Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2024 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska-Kasa

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2024 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c.

sprawy z odwołania U. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.:

- z dnia 26 stycznia 2023 roku znak: (...).603.CW. (...) - (...),

- z dnia 30 stycznia 2023 roku znak: (...).603.CW. (...).2023 - (...),

- z dnia 08 lutego 2023 roku znak: (...).603.CW. (...).2023. (...),

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.:

- z dnia 15 lutego 2023 roku znak: 450000/602/83170/2023- ZAS,

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P., Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne

1.  zmienia zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 26 stycznia 2023 roku znak: (...).603.CW. (...) - (...), z dnia 30 stycznia 2023 roku znak: (...).603.CW. (...).2023 - (...), z dnia 08 lutego 2023 roku znak: (...).603.CW. (...).2023. (...), w ten sposób, że przyznaje odwołującej U. S. prawo do zasiłku chorobowego za okresy od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku, od 30 listopada 2022 roku do 20 grudnia 2022 roku i od 21 grudnia 2022 roku do 01 stycznia 2023 roku;

2.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 15 lutego 2023 roku znak: 450000/602/83170/2023- ZAS, w ten sposób, że przyznaje odwołującej U. S. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 02 stycznia 2023 roku do 02 kwietnia 2023 roku.

Sygn. akt VI U 142/23

UZASADNIENIE

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 26 stycznia 2023 roku znak: (...).603.CW. (...) - (...) odmówiono U. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku. W uzasadnieniu ZUS wskazał, że nie było medycznego uzasadnienia dla wystawienia zwolnienia lekarskiego dokumentującego niezdolność do pracy w tym okresie.

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 30 stycznia 2023 roku znak: (...).603.CW. (...).2023 - (...) odmówiono U. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 30 listopada 2022 roku do 20 grudnia 2022 roku. W uzasadnieniu ZUS wskazał, że niezdolność do pracy powstała po 14 dniowej przewie od ustania tytułu ubezpieczenia w (...) Sp. z o.o. (30 września 2022 roku).

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 08 lutego 2023 roku znak: (...).603.CW. (...).2023. (...) odmówiono U. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres i od 21 grudnia 2022 roku do 01 stycznia 2023 roku. W uzasadnieniu ZUS wskazał, że niezdolność do pracy powstała po 14 dniowej przewie od ustania tytułu ubezpieczenia w (...) Sp. z o.o. (30 września 2022 roku).

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 15 lutego 2023 roku znak: 450000/602/83170/2023- ZAS odmówiono U. S. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 2 stycznia 2023 roku.

(decyzje ZUS z 26.01.2023, z 30.01.2023, z 08.02.2023 i 15.02.2023 – a.r.)

Od powyższych decyzji ZUS, U. S. wniosła odwołanie wnosząc o ich zmianę poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za cały okres niezdolności do pracy oraz ustalenie, że ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego dalej po 2 stycznia 2023 roku, ponieważ była dalej niezdolna do pracy. Wskazała, że nie było medycznego uzasadnienia do kwestionowania jej niezdolności do pracy.

(odwołania – k. 1-5, k. 1-3 a.s. VI U 151/23, k. 1-4 a.s. VI U 150/23, k. 1-3 a.s. VI U 149/23)

W odpowiedzi na odwołania ZUS wniósł o ich oddalenie w całości.

(odpowiedzi na odwołania – k. 58-58v, k. 59-59v a.s. VI U 149/23, k. 3-3v a.s. VI U 151/23, k. 63-63v a.s. VI U 150/23)

Sąd ustalił, co następuje:

Tytuł ubezpieczenia chorobowego odwołującej U. S. w (...) Sp. z o.o. Ustał z dniem 30 września 2022 roku.

(okoliczność niesporna)

Odwołująca się była niezdolna do pracy z powodu różnych schorzeń psychiatrycznych. Niezdolność do pracy odwołującej powstała w dniu 11 sierpnia 2022 roku. Odwołująca była niezdolna z powodu schorzeń o symbolu F43 w okresach- od 11 sierpnia 2022 roku do 19 sierpnia 2022 roku, od 20 sierpnia 2022 roku do 31 sierpnia 2022 roku, od 1 września 2022 roku do 18 września 2022 roku, od 19 września 2022 roku do 9 października 2022 roku, od 10 października 2022 roku do 31 października 2022 roku, od 1 listopada 2022 roku do 20 listopada 2022 roku, od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku, od 30 listopada 2022 roku do 20 grudnia 2022 roku.

W okresie od 21 grudnia 2022 roku do 27 grudnia 2022 rok ubyła niezdolna do pracy z powodu schorzenia o symbolu J06, od 18 grudnia 2022 roku do 1 stycznia 2023 roku z powodu schorzenia o symbolu J04, a od 2 stycznia 2023 roku do 24 stycznia 2023 roku o symbolu F43.

