Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Iwona Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2022 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy M. W.

przeciwko (...) w W.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania M. W.

od decyzji (...) w W.

z dnia (...) r. znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 389/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku znak: (...) (...) w W. odmówił M. W. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy wskazując w uzasadnieniu, że zdarzenie z dnia 22 listopada 2019 roku nie było wypadkiem przy pracy. Nie istniała przyczyna zewnętrza zdarzenia, a wykonywanie pracy nie może być uznane za przyczynę zewnętrzną.

(decyzja z dnia 20 września 2021 roku – a.r.)

Od powyższej decyzji M. W. wniósł odwołanie wskazując, że istniały wszystkie przesłanki uznania zdarzenia z wypadek przy pracy.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie wskazując, że brak było przyczyny zewnętrznej z darzenia z dnia 22 listopada 2019 roku.

(odpowiedź na odwołanie – k. 2-3)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący się jest zatrudniony w (...) Sp. z o.o. we W. na stanowisku wartownika – pracownika ochrony. W dniu 22 listopada 2021 roku pełnił służbę na posterunku nr 12 w biurze przepustek (...) przy ul. (...) w W.. Od godziny 6.00 – 21 listopada 2021 roku do 6.00 – 22 listopada 2021 roku. Jego zadaniem był m.in sprawdzanie przepustek osób wchodzących i wychodzących z terenu jednostki. Wykonywał pracę na korytarzu biura przepustek, w którym ze względu na stale otwierające się drzwi stał w przeciągu – intensywnym ruchu zimnego powietrza. Około godziny 4.30 poczuł ból w okolicy prawego ucha i policzka. Po zakończonej pracy udał się do domu, gdzie żona zauważyła asymetrię w jego twarzy i zasugerowała aby udał się natychmiast do lekarza. Odwołujący udał się do (...) przy ul. (...) w W.. Został przyjęty w trybie nagłym.

(protokół nr (...) – a.r.)

Na (...) rozpoznano obwodowe porażenie nerwu twarzowego prawego. Przyczyną wywołującą odwodowe uszkodzenia nerwu twarzowego może być praca w narażeniu na przeciągi. U odwołującego uraz był spowodowany samoistną chorobą, do której mogły pośrednio się przyczynić jedynie warunki panujące w pracy w dniach 21/22 listopada 2021 roku. Odwołujący przed zgłoszeniem się do szpitala miał zaburzenia mimiki prawej strony twarzy od 2 dni.

(opinia biegłego neurologa J. S. – k. 14-14v, karta informacyjna leczenia szpitalnego – a.r.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie protokołu powypadkowego i opinii biegłej J. S.. Opinia biegłego nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu. Biegła opisała jaka była przyczyna zdarzenia z dnia 22 listopada 2021 roku oraz doznanego porażenia nerwu twarzowego. Odwołujący nie kwestionował ustalenia biegłej co do samoistnej przyczyny powstania urazu, jakiego doznał 22 listopada 2021 roku.

Nie zachodziła konieczność uzupełniania materiału dowodowego z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu z następujących przyczyn.

Zgodnie z art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. - Dz. U. z 2019 roku, poz. 1205; dalej jako: ustawa wypadkowa) z tytułu wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe odszkodowanie dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Przesłanką przyznania jednorazowego odszkodowania, jak wynika z treści przywołanej regulacji, jest stwierdzenie u ubezpieczonego długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu, a także uznanie zdarzenia, które doprowadziło do uszczerbku za wypadek przy pracy.

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, czy też w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Należy zauważyć, iż jako przyczynę zewnętrzną rozumie się zewnętrzny czynnik sprawczy wypadku. W wyroku z dnia 5 kwietnia 1984 r. (II PRN 2/84) Sąd Najwyższy stwierdził, że przyczynę zewnętrzną wypadku stanowi oddziałujący z zewnątrz na organizm pracownika czynnik, który w normalnym przebiegu wydarzeń w konkretnej sytuacji faktycznej nie powinien był wystąpić. Zatem przyczynami zewnętrznymi wypadków mogą być czynniki mechaniczne, atmosferyczne (działania sił przyrody), działania lub zaniechania osób trzecich, sytuacjach w konkretnych sytuacjach także czynniki niematerialne takie jak stres, nadmierny wysiłek.

O wypadku przy pracy można mówić wówczas, gdy zdarzenie jest nagłe, związane z pracą i spowodowane czynnikami zewnętrznymi - pochodzącymi spoza organizmu pracownika. Generalnie wykonywanie zwykłych czynności (normalny wysiłek, normalne przeżycia psychiczne) przez pracownika nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy. Jednakże zdarzenia pochodzące z zewnątrz, które wydarzą się w toku wykonywania pracy stanowią przyczyny zewnętrzne. Podstawowe znaczenie w tej kwestii ma uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1963 r. (III PO 15/62, OSNCO 1963/10/215), w uzasadnieniu, której wskazano, że przyczyną zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny, to znaczy niewynikający z wewnętrznych właściwości człowieka, zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki. W tym znaczeniu przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, a także praca i czynność samego poszkodowanego np. potknięcie się, odruch.

Wewnętrza przyczyna zdarzenia to taka, która nie spełnia kryterium istnienia jakiegokolwiek zjawiska występującego poza organizmem odwołującego, która mogłaby oddziaływać na nie powodując urazu. Oznacza to, że musi istnieć wewnątrz organizmu odwołującego i być niezależną w zakresie spowodowania urazu od ewentualnie występujących na zewnątrz czynników.

W tej sprawie niekwestionowany był związek zdarzenia z dnia 22 listopada 2021 roku z pracą, jego nagłość oraz powstały uraz. Jedyną kwestią sporną było niewystąpienie przyczyny zewnętrznej zdarzenia. Jak wynika z ustaleń Sądu poczynionych na podstawie niekwestionowanej opinii biegłego neurologa J. S. uraz jakim było obwodowe porażenie nerwu twarzowego prawego nie było spowodowane działaniem warunków atmosferycznych zimnego powietrza tzw. przeciągu w którym pracował odwołujący, ale stanowiło uaktywnienie się choroby tkwiącej w organizmie odwołującego już wcześniej w dniu pracy. Czynnikiem sprawczym urazu było schorzenie samoistne. Nie decydowało to, że odwołujący w tym dniu pracował w tzw. przeciągu.

Dodatkowo Sąd wskazuje, że z karty leczenia w (...) wynika, że odwołujący już od dwóch dni przed 22 listopada 2021 roku odczuwał zaburzenia mimiki twarzy po prawej stronie, czyli tam gdzie doszło do porażenia nerwu twarzowego. Tym samym oznacza to, że uraz którego doznał w dniu 22 listopada 2021 roku był konsekwencją trwającego już od 2 dni procesu chorobowego który znalazł manifestację i nagły objaw o godzinie 4.30 22 listopada 2021 roku kiedy był w pracy.

Reasumując oddziaływanie zimnego powietrza, na które był narażony odwołujący nie spowodowało powstania urazu, ale już wcześniej istniejące schorzenie samoistne. Wobec czego nie zostały spełnione przesłanki uznania zdarzenia z dnia 22 listopada 2021 roku za wypadek przy pracy, co powoduje, że odwołujący nie ma prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

(...)