Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

Protokolant: Emilia Bonk

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2023 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy D. N.

przeciwko (...) w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

na skutek odwołania D. N.

od orzeczenia (...) w W. z dnia (...) r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, iż odwołującego D. N. zalicza do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 05-R i 10-N od 1 stycznia 2017 roku do 17 maja 2026 roku;

2.  uznaje, iż odwołujący D. N. spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym.

Sygn. akt VI U 400/21

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia (...) roku nr: (...) (...) w W. zaliczył D. N. do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim 05-R do 17 maja 2026 roku od 19 marca 2021 roku.

Orzeczeniem z dnia (...) roku nr: (...) (...) w W. utrzymał w mocy orzeczenie (...).

(orzeczenia (...) i (...))

Od powyższego orzeczenia (...) D. N. wniósł odwołanie w zakresie stopnia niepełnosprawności, daty od kiedy należy ustalić początek niepełnosprawności i przyznania uprawnienia do „karty parkingowej”.

(odwołanie – k. 1-3)

W odpowiedzi na odwołanie (...) wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6-8v)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący się ma 55 lat. Obecnie pracuje jako pomocnik magazyniera przy komputerze. Cierpi na wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z niedowładem wiotkim lewej kończyny dolnej i lewej kończyny górnej. Porusza się niewydolnie, utyka na lewą nogę. Ma ograniczenie ruchomości odcinka kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego we wszystkich zakresach, niedowład wiotki lewej nogi i ręki. Jest niezdolny do pracy na ogólnodostępnym rynku pracy – pracy wymagającej chodzenia, w tym po schodach, przenoszenia niewielkich ciężarów, pracy wymagającej pochylenia, pracy w pozycji stojącej, wymuszonej. Jest niezdolny do pracy tancerza i innych prac fizycznych. Jest zdolny do pracy na stanowisku siedzącym po przyuczeniu.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną o symbolach przyczyny 05-R i 10-N od 1 stycznia 2017 roku do 17 maja 2026 roku. Spełnia przesłanki z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym.

(opinia biegłego ortopedy K. K. – k. 39-39v, k. 56)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego ortopedy K. K.. Opinia biegłego ortopedy K. K. jako całość czyli główna i uzupełniająca była spójna, zawierała logiczne wnioski. Biegły ortopeda na zarzuty (...) w całości odpowiedział w opinii uzupełaniającej. Dodatkowo Sąd wskazuje, że zarzuty (...) sprowadzały się w istocie do kwestionowania oceny prawnej stanu zdrowia odwołującego, ale nie zawierały żadnych konkretnych zarzutów odnośnie sposobu sporządzenia opinii. (...) nie składał wniosków o uzupełnienie materiału dowodowego w sprawie lub zasięgnięcia opinii innego biegłego lub biegłego z wyłączeniem M. G.. Nie zachodziła konieczność uzupełniania materiału dowodowego z urzędu, strony nie składały takich wniosków.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie polegało uwzględnieniu w całości.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.) istnieją trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany, lekki.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Z brzmienia art. 4 ust. 2 powołanej ustawy wynika, że do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Z kolei stosowanie do treści art. 4 ust. 3 tej ustawy do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Zgodnie z treścią § 30 przywołanego rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, standardy w zakresie kwalifikowania do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające naruszenie sprawności organizmu powodujące:

1) czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielenia pomocy, o której mowa w § 29 ust. 1 pkt 3, w okresach wynikających ze stanu zdrowia;

2) częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z treścią § 32 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia przy kwalifikowaniu do znacznego, umiarkowanego i lekkiego stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę zakres naruszenia sprawności organizmu spowodowany przez upośledzenie umysłowe począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym.

W niniejszej sprawie Sąd nie mając wiedzy specjalistycznej z zakresu oceny stanu zdrowia w zakresie stopnia niepełnosprawności zasięgnął opinii biegłego ortopedy K. K.. Opinia biegłego K. K. była w całości dla Sądu przekonywująca w zakresie zawartych tam wniosków. Z opinii wynika, że odwołujący ma naruszoną sprawność organizmu co wynika z wielopoziomowych zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z niedowładem wiotkim lewej kończyny dolnej i lewej kończyny górnej. W przypadku odwołującego powoduje to zdolność do pracy tylko na stanowiskach przystosowanych do niepełnosprawności, nie jest on zdolny do pracy na ogólnodostępnym rynku pracy. Nie może wykonywać pracy wymagającej chodzenia, w tym po schodach, przenoszenia niewielkich ciężarów, pracy wymagającej pochylenia, pracy w pozycji stojącej, wymuszonej. Możliwymi dla niego zajęciami zawodowymi są takie które wymagają siedzenia, nie może wykonywać pracy którą kiedyś wykonywał czyli tancerza. Odwołujący się jest więc niepełnosprawny w stopniu umiarkowanym o symbolu przyczyn 05-R i 10-N. Stan zdrowia odwołującego nie powoduje trwałej niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym, a ten stopień należy datować od 1 stycznia 2017 roku do 17 maja 2026 roku.

Odwołujący się ze względu na znacznie ograniczoną możliwość poruszania się spełnia przesłanki do przyznania prawa do karty parkingowej. Zgodnie z art. 8 ust. 3a ustawy Prawo o ruchu drogowym, kartę parkingową wydaje się:

1) osobie niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się;

2) osobie niepełnosprawnej, która nie ukończyła 16 roku życia mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się;

3) placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się.

Odwołujący się jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym z przyczyn 05-R i 10-N, porusza się niewydolnie, utyka na lewą nogę. Ma ograniczenie ruchomości odcinka kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego we wszystkich zakresach, niedowład wiotki lewej nogi i ręki. Powoduje to, że trudnością dla niego jest poruszanie się na dłuższe dystanse, a przyznanie prawa do karty parkingowej spowoduje, że będzie mógł parkować pojazdem w miejscach dogodnych dla poruszania się osoby z niepełnosprawnością ruchową i neurologiczną.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)