Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2024 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

Protokolant: Emilia Bonk

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2024 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania M. L. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.,

Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania M. L. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 30 sierpnia 2019 r. znak (...)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 19 września 2019 r. znak (...)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 10 października 2019 r. znak (...)- (...) - (...)

przy udziale zainteresowanego (...) S.A. z siedzibą w P.

zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, iż przyznaje odwołującej M. L. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 2 lipca 2019 r. do dnia 31 sierpnia 2019 r. i uznaje, że nie jest ona zobowiązana do zwrotu kwoty 6.232,20 złotych (sześć tysięcy dwieście trzydzieści dwa 20/100) wraz z ustawowymi odsetkami.

Sygn. akt VI U 458/19

UZASADNIENIE

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 30 sierpnia 2019 r. znak, (...) odmówiono M. L. (2) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 2 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku.

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 19 września 2019 r. znak (...) zobowiązał M. L. (1) do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za okres od 2 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku wraz z odsetkami od dnia doręczenia decyzji do dnia zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie 6232,20 zł.

W uzasadnieniach tych decyzji ZUS argumentował, że w okresie niezdolności do pracy w dniu 30 czerwca 2019 roku odwołująca brała udział w zawodach sportowych I. M. (...), a 13 lipca 2019 roku w zawodach rowerowych T. R. R. 2019. Zwolnienie lekarskie wobec tego było wykorzystywane niezgodnie z jego celem.

(decyzje z dni 30 sierpnia 2019 roku i 19 września 2019 roku – akta ZUS)

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 10 października 2019 r. znak (...)- (...) - (...) odmówiono M. L. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 1 sierpnia 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku.

W uzasadnieniu ZUS argumentował, że w dniu 23 sierpnia 2019 roku nie zastano powódki pod adresem zamieszkania i uznano, że wykorzystywała ona zwolnienie niezgodnie z jego celem.

(decyzja z dnia 10 października 2019 roku – akta ZUS)

Od wszystkich tych decyzji M. L. (1) wniosła odwołania żądając ich zmiany w sposób dla niej korzystny. W uzasadnieniu stanowiska argumentowała, że uczestnictwo w zawodach nie spowodowało pogorszenia jej stanu zdrowia, a wręcz przeciwnie miała wskazane, aby przebywała wśród bliskich lub grup ludzi.

(odwołania – k. 1, k. 1-3 a.s. VI U 524/19, k. 1-2 a.s. VI U 535/19)

W odpowiedzi na odwołania ZUS wniósł o ich oddalenie oraz przedstawił argumentację tożsamą jak w zaskarżonych decyzjach.

(odpowiedzi na odwołania – k. 6-7; k. 21-21v a.s. VI U 524/19, k. 16-16v a.s. VI U 535/19)

Sąd zawiadomił o toczącym się postępowaniu (...) S.A. jako zainteresowanego w sprawie.

(postanowienie – k. 10)

Stanowiska stron nie uległy zmianie do zakończenia postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołująca była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy od 1 grudnia 2017 roku do 31 sierpnia 2019 roku w spółce (...) S.A. w P..

(świadectwo pracy – k. 63)

W dniu 30 lipca 2019 roku kontrolerzy ZUS przeprowadzili kontrolę prawidłowości wykorzystania przez odwołującą zwolnienia lekarskiego - pod adresem ul. (...) w W.. Na miejscu kontroli nie zastano powódki. Pismem z dnia 2 sierpnia 2019 roku ZUS zwrócił się do odwołującej o wyjaśnienie w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma powodu jej nieobecności pod adresem zamieszkania w dniu przeprowadzonej kontroli.

Pismem z dnia 13 sierpnia 2019 roku złożonym przez odwołującą osobiście w ZUS poinformowała ona, że jej adresem aktualnym jest ul. (...) w W. oraz, że nie ma konieczności przebywania w domu.

W dniu 23 sierpnia 2019 roku ZUS przeprowadził kontrolę zwolnienia lekarskiego za okres od 1 do 31 sierpnia 2019 roku. Kontrolerzy ZUS udali się pod adres ul. (...) w W., gdzie otrzymywali informację, że odwołująca tam nie mieszka. Kontrolerzy pojawili się również pod adresem ul. (...) gdzie nie zastano odwołującej.

