Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2025 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca sędzia Iwona Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2025 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. M.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 16 maja 2024 r. znak WN-III. (...).1.643.2024

zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania
o Niepełnosprawności w W. i poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z siedzibą w W. z dnia 22 stycznia 2024 roku nr (...) w ten sposób, że wskazuje:

a.  w pkt I – zaliczyć do stopnia niepełnosprawności - lekkiego;

b.  w pkt II – symbol przyczyny niepełnosprawności – 04O;

c.  w pkt III orzeczenie wydaje się – na stałe;

d.  w pkt V – stwierdza, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 16 grudnia 2022 roku;

odnośnie wskazań dotyczących niepełnosprawności wskazuje:

a)  w pkt 1) odpowiedniego zatrudnienia: zatrudnienie na stanowisku przystosowanym dla osób niepełnosprawnych;

b)  w pkt 2) szkolenia w tym specjalistycznego – nie wymaga;

c)  w pkt 3) zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej – nie dotyczy;

d)  w pkt 4) uczestnictwa w terapii zajęciowej – nie wymaga;

e)  w pkt 5) konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonalnie danej osoby – wymaga;

f)  w pkt 6) konieczności korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki: – nie wymaga;

g)  w pkt 7) konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji – nie wymaga;

h)  w pkt 8) konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji – nie dotyczy;

i)  w pkt 9) spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260) – nie spełnia;

j)  w pkt 10) prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju – nie wymaga.

Sygn. akt VI U 329/24

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 22 stycznia 2024 r. nr: (...) Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. postanowił nie zaliczyć A. M. do stopnia niepełnosprawności. Organ, kierując się oceną stanu zdrowia wystawioną przez lekarza specjalistę będącego przewodniczącym składu orzekającego oraz oceną funkcjonowania społecznego wnioskującej stwierdził, iż stan jej zdrowia nie uzasadnia uznania jej za osobę niepełnosprawną.

Orzeczeniem z dnia 16 maja 2024 r. nr: WN-III. (...).1.643.2024 Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż udokumentowane w toku postępowania schorzenia oraz ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu orzekanej wynikające z naruszonej sprawności organizmu nie dają podstaw do zaliczenia jej do żadnego stopnia niepełnosprawności.

(orzeczenia MZON i WZON: a.r.)

Od powyższego orzeczenia WZON A. M. wniosła odwołanie, wnosząc o zaliczenie jej do właściwego, wynikającego z jej pogarszającego się stanu zdrowia, stopnia niepełnosprawności. Ze stanowiska przedstawionego w odwołaniu wynika, iż problemy okulistyczne odwołującej w postaci powikłań po naświetlaniu chorego oka, ubytków pola widzenia, zaćmy oraz zdiagnozowanej jaskry skutkują znacznym pogorszeniem jakości widzenia oraz zawężeniem pola widzenia. Odwołująca wskazała, iż powyższe obniża jakość jej codziennego funkcjonowania i utrudnia wykonywanie obowiązków zawodowych.

(odwołanie: k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie WZON wniósł o oddalenie odwołania. Organ ponownie wskazał, iż odwołująca nie spełnia przesłanek zakwalifikowania jej do jakiegokolwiek stopnia niepełnosprawności, gdyż jest osobą w pełni samodzielną w sferach życia takich jak samoobsługa, poruszanie się oraz zdolność komunikowania się.

(odpowiedź na odwołanie: k. 3)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Odwołująca A. M. ma 54 lata. Rozpoznano u niej praktyczną jednooczność w wyniku obniżenia ostrości wzroku z zawężeniem pola widzenia w oku lewym oraz nieznacznie obniżoną ostrość wzroku oka prawego z zawężeniem pola widzenia od strony nosowej oraz nieuregulowaną jaskrę. W przeszłości odwołująca chorowała na czerniaka naczyniówki, w związku z czym była leczona radioterapią i protonoterapią, odwołująca była także operowana z powodu zaćmy wikłającej w oku lewym. Od roku 2022 r. postępuje pogorszenie ostrości wzroku w oku lewym oraz pogorszenie pola widzenia odwołującej. Odwołująca z przyczyn okulistycznych jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim. Naruszenie sprawności organizmu ma charakter trwały.

(opinia biegłego specjalisty chorób oczu R. S.: k. 25-26)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i aktach organu rentowego oraz bazując na opinii biegłego okulisty. Opinia została sporządzona w sposób rzetelny, jest jasna i pełna oraz uwzględnia dokumentację medyczną oraz historię schorzeń odwołującej Strony nie składały dodatkowych wniosków dowodowych i nie wnosiły o wydanie przez biegłego opinii uzupełniającej, WZON nie ustosunkował się również do treści wydanej przez okulistę opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. – Dz. U. z 2023r., poz. 100) do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych, zaś do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Ustalając stan faktyczny w zakresie zaliczenia odwołującej się do konkretnego stopnia niepełnoprawności Sąd oparł się na przekonujących i logicznych wnioskach z opinii biegłego, co do której treści WZON nie złożył zastrzeżeń i nie zajął stanowiska. Biegły jednoznacznie wskazał, że odwołująca się z uwagi na stan zdrowia i problemy ze wzrokiem powinna zostać zaliczona do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim. Wobec tego zasadne było w niniejszej sprawie dokonanie zmiany zaskarżonego orzeczenia WZON i poprzedzającego je orzeczenie MZON poprzez zaliczenie odwołującej się do lekkiego stopnia niepełnosprawności, ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z opinii biegłego. Biegły również wyraźnie zaznaczył, że stopień niepełnosprawności powinien zostać przyznany na stałe w związku z utrwalonymi zmianami chorobowymi i trwałym naruszeniem sprawności organizmu odwołującej. Sąd orzekł również o pozostałych wskazaniach znajdujących się w orzeczeniu o niepełnosprawności, kierując się treścią wniosków zawartych w opinii biegłego.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

z/ (...)