Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2025 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

Protokolant: Emilia Bonk

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2025 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania I. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania I. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 12 stycznia 2024 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje odwołującemu I. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 14 listopada 2023 roku do 4 grudnia 2023 roku.

Sygn. akt VI U 78/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 stycznia 2024 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił I. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 14 listopada 2023 r do 4 grudnia 2023 r. Organ rentowy w uzasadnieniu argumentował, że w dniu 1 grudnia 2023 r przeprowadził w miejscu zamieszkania odwołującego kontrolę prawidłowości wykorzystania przez I. K. prawidłowości wykorzystania zwolnienia od pracy z powodu choroby, potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim (...) od dnia od 14 listopada 2023 r do 4 grudnia 2023 r. W dniu kontroli nie zastano odwołującego w miejscu zamieszkania. Pismem z dnia 4 grudnia 2023 r odwołujący poproszony został o pisemne wyjaśnienia powodu nieobecności w dniu kontroli. Dnia 15 grudnia 2023 r odwołujący złożył wyjaśnienia. Podczas kontroli pracownicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w domu zastali jego żonę, która mogła wykonywać czynności opisane w piśmie z dnia 15 grudnia 2023 r.

I. K. w odwołaniu od decyzji podnosił, że w dniu kontroli żona odwołującego jedynie na chwilę wróciła do domu po dokumenty których zapomniała dlatego nie mogła jechać pod dokumenty, których zapomniała. Dlatego nie mogła jechać do apteki ani odwieść córki do szkoły gdyż wykonywała swoją pracę.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący I. K. przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od 14 listopada 2023 r do 4 grudnia 2023 r.

W dniu 1 grudnia 2023 r przeprowadzona została kontrola wykorzystania zwolnienia lekarskiego wystawiona na druku (...). Podczas czynności kontrolnych nie zastano ubezpieczonego w miejscu zamieszkania. W treści zaświadczenia o niezdolności do pracy napisane było „pacjent może chodzić".

Bezsporne; a nadto akta rentowe - zaświadczenie płatnika składek, notatka z kontroli prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich od pracy, wyjaśnienia odwołujgcego, decyzja;

Kontrola pracowników ZUS - u odbyła się między godziną 11.00 a godziną 12.00. W tym czasie odwołujący odwoził córkę do szkoły na godzinę 11.45 do szkoły oddalonej o 2,5 kilometra. W szkole istnieje obowiązek odwożenia i przywożenia dzieci ze szkoły. W tym czasie żona odwołującego wróciła z pracy. Charakter pracy żony odwołującego polegał na tym, że odwoziła ona do szkoły i ze szkoły niepełnosprawne dzieci w różnych godzinach. W przerwach wracała do domu, żeby nie czekać na ulicy na kolejny telefon i transport. Tak było i w tej sytuacji. Odwołujący minął się z żoną która właśnie wróciła na chwilę do domu gdy odwołujący odwoził córkę do szkoły. Po odwiezieniu córki do szkoły odwołujący wrócił do domu.

Dowód: przesłuchanie stron - rozprawa z dnia 27 sierpnia 2024 r;

Sąd dał wiarę zeznaniom odwołującego, bowiem nie były one kwestionowane przez stronę pozwaną.

Sąd zważył, co następuje:

Jako podstawę prawną decyzji organ rentowy wskazał art. 68 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zgodnie z którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz płatnicy składek o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 są uprawnieni do kontrolowania ubezpieczonych co do prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy zgodnie z ich celem oraz są upoważnieni do formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy nie udowodnił, choć art. 17 ustawy zasiłkowej wymienił jako podstawę wydania zaskarżonej decyzji i zacytował jego treść - aby w trakcie zwolnienie lekarskiego odwołujący wykorzystywał zwolnienie niezgodnie z jego celem. Jako podstawę faktyczną pozwany przyjął pisemne wyjaśnienia z których wynikało, że wyjechał on do apteki i po drodze zostawił w szkole dziewięcioletnią córkę. Z ustaleń poczynionych w trakcie rozprawy wynikało, że w między czasie do domu wróciła żona. Minęli się w drodze. Zeznania odwołującego były dla sądu przekonywujące ponieważ odwołujący złożył szczegółowe zeznania na rozprawie które wyjaśniły sekwencję zdarzeń z udziałem odwołującego, a co więcej nie były kwestionowane przez organ rentowy. W kontekście powyższego w ocenie sądu odwołujący nie wykorzystał zwolnienia lekarskiego niezgodnie z celem tego zwolnienia zwłaszcza, że lekarz wystawiając przedmiotowe zwolnienie wskazał, że odwołujący może chodzić.