(pismo ZUS – k. 4 a.s. VI U 524/19, pismo odwołującej – k. 5 a.s. VI U 524/19)

Odwołująca jest osobą aktywnie uprawiającą sport od czasów akademickich na poziomie wyczynowym - triathlon (pływnie, kolarstwo oraz bieganie na różnych dystansach). Aktywność sportowa wymagała od wnioskodawczyni intensywnego wysiłku fizycznego na poziome ekstremalnym.

Odwołująca od 31 maja 2019 roku leczyła się u psychiatry. Po raz pierwszy zgłosiła się do lekarza z powodu podniesionego stresu w pracy i działań mobingowych. Odczuwała zaburzenia adaptacyjne, napięcie, pogorszenie snu, podwyższony poziom lęku przed pracą. Otrzymała zwolnienie lekarskie do 28 czerwca 2019 roku.

W dniu 25 czerwca 2019 roku po raz drugi odwołująca była u lekarza psychiatry, który nie stwierdził poprawy jej stanu zdrowia. Podczas wizyty odwołująca skarżyła się na złą, jakość snu, napięcie i przygnębienie, miała tendencję do zamartwiania się i była subdepresyjna z poczuciem bezkarności i żalu. Włączono leczenie farmakologiczne, a odwołująca otrzymała zwolnienie lekarskie na okres od 29 czerwca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku. Otrzymała również zalecenia lekarskie w trakcie leczenia: ograniczenie bodźców przez odsunięcie się od pracy, aktywność sportową oraz farmakoterapię.

Odwołująca była niezdolna do pracy w okresie od 29 czerwca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku. W okresie zwolnienia lekarskiego w okresie od 29 czerwca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku odwołująca brała udział w zawodach sportowych – 30 czerwca 2019 (...) (zawody ironman - triathlon), 7 lipca 2019 M. M. (...) W. (jazda rowerem), 31 lipca 2019 T. R. R. 2019 (jazda rowerem), 15 sierpnia 2019 roku G. Północy. Przed przystąpieniem do zawodów odwołująca miała odpowiednie przygotowanie fizyczne do ekstremalnego wysiłku fizycznego.

Kolejną wizytę u psychiatry odwołująca miała w dniu 29 lipca 2019 roku. Utrzymywały się u niej nadal objawy zaburzeń adaptacyjnych związanych z pracą. Lekarz psychiatra wystawił jej zwolnienie lekarskie do 31 sierpnia 2019 roku.

W dniu 22 października 2019 roku odwołująca zgłosiła się po raz kolejny do lekarza. Stan zdrowia psychicznego odwołującej poprawił się znacznie, doszło do wyrównania stanu zdrowia, co było związane z poprawą sytuacji życiowej (możliwość zmiany środowiska pracy). Sugerowano odwołującej dalszą aktywność fizyczną.

Zawody, w których uczestniczyła odwołująca motywowały ją do maksymalnego wysiłku fizycznego i wyjścia i przebywania z ludźmi. Odwołująca w okresie zwolnienia lekarskiego poza uczestnictwem w zawodach sportowych spędzała czas na otwartej przestrzeni otaczając się rodziną oraz przyjaciółmi.

Uczestnictwo w zawodach rowerowych i maratonach triathlonowych I. w okresie od 29 czerwca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku miały pozytywny wpływ na odwołującą i nie powodowało przedłużenia okresu niezdolności do pracy. Uczestnictwo w zawodach mogło skrócić czas niezdolności do pracy z powodu pozytywnego wpływu na jej zdrowie psychiczne. Odwołująca miała zalecenia, aby być aktywną i zmienić środowisko. Uczestnictwo w zawodach sportowych powodowało odizolowanie się od środowiska stresowego (pracy) i było tym, co odwołująca lubiła robić, ponieważ zmniejszało to jej stres, napięcie i zmiany adaptacyjne.

Uprawianie sportu wymagało dużej intensywności oraz reżimu treningowego u odwołującej, który trwał kilkanaście lat, więc przygotowanie do zawodów nie wymagało ciężkiej pracy. Odwołująca nie korzystała z pomocy psychiatry w związku ze stresem, jaki mogła odczuwać przygotowując się do zawodów, które miały miejsce w okresie niezdolności do pracy do 29 czerwca 2019 roku do 30 lipca 2019 roku tylko w związku z sytuacją panującą w pracy.

