Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2023 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

Protokolant protokolant sądowy Paulina Świętochowska

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2023 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy N. N.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

w związku z odwołaniem B. N. - przedstawiciela ustawowego małoletniej N. N.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

z dnia 19 maja 2022 roku, Nr WN-I. (...).1. (...).2022

zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 19 maja 2022 roku, Nr WN-I. (...).1. (...).2022 oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 15 marca 2022 roku, nr: (...) w ten sposób, że zalicza N. N. do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności w okresie do dnia 10 lutego 2024 roku.

Sygn. akt VI U 336/22

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 15 marca 2022 roku, nr: (...), Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył N. N. reprezentowaną przez przedstawiciela ustawowego – matkę B. N. do osób niepełnosprawnych o stopniu lekkim o symbolach przyczyny – 02-P, 03-L i 11-I, wydając orzeczenie od dnia 11 lutego 2022 roku (data po ukończeniu przez N. N. 16. roku życia) do dnia 10 lutego 2024 roku (data ukończenia przez N. N. 18. roku życia).

(orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. – akta organu)

Od powyższego orzeczenia przedstawicielka ustawowa złożyła do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. odwołanie, wnosząc o uznanie N. N. jako osoby niepełnosprawnej w stopniu umiarkowanym.

(odwołanie – akta organu)

W odpowiedzi na powyższe, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. wydał orzeczenie z dnia 19 maja 2022 roku, Nr WN-I. (...).1. (...).2022 i utrzymał zaskarżone orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. w części dotyczącej zaliczenia N. N. do osób niepełnosprawnych o stopniu lekkim o symbolach przyczyny – 02-P, 03-L i 11-I w okresie od dnia 11 lutego 2022 roku do dnia 10 lutego 2024 roku.

(odpowiedź na odwołanie – akta organu rentowego)

Od powyższego orzeczenia przedstawicielka ustawowa N. N. złożyła odwołanie, wnosząc o zmianę wydanego orzeczenia o niepełnosprawności N. N. i ustalenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

(odwołanie – k. 1 akt sprawy)

W odpowiedzi na ww. odwołanie, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. wniósł o jego oddalenie, wskazując, że organ nie znalazł podstaw do zmiany wydanego orzeczenia i podtrzymał argumentację z wcześniej wydanych orzeczeń.

(odpowiedź na odwołanie – k. 3)

Sąd ustalił, co następuje :

N. N. ma 17 lat i uczy się w 8 klasie szkoły podstawowej. Rozpoznano u niej zespół (...), aktualnie jest terapia hormonem wzrostu, substytucja hormonów płciowych. Choroby współistniejące to zaburzenia funkcji motorycznych – od urodzenia nasilone zaburzenia napięcia mięśniowego – liczne rehabilitacje, nadpobudliwość psychoruchowa, upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, niedosłuch ucha lewego – aparatowana.

(dowód: zeznania B. N., dokumentacja medyczna)

N. N. – z powodów endokrynologicznych – nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby. Wymaga natomiast wsparcia i współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji w zakresie przekraczającym konieczne czynności wynikające z wieku dziecka. Wymaga podaży hormonu wzrostu w iniekcji. Wymaga stałego regularnego podawania hormonów płciowych, które umożliwią rozwinięcie cech płciowych. W zakresie ww. specjalności dot. endokrynologii, „dziewczynka spełnia kryteria kwalifikujące do stopnia niepełnosprawności lekkiej”.

(opinia – k. 33-35)

Z kolei z przyczyn psychiatrycznych N. N. jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym od wczesnego dzieciństwa, okresowo do 10 lutego 2024 roku. W zakresie także tej specjalności nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby. Istnieje natomiast konieczność korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. Biegła w rozpoznaniu z karty 57 wskazała niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim, zespół (...), zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

(opinia – k. 53-57)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i aktach WZON, na podstawie zeznań B. N., a przede wszystkim na podstawie dowodu z 2 pisemnych opinii biegłych z zakresu endokrynologii oraz psychiatrii. Opinie sporządzone przez biegłych w ocenie Sądu są rzetelne i przedstawiają kompleksowy obraz stanu zdrowia małoletniej N. N., wyczerpująco opisując jej schorzenia. Opinie główne pozostawały ze sobą spójne wewnętrznie, tworząc logiczną całość i stanowiły one podstawę dokonania ustaleń przez Sąd. Do sporządzonych przez biegłych opinii Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. w zakreślonym przez Sąd terminie nie zgłaszał zastrzeżeń. Sąd nie powoływał innego biegłego, nie można bowiem skutecznie wnioskować o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego jedynie na tej podstawie, że dotychczasowa opinia jest niekorzystna dla strony. Stanowisko to jest uzasadnione utrwalonym już orzecznictwem sądowym. Przykładowo można wskazać w tym miejscu wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 sierpnia 2011r. (I ACa 316/11 LEX nr 1095795) zgodnie z którym, niedopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego jest prawidłowe w sytuacji, jeżeli opinia nie odpowiada oczekiwaniom strony i nie zgłasza ona żadnych merytorycznych uwag do opinii. Samo stwierdzenie strony, że się z nią nie zgadza, nie oznacza, że opinia jest wadliwa. Podobnej treści jest również teza 2 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009r. (V ACa 139/09 LEX nr 551993) zgodnie z którą, o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych stanowi, że ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1.  znaczny;

