Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2019 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

Protokolant Beata Ignaczak

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2019 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy Ł. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) (...)

o zasiłek opiekuńczy

w związku z odwołaniem Ł. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)

z dnia (...) roku, znak: (...)

zmienionej decyzją z dnia (...)roku, znak: (...)

1.  umarza postępowanie w części dotyczącej odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) z dnia (...) roku, znak:(...), w zakresie dotyczącym prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 do 14 grudnia 2018 roku,

2.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) (...)z dnia(...)roku, znak: (...) w ten sposób, że przyznaje Ł. R. prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 15 do 21 grudnia 2018 roku.

Sygn. akt VI U 121/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku, znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) odmówił Ł. R. prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, że w okresie sprawowanej opieki nad jego synem był inny domownik mogący zapewnić opiekę dziecku, a konkretnie żona ubezpieczonego i matka dziecka K. R..

Kolejną decyzją z dnia 13 marca 2019 roku, znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)przyznał Ł. R. prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 grudnia 2018 roku do 14 grudnia 2018 roku i odmówił mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 15 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku. W uzasadnieniu tej decyzji ZUS wskazał, że w okresie od 12 grudnia 2018 roku do (...) syn ubezpieczonego przebywał w szpitalu i wymagał jego opieki, małżonka bowiem opiekowała się wówczas drugim ich dzieckiem. Jednak już w okresie od 15 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku w ocenie organu rentowego był inny domownik, który mógł się zająć opieką nad chorym dzieckiem.

(decyzja z dnia 08.02.2019r. i decyzja z dnia 13.03.2019r. – akta organu rentowego)

Ł. R. wniósł odwołanie, w którym wniósł o zmianę decyzji poprzez przyznanie mu prawa do zasiłku opiekuńczego za sporny okres. Odwołujący podał, że w okresie od 12 grudnia 2018 roku do 14 grudnia 2018 roku przebywał on z chorym synem w szpitalu, następnie jeszcze dwa razy jeździł z synem do szpitala w dniach 17-21 grudnia 2018 roku. W pozostałym okresie żona odwołującego nie mogła zajmować się ich synem, bowiem w tym czasie opiekowała się ich córką, która była przeziębiona, zaś z uwagi na chorobę syna, dzieci nie mogły mieć ze sobą styczności.

(odwołanie – k. 1 - 2)

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego umorzenie w części, w jakiej roszczenie zostało zaspokojone decyzją z dnia 13 marca 2019 roku oraz oddalenie w pozostałej części. W uzasadnieniu ZUS powtórzył argumentację zawartą w uzasadnieniu decyzji z dnia 13 marca 2019 roku.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Syn odwołującego G. R. był chory w okresie od 12 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku. W okresie od 12 grudnia 2018 roku do 14 grudnia 2018 roku przebywał on w szpitalu. Po 14 grudnia 2018 roku Ł. R. przebywał w domu z chorym synem. W domu w tym okresie nie przebywała cały czas żona odwołującego K. R., gdyż opiekowała się wówczas ich córką, także chorą, na przeziębienie. Z uwagi na stan zdrowia syna odwołującego (przerost migdałka gardłowego, obustronne wysiękowe zapalenie uszu, nacięcie błony bębenkowej, wycięcie migdałka gardłowego) oraz z uwagi na wyraźnie zalecenie z karty informacyjnej leczenia szpitalnego („unikanie infekcji do 3 tygodni”), nie mógł się on kontaktować z córką odwołującego, a swoją siostrą, aby się nie zarazić. K. R. nie przebywała wtedy w domu, gdyż opiekowała się wtedy drugim dzieckiem. Ostatecznie 4 letniemu ówcześnie (w grudniu 2018 roku) G. R. nic się nie stało, nie było powikłań po operacji.

(dowód: zwolnienie lekarskie – akta organu rentowego, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 3, zeznania odwołującego Ł. R. – protokół rozprawy z dnia 26.08.2019r., zeznania świadka K. R. – protokół rozprawy z dnia 30.12.2019r.)

