Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2024 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2024 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania A. G.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

zmienia w części zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 2 marca 2024 roku, Nr WN-I. (...).1. (...).2023, w ten sposób, że zalicza A. G. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 05-R od 7 sierpnia 2023 roku na stałe oraz w punkcie 9 ww. orzeczenia ustala, że A. G. spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym.

Sygn. akt VI U 180/24

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 30 listopada 2023 roku, nr: (...), Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. nie zaliczył A. G. do żadnego stopnia niepełnosprawności.

Orzeczeniem z dnia 2 marca 2024 roku, Nr WN-I. (...).1. (...).2023, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył A. G. do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

(orzeczenia MZON i WZON – akta WZON)

Od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 2 marca 2024 roku A. G. wniósł odwołanie do tut. Sądu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazał, że wnosi o zmianę stopnia niepełnosprawności na znaczny.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4)

Sąd ustalił, co następuje:

A. G. ma 84 lata. U wnioskodawcy stwierdzono trwałe uszkodzenie nerwu łokciowego – przy praworęczności i chorobę zwyrodnieniową, zaś choroby współistniejące to HA stan po leczeniu operacyjnym raka pęcherza moczowego.

Biegły lekarz specjalista ortopeda potwierdził u badanego chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych, kolanowych, kręgosłupa, kręgosłupa lędźwiowego, stawów barkowych i łokciowych, niedowład nerwu łokciowego prawego. Jednocześnie wskazał, że z przyczyn ortopedycznych wnioskodawca kwalifikuje się do przyznania znacznego stopnia niepełnosprawności z powodu dużej niewydolności układu ruchu. Wymaga pomocy i opieki podczas poruszania się poza domem, pokonywania schodów, w wykonywaniu zakupów, w przygotowaniu posiłków, przy pracach porządkowych w domu. Nie może samodzielnie funkcjonować. Wymaga zaopatrzenia w kule łokciowe. A. G. spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym. Reasumując, biegły sądowy uznał A. G. za osobę o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 05-R od 7 sierpnia 2023 roku na stałe.

(dowody: opinia biegłego sądowego specjalisty ortopedy traumatologa k. 14)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego specjalisty ortopedy traumatologa K. K.. Opinia biegłego została sporządzona przez specjalistę z zakresu schorzenia dotyczącego A. G.. Wydanie opinii zostało poprzedzone przeprowadzeniem badania oraz analizą dokumentacji medycznej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił także na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i aktach WZON oraz przede wszystkim na podstawie dowodu z pisemnej ww. opinii. Dowody te w ocenie Sądu są rzetelne i przedstawiają kompleksowy obraz stanu zdrowia odwołującego, wyczerpująco opisując jego schorzenia. Opinia biegłego jest spójna wewnętrznie, tworzy logiczną całość i stanowi podstawę dokonania ustaleń przez Sąd. Do sporządzonej opinii Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. w zakreślonym przez Sąd terminie nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń – k. 22 i k. 25. Sąd nie powoływał innego biegłego, nie można bowiem skutecznie wnioskować o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego jedynie na tej podstawie, że dotychczasowa opinia jest niekorzystna dla strony. Stanowisko to jest uzasadnione utrwalonym już orzecznictwem sądowym. Przykładowo można wskazać w tym miejscu wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 sierpnia 2011r. (I ACa 316/11 LEX nr 1095795) zgodnie z którym, niedopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego jest prawidłowe w sytuacji, jeżeli opinia nie odpowiada oczekiwaniom strony i nie zgłasza ona żadnych merytorycznych uwag do opinii. Samo stwierdzenie strony, że się z nią nie zgadza, nie oznacza, że opinia jest wadliwa. Podobnej treści jest również teza 2 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009r. (V ACa 139/09 LEX nr 551993) zgodnie z którą, o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

W takiej sytuacji, mając na względzie całokształt wszystkich wyjaśnionych okoliczności związanych z ustaleniem stanu zdrowia A. G., Sąd nie widział podstaw do rozszerzenia materiału dowodowego z urzędu. Sąd uznał, iż opinii złożonej w przedmiotowej sprawie nie można niczego zarzucić, dlatego oceniając ją jako prawidłową i wiarygodną, na jej podstawie dokonał ww. ustaleń faktycznych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:

1.  Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

2.  Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

3.  Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

4.  Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Z ustaleń Sądu dokonanych na podstawie sporządzonej opinii wynika, że odwołujący jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. A. G. ma 84 lata. U wnioskodawcy stwierdzono trwałe uszkodzenie nerwu łokciowego – przy praworęczności i chorobę zwyrodnieniową, zaś choroby współistniejące to HA stan po leczeniu operacyjnym raka pęcherza moczowego. Biegły lekarz specjalista ortopeda potwierdził u badanego chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych, kolanowych, kręgosłupa, kręgosłupa lędźwiowego, stawów barkowych i łokciowych, niedowład nerwu łokciowego prawego. Jednocześnie wskazał, że z przyczyn ortopedycznych wnioskodawca kwalifikuje się do przyznania znacznego stopnia niepełnosprawności z powodu dużej niewydolności układu ruchu. Wymaga pomocy i opieki podczas poruszania się poza domem, pokonywania schodów, w wykonywaniu zakupów, w przygotowaniu posiłków, przy pracach porządkowych w domu. Nie może samodzielnie funkcjonować. Wymaga zaopatrzenia w kule łokciowe. A. G. spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym. Reasumując, biegły sądowy uznał A. G. za osobę o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 05-R od 7 sierpnia 2023 roku na stałe.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie wskazanych przepisów zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 2 marca 2024 roku, Nr WN-I. (...).1. (...).2023, i zalicza A. G. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 05-R od 7 sierpnia 2023 roku na stałe oraz w punkcie 9 ww. orzeczenia ustala, że A. G. spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym.