Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2025 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

Protokolant protokolant sądowy Paulina Świętochowska

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2025 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania U. K.

z udziałem zainteresowanego W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł.

o zasiłek chorobowy

1.  oddala odwołanie,

2.  nie obciąża U. K. kosztami sądowymi oraz kosztami procesu.

Sygn. akt VI U 233/24

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 25 kwietnia 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił U. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 2 kwietnia 2024 r. do 5 kwietnia 2024 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż z posiadanej przez niego dokumentacji wynika, że U. K. podlegała ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 8 stycznia 2024 r. z tytułu umowy zlecenia zawartej z firmą (...). Organ nie stwierdził zatem spełnienia przesłanki istnienia 90-dniowego okresu ubezpieczenia chorobowego przed powstaniem niezdolności do pracy, w związku z czym odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za wskazany w decyzji okres.

(decyzja z dnia 25 kwietnia 2024 r. – akta rentowe)

Od powyższej decyzji U. K. wniosła odwołanie, wskazując, iż wniosek o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym złożyła u zleceniodawcy dnia 5 grudnia 2023 r.

(odwołanie: k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania, posługując się argumentacją zawartą w zaskarżonej decyzji i ponownie wskazując, iż ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie, zaś odwołująca podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 8 stycznia 2024 r.

(odpowiedź na odwołanie: k. 4-5)

Zainteresowany W. K. poparł stanowisko odwołującej.

(protokół rozprawy z dnia 18.11.2024r.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

U. K. jako zatrudniona na umowę zlecenie u płatnika składek Cukiernictwo W. K. podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od dnia 1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2023 r., a następnie od 1 grudnia 2023 r. do chwili obecnej. Dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu podlegała od 1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2023 r., a następnie od dnia 8 stycznia 2024 r. do chwili obecnej. Odwołująca zwracała się do płatnika o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym od dnia 5 grudnia 2023 r., jednak wniosek o objęcie jej ubezpieczeniem złożono drogą elektroniczną w dniu 8 stycznia 2024 r.

(zgłoszenie do ubezpieczeń: k. 2, pismo odwołującej do płatnika: k. 14, odpowiedź na wniosek o poświadczenie ubezpieczenia chorobowego: a.r.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach organu rentowego oraz aktach sprawy. Zeznania odwołującej U. K. oraz zainteresowanego W. K. nie okazały się wiarygodne, gdyż nie korelowały w zakresie twierdzeń o dacie zgłoszenia wniosku, ze zgromadzonym materiałem dowodowym.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2023.0.2780 t.j.), świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2024.0.497 t.j., dalej jako: ustawa systemowa). Na podstawie zaś art. 6 ust.1 ustawy z dnia 25.06.1999 r., zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Art. 14 ust. 1a ustawy systemowej przewiduje z kolei, iż objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4 - tj. w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Z kolei na podstawie art. 4 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa stwierdzić należy, iż ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie. W myśl ustępu 3 artykułu 4 przywołanej wyżej ustawy zaś od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje:

1)  absolwentom szkół lub uczelni lub osobom, które zakończyły kształcenie w szkole doktorskiej, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów, lub zakończenia kształcenia w szkole doktorskiej;

2)  jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;

3)  ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;

4)  posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji;

5)  funkcjonariuszom Służby Celnej, którzy przyjęli propozycję pracy na podstawie art. 165 ust. 7 i art. 167 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm. ) i stali się pracownikami w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej.

W niniejszej sprawie kluczowe dla jej rozstrzygnięcia było ustalenie dnia, w którym wniosek płatnika o objęcie odwołującej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym został złożony do organu rentowego. W toku postępowania nie zostało skutecznie podważone stanowisko ZUS, w myśl którego wniosek został złożony drogą elektroniczną 8 stycznia 2024 r. Z dołączonej do odwołania dokumentacji w postaci zgłoszenia do ubezpieczeń wynikała data wypełnienia wniosku 1 grudnia 2023 r., nie zaś data złożenia wniosku, co stanowiło istotę sporu w sprawie. Również dołączony w toku postępowania przez zainteresowanego, stanowiący o stanie podlegania ubezpieczeniom odwołującej na dzień jego sporządzenia, wydruk z platformy usług elektronicznych ZUS, nie mógł być uznany za potwierdzenie twierdzeń odwołującej. Nadto stwierdzić należy, iż ZUS nie kwestionował wskazanej w dokumencie daty zgłoszenia do ubezpieczeń, która tyczy się jednak obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, nie zaś dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego w zgłoszeniu tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowego zostanie dokonane w ciągu 7 dni od powstania obowiązku ubezpieczeń, co nie nastąpiło. Zatem odwołująca objęta była dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym od 8 stycznia 2024 r. jako daty złożenia wniosku drogą elektroniczną. Ponieważ zaś ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, słusznie przyjął organ rentowy, że z uwagi na niespełnienie wyżej wskazanej przesłanki odwołująca nie nabyła prawa do zasiłku chorobowego za wskazany w zaskarżonej decyzji okres. Odwołująca była niezdolna do pracy pomiędzy 2 a 5 kwietnia 2024 r., zatem od 8 stycznia 2024 r. nie upłynęło w chwili rozpoczęcia okresu niezdolności do pracy 90 dni. W niniejszej sprawie nie wystąpiły także okoliczności z art. 4 ust. 3 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, których wystąpienie umożliwia uprawnienie do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

W konsekwencji Sąd na podstawie ww. okoliczności oraz na podstawie ww. przepisów oddalił odwołanie.

Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył U. K. kosztami sądowymi oraz kosztami procesu. Wskazać należy, iż zastosowanie przepisu art. 102 k.p.c. uzależnione jest od decyzji sądu i ma zmierzać do uniknięcia sytuacji, w której orzeczono w przedmiocie kosztów procesu, które byłoby niesprawiedliwe i naruszające zasady słuszności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2013 r. V CZ 89/12). W niniejszej sprawie Sąd uwzględnił, iż odwołująca miała podstawy ku temu, by przejawiać subiektywne przekonanie o tym, że ma w toczonym sporze rację. Niezwłocznie bowiem po rozpoczęciu współpracy ze zleceniodawcą zwróciła się bowiem do niego z wnioskiem o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym. Nie sposób przypisać jej w jakimkolwiek stopniu winy czy niedbalstwa w zakresie tego, iż wniosek został złożony przez płatnika w terminie uniemożliwiającym uzyskanie przez nią prawa do zasiłku chorobowego w spornym okresie. Z uwagi na kwestie słuszności nie było zatem zasadne obciążyć ją kosztami.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.