Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Joanna Napiórkowska - Kasa

Protokolant: Starszy protokolant sądowy Aleksandra Łaszuk

po rozpoznaniu w dniu 05 marca 2024 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy K. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z udziałem zainteresowanego C. K. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą V. C. I. Elektryczne w J.

na skutek odwołania K. Ż. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 18 maja 2023 roku znak: 450000/CW/01091411

o zasiłek chorobowy

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 18 maja 2023 roku znak: 450000/CW/01091411 w ten sposób, że postanawia przyznać odwołującej K. Ż. prawo do zasiłku chorobowego od 18 marca 2023 roku do 30 marca 2023 roku oraz uchyla zobowiązanie K. Ż. do zwrotu pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 7.797,59 zł (siedem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy), na którą składa się: należność główna 7.671,43 zł z funduszu chorobowego za okres od 18 marca 2023 roku do 30 marca 2023 roku, odsetki 126,16 zł z funduszu chorobowego.

Sygn. VI U 277/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 maja 2023 roku znak: 450000/CW/01091411 Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił K. Ż. prawa od zasiłku chorobowego za okres od 18 marca 2023 roku do 30 marca 2023 roku oraz zobowiązał ja do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 7797,59 zł. W uzasadnieniu podał, że mimo odbioru przez domownika wezwania do stawienia się na badanie zwolnienia lekarskiego seria (...) nie stawiła się 17 marca 2023 roku na terminie badania. Nie stawiając się na badanie utrudniła możliwość wyjaśnienia prawidłowego orzekania o czasowej niezdolności do pracy.

(decyzja z dnia 18.05.2023 r. – a.r.)

Od powyższej decyzji K. Ż. wniosła odwołanie wskazując, że pismo z wezwaniem na badanie zostało odebrane przez inną osobą, podczas gdy ona przebywała poza miastem kontynuując leczenie.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania powołując się na argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 2-3)

Sąd w toku postępowania zawiadomił o toczącym się postępowaniu zainteresowanego C. K. (1) prowadzącego działalność gospodarcza pod nazwą V. C. I. Elektryczne w J..

(postanowienie – k. 7)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołująca jest zatrudniona u C. K. (1) prowadzącego działalność gospodarczą. Miała wystawione zwolnienie lekarskie seria numer (...) na okres niezdolności do pracy od 28 lutego 2023 roku do 30 maca 2023 roku.

Do odwołującej zostało skierowanie wezwanie na badanie przez lekarza orzecznika na dzień 17 marca 2023 roku celem zbadania zasadności wystawienia zwolnienia lekarskiego seria numer (...) na adres ul. (...) (...)-(...) J..

Pod adresem ul. (...) w J. mieści się siedziba firmy, w której odwołująca jest zatrudniona C. K. (1) oraz w dalszej części nieruchomości znajduje się dom w którym mieszka odwołująca.

Biuro firmy (...) jest położone bliżej niż dom w którym mieszka powódka. Zdarzały się sytuacje, że listonosz który przynosił korespondencję dla odwołującej zamiast doręczyć ją w domu odwołującej znajdującym się na tej samej posesji, pozostawiał ją w biurze. Wtedy korespondencję odbierał pracownik biura np. E. B.. (...) korespondencja często jest przynoszona przez listonosza razem z tą do biura. Pracownikowi biura C. K. (1) - listonosz przedstawiał do podpisu potwierdzenie odbioru korespondencji, a następnie wydawał mu listy. Pracownik nie miał możliwości przed podpisaniem sprawdzić do kogo odbiera korespondencją.

Pismo kierowane z ZUS do odwołującej (wezwanie na badanie) - odebrała E. B. - pracownik biura C. K. (1) w dniu 08 marca 2023 roku. Nie przekazała odwołującej korespondencji z ZUS, którą odebrała.

Kiedy przyszło wezwanie na badanie odwołująca znajdowała się na M. w Domku letniskowym lecząc depresję.

(potwierdzenie odbioru – a.r.; zeznania odwołującej K. Ż. – k. 14-14v; zeznania świadka E. B. – k. 21v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów z akt organu rentowego, zeznań świadka E. B. oraz odwołującej K. Ż.. Zeznania tych osób były wiarygodne w całości, wzajemnie się uzupełniały. Brak było podstaw do uzupełniania materiału dowodowego w sprawie, a strony nie składały dodatkowych wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Organ rentowy w niniejszej sprawie powoływał się na fakt, że odwołująca przez nieusprawiedliwione niestawiennictwo, mimo odebrania wezwania przez dorosłego domownika nie stawiła się 17 marca 2023 roku na badaniu przez lekarza orzecznika ZUS, tym samym uniemożliwiając sprawdzenie jego zasadności zwolnienia lekarskiego.

