Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2024 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania M. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w C. z dnia 29 marca 2023 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej M. B. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 28 lutego 2023 r do dnia 11 kwietnia 2023 r.

Sygn. akt VI U 234/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił M. B. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 28 lutego 2023 r. do 11 kwietnia 2023 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż niezdolność do pracy wnioskującej z powodu choroby trwała nieprzerwanie od 6 kwietnia 2022 r. do 2 października 2022 r., a zatem 180 dni. Ponowna niezdolność do pracy zaś została orzeczona od 12 grudnia 2022 r. i trwała do 11 kwietnia 2023 r. W związku z powyższym organ przeprowadził postępowanie wyjaśniające celem ustalenia, czy wnioskująca odzyskała zdolność do pracy po dniu 2 października. Organ na podstawie opinii lekarza orzecznika ZUS uznał, że nie nastąpiło odzyskanie zdolności do pracy po dniu 2 października 2022 r, a zatem nie można stwierdzić rozpoczęcia nowego okresu zasiłkowego od dnia 12 grudnia 2022 r. Organ rentowy wskazał, iż okresy od 6 kwietnia do 2 października oraz od 12 grudnia do 11 kwietnia zaliczył zatem do jednego okresu zasiłkowego, z czego wyprowadził wniosek, iż 13 grudnia M. B. wykorzystała okres zasiłkowy wynoszący 182 dni, czego następstwem jest brak prawa do zasiłku chorobowego za okres od 28 lutego 2023 r. do 11 kwietnia 2023 r.

(decyzja ZUS z dnia 29 marca 2023 r. – a.r.)

Od powyższej decyzji M. B. złożyła odwołanie, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 28 lutego 2023 r. do 11 kwietnia 2023 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, posługując się argumentacją zawartą w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie: k. 4)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Odwołująca M. B. była niezdolna do pracy od 6 kwietnia 2022 r. do 1 października 2022 r. z uwagi na problemy z kręgosłupem.

(bezsporne)

Odwołująca była niezdolna do pracy z uwagi na zwyrodnieniowe schorzenia kręgosłupa od 6 kwietnia 2022 r. do 1 października 2022 r. Po 1 października 2022 r. odwołująca była zdolna do pracy. Odwołująca prowadzi działalność handlową i pracowała do 11 grudnia 2022 roku, następnie od 12 grudnia 2022 r. była ponownie niezdolna do pracy.

(opinia biegłego neurologa T. – Ł. – k. 17-22, zeznania odwołującej M. B. – protokół rozprawy z dnia 22 czerwca 2023 r. – k. 11v)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, aktach organu rentowego, zeznań odwołującej M. B. oraz na podstawie opinii biegłego neurologa T. Ł.. Zeznania odwołującej zostały uznane przez Sąd za wiarygodne i spójne, ponieważ były zbieżne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Opinia biegłego zaś została sporządzona w sposób rzetelny i pozbawiony luk. Strony nie składały dodatkowych wniosków dowodowych, oraz nie zajęły stanowiska zawierającego zastrzeżenia wobec opinii biegłego.

Sąd zważył, co następuje

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r. zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Z art. 9 ustawy wynika zaś, że do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresów niezdolności do pracy przypadających przed przerwą nie dłuższą niż 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła w trakcie ciąży.

Z ustaleń Sądu wynika, iż odwołująca była niezdolna do pracy z uwagi na zwyrodnieniowe schorzenia kręgosłupa od 6 kwietnia 2022 r. do 1 października 2022 r. Po 1 października 2022 r. odwołująca była zdolna do pracy. Odwołująca prowadzi działalność i pracowała do 11 grudnia 2022 roku, następnie od 12 grudnia 2022 r. była ponownie niezdolna do pracy. Z uwagi na powyższe organ rentowy nie mógł przyjąć, iż powyższe okresy niezdolności do pracy można zaliczyć do jednego okresu zasiłkowego. Stanowisko ZUS w przedmiotowym postępowaniu było oparte o błędne przyjęcie, iż w rzeczywistości odwołująca po dniu 1 października pozostawała niezdolna do pracy i pomimo tej niezdolności pracowała. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala jednak przyjąć tego stanowiska za właściwe, gdyż stoi ono w sprzeczności z przyjętą za podstawę ustaleń i niekwestionowaną ostatecznie przez organ opinią biegłego, a także z pozostałymi dowodami w sprawie. Mając na uwadze powyższe dnia 12 grudnia rozpoczął się nowy okres zasiłkowy. Wynika to z faktu, iż poprzedni okres zasiłkowy zakończył się 2 października 2022 r., a zatem przerwa pomiędzy ustaniem niezdolności a powstaniem ponownej niezdolności do pracy przekraczała 60 dni.

W związku z powyższym, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku i zmienił zaskarżoną decyzję.

ZARZĄDZENIE

(...)