Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2024 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w składzie:

Przewodnicząca: sędzia Zofia Pawelczyk – Bik

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 września 2024 roku w Warszawie sprawy M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wysokość odszkodowania i odsetki z tytułu jednorazowego odszkodowania za wypadek przy pracy

I.  oddala odwołanie M. M. w zakresie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 lutego 2024 roku, znak (...) dotyczące wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku;

II.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia z dnia 26 marca 2024 roku, znak (...), w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. M. odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 5.665,00 (pięciu tysięcy sześciuset sześćdziesięciu pięciu złotych 00/100), przyznanej tytułem jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, za okres od dnia 15 listopada 2022 roku do dnia 29 lutego 2024 roku;

III.  nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sędzia Zofia Pawelczyk-Bik

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2024 roku (data prezentaty) M. M. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, II Oddział w W. znak: JO/0/045054759. Odwołujący powołał się na decyzje ZUS w wyniku rozpoznania jego pisma z dnia 18 marca 2024r. Odwołanie zawierało odwołania od dwóch decyzji z dnia 23 lutego 2024 roku znak: JO/0/045054759 i z dnia 26 marca 2024r. znak: JO/0/045054759.

W ocenie odwołującego Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaniżył wypłacone odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na jego zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy w dniu 21 stycznia 2022 roku. Odwołujący domagał się również odsetek ustawowych za opóźnienie z uwagi na fakt, że odszkodowanie zostało wypłacone dopiero w dniu 29 lutego 2024 roku.

W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że podczas postępowania sądowego w sprawie o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy okazało się, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie dołączył do akt sprawy całości dokumentacji medycznej, w tym badania ETG złamanej nogi znajdującego się na płycie DVD, co spowodowało, że odwołujący otrzymał odszkodowanie dopiero w dniu 29 lutego 2024 roku. Ponadto w ocenie odwołującego powinien otrzymać tytułem odszkodowania kwotę 6.345,00 złotych, podczas gdy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił odszkodowanie w kwocie 5.665,00 złotych. Mając na uwadze powyższe, odwołujący domaga się zapłaty kwoty 680,00 złotych tytułem brakującej części odszkodowania oraz odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 6.269,00 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Odwołujący załączył pismo z dnia 18 marca 2024r.

(odwołanie – k. 1-2; pismo z 18.03.2024r. k.4)

W dniu 15 maja 2024 roku (data prezentaty) Zakład Ubezpieczeń Społecznych złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że w dniu 12 grudnia 2023 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie wyrokiem zmienił decyzję z dnia 10 października 2022 roku i ustalił u odwołującego 5% uszczerbku zdrowia.

Odnosząc się do odwołania od decyzji ustalającej kwotę odszkodowania, Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że w dniu 23 lutego 2024 roku przyznał odwołującemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku w wysokości 5.665,00 złotych, tj. 1.133,00 złotych za każdy procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Organ rentowy wyjaśnił, że kwota odszkodowania została przyznana i wypłacona na podstawie Obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 lutego 2022r.

Odnosząc się do odwołania od decyzji odmawiającej przyznania odsetek, podniósł, że brak jest podstaw do wypłaty odsetek za opóźnienie, ponieważ wypłata świadczenia miała miejsce w dniu 29 lutego 2024 roku.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 stycznia 2022 roku odwołujący uległ wypadkowi przy pracy. Odwołujący był zatrudniony na stanowisku listonosza i podczas doręczania korespondencji poślizgnął się na oblodzonej i śliskiej nawierzchni, stracił równowagę, a następnie upadł. Pomimo bólu nogi odwołujący kontynuował pracę tego dnia. W dniu 23 stycznia 2022 roku odwołujący udał się do Wojskowego Instytutu Medycznego, gdzie lekarz rozpoznał złamanie strzałki prawej. W dniu 2 lutego 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że zdarzenie jakiemu uległ odwołujący spełniało warunki definicji wypadku przy pracy.

