Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 148 (1) § 1 k.p.c

sprawy W. T. od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 11 sierpnia 2020 r. znak WN-I. (...).1.2640.2020

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

oddala odwołanie

Sygn. akt VI U 390/20

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 10 czerwca 2020 roku nr: (...) Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył W. T. do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim o symbolu przyczyny 10-N do 10 czerwca 2021 roku. W zakresie wskazań dotyczących niepełnosprawności podał, że jest ona zdolna do wykonywania pracy na otwartym rynku pracy (pkt 1), nie dotyczy jej korzystanie z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych, i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki (pkt 6), nie dotyczy jej konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (pkt 7) oraz nie spełnia przesłanek z art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110 tj.) – pkt 9.

Orzeczeniem z dnia 11 sierpnia 2020 roku nr: WN- (...).1.2640.2020 Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. utrzymał w mocy orzeczenie MZON z dnia 10 czerwca 2020 roku.

(orzeczenia MZON i WZON)

Od orzeczenia z dnia 11 sierpnia 2020 roku W. T. wniosła odwołanie wnosząc o jego zmianę w zakresie stopnia niepełnosprawności z lekkiego na umiarkowany oraz podanie, że dotyczą jej punkty 1, 6, 7 i 9 wskazań dotyczących niepełnosprawności.

(odwołanie – k. 1-4)

W odpowiedzi na odwołanie WZON wniósł o jego oddalenie w całości.

(odpowiedź na odwołanie – k. 7-9)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołująca urodziła się w (...) roku. Obecnie jest uczennicą Liceum Ogólnokształcącego dla dorosłych.

W kwietniu 2020 roku rozpoznano u W. T. stwardnienie rozsiane w postaci rzutowo-remisyjnej. W trakcie rzutów choroby otrzymuje sterydoterapię która przynosi pozytywny efekt. Ostatni rzut choroby miał miejsce w czerwcu 2021 roku i był skutecznie leczony. Odwołująca porusza się w sposób wydolny, ma prawidłową ruchomość kręgosłupa we wszystkich kierunkach, nie ma objawów neurologicznych wskazujących na znaczne uszkodzenie układu nerwowego. W obrębie mózgu występują u niej liczne niewielkie zmiany demielinizacyjne aktywne i nieaktywne. Nie ma deficytów w obrębie ośrodkowego układu nerwowego i deficytów ruchowych, ogniskowego deficytu neurologicznego. Zmiany w obrębie układu nerwowego nie progresują w porównaniu do okresu z kwietnia 2020 roku. W czerwcu 2021 roku u odwołującej z powodzeniem zastosowano sterydoterapię dożylną która spowodowała znaczną poprawę jej stanu zdrowia. Odwołująca się jest niepełnosprawną w stopniu lekkim o symbolu przyczyny 10-N.

Ze względu na schorzenie neurologiczne nie wymaga zatrudnienia na stanowisku przystosowanym do niepełnosprawności lub w zakładzie pracy chronionej, nie ma potrzeby aby korzystała z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych, i rehabilitacyjnych świadczonych przez siec instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki, nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Sprawność układu ruchu odwołującej nie uzasadnia przyznania jej uprawnienia do Karty Parkingowej.

(opinia biegłego neurologa J. S. główna – k. 22 i uzupełniająca – k. 191 i k.206)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłej neurolog J. S. która w tej sprawie sporządziła opinię główną i dwie opinie uzupełniające. Opinie biegłej jako całość były spójne, zawierały logiczne wnioski, były wydane po zbadaniu odwołującej i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej składanej przez odwołującą. Sąd mając na względzie składanie zarzutów przez odwołującą się do opinii głównej i pierwszej opinii uzupełniającej zasięgał każdorazowo kolejnej opinii biegłej. Biegła ostatecznie wydała dwie opinie uzupełniające w sprawie, z czego do ostatniej z nich odwołująca nie miała zastrzeżeń, nie składała zarzutów. WZON nie kwestionował żadnej z wydanych opinii w tej sprawie.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu w całości z następujących powodów.