2.  umiarkowany;

3.  lekki.

Zgodnie z art. 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych:

Ust.1. Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Ust. 2. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Ust. 3. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Ust. 4. Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Sąd swoje rozstrzygnięcie oparł na rzetelnych, przekonywujących pisemnych opiniach z zakresu endokrynologii oraz - w szczególności - z zakresu psychiatrii. Ta ostania opinia nie była kwestionowana, ani przez stronę odwołującą, ani przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.. Już po terminie wyznaczonym przez Sąd na ustosunkowania się do pisemnej opinii z zakresu psychiatrii, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. złożył pismo procesowe, w którym wprost stwierdził, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego w zakresie psychiatrii w zakresie kwalifikacji małoletniej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (k. 72). W ocenie Sądu ww. dwie opinie są wiarygodne, jasne, rzeczowe i klarownie przedstawiają stan zdrowia N. N.. Zostały sporządzone przez specjalistów, po dogłębnej analizie całej dokumentacji medycznej oraz dodatkowo, po przeprowadzeniu przez biegłych badań lekarskich. Opinie, jako logiczne i wyczerpujące, Sąd uznał za podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia, przyjmując zawarte w nich ustalenia za własne. N. N. ma 17 lat i uczy się w 8 klasie szkoły podstawowej. Rozpoznano u niej zespół (...), aktualnie jest terapia hormonem wzrostu, substytucja hormonów płciowych. Choroby współistniejące to zaburzenia funkcji motorycznych – od urodzenia nasilone zaburzenia napięcia mięśniowego – liczne rehabilitacje, nadpobudliwość psychoruchowa, upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, niedosłuch ucha lewego - jest aparatowana. Zasadnie zatem – zgodnie z opinią biegłego z zakresu psychiatrii – zaliczyć należy badaną do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, gdyż jest osobą z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Istnieje konieczność korzystania przez N. N. z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki.

Odnośnie zaś twierdzenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W., że żądany przez stronę odwołującą umiarkowany stopnień niepełnosprawności winien być przyznany od daty badania przez biegłego psychiatrę (k. 72) wskazać należy, co następuje. To właśnie biegły psychiatra w swojej opinii pisemnej wprost wskazał, że „u N. N. stwierdza z przyczyn psychiatrycznych niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym od wczesnego dzieciństwa” – tak karta 57 akt sprawy – a zatem w żadnym bądź razie nie dopiero od daty badania dziecka na etapie postępowania sądowego. Pokreślić także należy, że Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. w kolejnych orzeczeniach, wydawanych od 2011 roku, stwierdzał konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji N. N. – także od urodzenia. Pokreślić należy też w dalszej kolejności, że na etapie postępowania sądowego nie była składana nowa dokumentacja lecznicza, która uzasadniałaby gołosłowne twierdzenie o pogorszeniu stanu zdrowia dziecka dopiero po wydaniu zaskarżonego orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 19 maja 2022 roku. Dodatkowo wskazać trzeba, że także biegła z zakresu psychiatrii w rozpoznaniu z karty 57 stwierdziła „niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim, zespół (...), zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi”.

Z uwagi na powyższe adekwatnym stopniem niepełnosprawności N. N. jest umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Mając powyższe na względzie, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i ww. przepisów zmienił zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. – zaliczające N. N. do osób niepełnosprawnych o stopniu lekkim o symbolach 02-P, 03-L i 11-I od dnia 11 lutego 2022 roku do dnia 10 lutego 2024 roku – i zaliczył N. N. do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności w okresie do dnia 10 lutego 2024 roku. W ten sposób Sąd Ubezpieczeń Społecznych ustalił wyższy, tj. umiarkowany stopnień niepełnosprawności oraz pozostawił pozostałe ustalone przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. ustalenia, w szczególności datę ustalenia stopnia niepełnosprawności od dnia 11 lutego 2022 roku, tj. dnia po ukończeniu przez małoletnią 16. roku życia.