Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2025 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2025 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. R.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

w związku z odwołaniem K. R.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

z dnia 15 lipca 2024 roku, Nr WN-III. (...).1. (...).2024

zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 15 lipca 2024 roku, Nr WN-III. (...).1. (...).2024, oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 27 lutego 2024 roku, nr: (...), w ten sposób, że zalicza K. R. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności od dnia 14 grudnia 2023 roku na stałe oraz w zakresie wskazań dotyczących punktu 7 uznaje, że występuje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji K. R..

Sygn. akt VI U 484/24

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 27 lutego 2024 roku, nr: (...), Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył K. R. do osób niepełnosprawnych z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, wskazując symbol przyczyny niepełnosprawności 10-N 05-R 07-S. W zakresie wskazań dotyczących niepełnosprawności podał, że niepełnosprawny nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znaczenie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (punkt 7 wskazań).

Orzeczeniem z dnia 15 lipca 2024 roku, Nr WN-III. (...).1- (...).2024, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. utrzymał w mocy ww. orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 27 lutego 2024 roku.

(orzeczenie MZON; orzeczenie WZON – akta WZON)

Od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 15 lipca 2024 roku, Nr WN-III. (...).1- (...).2024, odwołanie złożył K. R.. Wskazał, że nie zgadza się z obniżeniem stopnia niepełnosprawności ze znacznego na umiarkowany oraz ustaleniem, że nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znaczenie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

(odwołanie – k. 1-1v)

W odpowiedzi na odwołanie Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. wniósł o jego oddalenie wskazując, na zasadność wydanego orzeczenia.

(odpowiedź na odwołanie – k. 10-11)

Sąd ustalił, co następuje:

K. R. jest po przebytym udarze niedokrwiennym prawej półkuli mózgu w 2019r., leczony trombolitycznie i trombektomią mechaniczną z następowym utrwalonym niedowładem lewych kończyn najprawdopodobniej z bezużytecznością kończyny górnej lewej i niewydolnością chodu. Z kolei choroby współistniejące to kardiomiopatia przerostowa, przewlekła niewydolność serca, utrwalone migotanie przedsionków, zaburzenia lipidowe, choroba zwyrodnieniowa wielostawowa.

Ze względu na poziom funkcjonowania, wymagający stałego nadzoru opiekuna oraz znacznie obniżony poziom samodzielności K. R. wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. K. R. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym od 14 grudnia 2023 roku na stałe.

(opinia biegłego neurologa – k. 27-27v; dokumentacja zgromadzona w aktach WZON)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu neurologii. Opinia biegłego została sporządzona przez specjalistę z zakresu schorzenia dotyczącego K. R.. Wydanie opinii zostało poprzedzone analizą złożonej dokumentacji medycznej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił także na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i aktach WZON oraz przede wszystkim na podstawie dowodu z pisemnej ww. opinii. Dowody te, w ocenie Sądu, są rzetelne i przedstawiają kompleksowy obraz stanu zdrowia K. R., wyczerpująco opisując jego schorzenia. Opinia biegłego jest spójna wewnętrznie, tworzy logiczną całość i stanowi podstawę dokonania ustaleń przez Sąd. Do sporządzonej opinii Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. w zakreślonym przez Sąd terminie nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń – k. 33. Sąd nie powoływał innego biegłego, nie można bowiem skutecznie wnioskować o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, jedynie na tej podstawie, że dotychczasowa opinia jest niekorzystna dla strony. Stanowisko to jest uzasadnione utrwalonym już orzecznictwem sądowym. Przykładowo można wskazać w tym miejscu wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 sierpnia 2011r. (I ACa 316/11 LEX nr 1095795) zgodnie z którym, niedopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego jest prawidłowe w sytuacji, jeżeli opinia nie odpowiada oczekiwaniom strony i nie zgłasza ona żadnych merytorycznych uwag do opinii. Samo stwierdzenie strony, że się z nią nie zgadza, nie oznacza, że opinia jest wadliwa. Podobnej treści jest również teza 2 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009r. (V ACa 139/09 LEX nr 551993) zgodnie z którą, o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

K. R. domagał się wyższego stopnia niepełnosprawności i uznania, że zachodzi u niego konieczność zapewnienia mu stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, ze względu na całokształt stanu zdrowia.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:

1.  Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

2.  Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

3.  Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

4.  Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Z ustaleń Sądu, dokonanych na podstawie sporządzonej opinii wynika, że odwołujący jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. K. R. ma 59 lat. W 2019r. przebył udar niedokrwienny prawej półkuli mózgu, leczony trombolitycznie i trombektomią mechaniczną z następowym utrwalonym niedowładem lewych kończyn najprawdopodobniej z bezużytecznością kończyny górnej lewej i niewydolnością chodu. Z kolei choroby współistniejące to kardiomiopatia przerostowa, przewlekłą niewydolność serca, utrwalone migotanie przedsionków, zaburzenia lipidowe, choroba zwyrodnieniowa wielostawowa. Biegły lekarz specjalista neurolog potwierdził u badanego utrzymującą się niesprawność lewej kończyny górnej prawdopodobnie z bezużytecznością kończyny, niesprawność chodu, wymaga pomocy osoby drugiej w czynnościach życia codziennego związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, zachowaniem higieny osobistej, zależny w procesie leczenia. Jednocześnie wskazał, że z przyczyn upośledzenia sprawności ruchowej po przebytym udarze mózgu oraz niesprawnością chodu wnioskodawca kwalifikuje się do przyznania znacznego stopnia niepełnosprawności z powodu dużej niewydolności układu ruchu oraz utrwalonego deficytu neurologicznego. Wymaga stałej opieki innej osoby, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością do samodzielnej egzystencji oraz wsparcia środowiskowego w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacji pozarządowych i innych placówek. Reasumując, biegły uznał K. R. za osobę o znacznym stopniu niepełnosprawności od 14 grudnia 2023 roku na stałe.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie wskazanych przepisów zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 15 lipca 2024 roku, Nr WN-III. (...).1. (...).2024, oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 27 lutego 2024 roku, nr: (...) i zalicza K. R. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności od dnia 14 grudnia 2023 roku na stałe oraz w zakresie wskazań dotyczących punktu 7 uznaje, że występuje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji K. R..