiza i lokowanie wolnych środków finansowych – Departamentu Finansowego lub Kontrolingu. Dodatkowo należy mieć na względzie, że pozbawiając powódkę stanowiska dyrektora, czyli stanowiska kierowniczego pracodawca chciał zaproponować takie, którego powódka nie będzie chciała przyjąć np. ze względu na obniżony prestiż. Należy mieć na względzie fakt, że powódka znajdowała się w okresie ochrony przedemerytalnej i pracodawca nie mógł jej złożyć wypowiedzenia definitywnego, wiec złożył wprowadzenie warunków pracy i płacy licząc najpewniej na to, że powódka nie przyjmie tych obowiązków. Odwołując pracownika, któremu brakuje mniej niż dwa lata do osiągnięcia wieku emerytalnego organ odwołujący ma obowiązek zapewnić mu inną pracę. Zaproponowanie takiemu pracownikowi stanowiska znajdującego się w hierarchii zaszeregowania kilka kategorii niżej, niż dotychczas zajmowane, może zostać uznane za naruszenie jego godności. Godność i inne dobra osobiste pracownika powinny być szanowane przez pracodawcę. (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 24 września 2004 r. II PK 28/04). W ocenie Sądu z takim naruszeniem godności doszło w przypadku zaproponowania powódce innego stanowiska pracy niż kierownicze. W przypadku stanowiska eksperta powódka była już szeregowym pracownikiem i nie zajmowała się oprócz swoich obowiązków, nobilitującym zarządzaniem personelem ludzkim.

Trzeba zaznaczyć, że pracodawca miał możliwość zaproponować powódce inne stanowiska pracy zgodne z jej wykształceniem i kwalifikacjami, Zastępcy Dyrektora Finansowego, Zastępcy Głównego Księgowego. Jednakże Sąd nie zgadza się z faktem który podnosiła strona powodowa, że można było jej zaproponować stanowiska Dyrektora Finansowego. Jak wynika z ustaleń Sądu na tym stanowisku zakres obowiązków i konieczna wiedza była zdecydowanie szersza niż powódka realizowała na stanowisku Dyrektora Biura Księgowego – Głównego Księgowego. W tym miejscu należy przejść od ustalenia, czy powódka miał odpowiednie kursy, wykształcenie i umiejętności do zajmowania stanowiska dyrektora nowoutworzonego departamentu. Przez wiele lat była głównym księgowym i zarządzała obszarem księgowości pozwanej. Zarządzała również obszarem windykacji zanim ten trafił do księgowości. We współpracy z podmiotami zewnętrznymi jak Urzędy Skarbowe i audytorzy udzielała im rzeczowych informacji, posiadała wykształcenie księgowo-podatkowe. Przez długi czas powódka pełniła stanowiska dyrektorskie, co może implikować to, że posiadała adekwatne umiejętności do zajmowania się kwestiami menadżerskimi.

Pracodawca nie wykazał dlaczego zaproponował powódce stanowisko eksperta, czyli znacznie niższe niż miała przed wypowiedzeniem mimo, że ta posiadała kwalifikacje. Zaproponowanie powódce stanowiska eksperta - podległego i niższego od stanowiska, które powódka wcześniej zajmowała (tj. dyrektorskiego/kierowniczego znajdującego się wyżej w hierarchii) stanowiło dla powódki ewidentną degradację. Miała wykonywać obowiązkami rażąco nieadekwatne do posiadanych kwalifikacji.