(zeznania świadka M. L. (1) – k. 193-196; opinia biegłego psychologa sportu P. W. (1) – k. 215-224, k. 246-249; zeznania świadka U. D. – k. 270-270v; zeznania świadka M. L. (3) – k. 297-299; zeznania świadka M. S. – k. 300-303)

Odwołująca za okres od 29 do 30 - czerwca 2019 roku otrzymała wynagrodzenie na podstawie art. 92 k.p. od pracodawcy (...) Sp. z o.o. Za okres od 2 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku zasiłek chorobowy wypłacony był przez ZUS z funduszu chorobowego w kwocie 6232,20 zł.

(okoliczności niesporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów z akt sprawy oraz akt ZUS których autentyczność nie była kwestionowana przez strony procesu. Sąd dał wiarę również w całości zeznaniom świadków M. L. (3), M. S., U. D. oraz odwołującej M. L. (1). Zeznania tych osób pozostawały zbieżne w zakresie tego jak przebiegało leczenie odwołującej się oraz jaki wpływ miał na nią udział w zawodach sportowych. Również spójne zeznania były odnośnie tego, jakie odwołująca miała zalecenia od lekarza psychiatry, który ją leczył. Strony nie wnosiły o przesłuchanie innych osób niż wskazane wyżej.

Odnośnie tego, jaki wpływ na stan zdrowia, niezdolność do pracy i proces leczenia odwołującej miało uczestnictwo w zawodach ironman, triathlon oraz zawodach jazdy na rowerze, Sąd nie mając wiedzy medycznej zasięgnął opinii biegłego psychologa P. W. (2) ze specjalności psychologii sportu. Opinia tego biegłego była przekonująca dla Sądu, zawierała szerokie omówienie historii leczenia odwołującej, wpływu na stan zdrowia psychicznego uczestnictwa w zawodach sportowych oraz tego czy miało to negatywny wpływ na przedłużenie niezdolności do pracy. Strona odwołująca się i zainteresowany nie kwestionowali opinii biegłych. Odnośnie zarzutów ZUS formułowanych w stosunku do opinii głównej i pierwszej opinii uzupełniającej tego biegłego Sąd stwierdził, że biegły szeroko uzasadnił swoje stanowisko z powołaniem się na literaturę naukową psychiatryczną. Odniósł się poza tym do każdego z aspektów związanych z leczeniem odwołującej i wpływu na jej organizm wysiłku fizycznego. Odnośnie zarzutów do drugiej opinii uzupełniającej sformułowanych przez ZUS (k. 257-257v) w ocenie sądu stanowiły one jedynie polemikę z opinią biegłego psychiatry, jako całości. I sprowadzały się do twierdzeń, że odwołująca nie mogła brać udziału w zawodach sportowych będąc niezdolną do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Biegły z zakresu psychiatri sportu podkreślił, że odwołująca miała zaleconą aktywność fizyczną, jako formę leczenia, więc wykorzystała tylko swoje predyspozycje do udziału w zawodach. Nie ma całkowicie znaczenia kwestia podnoszona przez pozwanego, że odwołująca posiadała wysokie kwalifikacje zawodowe, albowiem zwolnienie dotyczyło zaburzeń adaptacyjnych w związku z pracą i zachowaniami mobbingowymi. Poza tym ZUS nie uzasadnił, dlaczego wysokie kwalifikacje miałyby zabezpieczać ją przed mobbingiem. W ocenie sądu są to gołosłowne twierdzenia. Z powodu braku przekonujących argumentów ZUS-u Sąd nie uwzględnił wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego lekarza psychiatry, ponieważ zmierzałoby to do przedłużenia postępowania. Poza tym wszelkie potrzebne fakty zostały ustalone na podstawie wydanej opinii i innych źródeł dowodowych jak dokumenty i zeznania świadków.

Sąd nie dał wiary opinii biegłej M. L. (4), a rozstrzygnięcie oparł o opinie biegłego psychiatry z zakresu sportu P. W. (3), ponieważ była pełniejsza i zawierała bardziej szczegółowe omówienie wniosków i ich uzasadnienie.

Strony nie składały dodatkowych wniosków dowodowych, konieczność uzupełniania postępowania dowodowego nie zachodziła również z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Przedmiotem rozpoznania Sądu było odwołanie od trzech decyzji ZUS które łącznie odmawiały odwołującej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 1 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku i za ten okres zobowiązywały ją do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia oraz odmawiały prawa do zasiłku chorobowego za okres od 1 sierpnia 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku.