Odwołująca 7 grudnia 2022 roku trafiła z powodu schorzeń psychiatryczny na 3 miesiące na oddział dzienny szpitala psychiatrycznego. W okresie od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku, od 30 listopada 2022 roku do 20 grudnia 2022 roku i od 21 grudnia 2022 roku do 01 stycznia 2023 roku odwołująca była niezdolna do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Utrzymywały się nasilone objawy zaburzeń adaptacyjnych.

Od 2 stycznia 2023 roku była dalej niezdolna do pracy z przyczyn psychiatrycznych, a leczenie i terapia (rehabilitacja) rokowały odzyskanie zdolności do pracy po 3 miesiącach. Z oddziału dziennego została wypisana 2 marca 2023 roku w stanie niestabilnym z zalecaniem kontynuacji terapii.

(opinia biegłego psychiatry M. L. – k. 222-226)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił, na podstawie opinii biegłego psychiatry M. L., która to opinia była sporządzona w sposób wyczerpujący, zawierała logiczne wnioski i nie była kwestionowana przez żądną ze stron procesu. Wobec kompletności opinii, nie zachodziła konieczność jej uzupełnienia poprzez zasięganie opinii uzupełniającej.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, (tj. Dz.U.2022.0.1732; dalej jako ustawa zasiłkowa) - zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego. W tej sprawie kwestią sporu było to, czy odwołująca ma prawo do zasiłku chorobowego za okres od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku, od 30 listopada 2022 roku do 20 grudnia 2022 roku i od 21 grudnia 2022 roku do 01 stycznia 2023 roku. ZUS kwestionując medyczne podstawy do wystawienia zwolnienia lekarskiego na okres od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku spowodował, że nie było ciągłości niezdolności do pracy okresu niezdolności do pracy który rozpoczął się 11 sierpnia 2022 roku. Sąd na podstawie opinii biegłego z zakresu psychiatrii M. L., ustalił, że odwołująca się U. S. w okresie od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku również była niezdolna do pracy. Niezasadne było twierdzenie ZUS, o tym, że nie było uzasadnienia do stwierdzenia jej niezdolności do pracy, ponieważ w tym czasie utrzymywały się dolegliwości ze strony psychiatrycznej – zaburzenia adaptacyjne. Było pełne uzasadnienie do wystawienia zwolnienia lekarskiego i stwierdzenia niezdolności do pracy w tym okresie. Od 30 listopada 2022 roku do 1 stycznia 2023 roku odwołująca również była niezdolna do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Przez część tego okresu była na oddziale dziennym szpitala psychiatrycznego. Reasumując Sąd ustalił, że spełnione są wszystkie przesłanki z art. 7 ust 1 ustawy zasiłkowej: niezdolność do pracy powstała w czasie trwania tytułu ubezpieczenia (data powstania 11 sierpnia 2022 roku, data ustania tytułu 30 września 2022 roku), trwała co najmniej do 30 dni bez przerwy (od 11 sierpnia 2022 roku do 1 stycznia 2023 roku – niezdolności do pracy następowały po sobie bez jednego dnia przerwy). Oznacza to, że trzy zaskarżone decyzje dotyczące odmowy prawa do zasiłku chorobowego podlegają zmianie w ten sposób, że odwołująca się U. S. ma prawo do zasiłku chorobowego od 21 listopada 2022 roku do 29 listopada 2022 roku, od 30 listopada 2022 roku do 20 grudnia 2022 roku i od 21 grudnia 2022 roku do 01 stycznia 2023 roku.

Odnosząc się do kwestii prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 2 stycznia 2023 roku. Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Sąd ustalił, na podstawie opinii biegłego z zakresu psychiatrii, że odwołująca po wykorzystaniu w dniu 1 stycznia 2023 roku okresu zasiłkowego wynoszącego 182 dni była nadal niezdolna do pracy. W okresie od dnia 2 stycznia 2023 roku odwołująca była niezdolna do pracy, przebywała w tym dniu dalej na oddziale dziennym szpitala psychiatrycznego. Jej stan zaawansowania schorzeń – zaburzeń adaptacyjnych, zgodnie z opinią biegłej psychiatry M. L., był dalej niewyrównany, a rokował odzyskanie zdolności do pracy po 3 miesiącach od 2 stycznia 2023 roku. Zasadnym było więc przyznanie odwołującej się prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 2 stycznia 2023 roku do 2 kwietnia 2023 roku, przyjmując, zgodnie z ustawą zasiłkową, że 1 miesiąc równy jest 30 dniom.

Mając na względzie wszelkie powyższe rozważania Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.