(dowód: protokół numer (...) – k. 3-6 akt ZUS)

W dniu 11 sierpnia 2022 roku lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalił 0% uszczerbku na zdrowiu odwołującego spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, wskazując w opisie naruszenia sprawności organizmu: Złamanie strzałki prawej typu Weber B bez przemieszczenia bez zaburzeń funkcji.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 12 akt ZUS)

W dniu 5 października 2022 roku komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o numerze (...) wydała orzeczenie w sprawie procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku odwołującego ustalając 0% uszczerbku na zdrowiu odwołującego spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku. W uzasadnieniu wskazując, że przebyty uraz nie naruszył sprawności organizmu w stopniu, który dawałby podstawy do orzeczenia uszczerbku na zdrowiu.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 14 akt ZUS)

Pismem datowanym na dzień 10 października 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12 lipca 2022 roku, odmówił odwołującemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

(dowód: decyzja ZUS – k. 15 akt ZUS)

W dniu 15 listopada 2022 roku (data prezentaty) odwołujący złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 października 2022 roku i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie odwołującemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku.

(dowód: odwołanie – k. 16-21 akt ZUS)

W dniu 5 grudnia 2022 roku (data prezentaty) Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdził, że przedmiotowa decyzja została wydana prawidłowo.

(dowód: decyzja – k. 23 akt ZUS)

Przewodniczący komisji lekarskich Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w piśmie z dnia 5 grudnia 2022 roku (data prezentaty) wskazał, że złożone przez odwołującego odwołanie nie wniosło nowych okoliczności dotyczących stanu zdrowia odwołującego.

(dowód: opinia lekarska – k. 24 akt ZUS)

W dniu 8 grudnia 2022 roku (data prezentaty) Zakład Ubezpieczeń Społecznych złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania od decyzji. W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w orzeczeniu z dnia 11 sierpnia 2022 roku ustalił zerowy procent uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy. Również komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w orzeczeniu z dnia 5 października 2022 roku ustaliła 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy.

(dowód: odpowiedź na odwołanie – k. 25 akt ZUS)

W toku postępowania toczącego się przed Sądem Rejonowym dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie dopuszczony został dowód z opinii biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii na okoliczność wykazania, czy wskutek wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku odwołujący doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a jeśli tak, to w jakiej procentowo wysokości.

(dowód: postanowienie – k. 28 akt ZUS)

W dniu 15 maja 2023 roku, podczas badania u biegłego lekarza sądowego, stwierdzono, że w dokumentacji medycznej przekazanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych brak jest płyt CD z wynikami badań odwołującego.

(dowód: protokół – k. 32 akt ZUS)

Biegły sądowy w opinii sądowo-lekarskiej stwierdził 5% stałego uszczerbku na zdrowiu z powodu wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, według p. 162a załącznika do Rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku. Biegły wskazał kwalifikację w tabeli uszkodzeń stawów skokowych, stopy tj.ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) - w zależności od ich stopnia i dolegliwości: w ppkt a- jako uszkodzenie bez zniekształceń. Dla tej kwalifikacji przewidziano procentowy uszczerbek od 1-15%. Biegły wyjaśnił, że taka ocena uszczerbku na zdrowiu wynika z umiarkowanych objawów niestabilności więzadłowej prawego stawu skokowo-goleniowego i ograniczenia zgięcia grzbietowego, utrudnia to poruszania się na dłuższych odcinkach, po nierównym terenie, schodach

(dowód: opinia sądowo-lekarska –k.30 akt VI P 531/22; k. 38 akt ZUS)

W dniu 26 czerwca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych poinformował, że nie wnosi uwag do opinii biegłego sądowego. W opinii lekarskiej datowanej na dzień 21 czerwca 2023 roku wskazano, że różnice w wysokości uszczerbku w następstwie złamania wieloodłamowego kostki bocznej prawej typu Weber B są wyłącznie kwestią uznaniowości.