Decyzją z dnia (...) roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił Ł. R. prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku. Następnie decyzją z dnia 13 marca 2019 roku Zakład przyznał Ł. R. prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 grudnia 2018 roku do 14 grudnia 2018 roku i odmówił mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 15 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku. W uzasadnieniu tej decyzji ZUS wskazał, że w okresie od 12 grudnia 2018 roku do (...) syn ubezpieczonego przebywał w szpitalu i wymagał jego opieki, małżonka bowiem opiekowała się wówczas drugim ich dzieckiem. Jednak już w okresie od 15 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku w ocenie organu rentowego był inny domownik, który mógł się zająć opieką nad chorym dzieckiem.

(decyzja z dnia 08.02.2019r. i decyzja z dnia 13.03.2019r. – akta organu rentowego)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody z dokumentów Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. Na żadnym etapie rozpoznawania sprawy strony postępowania nie zakwestionowały jakiegokolwiek dowodu, nie podniosły jego nieautentyczności. Były one zatem nie tylko spójne wewnętrznie, ale i korespondowały ze sobą, tworząc logiczną całość, dlatego też stanowiły podstawę ustalonego przez Sąd stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Do ustalenia stanu faktycznego w sprawie przyczyniły się także zeznania Ł. R. i K. R., które były spójne i wiarygodne. Brak było podstaw by odmówić im wiarygodności w jakimkolwiek zakresie.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

Decyzją z dnia 13 marca 2019 roku Zakład przyznał Ł. R. prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 grudnia 2018 roku do 14 grudnia 2018 roku i odmówił mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 15 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku.

W konsekwencji Sąd na podstawie ww. przepisu umarza postępowanie w części dotyczącej odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) z dnia (...) roku, znak: (...), w zakresie dotyczącym prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 do 14 grudnia 2018 roku.

W dalszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2017 roku, poz. 1368, ze zm.; dalej jako: ustawa zasiłkowa) świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa obejmują również zasiłek opiekuńczy. Zasady przyznawania tego zasiłku są określone w rozdziale 7 tej ustawy. Zgodnie z jej art. 32 ust. 1 pkt 2 zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w wieku do ukończenia lat 14.

ZUS w niniejszej sprawie powołał się na zaistnienie okoliczności wskazanej w art. 34 ustawy zasiłkowej. Zgodnie bowiem z tą regulacją zasiłek opiekuńczy nie przysługuje w przypadku, gdy poza ubezpieczonym są inni członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, mogący zapewnić dziecku opiekę. Unormowanie to zawiera zatem wyjątek, który jest uzasadniony faktem, iż w rzeczywistości w takim przypadku opieka ubezpieczonego nad dzieckiem nie jest konieczna, gdyż jest inna osoba mogąca się nim zająć.

Z ustaleń Sądu wynika, że faktycznie w okresie od 15 grudnia 2018 roku do 21 grudnia 2018 roku we wspólnym gospodarstwie domowym pozostawała również żona odwołującego, K. R.. Jednak Sąd ustalił również, że opiekowała się ona wówczas córką, która była przeziębiona. Jednocześnie stan zdrowia syna odwołującego wymagał izolacji go od siostry, aby nie zaraził się od niej. Oznacza to więc, że każdy rodzic musiał zajmować się wyłącznie jednym dzieckiem. Tym samym żona odwołującego nie mogła jednocześnie zajmować się chorym synem i córką, stąd też zachodziła konieczność, aby odwołujący opiekował się synem.

Wobec powyższego w rzeczywistości we wspólnym gospodarstwie domowym z odwołującym w okresie objętym zaskarżoną decyzją nie pozostawała żadna inna osoba, która mogłaby się zająć opieką nad jego chorym synem. Tym samym nie jest spełniona przesłanka z art. 34 ustawy zasiłkowej.

Biorąc pod uwagę dokonane powyżej ustalenia i przeprowadzone rozważania Sąd na mocy ww. przepisów oraz art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)z dnia 13 marca 2019 roku, znak: (...), w ten sposób, że przyznaje Ł. R. prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 15 do 21 grudnia 2018 roku.