Do wypowiedzenia zmieniającego odpowiednie stosowanie znajdują przepisy o wypowiedzeniu definitywnym. W odniesieniu do umowy o pracę na czas nieokreślony obejmuje to konieczność istnienia przyczyny wypowiedzenia zmieniającego. Zgodnie z zasadą a maiori ad minus, należy stwierdzić, że powody uzasadniające zakończenie umowy mogą również stanowić podstawę zmiany treści umowy o pracę. W uchw. SN(7) z 27.06.1985 r. ( III PZP 10/85, OSNCP 1985, Nr 11, poz. 164) – zawierającej wytyczne dotyczące wykładni art. 45 KP i praktyki stosowania tego przepisu w zakresie zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony – stwierdzono wprost, że wypowiedzenie warunków pracy i płacy może być uzasadnione zarówno przyczynami stanowiącymi podstawę wypowiedzenia umowy o pracę, jak i innymi przyczynami adekwatnymi do wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Przy rozważaniu okoliczności przemawiających za ochroną pracownika należy mieć na uwadze, że w wyniku wypowiedzenia warunków pracy i płacy pracownik nie zostaje pozbawiony pracy i środków egzystencji (teza XIV tej uchwały). Sąd Najwyższy uznał również, że przewidziane art. 42 § 1 KP wypowiedzenie zmieniające jest uprawnieniem zakładu pracy. Jego ocena wymaga uwzględnienia nie tylko słusznego interesu pracownika, lecz także interesów zakładu pracy widzianych w aspekcie realizowanych przez niego zadań (zob. wyr. SN z 24.10.1979 r., I PRN 131/79, OSP 1980, Nr 3, poz. 50). Odwołanie ze stanowiska przez uprawniony organ pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę może uzasadniać wypowiedzenie definitywne lub wypowiedzenie zmieniające. Zaproponowanie pracownikowi w wypowiedzeniu zmieniającym nowej pracy poniżej jego kwalifikacji nie jest przeszkodą do uznania tego wypowiedzenia za uzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 w zw. z art. 42 § 1 KP (zob. wyr. SN z 4.11.2010 r., III PK 23/10, Legalis). Wypowiedzenie zmieniające jest konieczne jedynie w przypadku zmiany warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika. Decydujące znaczenie należy więc przypisać nie temu, że nowe warunki były niekorzystne, ale temu, że ich zmiana była uzasadniona w rozumieniu art. 45 § 1 w zw. z art. 42 § 1 KP . Taka uzasadniona zmiana warunków pracy i płacy pracowników jest dopuszczalna i stanowi w istocie jedną z przesłanek dotrzymania gwarancji zatrudnienia polegającej na utrzymaniu miejsc pracy. Nie można bowiem wymagać od pracodawcy, aby przez wiele lat nie dokonywał żadnych zmian w zakresie warunków pracy i płacy swoich pracowników, mimo że występują uzasadniające to względy organizacyjne, ekonomiczne (zob. wyr. SA w Warszawie z 17.12.2012 r., III APa 22/12, Legalis). Jednakże w niniejszej sprawie nie jest uzasadnione, aby pracodawca zaproponował powódce stanowisko w hierarchii znacznie niżej niż poprzednie podczas gdy utworzył nowy departament i stanowisko dyrektora i jego zastępcy. Nawet jeśli nie zamierzał powódce powierzyć stanowiska dyrektora, to mógł powierzyć stanowisko zastępcy dyrektora – głównego księgowego.

W tym miejscu należy przejść do kwestii kryteriów doboru do wypowiedzenia. W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, że w strukturach firmy zlikwidowano Biuro Księgowości wraz ze stanowiskiem Głównego Księgowego, Departament Obsługi Klienta i Wsparcia Sprzedaży ze stanowiskiem dyrektora, Departament Kontrolingu ze stanowiskiem dyrektora oraz obszar administracyjno finansowy wraz ze stanowiskiem Dyrektorowa Zarządzającego ds. Finansów i Administracji. Utworzono natomiast Departament Finansów ze stanowiskiem Dyrektora Finansowego oraz jego zastępcy i Departament Wsparcia Wewnętrznego wraz ze stanowiskiem jego dyrektora i zastępcy. W rezultacie przeprowadzane zmiany polegały na likwidacji i łączeniu poszczególnych departamentów, działów i istniała konieczność zmniejszenia zatrudnienia w grupie zawodowej dyrektorów poszczególnych działów.

Gdy pracodawca likwiduje jedno ze stanowisk kierowniczych, wówczas swój wybór powinien odnieść także do innych osób zatrudnionych na równorzędnych stanowiskach w kadrze kierowniczej, nie tylko w danym pionie (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 12 listopada 2014 r. I PK 73/14).W razie indywidualnego zwolnienia pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowniczym, w związku z likwidacją stanowiska pracy, konieczne jest porównanie jego sytuacji do sytuacji innych pracowników w ramach tej samej grupy (zajmujących podobne stanowiska), nie zaś z uwzględnieniem tylko jednej komórki organizacyjnej (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 1 marca 2017 r. II PK 382/15). Linia orzecznicza co do konieczności porównywania stanowisk kierowniczych choćby pracownicy byli zatrudnieni w różnych pionach w świetle reorganizacji pracy w spółce jest ugruntowana.