(dowód: pismo ZUS – k. 35 akt ZUS, opinia lekarska – k. 35 akta )

W dniu 3 października 2023 roku sporządzona została uzupełniająca opinia sądowo-lekarska, w której po uwzględnieniu dokumentacji medycznej dołączonej przez odwołującego w postaci wyników badań RTG biegły podtrzymał opinię z dnia 15 maja 2023 roku, w której stwierdził 5% stały uszczerbek na zdrowiu odwołującego.

(dowód: uzupełniająca opinia sądowo-lekarska – k. 46 akt ZUS)

W dniu 12 grudnia 2023 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 października 2022 roku, w ten sposób, że przyznał odwołującemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, w wysokości 5%.

(dowód: wyrok z dnia 12.12.2023r. akta sprawy sygn.akt VI U 561/22,k.44 akt ZUS)

Decyzją z dnia 23 lutego 2023 roku znak: JO/0/045054759 Zakład Ubezpieczeń Społecznych obliczył przysługujące odwołującemu odszkodowanie na kwotę 5.665,00 złotych, tj. 5 x 1.133,00 złotych za każdy procent stałego uszczerbku na zdrowiu. (dowód: pismo ZUS – k. 75 akt ZUS)

W dniu 19 marca 2024 roku (data prezentaty) odwołujący zakwestionował sposób wyliczenia odszkodowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych błędnie naliczył kwotę 1.133,00 złotych zamiast kwoty 1.269,00 złotych oraz winien wypłacić ustawowe odsetki za opóźnienie od chwili złożenia dokumentów w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.

(dowód: pismo odwołującego – k. 76 akt ZUS)

Decyzją z dnia 26 marca 2024 roku : (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił prawa do odsetek ustawowych w związku z przyznaniem i wypłatą jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku. W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że podstawą do wydania decyzji o przyznaniu odszkodowania jest, prawomocny z dniem 22 lutego 2024 roku, wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 12 grudnia 2023 roku. Decyzja o wypłacie odszkodowania została wydana w dniu 23 lutego 2024 roku, a wypłaty dokonano w dniu 29 lutego 2024 roku, a więc z zachowaniem ustawowych terminów.

(dowód: decyzja odmowna ZUS – k. 78 akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, a w szczególności akt Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zdaniem Sądu przytoczone powyżej dowody, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie M. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 lutego 2024 roku znak: JO/0/045054759 nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z dyspozycją art. 11. ust. 1-3 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. Szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku i wypłacaniu jednorazowego odszkodowania określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 października 2022 roku, w ten sposób, że przyznał odwołującemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, w wysokości 5%.

Pierwszą kwestią sporną w przedmiotowej sprawie był sposób wyliczania wysokości przyznanego odwołującemu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 23 lutego 2024 roku (znak (...)) przyznał odwołującemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku. W treści decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że odszkodowanie przysługuje odwołującemu w kwocie 5.665,00 złotych, tj. 5 x 1.133,00 złotych za każdy procent stałego uszczerbku na zdrowiu. W ocenie odwołującego kwota ta została zaniżona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z uwagi na fakt, że odszkodowanie winno wynosić 6.345,00 złotych, tj. 5 x 1.269,00 złotych.

Argumentacji odwołującego nie można jednak podzielić. Wysokość jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy w przedmiotowej sprawie obliczana była na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz Obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 lutego 2022 roku w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Zgodnie ze wskazanym powyżej Obwieszczeniem w okresie od dnia 1 kwietnia 2022 r. do dnia 31 marca 2023 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, o których mowa w art. 12 i art. 14 ust. 1-4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwanej dalej "ustawą", wynosi 1133 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (art. 12 ust. 1 ustawy).

Tym samym należne odwołującemu odszkodowanie winno wynosić 5.665,00 złotych, tj. 5 x 1.133,00 złotych za każdy procent stałego uszczerbku na zdrowiu.