Ustawa zasiłkowa przewiduje możliwość pozbawienia ubezpieczonego prawa do zasiłku chorobowego w dwóch przepisach - w art. 17 ust. 1 i 3 i w art. 59 ust. 6. Pierwszy z powołanych przepisów został powołany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zaskarżonej decyzji jednak nie mógł mieć zastosowania w analizowanym przypadku. Zgodnie z art. 17 ust. 1 i 3 ustawy zasiłkowej, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Okoliczności te ustala się w trybie określonym w art. 68 ustawy. Poza sporem pozostawał fakt, że odwołujący nie wykonywał pracy zarobkowej w okresie zwolnienia lekarskiego i pobierania zasiłku chorobowego. W odniesieniu zaś do przesłanki wykorzystania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem, to w orzecznictwie wskazuje się, że zostaje ona wypełniona, gdy zostaje wykazane wykonywanie przez ubezpieczonego czynności mogących przedłużyć okres niezdolności do pracy, bowiem celem istnienia zasiłku chorobowego jest odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy. W jego osiągnięciu przeszkodą może być zarówno wykonywanie pracy zarobkowej (co przesądził ustawodawca), jak i inne zachowania ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję ( por. wyroki Sqdu Najwyższego: z 5 kwietnia 2005r., I UK 370/04 OSNP 2005 Nr 21, poz. 342; OSP 2006 Nr 12, poz. 134, z glosg J. Jankowiaka; z 4 listopada 2009r., I UK 140/09, LEX nr 564767).

Analiza dokumentacji zgromadzonej w rozpatrywanej sprawie wskazuje, że kontrola dokonana w dniu 1 grudnia 2023 r miała na celu sprawdzenie przez pracownice ZUS pobytu odwołującego się w miejscu zameldowania.

W ocenie sądu ubezpieczony, korzystając ze zwolnienia, może wykonywać czynności niezbędne dla zaspokojenia jego podstawowych potrzeb życiowych, a nawet zmienić miejsce pobytu na czas leczenia. Co istotne może on, realizując zalecenia lekarskie, wyjść z domu np. na spacer, a także odwieść córkę do szkoły oddalonej o 2,5 kilometra, ponieważ są to czynności dnia codziennego wynikającą z sytuacji rodzinnej.

Poza tym organ rentowy nie złożył w toku procesu wniosków dowodowych na okoliczność, iż podejmowane przez odwołującego czynności były w jego stanie zdrowia przeciwwskazane. Przed wydaniem decyzji nie zwracał się do lekarza prowadzącego o dokumentację, informacje o zaleceniach itp. (dokumentów takich brak w aktach organu). Sad nie miał zatem żadnych podstaw do przyjęcia, że aktywności podejmowanej przez ubezpieczonego sprzeciwiał się cel zwolnienia. Trudno było uznać za niewiarygodne przesłuchanie odwołującego skoro ten podawał, że minął się żoną w chwili gdy musiał odwieść córkę do szkoły. Ta okoliczność nie mogła być potraktowana jako wyłączająca jego prawo do zasiłku w okresach objętych sporem, jako że ubezpieczony wskazaną aktywność odnosił ogólnie do zawiezienie córki do szkoły. Tym samym brak było podstaw do uznania, że art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej znajdzie w tej sprawie zastosowanie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd oddalił odwołanie.