Podstawą odmowy prawa do zasiłku chorobowego za cały okres od 1 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku oraz od 1 sierpnia 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku było to, że odwołująca wykorzystywała zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870 ze zm.) ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Przez wykorzystywanie zwolnienia w sposób niezgodny z jego celem należy rozumieć wykonywanie czynności mogących przedłużyć okres niezdolności do pracy. O ile praca zarobkowa odnosi się do ekonomicznej strony życia człowieka, to wykorzystywanie zwolnienia niezgodnie z jego celem może dotyczyć każdej działalności ubezpieczonego. Przesłanka ta koncentruje się na relacji między sposobem zachowania ubezpieczonego a celem zwolnienia od pracy. Celem zwolnienia lekarskiego jest odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy. W osiągnięciu tego celu przeszkodą może być, zatem zarówno wykonywanie pracy zarobkowej (co przesądził ustawodawca), jak i inne zachowania ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję, w tym wykonywanie pracy niezarobkowej. Nie ma tutaj katalogu zamkniętego odnośnie działalności niezarobkowej. Za zachowania niezgodne z celem zwolnienia w orzecznictwie uznano: nadużywanie alkoholu, podejmowanie działań, których chory powinien unikać (wyrok SA w Katowicach z dnia 30 lipca 1991 r., III AUr 144/91, OSA 1991, z. 4, poz. 12), wzięcie udział w wycieczce zagranicznej - pielgrzymce do W. (wyrok SN z dnia 21 października 1999 r., I PKN 308/99, OSNP 2001, nr 5, poz. 154; M. Prawn. 2001, nr 7, s. 408), wzięcie udziału w imprezie towarzyskiej czy rozrywkowej, jak również demontaż okien w budynku należącym do spółdzielni mieszkaniowej w celu wykorzystania ich dla potrzeb własnych (wyrok SN z dnia 21 stycznia 1999 r., I PKN 553/98, OSNP 2000, nr 5, poz. 185). W piśmiennictwie wskazuje się, że zachowania niezgodne z celem zwolnienia to nieprzestrzeganie wskazań lekarskich, na przykład nakazu leżenia w łóżku, zakazu wykonywania różnych prac domowych, praca w ogrodzie lub gospodarstwie rolnym - a także wręcz wykorzystywanie tego zwolnienia dla innych celów niż leczenie (Z. S., N. przepisy..., s. 16).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy ZUS twierdził, że odwołująca w okresie zwolnienia lekarskiego uczestniczyła w zawodach sportowych 30 czerwca 2019 (...) (zawody ironman - triathlon), 7 lipca 2019 M. M. (...) W. (jazda rowerem), 31 lipca 2019 T. R. R. 2019 (jazda rowerem), 15 sierpnia 2019 roku G. Północy. Niewątpliwie udział w tych zawodach wymagało ekstremalnego wysiłku fizycznego i odpowiedniego przygotowania. Postępowanie dowodowe wykazało, że odwołująca jest osobą czynną i aktywnie od wielu lat uprawia sport, i jest to część jej życia. Ma także odpowiednie przygotowanie fizyczne do tego typu zawodów, co wynika z opinii biegłego psychiatry sportu. W czasie zwolnienia lekarskiego nie odczuwała stresu związanego z przygotowaniem do udziału w zawodach i uczestnictwem w nich.

Nie bez znaczenia dla oceny sprawy jest fakt, że zwolnienia lekarskie za okresy od 29 czerwca 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku było wystawione odwołującej z przyczyn psychiatrycznych.

Odwołująca leczyła się na zaburzenia adaptacyjne będące wynikiem atmosfery panującej w środowisku w pracy, a mianowicie odczuwała lęk i napięcie w związku z zachowaniami mobbingowymi.

Z dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach sprawy wynika, że odwołująca podczas wizyt lekarskich otrzymała zalecenie odcięcia się od pracy, ale także uprawianie aktywności sportowej, ponieważ stan jej zdrowia psychicznego nie kolidował z uprawianiem sportu ekstremalnego

W tym miejscu sąd dokonał oceny wpływu udziału odwołującej w zawodach sportowych.

Sąd na podstawie opinii biegłego z zakresu psychologii sportu P. W. (3) ustalił, że uczestnictwo w przypadku odwołującej (uprawiającej aktywnie sport), w zawodach sportowych ekstremalnych w okresie niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych na pewno nie pogorszyło jej stanu zdrowia. Również nie spowodowało, że wydłużył się jej okres niezdolności do pracy. Wręcz przeciwnie, udział w zawodach triathlonowych oraz rowerowych i ironman miało na nią pozytywny wpływ. Powodowało to, że mogła odciąć się od miejsca pracy, warunków stresowych, przebywać w dużej grupie pozytywnie nastawionych do niej ludzi. Z opinii biegłego wynika, że mogło to skrócić jej czas niezdolności do pracy. Na pewno nie wpłynęło to na wydłużenie okresu niezdolności do pracy.

