Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2025 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2025 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. S.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

w związku z odwołaniem A. S.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

z dnia 11 września 2024 roku, znak WN-I. (...).1.612.2024

I.  zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 11 września 2024 roku, znak WN-I. (...).1.612.2024, oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 18 kwietnia 2024 roku, nr: (...), w ten sposób, że zalicza A. S. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 10-N od dnia 31 stycznia 2024 roku na stałe oraz w zakresie wskazań dotyczących punktu 7 ww. orzeczenia Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. uznaje, że występuje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji A. S.;

II.  oddala odwołanie w pozostałej części.

Sygn. akt VI U 512/24

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 18 kwietnia 2024 roku, nr: (...), Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył A. S. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Orzeczeniem z dnia 11 września 2024 roku, znak WN-I. (...).1.612.2024, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył A. S. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

(orzeczenia MZON i WZON – akta WZON)

Od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 11 września 2024 roku A. S. wniósł odwołanie do tut. Sądu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazał, że wnosi o zmianę stopnia niepełnosprawności na znaczny.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie A. S. Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 8)

Sąd ustalił, co następuje:

A. S. ma 62 lata. U wnioskodawcy stwierdzono w rozpoznaniu zasadniczym niedowład połowiczy prawostronny średniego stopnia z dyzartrią po udarach niedokrwiennych mózgu 3 października 2022 roku i 23 października 2022 roku. Nadto choroby współistniejące to stan po wszczepieniu stymulatora z listopada 2022 roku, poszerzenie aorty wstępującej, NT, cukrzyca typu 2.

Biegły lekarz specjalista neurolog potwierdził u badanego A. S. stan po udarze niedokrwiennym wzgórza lewego 3 października 2022 roku, następnie płata czołowego lewego i pnia mózgu 23 października 2022 roku z następowym utrwalonym niedowładem prawych kończyn i dyzartrycznymi zaburzeniami mowy ze znacznym upośledzeniem sprawności ruchowej. Nadto utrwalone migotanie przedsionków, przewlekłe leczenie p/zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu II, zaburzenia lipidowe i stan po wszczepieniu stymulatora serca. A. S. zalicza się do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 10-N od dnia 31 stycznia 2024 roku na stałe. Ponadto występuje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji A. S..

(dowód: opinia biegłego sądowego specjalisty neurologa k. 21)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego specjalisty neurologa. Opinia biegłego została sporządzona przez specjalistę z zakresu schorzenia dotyczącego A. S.. Wydanie opinii zostało poprzedzone przeprowadzeniem badania oraz analizą dokumentacji medycznej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił także na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i aktach WZON oraz przede wszystkim na podstawie dowodu z pisemnej ww. opinii. Dowody te w ocenie Sądu są rzetelne i przedstawiają kompleksowy obraz stanu zdrowia odwołującej, wyczerpująco opisując jego schorzenia. Opinia biegłego jest spójna wewnętrznie, tworzy logiczną całość i stanowi podstawę dokonania ustaleń przez Sąd. Do sporządzonej opinii Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. w zakreślonym przez Sąd terminie nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń – k. 27 i k. 28. Sąd nie powoływał innego biegłego, nie można bowiem skutecznie wnioskować o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego jedynie na tej podstawie, że dotychczasowa opinia jest niekorzystna dla strony. Stanowisko to jest uzasadnione utrwalonym już orzecznictwem sądowym. Przykładowo można wskazać w tym miejscu wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 sierpnia 2011r. (I ACa 316/11 LEX nr 1095795) zgodnie z którym, niedopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego jest prawidłowe w sytuacji, jeżeli opinia nie odpowiada oczekiwaniom strony i nie zgłasza ona żadnych merytorycznych uwag do opinii. Samo stwierdzenie strony, że się z nią nie zgadza, nie oznacza, że opinia jest wadliwa. Podobnej treści jest również teza 2 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009r. (V ACa 139/09 LEX nr 551993) zgodnie z którą, o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

W takiej sytuacji, mając na względzie całokształt wszystkich wyjaśnionych okoliczności związanych z ustaleniem stanu zdrowia A. S., Sąd nie widział podstaw do rozszerzenia materiału dowodowego z urzędu. Sąd uznał, iż opinii złożonej w przedmiotowej sprawie nie można niczego zarzucić, dlatego oceniając ją jako prawidłową i wiarygodną, na jej podstawie dokonał ww. ustaleń faktycznych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:

1.  Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

2.  Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

3.  Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

4.  Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Z ustaleń Sądu dokonanych na podstawie sporządzonej opinii wynika, że odwołujący jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. A. S. ma 62 lata. U wnioskodawcy stwierdzono w rozpoznaniu zasadniczym niedowład połowiczy prawostronny średniego stopnia z dyzartrią po udarach niedokrwiennych mózgu 3 października 2022 roku i 23 października 2022 roku. Nadto choroby współistniejące to stan po wszczepieniu stymulatora z listopada 2022 roku, poszerzenie aorty wstępującej, NT, cukrzyca typu 2.

Biegły lekarz specjalista neurolog potwierdził u badanego A. S. stan po udarze niedokrwiennym wzgórza lewego 3 października 2022 roku, następnie płata czołowego lewego i pnia mózgu 23 października 2022 roku z następowym utrwalonym niedowładem prawych kończyn i dyzartrycznymi zaburzeniami mowy ze znacznym upośledzeniem sprawności ruchowej. Nadto utrwalone migotanie przedsionków, przewlekłe leczenie p/zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu II, zaburzenia lipidowe i stan po wszczepieniu stymulatora serca. A. S. zalicza się do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 10-N od dnia 31 stycznia 2024 roku na stałe. Ponadto występuje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji A. S..

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie wskazanych przepisów zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 11 września 2024 roku, znak WN-I. (...).1.612.2024, oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 18 kwietnia 2024 roku, nr: (...) i zalicza A. S. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolem niepełnosprawności 10-N od dnia 31 stycznia 2024 roku na stałe oraz w zakresie wskazań dotyczących punktu 7 ww. orzeczenia Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. uznaje, że występuje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji A. S.. Nadto – w części w jakiej Sąd nie uwzględnił odwołania A. S. – Sąd na podstawie ww. przepisów oddala odwołanie w pozostałej części.