Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

Protokolant: Emilia Bonk

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2024 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania M. G. (1)

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

na skutek odwołania M. G. (1)

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 1 grudnia 2021 r. znak WN-I. (...).1. (...).2021

1. zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że uznaje odwołującego M. G. (1) za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 05-R w okresie od 17 maja 2021 roku do 17 maja 2025 roku;

2. uznaje, że odwołujący M. G. (1) spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym.

Sygn. akt VI U 80/22

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 29 września 2021 roku nr: (...) Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył M. G. (2) do lekkiego stopnia niepełnosprawności na stałe o symbolach przyczyny niepełnosprawności 11-I 05-R 07-S od 27 stycznia 2017 roku. W zakresie wskazania z pkt 9, MZON podał, że nie spełnia przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym.

Orzeczeniem z dnia 1 grudnia 2021 roku nr: WN-I. (...).1. (...).2021 Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. utrzymał w mocy orzeczenia z dnia 29 września 2021 roku.

(orzeczenia MZON i WZON)

Od powyższego orzeczenia WZON M. G. (1) wniósł odwołalnie wskazując, że jest niepełnosprawny w stopniu umiarkowanym, kwestionując orzeczenie w całości.

(odwołanie – k. 1-4)

W odpowiedzi na odwołanie WZON wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 12-13)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący cierpi na przewleką niewydolność serca ze zredukowaną frakcją wyrzutową lewej komory od ponad 10 lat. Ma niespecyficzne bóle w klatce piersiowej, duszność wysiłkową przy niewielkich wysiłkach, musi odpoczywać co pół piętra wchodząc po schodach. Cierpi na leczone farmakologiczne nadciśnienie tętnicze. Jest całkowicie niezdolny do pracy fizycznej, do pracy umysłowej jest zdolny po ewentualnym przekwalifikowaniu i przy uwzględnieniu niepełnosprawności ruchowej. Z przyczyn kardiologicznych jest niepełnosprawny w stopniu umiarkowanym od 2012 roku do 2 lipca 2024 roku. Ma znacznie ograniczoną możliwość podejmowania wysiłków fizycznych, nie może pracować i wymaga pomocy innych osób w prowadzeniu gospodarstwa domowego. Jest niezdolny do podróżowania z i do miejsca pracy w pełnym wymiarze czasowym.

(opinia biegłego kardiologa Krystiania K. – k. 21-26, k. 87-88)

Odwołujący od wielu lat choruje na dolegliwości bólowe stawów biodrowych z powodu zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych. Cierpi również na wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. Porusza się niewydolnie, ma ograniczenie ruchomości w obrębie kręgosłupa lędźwiowego, znacznie ograniczoną ruchomość stawów biodrowych. Jest niezdolny do wykonywania pracy dostępnej na ogólnym rynku pracy z powodu znacznie ograniczonej wydolności chodu i niewydolności statycznej kończyn dolnych. Jest niepełnosprawny w stopniu umiarkowanym okresowo do 17 maja 2025 rok z powodu schorzeń układu ruchu. Jego stan zdrowia może ulec zmianie po ewentualnej operacji protezoplastyki stawów biodrowych. Spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym.

(opinia biegłego ortopedy K. K. (2) – k. 52-52v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłych: kardiologa oraz ortopedy. Opinie te były przekonujące i pełne co do wniosków, oraz dotyczyły schorzeń które u odwołującego były dominującymi i warunkującymi umiarkowanym stopień niepełnosprawności. Do opinii biegłego kardiologa WZON pozwany składał zastrzeżenia które w całości zostały wyjaśnione w opinii uzupełniającej. Do tej opinii WZON nie wniósł już zastrzeżeń. Sąd za podstawę ustaleń nie przyjął opinii biegłego diabetologa, albowiem cukrzyca nie była dominującym schorzeniem u odwołującego i warunkowała lekki, a nie umiarkowany stopień niepełnosprawności. Co do żadnej z opinii biegłych odwołujący nie wnosił zastrzeżeń, nie składał wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. - Dz. U. z 2019r., poz. 1172, ze zm.) ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1) znaczny;

2) umiarkowany;

3) lekki.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 – 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 ro rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne. Na uwagę zasługuje to, że między drugą a trzecią przesłanką umiarkowanego stopnia niepełnosprawności ustawodawca posłużył się alternatywą łączną „lub", co oznacza w praktyce konieczność spełnienia, co najmniej dwóch z trzech wskazanych grup przesłanek definiujących umiarkowany stopień niepełnosprawności. Zawsze występować musi naruszenie sprawności organizmu i, dodatkowo, albo niezdolność do pracy (zdolność jedynie w warunkach pracy chronionej), albo konieczność pomocy w pełnieniu ról społecznych. Natomiast niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Sąd nie mając wiedzy specjalistycznej z zakresu medycyny dopuścił dowód z opinii biegłego ze specjalności dotyczących schorzeń, na które cierpi odwołujący. Opinie biegłego ortopedy i kardiologa stanowiły podstawę do dokonania ustaleń stanu faktycznego, a wnioski w nich zawarte Sąd przyjmuje, jako własne.

Odwołujący jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym okresowo do 17 maja 2025 roku, z przyczyn układu ruchu – które u odwołującego są dominujące. Sąd ustalił, ze odwołujący ma naruszoną sprawność organizmu wynikająca z niewydolności serca, nadciśnienia tętniczego oraz zmian zwyrodnieniowych obu stawów biodrowych oraz kręgosłupa. Schorzenia na które cierpi odwołujący powodują, że jest on osobą niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Z powodu ograniczeń w ruchu i dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów biodrowych oraz duszności przy nawet niewielkim wysiłku nie jest w stanie podjąć żadnej pracy, chyba że po przekwalifikowaniu do pracy umysłowej. Jednak nawet po przekwalifikowaniu może pracować tylko w warunkach pracy chronionej – na stanowisku przystosowanym do niepełnosprawności. Przy pełnieniu ról społecznych polegających na prowadzeniu gospodarstwa domowego odwołujący wymaga pomocy innej osoby ponieważ nie jest w stanie sam o nie dbać z powodu ograniczeń w poruszaniu się i niewydolności serca. Stan zdrowia odwołującego nie jest utrwalony, może ulec zmianie w sytuacji gdy odwołujący wykona operację protezoplastyki stawów biodrowych. Powoduje to, że odwołujący jest niepełnosprawny od 17 maja 2021 roku do 17 maja 2025 roku i niepełnosprawność ta wynika ze schorzeń układu ruchu (05-R) które powodują niepełnosprawność na dłuższy okres niż niepełnoprawność wynikająca z przyczyn kardiologicznych (ta trwa do 2 lipca 2024 roku).

Sąd ustalił, jedocześnie, że powód spełnia przesłanki do ustalenia uprawnienia do karty parkingowej. Zgodnie z art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r- Prawo o ruchu drogowym - kartę parkingową wydaje się osobie niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Odwołujący ma ograniczoną zdolność poruszania się z powodu ograniczonej ruchomości kręgosłupa i stawów biodrowych oraz zespołu bólowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych. Jednocześnie jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, wobec czego spełnione są przesłanki z przepisu ustawy Prawo o ruchu drogowym przyznania prawa do „karty parkingowej”.

Mając na względzie powyższe rozwiązania Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)