Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2024 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska - Kasa

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2024 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku A. U.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z udziałem zainteresowanego I Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Integracyjnymi im. B. L. w W.

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 18 października 2022 roku znak: 450000/602/RW/80330/ZAS/2022

o świadczenie rehabilitacyjne

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 18 października 2022 roku znak: 450000/602/RW/80330/ZAS/2022 w ten sposób, że przyznaje odwołującemu A. U. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od 19 września 2022 roku do 16 stycznia 2023 roku.

Sygn. akt VI U 585/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 października 2022 r. nr: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił A. U. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od 19 września 2022 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wynika ona z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, która stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, zatem nie występują okoliczności uzasadniające ustalenie mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

(decyzja z dnia 18 października 2022 r. – a.r.)

Od powyższej decyzji A. U. złożył odwołanie, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od 19 września 2022 r. Odwołujący zwrócił uwagę na fakt, iż Komisja Lekarska wydała orzeczenie zaocznie. Z treści odwołania wynika ponadto, iż po odmownej decyzji ZUS, odwołujący po stawieniu się do pracy nie został do niej dopuszczony przez lekarza medycyny pracy z uwagi na schorzenia kręgosłupa, następstwem czego było jego zwolnienie z pracy.

(odwołanie: k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie, posługując się argumentacją zawartą w treści zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie: k. 11)

Sąd zawiadomił jako zainteresowanego I Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Integracyjnymi im. B. L. (2) w W., które nie przystąpiło do sprawy.

(postanowienie: k. 13)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący się A. U. ma 58 lat, jego ostatnim zatrudnieniem była praca na stanowisku dozorcy w szkole. Rozpoznano u niego przewlekły zespół bólowy i korzeniowy kręgosłupa L-S z przewagą strony prawej, wielopoziomową dyskopatię oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa L-S, depresję, niedoczynność tarczycy oraz stan po przebytym półpaścu kończyny dolnej prawej. Po dniu 19 września 2022 r. pozostawał niezdolny do pracy, a dalsze leczenie i rehabilitacja rokowałyby odzyskanie zdolności do pracy. W codziennym funkcjonowaniu odczuwa ból kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego wynikające z zaawansowanych zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz masywnej przepukliny jądra miażdżystego L4/L5 z kręgozmykiem.

(opinia biegłego neurologa E. K.: k. 22 – 27; opinia biegłego ortopedy R. K.: k. 37 – 42)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, aktach organu rentowego oraz opinii biegłych E. K. i R. K.. Opinie zostały sporządzone w sposób rzetelny, stanowią dokładną analizę dokumentacji medycznej odwołującego, są pozbawione merytorycznych nieścisłości i zawierają logicznie uargumentowane wnioski.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa, dołączając do wniosku stanowisko Komisji Lekarskiej ZUS w przedmiocie sporządzonych opinii. Wynika z niego, iż biegła neurolog dokonała oceny stanu zdrowia w sposób retrospektywny, nie uwzględniając ponadto opinii lekarza orzecznika ZUS, który przeprowadził badanie odwołującego we wrześniu 2022 r. W tym miejscu wskazać należy, iż organ rentowy nie ma słuszności stwierdzając, że biegła dokonała ustaleń wstecznych wyłącznie na podstawie badania przeprowadzonego 9 miesięcy później. Biegła dokonała bowiem również kompleksowej analizy dołączonej do akt spraw dokumentacji medycznej w postaci wyciągów z historii zdrowia i choroby z placówek medycznych, w których leczył się odwołujący, wyniki badań RTG oraz MRI kręgosłupa, a także zaświadczeń lekarskich i o leczeniu usprawniającym. Ponadto należy zwrócić uwagę, iż organ rentowy jest stroną w sprawie, zatem nie jest zasadne zarzucenie biegłemu nieuwzględnienie ustaleń Komisji Lekarskiej ZUS, są to bowiem ustalenia odnośnie oceny stanu zdrowia odwołującego poczynione przez stronę w sprawie, będącą zainteresowaną określonym rozstrzygnięciem. Podkreślenia wymaga również, iż podważanie opinii biegłych z powodu dokonywania przez nich oceny stanu zdrowia ubezpieczonych w danym dniu po upływie określonego czasu oznaczałoby w praktyce brak możliwości prowadzenia postępowań dowodowych. Ponadto, Sąd nie widzi powodów, aby kwestionować wiedzę medyczną oraz kompetencje biegłych powołanych w sprawie jako fachowców dysponujących specjalistyczną wiedzą medyczną i nie podziela stanowiska, jakoby po przeprowadzeniu dokładnego badania klinicznego i dysponując licznie zgromadzoną dokumentacją medyczną dotyczącą czasu zarówno przed, jak i po dacie 19 września 2022r. , wskazanej biegłemu jako data, od której zbadać należy zdolność do pracy odwołującemu, biegły nie był w stanie w sposób wiarygodny i rzetelny udzielić odpowiedzi na postawioną tezę dowodową, zwłaszcza, że wnioski zostały w sposób dokładny uargumentowane. Sporządzone w postępowaniu opinie wystarczająco wyjaśniły zagadnienia wymagające wiadomości specjalnych. Zważywszy na powyższe wniosek podlegał oddaleniu jako zmierzający do przedłużenia postępowania i wynikający jedynie z braku zbieżności wniosków opinii ze stanowiskiem organu rentowego i braku zgodności wniosków opinii z twierdzeniami Komisji Lekarskiej ZUS, co nie stanowi podstawy do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 grudnia 2015 r, I ACa 589/15, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2019 r., III UK 443/18).

Strony nie składały dodatkowych wniosków dowodowych, odwołujący nie kwestionował opinii biegłych i nie składał dodatkowej dokumentacji medycznej. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy umożliwił wydanie rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Kwestią sporną w niniejszej sprawie było, czy od dnia 19 września 2022 r. odwołujący był dalej niezdolny do pracy, a jeśli tak, to do kiedy trwała niezdolność do pracy.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił, opierając się na opinii biegłego neurologa E. K. oraz opinii biegłego ortopedy R. K., że odwołujący od dnia 19 września 2022 roku dalej był nadal częściowo niezdolny do pracy, a dalsze leczenie oraz rehabilitacja rokowałyby odzyskanie zdolności do pracy. W kręgosłupie A. U. występują zaawansowane zmiany dyskopatyczne oraz zwyrodnieniowe. W związku z powyższym odwołujący nadal zmaga się z przewlekłymi objawami bólowymi i korzeniowymi, korzystał także z leczenia sterydami, lekami narkotycznymi, rehabilitacji i stosował silne środki przeciwbólowe. Sąd uwzględnił również fakt, iż lekarz medycyny pracy, uwzględniając ocenę konsultanta neurologa, nie dopuścił A. U. do pracy. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że odwołujący spełniał zatem warunki do przyznania mu świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 19 września 2022 r. na okres 4 miesięcy. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję jak w sentencji wyroku, stwierdzając, że przesłanki z art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej zostały spełnione.