Stosownie do art. 59 ust. 1,2,3,6 i 10 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli. Kontrolę wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Kontrola może polegać na zbadaniu ubezpieczonego w wyznaczonym miejscu. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadamia ubezpieczonego o terminie badania przez lekarza orzecznika. Zawiadomienie zawiera informację o skutkach niestawiennictwa na badanie. Zawiadomienie organ rentowy przekazuje przez operatora pocztowego - w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188), pracowników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub inne upoważnione osoby . Zawiadomienie w formie pisemnej przesyłane jest na adres pobytu ubezpieczonego w okresie czasowej niezdolności do pracy, wskazany w zaświadczeniu lekarskim. Jeżeli ubezpieczony uniemożliwi przeprowadzenie badania lub nie dostarczy posiadanych wyników badań w wyznaczonym terminie, wydane mu zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po tym terminie. W takim przypadku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku (art. 59 ust. 10 ww. ustawy).

Art. 180 § 1 k.p.a. stanowi, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy dotyczące ubezpieczeń ustalają odmienne zasady postępowania w tych sprawach. Ustawa o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa nie zawiera odmiennych regulacji w zakresie doręczania pism ubezpieczonym w postępowaniu dotyczącym prawa do świadczeń w tej ustawie wymienionych. Zatem organ rentowy zobowiązany jest do stosowania przepisów o doręczeniach określonych w kodeksie postępowania administracyjnego

Zgodnie z art. 39 k.p.a. organ administracji publicznej doręcza pisma za pokwitowaniem przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1481 oraz z 2018 r. poz. 106, 138, 650, 1118 i 1629), przez swoich pracowników lub przez inne upoważnione osoby lub organy.

Stosownie do art. 42 § 1 k.p.a. pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. W przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania -art. 43 k.p.a.

Zgodnie z art. 44 § 1 k.p.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42.k.p.a. i 43 k.p.a. - poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej. W myśl art. 44 § 2 k.p.a., zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. Stosownie do art. 44 § 3 k.p.a., w przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia. Jak wynika z dyspozycji art. 44 § 4 k.p.a. doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Wskazać należy, iż skuteczność doręczenia przez awizo warunkuje stwierdzenie, że adresat w sposób niebudzący wątpliwości został zawiadomiony o nadejściu przeznaczonego dla niego pisma oraz miejsca, w którym może je odebrać. Brak tego zawiadomienia, jak też wątpliwość, czy dotarło ono do adresata, czyni doręczenie bezskutecznym (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 1988 r., III CRN 172/88, LEX nr 8890).

Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego nie podzielił stanowiska ZUS odnośnie uniemożliwienia przeprowadzenia badania przez odwołującą i argumentacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odnośnie utraty prawa do zasiłku chorobowego. Uznał, że w okolicznościach sprawy nie doszło do skutecznego doręczenia zawiadomienia na badanie lekarskie.

W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że brak jest winy odwołującej w niestawiennictwie na badaniu wyznaczonym na 17 marca 2023 roku. Aby mówić o tym, że z własnej winy uniemożliwiła sprawdzenie zasadności wystawienia dla niej zwolnienia lekarskiego, musiałaby mieć wiedzę, że jest wzywana na takie badanie na konkretny termin. W toku tego postępowania odwołująca wykazała, że nie miała wiedzy, że jest wzywana na termin badania na 17 marca 2023 roku, albowiem nie miała wiedzy o tym, że ZUS wysłał do niej korespondencję. Odwołująca nie otrzymała pisma z zawiadomieniem o terminie badania, nie miała wiedzy, że ktokolwiek takie pismo odebrał. Ustalono, że pismo z wezwaniem na termin badania na 17 marca 2023 roku zostało odebrane przez osobę obcą dla odwołującej, t.j. pracownika biura C. K. (1), które mieściło się na tej samej posesji co miejsce zamieszania odwołującej. Odwołująca mieszkała w inny budynku na ul. (...) w J. mimo, że na tym samym podwórku. Listonosz który doręczał korespondencję na tę posesję, często zostawiał ją w biurze C. K. (2). Jednocześnie takiej korespondencji, która była kierowana do odwołującej, a została odebrana przez pracownika biura (tak samo jak w przypadku wezwania na badanie przez ZUS) nikt odwołującej nie przekazał. Nie miała ona świadomości, że jej zwolnienie lekarskie w dniu 17 marca 2023 roku w drodze badania będzie kontrolowane i że musi się stawić na badaniu w w.w. dacie.

Powyższe oznacza, że niezasadna była decyzja organu rentowego, u której podstawy leżało uznanie, że zaświadczenie lekarskie straciło ważność od dnia 17 marca 2023 roku, ponieważ nie doszło do uniemożliwienia badania. Wobec tego odwołująca zachowuje prawo do zasiłku chorobowego za okres od 18 marca 2023 roku do 30 marca 2023 roku.

Odnośnie zobowiązania do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za powyższy okres w kwocie 7797,59 zł Sąd miał na względzie, że jest to niezasadne skoro odwołująca zachowuje prawo do tego zasiłku chorobowego. Zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11. Jednakże w przypadku odwołującej wypłacone jej świadczenie w kwocie 7797,59 zł jest świadczeniem należnym i nie podlega zwrotowi.

Mając na względzie powyższe rozważania Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.