Odwołująca się wnosiła o zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Zaskarżonym orzeczeniem WZON potrzymał orzeczenie MZON o zaliczeniu odwołującej się do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Jak wynika z ustaleń Sądu orzeczenia WZON i MZON odpowiadają prawu.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne. Tak więc aby zaliczyć odwołującą do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oprócz naruszenia sprawności organizmu musi zostać stwierdzone, że jest ona niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Z ustaleń Sądu poczynionych na podstawie trzech opinii biegłego neurologa wynika, że odwołująca się ma naruszą sprawność organizmu ponieważ cierpi na stwardnienie rozsiane postać rzutowo-remisyjną. Jednakże nie jest ona osoba niezdolną do pracy lub zdolną do pracy tylko w warunkach pracy chronionej. Biegła ustaliła prawidłowo, że odwołująca jest osoba zdolną do podjęcia zatrudnienia na otwartym rynku pracy. Postać jej choroby jako rzutowo -remisyjna powoduje, że okresowo pojawiają się zaostrzenia choroby. Jednak wtedy jest ona leczona farmakologicznie z pozytywnym skutkiem. Nie stwierdzono, że odwołująca się ma ograniczenia ruchowe. Porusza się, sprawnie, także nie ma potrzeby zatrudniana jej nawet na stanowisku przystosowanym do niepełnosprawności z zakładzie pracy chronionej. Ponadto nie wymaga ona czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Jest osobą samodzielną w zakresie samoobsługi, higieny, poruszania się. Nie wymaga jakiejkolwiek pomocy i opieki ze strony innych osób. Sąd dodatkowo ustalił, że odwołująca się podczas ostatniego rzutu choroby w czerwcu 2021 roku miała niewielki nawrót ostrej postaci (rzutowej) choroby, który został szybko i z powodzeniem wyleczony za pomocą podawania leków. Zmiany demielinizacyjne w obrębie układu nerwowego nie powodują u odwołującej, że nie może się poruszać, czy ma ograniczenia w wykonywaniu codziennych czynności. Reasumując odwołująca się nie jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, ale tak jak wskazał WZON i wcześniej MZON – w stopniu lekkim.

Odwołująca się jest zdolna do wykonywania pracy na otwartym rynku pracy, nie musi wykonywać pracy na stanowisku specjalnie przystosowanym do swojej niepełnosprawności z przyczyn neurologicznych. Nie ma deficytów w zakresie poruszania się, wykonywania czynności wymagających wysiłku fizycznego, psychicznego. Nie jest konieczne przystosowywanie dla niej stanowiska pracy, aby kompensowało to jej niepełnosprawność neurologiczną. Jedynym ograniczeniem dla odwołującej jest to, że nie może podejmować pracy wymagającej ciężkiego wysiłku fizycznego oraz zmiennych warunków atmosferycznych. Prace które nie zawierają tych czynników są dostępne na ogólnym rynku pracy.

Dodatkowo prawidłowe jest ustalenie, że nie musi korzystać z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych, i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki oraz nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Odwołująca się nie jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji, porusza się sama, czynności codziennego dnia np. robienie zakupów, jedzenia, utrzymanie higieny jest w stanie wykonywać sama. Nie istnieje konieczność opieki na co dzień. Nie wymaga także wsparcia ze strony instytucji i placówek, a także osób tam zatrudnionych w prowadzeniu bieżącej egzystencji. Jej deficyty w zakresie układu nerwowego nie wymagają wskazań z punktów 6 i 7 orzeczenia.

Odwołująca się nie spełnia przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności spełnienie tych przesłanek może zostać stwierdzone jedynie w przypadku ustalenia przyczyny niepełnosprawności o symbolu 05-R (upośledzenie narządu ruchu) lub 10-N (choroba neurologiczna) i stwierdzenia, że odwołująca jest niepełnosprawna o obniżonej sprawności ruchowej. Odwołująca jest niepełnosprawna w stopniu lekkim o symbolu przyczyny niepełnosprawności 10-N, ponadto jak wynika z opinii biegłej neurolog nie ma istotnego upośledzenia sprawności powodującej ograniczenia w samodzielnym poruszaniu się i przemieszczaniu się.

Mając na względzie wszelkie powyższe rozważania Sąd orzekł jak w sentencji wyroku oddalając odwołanie w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)