Zdaniem dowołującego kwota ta została zaniżona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z uwagi na fakt, że odszkodowanie powinno wynosić 6.345,00 złotych, tj. 5 x 1.269,00 złotych. W ocenie Sądu powoływanie się odwołującego na kwotę, która przewidziana została w Obwieszczeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 lutego 2023 roku w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią wskazanego powyżej Obwieszczenia w okresie od dnia 1 kwietnia 2023 r. do dnia 31 marca 2024 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, o których mowa w art. 12 i art. 14 ust. 1-4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwanej dalej "ustawą", wynosi 1269 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (art. 12 ust. 1 ustawy).

W przedmiotowej sprawie decyzja dotycząca wysokości należnego odwołującemu odszkodowania została wydana w dniu 23 lutego 2024 roku, a zatem do ustalania jej wysokości ma zastosowanie Obwieszczenie obowiązujące w okresie od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia 31 marca 2023 roku, a nie jak twierdzi obwołujący Obwieszczenie obowiązujące w okresie od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia 31 marca 2024 roku.

Zatem odwołanie odwołującego w tym zakresie nie było zasadne i podlegało oddaleniu.

Odwołanie M. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 26 marca 2024 roku (znak (...)) w zakresie żądania zasądzenia na rzecz odwołującego odsetek ustawowych za opóźnienie od chwili wniesienia pozwu do sądu do dnia zapłaty jest w ocenie Sądu zasadne.

Zgodnie z dyspozycją art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych przyznanie lub odmowa przyznania jednorazowego odszkodowania oraz ustalenie jego wysokości następuje w drodze decyzji Zakładu. Decyzję, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 4, Zakład wydaje w ciągu 14 dni od dnia: otrzymania orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej lub wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy opóźnienie w przyznaniu odwołującemu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku jest następstwem, za które organ rentowy ponosi odpowiedzialność.

W wyroku z dnia 29 maja 2014 roku (sygn. akt III AUa 2071/13) Sąd Apelacyjny w Katowicach wyraził pogląd, że przesłanką powstania obowiązku organu rentowego wypłaty odsetek jest opóźnienie tego organu w ustaleniu prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego lub wypłaty tego świadczenia. Błędy organu rentowego rodzące jego odpowiedzialność w postaci zapłaty odsetek można zakwalifikować jako błędy w wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu prawa oraz błędy w ustaleniach faktycznych, będące skutkiem naruszenia przepisów proceduralnych. Błąd w wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu prawa jest popełniany wówczas, gdy na podstawie prawidłowo i kompletnie zebranego materiału dowodowego i po ustaleniu niezbędnych okoliczności organ rentowy wydaje decyzję odmawiającą ustalenia prawa, ponieważ błędnie dokonuje interpretacji obowiązujących regulacji w przedmiotowym stanie faktycznym. W takiej sytuacji sąd nie uzupełnia ustaleń faktycznych dokonanych przez organ rentowy. Jeżeli zatem organ rentowy dokonał nieprawidłowej wykładni lub błędnego zastosowania prawa, to ubezpieczonemu należą się odsetki od kwoty świadczenia przyznanego wyrokiem sądu, liczone od upływu terminu, w którym organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek.

I w końcu - prawna kwalifikacja błędu w ustaleniach faktycznych, jako przesłanka uzasadniająca odpowiedzialność organu rentowego z tytułu wypłaty odsetek za opóźnienie, zdaje się być kwestią najbardziej złożoną. Możliwa jest bowiem sytuacja, że przyznanie prawa do świadczenia nastąpi na skutek ustaleń faktycznych sądu. Aby stwierdzić w takiej sytuacji, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za to opóźnienie, konieczne jest wykazanie, że w przepisanym terminie organ rentowy nie dysponował materiałem umożliwiającym przyznanie świadczenia z uwzględnieniem jednakże tego, czy organ rentowy w ramach swoich kompetencji i nałożonych obowiązków poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. Jeżeli bowiem zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym będzie uzasadniona ustaleniami co do takich okoliczności, które nie były i nie mogły być znane organowi rentowemu, to nie będzie podstaw do uznania, iż opóźnienie jest następstwem okoliczności za które ponosi on odpowiedzialność.