W niniejszej sprawie ustalono, że w wyniku reorganizacji spółki dochodziło do zmniejszenia ilości departamentów / działów i zmniejszenia zatrudniania w grupie dyrektorów. Reorganizacją było objętych 4 stanowiska dyrektorskie tj. Dyrektora Zarządzającego ds. Finansowych, Biura Księgowości, Kontrolingu oraz zastępcy Biura Kontrolingu. Spowodowało to, konieczność sformułowania po stronie pracodawcy kryteriów doboru do wypowiedzenia. Trzeba wskazać, że pracodawca nie zlikwidował wszystkich w/w stanowisk dyrektorskich. Nie zlikwidowano stanowiska dyrektora Departamentu Kontrolingu, a przeniesiono do nowego departamentu jako zastępcę.

Przy wypowiedzeniu do porównania były osoby z którymi rozwiązywano umowę – Dyrektor Departamentu Kontrolingu, Departamentu Wsparcia Sprzedaży i Obsługi Klienta oraz Departamentu Biura Księgowości. Wszyscy oni powinni być porównani. Poza tym w drodze przeniesienia na inne stanowiska dyrektorskie przeniesiono – M. Z. ds. Finansów K. T. oraz Zastępcę Dyrektora Departamentu Kontrolingu E. K.. Tylko powódka nie pozostała na stanowisku dyrektorskim pozostałe dwie osoby, które przeniesiono na inne stanowiska zachowały stanowiska dyrektorskie. Pracodawca powinien sformułować kryteria doboru do wypowiedzenia, zapoznać z nimi pracowników, w tym powódkę.

Skoro dochodziło do reorganizacji pośród kadry dyrektorskiej i powódka była nią objęta pracodawca powinien zastosować kryteria doboru do wypowiedzenia. Nie zastosował ich i nie powiadomił o nich powódki co jest niezgodne z prawem. Poza tym pozwana wyczerpująco nie wyjaśniła dlaczego nie powierzono powódce analogicznego stanowiska kierowniczego w departamencie finansów, podczas gdy do nowoutworzonego działu zatrudniono na takie stanowiska nowych pracowników.

Nie jest zasadna argumentacja strony pozwanej, że przypadek każdego z dyrektorów z którymi albo rozwiązywano umowę o pracę, albo przesuwano na inne stanowisko – dyrektorskie lub zastępcy dyrektora był inny i nie trzeba było stosować kryteriów doboru. Przeciwnie, z postępowania dowodowego wynika, że powódka była jednym z dyrektorów co do których możliwe było przesuniecie na inne stanowiska dyrektorskie tak jak przeniesiono – dyktatora Zarządzającego ds. Finansów K. T. oraz Zastępcę Dyrektora Departamentu Kontrolingu E. K.. Pracodawca w żaden logiczny sposób nie uzasadnił dlaczego dokonał tego z pominięciem zastosowania kryteriów dorobu. Brak zastosowania kryteriów doboru pracownika do wypowiedzenia, w tym wypowiedzenia zmieniającego powoduje, że wypowiedzenie zmieniające narusza art. 30 § 4 k.p. i jest niezgodne z prawem w tym zakresie.

Odnośnie rzeczywistej likwidacji stanowiska pracy Sąd stwierdził, że faktycznie to nastąpiło. Dział którego dyrektorem była powódka został zlikwidowany, jej stanowisko pracy jako dyrektora tego działu/departamentu zostało zlikwidowane, a obowiązki zostały rozdzielone między innych pracowników.

Reasumując wypowiedzenie zmieniające z dnia 30 maja 2019 roku jest niezgodne z prawem albowiem powódce w sposób dowolny zaproponowano stanowisko znacznie niżej niż jej poprzednio zajmowane, nie zważając, że pozwana mogła zaproponować jej stanowisko zastępcy dyrektora lub nawet dyrektora nowo utworzonego departamentu. Ponadto niesformułowano i nie zapoznano powódki z kryteriami doboru do wypowiedzenia.

Uzasadniania to roszczenie odszkodowawcze powódki w kwocie 58 788,81 zł. Jest to trzymiesięczne odszkodowanie wyliczone zgodnie z zaświadczeniem o wynagrodzeniu powódki liczonym jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy.

Drugim roszczeniem było żądanie odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy w związku z treścią pisma z dnia 12 sierpnia 2019 roku. Pismem z dnia 12 sierpnia 2018 roku (otrzymanym przez powódkę 13 sierpnia) pozwana wskazała, że od 1 września 2019 roku zdejmowane są z powódki obowiązki i odpowiedzialność Głównego Księgowego powierzone pismem z 10 lipca 2018 roku. Należy zaznaczyć, że w treści pisma nie wskazano na jakiekolwiek kwestie związane z tym, że pismo to stanowi wypowiedzenie warunków pracy, płacy czy też definitywne wypowiedzenie.

