Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2023 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Bartosz Szałas

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2023 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c.

sprawy z odwołania N. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. z dnia 14 września 2022 roku, znak: 150000/603/CW/01473567/2022-ZAS

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o zasiłek chorobowy

- zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. z dnia 14 września 2022 roku, znak: 150000/603/CW/01473567/2022-ZAS, w ten sposób, że przyznaje odwołującej się N. P. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 21 sierpnia 2022 roku do 19 września 2022 roku.

Sygn. akt VI U 522/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 września 2022 roku, znak: 150000/603/CW/01473567/2022-ZAS, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił N. P. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 21 sierpnia 2022 roku do 19 września 2022 roku. W uzasadnieniu tej decyzji ZUS podał, że po ustaniu tytułu ubezpieczenia kontynuowała ona wcześniej podjętą działalność gospodarczą.

(decyzja z dnia 14.09.2022r. – akta rentowe)

Od powyższej decyzji N. P. wniosła odwołanie, wnosząc o zmianę tej decyzji. W uzasadnieniu odwołania podała, że jej tytuł ubezpieczenia ustał z dniem 12 sierpnia 2022 roku, a po jego ustaniu kontynuowała działalność gospodarczą, jednak w okresie od 19 sierpnia 2022 roku do 20 września 2022 roku zawiesiła tę działalność i jej nie prowadziła.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska ZUS podał, że odwołująca się po ustaniu tytułu ubezpieczenia kontynuowała podjętą wcześniej działalność zarobkową w okresie wskazanym w decyzji, co przemawia przeciwko przyznaniu jej prawa do zasiłku chorobowego.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4 – 4 verte)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się N. P. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. w okresie od 1 kwietnia 2022 roku do 12 sierpnia 2022 roku na pełen etat.

Odwołująca się N. P. prowadzi działalność gospodarzą pod firmą (...) w W.. W okresie od 19 sierpnia 2022 roku do 20 września 2022 roku ta jej działalność była zawieszona.

(bezsporne, a nadto dowód: wydruk z CEIDG – k. 2 i k. 17)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił mając na uwadze, że okoliczności dotyczące trwania stosunku pracy odwołującej się, a także co do podjętej przez nią działalności gospodarczej i co do jej zawieszenia były bezsporne. Organ rentowy w odpowiedzi na pozew przyznał bowiem, że faktycznie odwołująca się zawiesiła działalność od dnia 19 sierpnia 2022 roku. Sąd dodatkowo oparł się na wydruku z CEIDG, który potwierdza informacje podane w odwołaniu i odpowiedzi na odwołanie przez strony. Stan faktyczny nie był więc między stronami sporny, a spór sprowadzał się do analizy kwestii prawnej oceny spełnienia przesłanek z art. 13 ustawy zasiłkowej.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2022r., poz. 1732; dalej też jako: ustawa zasiłkowa) zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby.

W niniejszej sprawie ZUS odmawiając odwołującej się prawa do zasiłku chorobowego za okres od 21 sierpnia 2022 roku do 19 września 2022 roku wskazał, że po ustaniu jej tytułu ubezpieczenia kontynuowała ona działalność gospodarczą. Sąd miał jednak na uwadze, że z bezspornego stanu faktycznego wynika, ze odwołująca się zawiesiła tę działalność z dniem 19 sierpnia 2022 roku, a podjęła ją dopiero dnia 20 września 2022 roku. Oznacza to, że w okresie objętym zaskarżoną decyzją odwołująca się nie wykonywała żadnej działalności gospodarczej, była ona bowiem zawieszona. Co prawda tytuł ubezpieczenia odwołującej się ustał z dniem 12 sierpnia 2022 roku, a działalność zawiesiła ona dopiero z dniem 19 sierpnia 2022 roku, jednak jak słusznie zauważył SN w wyroku z dnia 4 października 2018 roku, sygn. akt III UZP 5/18, zasiłek chorobowy po ustaniu określonego tytułu ubezpieczenia chorobowego nie przysługuje tylko za te okresy orzeczonej niezdolności do pracy, w których została podjęta lub jest faktycznie kontynuowana działalność zarobkowa stanowiąca kolejny lub nowy tytuł podlegania ubezpieczeniu chorobowemu, co nie dotyczy innych okresów zasiłkowych, w których już taka działalność nie była wykonywana. W niniejszej sprawie okres objęty zaskarżoną decyzją w całości przypadał na czas zawieszenia działalności gospodarczej przez odwołującą się. Jednocześnie, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 roku – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023r., poz. 221) w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym odwołująca się nie mogła w tym okresie, który obejmuje również okres, za który odmówiono jej prawa do zasiłku chorobowego, wykonywać działalności zarobkowej, nie mogła bowiem osiągać bieżących przychodów ze swojej działalności. Jak zaś wskazał SN w przywołanym wyżej wyroku III UZP 5/18: „wnioskodawczyni nie powinna być pozbawiona świadczeń chorobowych za cały okres po ustaniu pracowniczego tytułu ubezpieczenia chorobowego, tj. za okresy orzeczonej niezdolności do pracy, w którym jako osoba uprawniona do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia nie uzyskiwała żadnych lub uzyskała dochody "marginalne" poniżej progu najniższego wynagrodzenia za pracę”. W niniejszej sprawie odwołująca się w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie mogła otrzymywać żadnych przychodów bieżących ze swojej działalności gospodarczej, tym samym nie prowadziła wówczas żadnej działalności zarobkowej w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej. Nic przeciwnego nie zostało w sprawie wykazane, a organ rentowy, na którym w kontradyktoryjnym procesie ciąży obowiązek wskazywania dowodów na poparcie swoich tez, zaniechał inicjatywy dowodowej i nie podał żadnych wniosków dowodowych, które miałyby wykazywać, że odwołująca się w rzeczywistości w okresie objętym zaskarżoną decyzją uzyskiwała ze swojej działalności gospodarczej dochody i prowadziła działalność zarobkową. Tym samym nie jest spełniona przesłanka pozwalająca organowi rentowemu na odmowę przyznania jej prawa do zasiłku chorobowego. Wobec tego Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, zmieniając zaskarżoną decyzję i przyznając odwołującej się prawo do zasiłku chorobowego za okres od 21 sierpnia 2022 roku do 19 września 2022 roku.