Należy się też odnieść do zarzutu pozwanego, który twierdził, że takie uczestnictwo w zawodach związanych ze sportami ekstremalnymi było dla odwołującej dodatkowym obciążeniem psychicznym. Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego z zakresu psychiatrii sportu i zeznań odwołującej, że uczestnictwo w zawodach nie wiązało się z dodatkowym stresorem, nie wymagało wysiłku psychicznego, aby się do zawodów przygotować. Również odwołująca miała przygotowanie fizyczne do udziału w zawodach ekstremalnych, co wynika z jej zeznań. Sąd miał na uwadze fakt, że odwołująca jest osobą od kilkunastu lat uprawiającą aktywnie sport, zatem wysportowaną i mogła brać aktywny udział w zawodach kolarskich, biegu, pływaniu i jazdy na rowerze na długich dystansach (I.). Odwołująca nie korzystała z pomocy psychiatry w związku ze stresem jaki mogłaby odczuwać przygotowując się do zawodów, które miały miejsce w okresie niezdolności do pracy. Zawody, w których uczestniczyła odwołująca były dla niej motywacją do kontaktu z ludźmi i współzawodnictwa z nimi. Nie powodowało to przedłużenia jej niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych w okresie do 29 czerwca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku oraz od 1 sierpnia 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku (okres, kiedy miała kontrolowane zwolnienie lekarskie).

Bezsporne jest, że od 1 sierpnia 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku odbyła się kontrola zwolnienia lekarskiego przez ZUS, który wobec niezastania odwołującej w domu 30 lipca 2019 roku oraz 13 sierpnia 2019 roku uznał, że odwołująca wykorzystuje zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego celem.

Odnosząc się do uzasadnienia decyzji ZUS z dnia 19 września 2019 stwierdzić należy, że odmowa przyznania prawa do zasiłku chorobowego związana była z nieobecnością odwołującej w domu podczas kontroli pracowników ZUS, a nie jej udziałem w dniu 15 sierpnia 2019 roku w zawodach - G. Północy (maraton rowerowy). ZUS nie powoływał się na to, że odwołująca swoją nieobecnością pod adresem zamieszkania utrudniła lub uniemożliwiła skontrolowanie zwolnienia lekarskiego, ale na art. 17 ustawy zasiłkowej, a konkretnie, że odwołująca wykorzystywała zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego celem, co w ocenie sądu jest tylko przytoczeniem przepisu ustawy bez wskazania konkretnych faktów uzasadniających powołanie się na taką podstawę prawną.

Reasumując Sąd stwierdził, że uczestnictwo w kilku zawodach sportowych w okresie niezdolności do pracy w okresie od 29 czerwca 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku nie było wykorzystywaniem zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem, a wręcz przyczyniało się do poprawy stanu zdrowia psychicznego odwołującej.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11. Odsetki, z zastrzeżeniem ust. 1a, są naliczane od dnia następującego po dniu wypłaty świadczenia do dnia spłaty. Za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia;

3) świadczenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą z ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego, co, do których stwierdzono, że w okresie ich pobierania świadczeniobiorca wykonywał w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.

Odwołująca zachowała prawo do zasiłku chorobowego za okres od 2 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku, więc wypłacona kwota 6232,20 zł była kwotą należną.

Odwołujący zachowuje prawo do zasiłku chorobowego za okres, o którym mowa wyżej.

Reasumując Sąd stwierdził, że ZUS wszystkie trzy decyzje oparł na błędnej podstawie faktycznej uznając niezgodnie z prawdą, że odwołująca zwolennika lekarskie wykorzystywała niezgodnie z ich celem. Sąd stwierdził, że nie zostały spełnione przesłanki z art. 17 ustawy zasiłkowej odnośnie odmowy odwołującej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 2 lipca 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku i za ten okres przyznał odwołującej prawo do zasiłku chorobowego.

Wobec nie spełnienia przesłanki z art. 84 ust. 1 ustawy systemowej i w związku z tym Sąd w orzeczeniu na podstawie art. 477 (14) § 2 k.p. ustalił, że odwołującą nie jest zobowiązana do zwrotu kwoty 6.232,20 zł.

Mając na względzie powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)