Powódka od 20 czerwca 2018 roku pracowała na stanowisku Dyrektora Biura Księgowości – Głównego Księgowego. Do umowy o pracę zawarto porozumienie o tym, że powierzono jej stanowisko Dyrektora Biura Księgowego - Głównego Księgowego. Pracodawca powierzył powódce pracę na nowym stanowisku. Gdyby pozwana traktowała obowiązki głównego księgowego tylko jako powierzenie funkcji to nie dokonywałby zmian w umowie o pracę w zakresie stanowiska pracy.

W ocenie Sądu pisma dnia 12 sierpnia 2018 roku nie można interpretować w oderwaniu od wcześniejszego wypowiedzenia zmieniającego, albowiem strona powodowa traktuje w sposób sprzeczny z zasadami rozumowania niektóre fakty jakie stanowiły podstawę do wypowiedzenia.

Po pierwsze pismo z dnia 12 sierpnia 2019 roku jak sama przyznaje powódka zostało podpisane przez jedną osobę. Jeśli pismo miałoby być skutecznym oświadczeniem woli, a nie wiedzy pozwanej, to powinno być podpisane przez dwóch członków zarządu. Jeśli powódka twierdzi, że pismo zostało podpisane przez nie wszystkie osoby uprawnione do reprezentacji to skoro, nie zostało podpisane przez dwie osoby to nie jest ono skutecznie złożonym oświadczeniem woli pozwanej.

Po drugie trzeba przypomnieć, że powódka w związku z wypowiedzeniem zmieniającym z 30 maja 2019 roku miała czas do 15 lipca 2019 roku na złożenie oświadczenia pozwanej, że nie przyjmuje zaproponowanych jej warunków pracy i płacy. Takiego oświadczenia nie złożyła co jest niesporne, zaś wypowiedzenie zmieniające obowiązywało od 01 września 2019 roku. W piśmie z dnia 12 sierpnia 2019 roku wskazano w trybie oznajmującym „informuje”. Należy więc to interpretować literalnie, że pracodawca wobec powódki złożył oświadczenie wiedzy, nie woli. Nie było to oświadczenie prawnokształtujące jej warunki pracy. Pismo to jedynie służyło formalnej informacji, że z dniem 01 września 2019 roku zdjęte są z powódki obowiązki i odpowiedzialność Głównego Księgowego. Było to konsekwencją wcześniejszego wypowiedzenia zmieniającego.

W tym zakresie Sąd stwierdził, że pismo dnia 12 sierpnia 2019 roku nie stanowi wypowiedzenia zmieniającego umowę o pracę ponieważ nie zostało złożone tj. podpisane przez obu członków zarządu i było jedynie informacją, że od 1 września 2019 roku, czyli po upływie okresu wypowiedzenia w związku z nie złożeniem oświadczenia o nieprzyjęciu warunków, powódka nie będzie już wykonywała obowiązków Głównego Księgowego. W związku z powyższym nie jest uzasadnione roszczenie o odszkodowanie z tego tytułu. W ocenie Sądu pismo stanowiło tylko informację, że w związku z tym, że powódka nie będzie już dyrektorem Biura Księgowości, to traci również powierzoną jej funkcję Głównego Księgowego – powierzoną na podstawie ustawy o rachunkowości.

Reasumując strona powodowa wygrała jeśli chodzi o roszczenie o odszkodowanie odnośnie wypowiedzenia wręczonego jej pismem z dnia 30 maja 2019 roku, co do kwoty 58.788,81 zł. Odnośnie odsetek ustawowych za opóźnienie należy wskazać, że strona pozwana odebrała odpis pozwu w dniu 23 września 2019 roku. Tak więc pozostawała w zwłoce z zaspokojeniem roszczenia od dnia następnego czyli od 24 września 2019 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. stwierdzając, że znosi między stronami koszty zastępstwa procesowego odnośnie roszczeń o odszkodowania ponieważ każda ze stron wygrała co do jednego z nich. Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.700 zł w związku z wygraniem powództwa o odszykowanie związane z wypowiedzeniem z dnia 30 maja 2019 roku i uiszczeniem opłaty sądowej.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobranie kwoty 239,45 zł tytułem części opłaty od pozwu, której powódka nie uiściła w związku z rozszerzeniem powództwa. Pozostałe koszty przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Sąd nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. mając na względzie wynagrodzenie powódki zgodnie z zaświadczeniem złożonym przez pozwaną.