Zdaniem Sądu, organ rentowy ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w wypłacie odwołującemu jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, ponieważ organ rentowy orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 11 sierpnia 2022 roku, a następnie orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 5 października 2022 roku, ustalił 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2021 roku. Organ rentowy dysponował dokumentacją medyczną i mógł opisać powstałe u odwołującego zniekształcenia według właściwej kwalifikacji i przyznać minimum 1% uszczerbku na zdrowiu (w przedziale od 1-15% z pkt 162a Rozporządzenia). Nie ulega zatem wątpliwości, że organ rentowy wadliwie odmówił odwołującemu prawa do jednorazowego odszkodowania. Wskutek odwołania M. M. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 października 2022 roku, w ten sposób, że przyznał odwołującemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 21 stycznia 2022 roku, w wysokości 5%.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że organ rentowy nie wykazał, że zmiana decyzji w toku postępowania sądowego wynikała ze zmiany okoliczności faktycznych w sprawie. W szczególności zarówno lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jak i komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, byli w posiadaniu analogicznej dokumentacji medycznej odwołującego, a stan jego zdrowia w tym okresie nie uległ zmianie. W dniu wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, tj. w dniu 11 sierpnia 2022 roku, istniała możliwość wydania prawidłowej decyzji dotyczącej stanu zdrowia odwołującego i wypłacenia mu odszkodowania. Biegły sądowy wyjaśnił, że ocena uszczerbku na zdrowiu wg pkt 162a Rozporządzenia wynika z umiarkowanych objawów niestabilności więzadłowej prawego stawu skokowo-goleniowego i ograniczenia zgięcia grzbietowego, utrudnia to poruszania się na dłuższych odcinkach, po nierównym terenie, schodach. W dniu 26 czerwca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych poinformował, że nie wnosi uwag do opinii biegłego sądowego. W opinii lekarskiej datowanej na dzień 21 czerwca 2023 roku wskazano, że różnice w wysokości uszczerbku w następstwie złamania wieloodłamowego kostki bocznej prawej typu Weber B są wyłącznie kwestią uznaniowości.

Tak więc, w związku z całkowicie nieuzasadnioną i dowolną oceną dokumentacji medycznej i badania ubezpieczonego w zakresie powstałego u niego uszczerbku na zdrowiu, Sąd stwierdził, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w przyznaniu należnego odwołującemu świadczenia. W ocenie sądu o uznaniowości można byłoby mówić w sytuacji, gdyby orzecznik ZUS ocenił uszczerbek przynajmniej na 1% (w przewidzianej skali od 1-15%), a biegły na 5%, a nie w sytuacji niewskazania właściwej kwalifikacji i braku uzasadnienia odmowy.

W toku postępowania sądowego nie ustalono bowiem żadnych nowych przesłanek czy okoliczności dotyczących stanu zdrowia odwołującego, które mogłyby mieć wpływ wydanie decyzji, a co za tym idzie, również na wypłatę świadczenia. To oznacza, że organ rentowy wypłacił M. M. odszkodowanie z przekroczeniem terminu wynikającego z dyspozycji art. 15 ustawy z dnia 30 października 2002 roku ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Odwołujący żądał zasądzenia na jego rzecz ustawowych odsetek za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu do Sądu. Zgodnie z żądaniem odwołującego, Sąd zasądził na jego rzecz ustawowe odsetki za opóźnienie za okres od dnia 15 listopada 2022 roku, tj. od dnia wniesienia odwołania do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie w sprawie VI U 561/22, do dnia 29 lutego 2024 roku, tj. do dnia wypłaty odwołującemu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

O kosztach sądowych Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku, obciążając nieuiszczonymi kosztami sądowymi Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.