Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04/02/2020 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: Dominik Piotrowski

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2020 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania T. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 3 września 2019 r. znak (...) - (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o zasiłek opiekuńczy

orzeka:

1. oddala odwołanie;

2. zasądza od wnioskodawcy T. W. kwotę 180zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI U 481/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 września 2019 roku, znak: 450000/OO/275/2019-ZAS, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił T. W. prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, że w okresie od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku ubezpieczony przebywał na urlopie wypoczynkowym, wobec czego nie zachodziła konieczność zwolnienia go od wykonywania pracy z powodu sprawowania opieki nad chorym dzieckiem.

(decyzja z dnia 03.09.2019r. – akta organu rentowego)

Od powyższej decyzji T. W. wniósł odwołanie, w którym wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres w niej wskazany. Odwołujący się podał, że co prawda w dniach od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku miał zaplanowany urlop wypoczynkowy, jednak w związku z otrzymaniem dnia 3 lipca 2019 roku zwolnienia na swojego małoletniego niepełnosprawnego syna nie miał możliwości rozpoczęcia urlopu w zaplanowanym okresie. Odwołujący się podał też, że nie rozpoczął planowanego urlopu, a pracodawca przesunął ten urlop na okres późniejszy.

(odwołanie – k. 1 – 4)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu ZUS powtórzył argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 10 – 10 verte)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Syn odwołującego się W. W., urodzony dnia (...), był chory w okresie od 3 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku. Odwołujący się T. W. dnia 8 maja 2019 roku złożył do swojego pracodawcy wnioski urlopowe o udzielenie urlopu wypoczynkowego w okresie od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku. Wnioski te zostały zaakceptowane przez przełożonego dnia 23 maja 2019 roku. Odwołujący się po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego w związku z chorobą syna nie występował do pracodawcy o przesunięcie urlopu wypoczynkowego.

(dowód: wnioski urlopowe oraz mail z dnia 08.10.2019r. – k. akta organu rentowego)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie T. W. od decyzji odmawiającej przyznania mu prawa do zasiłku opiekuńczego.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2019 roku, poz. 645, ze zm.; dalej, jako: ustawa zasiłkowa) świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa obejmują również zasiłek opiekuńczy. Zasady przyznawania tego zasiłku są określone w rozdziale 7 tej ustawy. Zgodnie z jej art. 32 ust. 1 pkt 2 zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w wieku do ukończenia lat 14.

Z ustaleń Sądu wynika, że dziecko odwołującego się było chore w okresie od 3 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku i wymagało opieki. Jednocześnie Sąd ustalił, że odwołujący się w okresie od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku miał zaplanowany urlop wypoczynkowy, który to urlop został przez niego w tym okresie wykorzystany. Sąd miał na uwadze, że z art. 165 KP wynika, że jeżeli pracownik nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy, a w szczególności z powodu:

1) czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,

2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,

3) powołania na ćwiczenia wojskowe lub na przeszkolenie wojskowe albo stawienia się do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, na czas do 3 miesięcy,

4) urlopu macierzyńskiego,

pracodawca jest obowiązany przesunąć urlop na termin późniejszy.

Powyższa regulacja dotyczy okoliczności, które zaistnieją przed rozpoczęciem urlopu i obejmuje również konieczność sprawowania osobistej opieki nad chorym dzieckiem, nie zawiera, bowiem wyczerpującego wyliczenia.

W niniejszej sprawie jednak konieczność sprawowania opieki nie wystąpiła przed rozpoczęciem pierwszego zaplanowanego przez odwołującego się urlopu. Ten, bowiem rozpoczynał się dnia 3 lipca 2019 roku i w tym też dniu odwołujący się uzyskał zaświadczenie lekarskie o chorobie syna. W ocenie sądu urlop zaplanowany na okres od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku nie mógł też ulec przerwaniu, bowiem art. 166 KP zawiera wyczerpujący i zamknięty katalog przesłanek warunkujących przerwanie urlopu. Z treści tego przepisu nie wynika, że pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu wypoczynkowym w terminie późniejszym w przypadku sprawowania opieki nad chorym dzieckiem. Wobec tego odwołujący się wykorzystywał urlop wypoczynkowy od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 r nie ma on prawa do zasiłku opiekuńczego za te okresy.

W tym miejscu należy wskazać, że art. 32 ust. 1 pkt 2 wyraźnie przewiduje, że zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w wieku do ukończenia lat 14. Konieczna jest, więc przesłanka zwolnienia od wykonywania pracy, które jest wynikiem konieczności sprawowania osobistej opieki nad chorym dzieckiem. W niniejszej zaś sprawie Sąd ustalił, że skoro odwołujący się nie wnosił do pracodawcy o przesunięcie urlopu na inny termin i wykorzystał go w zaplanowanym okresie, to tym samym w tym okresie nie był on zwolniony od wykonywania pracy z powodu konieczności sprawowania osobistej opieki nad chorym synem. Przyczyną nie wykonywania pracy w okresie od 3 lipca 2019 roku do 4 lipca 2019 roku oraz od 11 lipca 2019 roku do 31 lipca 2019 roku był, bowiem wcześniej zaplanowany i wykorzystany urlop wypoczynkowy.

Wobec tego Sąd uznał, że odwołujący się nie ma prawa do tego zasiłku w okresach wskazanych w zaskarżonej decyzji, decyzja ta jest, więc zasadna.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, oddalając odwołanie.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 99 KPC oraz §9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. - Dz. U. z 2018r., poz. 265), zasądzając od odwołującego się na rzecz organu rentowego kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)